Królowanie Chrystusa i Kościół wojujący
Andrzej Wronka – Królowanie Chrystusa i Kościół wojujący – IV Kongres dla społecznego panowania Chrystusa Króla w Poznaniu
„Jestem królem” (J 18, 37)
„Oczy Jego patrzą na bojących się Go –
On sam poznaje każdy czyn człowieka.
20 Nikomu On nie przykazał być bezbożnym
i nikomu nie zezwolił grzeszyć” (Syr 15, 19-20)
„Już dalej nie mogę znieść tej obrazy i zniewag jakie Mi zadają grzechy nieczyste; jeżeli Polska nie odrodzi się duchowo, nie porzuci swych grzechów, to zginie, bo czyni mi straszną zniewagę…Ty dziecko, przynajmniej wynagradzaj Mi i przepraszaj za te zniewagi” (Pan Jezus do Rozalii Celakówny)
„Jedynie całkowite odrodzenie duchowe i oddanie się pod panowanie Mego Serca może uratować od całkowitej zagłady nie tylko Polskę, ale i inne narody” (Pan Jezus do Rozalii Celakówny)
„Tak samo, powiadam wam, radość powstaje u aniołów Bożych3 z jednego grzesznika, który się nawraca». (Łk 15-10)
„Przez jednego mądrego miasto się zaludnia,
a pokolenie żyjących bez Prawa zmarnieje” (Syr 16, 16-4)
Andrzej Wronka „Królowanie Chrystusa i Kościół wojujący”
https://www.youtube.com/watch?v=YuLHZsHnIbw
Andrzej Wronka „Kościół wojujący jako forma apostolska”
https://www.youtube.com/watch?v=_RGiTahgADM
(30). Niech więc nie odmawiają władcy państw publicznej czci i posłuszeństwa królującemu Chrystusowi, lecz niech ten obowiązek spełnią sami i wraz z ludem swoim, jeżeli pragną powagę swą nienaruszoną utrzymać, i przyczynić się do pomnożenia szczęścia swej ojczyzny. To bowiem, cośmy na początku Naszego Pontyfikatu napisali o zmniejszeniu się powagi prawa i poszanowania dla władzy, to samo i do czasów dzisiejszych zastosować można: “Gdy Boga i Jezusa Chrystusa – takeśmy się żalili – usunięto z praw i z państw i gdy już nie od Boga, lecz od ludzi wywodzono początek władzy, stało się iż zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą, gdyż usunięto główną przyczynę, dlaczego jedni mają prawo rozkazywać, drudzy zaś mają obowiązek słuchać. Z tego powodu musiało być wstrząśnięte całe społeczeństwo ludzkie, gdyż brakło mu stałej i silnej podstawy”(31).
PIUS XI Encyklika QUAS PRIMAS
Źródło; http://www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/pius_xi/encykliki/quas_primas_11121925.html
PIUS XI Encyklika QUAS PRIMAS /audio/
Całość;https://www.youtube.com/watch?v=5q_aoWafgSQ
Lub tutaj Jerzy Zelnik cz. 1; https://www.youtube.com/watch?v=aOF0iwFyWXw
Lub tutaj Jerzy Zelnik cz. 2; https://www.youtube.com/watch?v=4ou2pIUm64M
Andrzej Wronka – Papież Jan Paweł II o polityce
https://www.youtube.com/watch?v=VezdDU78S18
1. KATOLICY świeccy (Christifideles laici), których „powołanie i misja w Kościele i świecie dwadzieścia lat po Soborze Watykańskim II” były tematem Synodu Biskupów 1987 r, wchodzą w skład Ludu Bożego ukazanego w przypowieści o robotnikach winnicy w Ewangelii św. Mateusza: „Albowiem królestwo niebieskie podobne jest do gospodarza, który wyszedł wczesnym rankiem, aby nająć robotników do swej winnicy. Umówił się z robotnikami o denara za dzień i posłał ich do winnicy” (Mt 20, 1-2).
Ewangeliczna przypowieść ukazuje naszym oczom rozległą winnicę Pańską oraz rzeszę ludzi, mężczyzn i kobiet wezwanych przez Boga i wysłanych tam do pracy. Winnicą jest cały świat (por. Mt 13, 38), który winien zostać przemieniony zgodnie z Bożym planem w perspektywie ostatecznego przyjścia Królestwa Bożego. (Św. Jan Paweł II Christifideles laici)
Święty Jan Paweł II POSYNODALNA ADHORTACJA APOSTOLSKA CHRISTIFIDELES LAICI O POWOŁANIU I MISJI ŚWIECKICH W KOŚCIELE I W ŚWIECIE DWADZIEŚCIA LAT PO SOBORZE WATYKAŃSKIM II
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/jan_pawel_ii/adhortacje/christifideles.html#
„Świecki to człowiek Kościoła w świecie i człowiek świata w Kościele” św. Wincenty Pallotti
4. Jakże nie wspomnieć o uporczywym rozszerzaniu się zobojętnienia religijnego i ateizmu w jego rozmaitych formach, a zwłaszcza w formie najbardziej dziś może rozpowszechnionej, jaką jest sekularyzm? Człowiek, odurzony wspaniałością cudownych zdobyczy nieustannego rozwoju naukowo-techniczego, a przede wszystkim zafascynowany najdawniejszą, ale wciąż nową pokusą zrównania się z Bogiem (por. Rdz 3, 5) poprzez używanie wolności bez granic, podcina istniejące w jego sercu korzenie religijności: zapomina o Bogu, utrzymuje, że nie ma On dla jego życia żadnego znaczenia, odrzuca Go, czyniąc przedmiotem swego uwielbienia najróżniejsze „bożki”.
Zjawisko sekularyzmu jest dziś naprawdę sprawą poważną. Dotyczy ono nie tylko jednostek, ale w pewnym sensie także całych wspólnot. Już Sobór zwracał uwagę na to, że „liczniejsze masy praktycznie odchodzą od religii”8. Ja sam niejednokrotnie przypominałem o zjawisku dechrystianizacji, które występuje w narodach o dawnej tradycji chrześcijańskiej i domaga się bezzwłocznie nowej ewangelizacji.
A przecież dążenia i potrzeby religijne nie mogą całkowicie wygasnąć. Sumienie każdego człowieka, który ma odwagę postawić sobie najistotniejsze pytania dotyczące ludzkiej egzystencji, a przede wszystkim pytać o sens życia, cierpienia i śmierci, musi odpowiedzieć okrzykiem prawdy wyrażonym przez św. Augustyna: „Stworzyłeś nas, Panie, dla siebie i niespokojne jest nasze serce dopóki nie spocznie w Tobie”9.
(…)
Lecz świętości osoby nie da się unicestwić, choćby nie wiem jak często spotykała się z pogardą i była gwałcona. Mocno osadzona w Bogu, Stwórcy i Ojcu, świętość osoby ujawnia się zawsze i od nowa.
Dlatego właśnie widzimy, jak rozprzestrzenia się dziś i coraz bardziej umacnia poczucie osobistej godności każdej ludzkiej istoty. Dobroczynny prąd przenika i ogarnia wszystkie ludy świata, które coraz lepiej uświadamiają sobie godność człowieka, a więc nie „rzeczy” lub „przedmiotu”, którym można się posługiwać, ale zawsze i tylko „podmiotu”, który posiada sumienie i wolność, jest wezwany do odpowiedzialnego życia w społeczeństwie i w dziejach, i podporządkowany wartościom duchowym i religijnym.
Mówi się, że nasza epoka jest epoką „humanizmów”. Niektóre z nich opierają się na ateistycznych i sekularystycznych przesłankach i jako takie w paradoksalny sposób prowadzą do poniżenia i unicestwienia człowieka; inne stawiają go na piedestale i nabierają cech prawdziwego bałwochwalstwa; są wreszcie i takie, które zgodnie z prawdą uznają wielkość i ubóstwo człowieka, ukazując, utrzymując i rozwijając jego pełną godność.
Przejawem i owocem tych humanistycznych prądów jest rosnąca potrzeba uczestnictwa. Stanowi ona niewątpliwie jedną z charakterystycznych cech współczesnej ludzkości, prawdziwy „znak czasu”, który coraz bardziej dochodzi do głosu w różnych środowiskach i dziedzinach życia, przede wszystkim zaś wśród kobiet i młodzieży oraz w życiu nie tylko rodzinnym i szkolnym, ale także kulturalnym, gospodarczym, społecznym i politycznym. Uczestniczenie i tworzenie w jakimś stopniu nowej kultury humanistycznej stało się wymogiem tak powszechnym, jak jednostkowym10.
(…)
6. Nie można wreszcie pominąć innego, typowego dla współczesnej ludzkości zjawiska, jakim jest występujące z niespotykaną w historii intensywnością nasilenie się konfliktów. Codziennie zadają one ludzkości dotkliwe rany i naruszają jej równowagę. Zjawisko to, wielorakie w swoich przejawach, nie ma nic ze słusznego pluralizmu idei i działań, i objawia się w bolesnych starciach pomiędzy osobami, grupami, kategoriami osób, narodami i blokami państw. Te starcia przybierają formy przemocy, terroryzmu i wojny. Współczesna ludzkość, chcąc udowodnić swą „wszechmoc”, powtarza bezrozumne doświadczenie wieży Babel (por. Rdz 11, 1-9), ale czyni to w daleko większej skali, angażując różne swoje komponenty, siejąc zamęt, walkę, rozkład i ucisk. Wywołuje to w rodzinie ludzkiej dramatyczne wstrząsy i rozdarcie.
Z drugiej strony, nic nie zdoła stłumić dążenia jednostek i ludów do bezcennego dobra, jakim jest pokój w sprawiedliwości. Ewangeliczne błogosławieństwo: „Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój” (Mt 5, 9), znajduje wśród współczesnych ludzi nowy i wymowny oddźwięk: całe ludy żyją dziś, cierpią i działają w imię pokoju i sprawiedliwości. Coraz więcej osób i grup ludzkich obiera drogę społecznego zaangażowania, aby się urzeczywistniło pragnienie pokoju
(…)
Już Pius XII powiedział, że „wierni, a ściślej świeccy, zajmują miejsce w pierwszych szeregach Kościoła. Dla nich Kościół stanowi życiową zasadę ludzkiej społeczności. Dlatego to oni, i przede wszystkim oni, winni uświadamiać sobie coraz wyraźniej nie tylko to, że należą do Kościoła, ale że sami są Kościołem, to znaczy wspólnotą wiernych żyjących na ziemi pod jednym przewodnictwem Papieża, oraz pozostających z nim w łączności Biskupów. Oni są Kościołem”16.
(…)
10. Nie będzie przesadą twierdzenie, że celem całej egzystencji świeckiego katolika jest dochodzenie do poznania radykalnej nowości chrześcijańskiej płynącej z Chrztu, sakramentu wiary po to, ażeby móc wypełniać swoje życiowe obowiązki zgodnie z otrzymanym od Boga powołaniem. Popatrzmy teraz konkretnie i z bliska na trzy podstawowe aspekty owej chrześcijańskiej nowości, które pomogą nam określić „sylwetkę” świeckiego: Chrzest odradza nas do życia dzieci Bożych, jednoczy nas z Jezusem Chrystusem i Jego Ciałem, którym jest Kościół, namaszcza w Duchu Świętym czyniąc każdego z nas duchowa, świątynią.
(…)
17. Powołanie ludzi świeckich do świętości oznacza wezwanie do tego, by żyli oni wedle Ducha włączeni w rzeczywistość doczesną, i poprzez uczestnictwo w działalności ziemskiej. Raz jeszcze napomina Apostoł: „Wszystko, cokolwiek działacie słowem lub czynem, wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego” (Kol 3, 17). Odnosząc te słowa do świeckich Sobór kategorycznie stwierdza: „Ani troski rodzinne, ani inne sprawy świeckie nie powinny pozostawać poza sferą ich życia duchowego”.45 Zaś Ojcowie synodalni mówią na ten temat: „Ogromne znaczenie posiada spójność życia wiernych świeckich, jako tych, którzy winni dążyć do świętości w normalnych warunkach życia zawodowego i społecznego. Dlatego w odpowiedzi na swe powołanie winni traktować codzienne zajęcia jako okazje do tego, by zbliżać się do Boga, spełniać Jego wolę i służyć innym ludziom, prowadząc ich do komunii z Bogiem w Chrystusie”46.
(…)
41. Służba społeczeństwu wyraża się i realizuje w wielu różnych formach: jako działalność wolna i nieformalna, i jako działalność zinstytucjonalizowana, jako pomoc poszczególnym ludziom i jako pomoc rozmaitym grupom czy wspólnotom ludzkim.
Andrzej Wronka – Rola świeckich w Kościele katolickim
https://www.youtube.com/watch?v=LgRmA5OLNzE&spfreload=10
Andrzej Wronka – Rola świeckich w Kościele katolickim
https://www.youtube.com/watch?v=dC72CIE6R-A
Do nowego Ludu Bożego powołani są wszyscy ludzie. Toteż Lud ten, pozostając ciągle jednym i jedynym, winien się rozszerzać na świat cały i przez wszystkie wieki, aby spełnił się zamiar woli Boga, który naturę ludzką stworzył na początku jedną i synów swoich, którzy byli rozproszeni, postanowił w końcu w jedno zgromadzić (por. J 11,52). Na to bowiem posłał Bóg Syna swego, którego ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy (por. Hbr 1,2), aby był Nauczycielem, Królem i Kapłanem wszystkich, Głową nowego i powszechnego ludu synów Bożych. Na to wreszcie zesłał Bóg Ducha Syna swego, Pana i Ożywiciela, który dla całego Kościoła i dla poszczególnych oraz wszystkich razem wierzących jest zasadą zespolenia i jedności w nauce apostolskiej oraz w obcowaniu wzajemnym, w łamaniu chleba i modlitwach (por. Dz 2,42 gr.).
IV Kongres dla społecznego panowania Chrystusa Króla odbył się w Poznaniu w dniu 6 czerwca AD 2015 i został zorganizowany przez krakowskie, katolicko-narodowe, Stowarzyszenie Fides et Ratio pod patronatem popularnego w Internecie Radia Chrystusa Króla. http://www.radiochrystusakrola.pl/
Zaprezentowałem już na moim blogu wystąpienia kongresowe ks. abp. Jana Pawła Lenga i ks. Jochemczyka, które są dostępne tutaj pod tytułami;
Ks. Abp Jan Paweł Lenga MIC „Dzisiejsza sytuacja Kościoła”
IV Kongres Chrystusa Króla w Poznaniu 2015
http://janusz.neon24.pl/post/123709,dzisiejsza-sytuacja-kosciola
Ks. Tomasz Jochemczyk (Włochy) Chrystusowi Królowi dana jest wszelka władza na niebie i ziemi – IV Kongres Chrystusa Króla w Poznaniu 2015 r.
http://janusz.neon24.pl/post/123708,chrystusowi-krolowi-dana-jest-wszelka-wladza
Również te wystąpienia są dostępne na stronie Legionu Świętego Ekspedyta;
http://www.ekspedyt.org/kryzecom/2015/06/24/37493_dzisiejsza-sytuacja-kosciola.html
Teraz zamieszczam wystąpienie znanego teologa i działacza katolickiego oraz narodowego -pana dra Andrzeja Wronkę, który jest również współorganizatorem i wykładowcą Narodowej Akademii Informacyjnej.
NAI
http://www.socjocybernetyka.pl/
Prelegent – Andrzej Wronka – na co dzień zajmuje się wieloma zagadnieniami cybernetycznymi, socjologicznymi, cywilizacyjnymi, religijnymi, apologetycznymi i dogmatycznymi, politycznymi, społecznymi, teologicznymi, moralnymi i prawnymi, a nade wszystko demaskuje manipulantów i sekciarzy przy użyciu niezafałszowanego Słowa Bożego (Biblii) i Tradycji Apostolskiej. Znane są jego kompetentne wystąpienia przeciwko kacerzom i różnej maści psychomanipulantom, fałszerzom nauki i wiary, totalitarnym sektom religijnym i parareliginym, ekonomicznym, siewcom toksycznej duchowości, apostołom New Age, etc. Stron tych, obejmujących różne tematy jest bardzo dużo. Teksty jego autorstwa i wygłoszone przez niego wykłady odnajdziemy bez trudu w Internecie wpisując w wyszukiwarkę jego imię i nazwisko. Każde spotkanie z zaprezentowaną wiedzą na różne tematy przez Andrzeja Wronkę nigdy nie jest czasem straconym. Autor ich bowiem jest nie tylko kompetentnym, lecz także świetnym oratorem, przy którym trudno się znudzić. Mądrości, które przekazuje stanowią wartość dla każdego człowieka, zarówno zagubionego, jak szukającego drogi, lub też stąpającego po głównym trakcie Kościoła i polskiego interesu narodowego. Pan Andrzej uczy więc szerokie rzesze swoich słuchaczy nie tylko myśli katolickiej, ale także zasad poprawnego rozumowania w sprawach religijnych, społecznych, ekonomicznym, politycznych, a także semantycznych.
Oto kilka z najpopularniejszych tekstów i wykładów jego autorstwa.
Andrzej Wronka- o Świadkach Jehowy
http://egzorcyzmy.katolik.pl/andrzej-wronka-o-swiadkach-jehowy/
Andrzej Wronka – Katolicy a Świadkowie Jehowy
https://www.youtube.com/watch?v=Wagwj2POnL0
Andrzej Wronka – działalność Świadków Jehowy cz. 1
https://www.youtube.com/watch?v=08GIHAwmKB4
Andrzej Wronka – działalność Świadków Jehowy cz. 2
https://www.youtube.com/watch?v=5xSEPZHFFC4
Andrzej Wronka –Świadkowie Jehowy – metodologia
https://www.youtube.com/watch?v=8x81dCFjxm4
Andrzej Wronka – Skauci Europy (dogmatyka i apologetyka)
https://www.youtube.com/watch?v=Oys7u79yy_M
Andrzej Wronka- Tak czy nie? – sekty
https://www.youtube.com/watch?v=0EqKgkO5t2E
Andrzej Wronka- współczesne zagrożenia
https://www.youtube.com/watch?v=gLMSQa_j0bU
Andrzej Wronka – New Age i gnoza
http://www.effatha.org.pl/zagrozenia/zagrozenia.htm
Andrzej Wronka – „Raj na ziemi” – propozycje New Age
http://egzorcyzmy.katolik.pl/raj-na-ziemi/
Andrzej Wronka i M. Nawrocka – prawda o Harrym Potterze
https://www.youtube.com/watch?v=AjwgVe-U2J4
Andrzej Wronka – playlista
https://www.youtube.com/channel/UCLn4EdeYoPyBA0VRbhoRogg
Dr Andrzej Wronka bardzo głęboko analizuje błędowierstwo i powody zachowań kłamców, którzy sami „uwierzyli kłamstwu” i wierzą w „potęgę kłamstw” oraz szerzą kłamstwo i „ducha obłędu”- jak świat długi i szeroki. Niektóre z tych tematów ukazują nam bardzo precyzyjnie jak współczesny, tzw. „nowoczesny” i „oświecony człowiek” potrafi być ciemny jak „portier w piekle”. Człowiek XXI wieku, który uległ laicyzacji i sekularyzmowi, stał się zarazem konsumentem toksycznej duchowości, wierzącym w zabobony. Można nawet stwierdzić, że człowiek współczesny, redukujący zasady logicznego rozumowania, poddał się całej cywilizacji iluzji szerzonej przez media i tzw. „kulturę” (okultystyczno-magiczną).
Andrzej Wronka – współczesne zabobony
https://www.youtube.com/watch?v=YO-rjmE5Ow8&spfreload=10
Andrzej Wronka – czy żyjemy w świecie Harry Pottera?
https://www.youtube.com/watch?v=kwsCHNa_l14
Założył również apologetyczną stronę internetową, którą bardzo polecam, zwłaszcza tym wszystkim, którzy są narażeni na propagandę sekt, lub też nie radzą sobie w starciach z kacerzami i satanistami.
Apologetyka
Autor wystąpienia na Kongresie w Poznaniu ma również swoje strony na FB, twitter, etc.
https://www.facebook.com/events/467247730026962/
https://www.facebook.com/pages/Andrzej-Wronka/438012533015417
https://www.facebook.com/pages/Narodowa-Akademia-Informacyjna-Kielce/351977811672640
https://twitter.com/andrzej_wronka
Andrzej Wronka zredagował również wiele stron internetowych pomagających zrozumieć wiele problemów duchowych, psychologicznych, społecznych, socjologicznych, filozoficznych, teologicznych, cywilizacyjnych, politycznych, naukowych, pedagogicznych, etc., których rozsadnikiem są grzechy indywidualne i społeczne, herezje spontanicznie lub celowo lansowane, narosłych na błędach minionych wieków. Autor walczy, jak znakomity szermierz z wadami ludzkimi, z żądzami, ideologiami i przemocą struktur grzechów. Doskonale ilustruje kontekst wojny cywilizacji w Polsce, a także celowe działaniem agentur zorientowanych na szerzeniu destrukcji i chaosu oraz kolonizacji umysłów.
Prelegent również te zagadnienia wyjaśnia dzięki cybernetyce, a więc nauce o sterowaniu społecznym, która jest wiodącą nauką polską. Dodajmy, że polska cybernetyka jest bez konkurencji na świecie.
Andrzej Wronka – cybernetyka społeczna
https://www.youtube.com/watch?v=9xDMD9S1AmM
Zresztą wiele wykładów z dziedziny cybernetyki społecznej autorstwa Andrzeja Wronki, doc. J. Kosseckiego, dra Rafała Brzeskiego – wykładowców NAI – oraz autorów systemu nacjokracji – są dostępne na moim blogu. http://janusz.neon24.pl/
Warto zwrócić uwagę jeszcze na kilka stron internetowych autorstwa Andrzeja Wronki, na których rozprawia się z sekciarstwem i błędami w rozumowaniu oraz ilustruje wojnę informacyjną przeciwko Narodowi Polskiemu;
Andrzej Wronka- wiara, apologia, sekty
Andrzej Wronka- myślenie niestereotypowe dziś
http://www.andrzejwronka.blogspot.com/
Andrzej Wronka- wojna informacyjna
http://www.awronka.nazwa.pl/bazya/wojnainfstrona.htm
Wykładowca zajmuje się również zagadnieniami religijnymi, upowszechniającymi nauczanie wiary katolickiej, swobodnie porusza się w dziedzinie dogmatyki, apologetyki, a także mariologii, nauki o czyśćcu, Eucharystii, ascetyki, i nawet eschatologii.
Andrzej Wronka- nauka Kościoła o czyśćcu
http://www.awronka.nazwa.pl/bazya/magisterium.htm
Andrzej Wronka- czyściec
http://www.awronka.nazwa.pl/bazya/czysciec.htm
Andrzej Wronka- modlitwa za zmarłych
https://www.youtube.com/watch?v=Thi9VVYEPME
Andrzej Wronka- po co nam post i wyrzeczenia ?
https://www.youtube.com/watch?v=SB2tKuTHbyo
Andrzej Wronka – cierpienie, śmierć i co dalej ?
https://www.youtube.com/watch?v=MM1tONj0sCs
Andrzej Wronka – Eucharystia i rzeczywistość
https://www.youtube.com/watch?v=HFf_FZkzUWE
Andrzej Wronka- śmierć i co dalej?
https://www.youtube.com/watch?v=MM1tONj0sCs
Podejmował również temat wojen demograficznych i planowanej depopulacji Słowian a zwłaszcza analizuje konsekwentne plany, zamierzenia i realizowaną wczoraj i dziś eksterminację słowiańskiego, katolickiego, Narodu Polskiego.
Sytuacja Demograficzna Polski (Wojna Demograficzna) – Andrzej Wronka
https://www.youtube.com/watch?v=BvD2Z3orPIs
Andrzej Wronka- Wojna demograficzna
http://www.awronka.nazwa.pl/bazya/wojnademogrstrona.htm
Zwraca uwagę społeczeństwu na dziedzictwo germańskiego imperializmu.
Andrzej Wronka – Niemiecki program dla Polaków i Słowian w II wojnę światową
https://www.youtube.com/watch?v=BgydWXyh7RQ
Pan Wronka interesuje się bardzo mocno wiedzą o wojnie informacyjnej. Zdobyte wiadomości poparte rozległa erudycją i spostrzegawczością przekazuje społeczeństwu z kompetencją i w sposób bardzo dostępny. Wojnę informacyjną i propagandę bojową prowadzą dziś globaliści, międzynarodowe koncerny, a także jawne i niewidzialne imperia i państwa, które kolonizują umysły tubylców, podbijanych propagandą, w celu uzyskania planowanych efektów politycznych i ekonomicznych. Jednakże uprawiają ją również groźne sekty specjalizujące się w szerzeniu toksycznej duchowości i w zniewalaniu ludzi. Błędne rozumowanie zaszczepiane w grupach psychomanipulacyjnych jest jednym ze sposobów tworzenia totalitarnych społeczności poddanych ośrodkom wpływu i wyzysku oraz kontroli.
Andrzej Wronka – Wiedeń 2013
https://www.youtube.com/watch?v=11rTWfQdknk&list=PLmIIozdptoL2eLDZYJl0CUiLtWJllDPWo&index=15
Andrzej Wronka – sekty
https://www.youtube.com/watch?v=nYyCu62HWYM
Swoją refleksją Andrzej Wronka objął również zagadnienia współczesnego globalizmu, który w obecnej postaci zagraża duchowo i fizycznie Narodowi Polskiemu.
Globalizm, a polski interes narodowy – Andrzej Wronka
https://www.youtube.com/watch?v=U1EkRlOGS7g
Nie boi się również „tematów niebezpiecznych” lub „bardzo niebezpiecznych” bez żadnej szczypty poprawności politycznej. Do nich na pewno należą kwestie stosunków polsko-żydowskich osadzone w brutalnej i krwawej historii. Polska w XX wieku została wciśnięta pomiędzy plany wielkich imperiów i ideologii, które były z konsekwencją realizowane, zarówno informacyjnie, jak i energetycznie (przy użyciu sił fizycznych), w celu unicestwienia państwa i narodu. Polska bowiem – musiała i nadal w XXI wieku musi -zmagać z wrogami zewnętrznymi i z wewnętrzną wojną cywilizacji. Na obszarze naszego kraju, od kilkuset lat, toczy się bój o sposób zorganizowania życia społecznego i o kulturę z przedstawicielami cywilizacji bizantyjskiej, turańskiej i żydowskiej. Podstawową cywilizacją w Polsce jest cywilizacja łacińska, którą usiłuje zniszczyć sojusz powyżej wymienionych cywilizacji.
Dlatego dzieje katolickiej Polski skonfrontowanej – przez różne systemy wartości i style myślenia – z cywilizacją żydowską są pełne bolesnych i przemilczanych dotąd wydarzeń. Pomimo tych różnic światopoglądowych, odmiennych zapatrywań na życie i stosunek do dobra wspólnego, a także różnice w sposobie podejścia do ustroju zrzeszeń społecznych i do obowiązków moralnych, to jednak w chwilach próby dziejowej Polacy nieraz do żydów – cywilizacyjnie wrogich łacinnikom – wyciągali szlachetną i pomocną dłoń.
Andrzej Wronka- Polacy i Żydzi w czasie II wojny światowej
https://www.youtube.com/watch?v=Xc3fqkX0lzY
Andrzej Wronka- o książce „KRONIKA GETTA WARSZAWSKIEGO”
https://www.youtube.com/watch?v=quu6FVjwm4s
Doktor Andrzej Wronka jest również współorganizatorem znanej w całym kraju serii Konferencji pt. „MAGIA CAŁA PRAWDA”.
Jest to niezwykle ważne przedsięwzięcie, które demaskuje toksyczną duchowość wschodu, satanizm, sekciarstwo, kabałę, szamanizm, pogaństwo, a także magię i ezoterykę – obecną we współczesnej (sub)kulturze lansowanej przez media, literaturę, biznes, ośrodki kultury, kina, teatry, dyskoteki, kluby, szkoły i uniwersytety, etc
.
Andrzej Wronka – Magia cała prawda /Łomża/
https://www.youtube.com/watch?v=mJydgH5Yz9s
Andrzej Wronka – Magia cała prawda /Gliwice/
https://www.youtube.com/watch?v=ky0T3ZP0NLk
https://www.youtube.com/watch?v=PKNkMQ00kOk
https://www.youtube.com/watch?v=5lvUuYFgSMY
https://www.youtube.com/watch?v=2i6Hs7mykJA
https://www.youtube.com/watch?v=hfIPjxcUj9A
Andrzej Wronka – Magia cała prawda – magia i bezmyślność oraz homeopatia
https://www.youtube.com/watch?v=ZR1yngPlB8o
Andrzej Wronka – Magia cała prawda, homeopatia, bioenergoterapia
http://www.kryzys.org/archiwum2010/printview.php?t=4712&start=0&sid=9587c1f26824fe77abd98c67c2fc4e1f
Andrzej Wronka – Magia cała prawda – magia
https://www.youtube.com/watch?v=2Yd76xgF_oI
W swoim wykładzie w Poznaniu na Kongresie Chrystusa Króla prelegent Andrzej Wronka zwraca uwagę na szkodliwość myślenia stereotypami, mitami i nielogicznymi wyobrażeniami o sprawach, których nigdy nie poddano ani analizie ani krytyce. Jednakże czyni to lakonicznie – z uwagi na dany mu czas – w przedmiocie zadanego mu obszernego tematu Królestwa Chrystusa. Natomiast warto ów poznański wykład poszerzyć o inne wystąpienia A. Wronki, dostępne w innych miejscach w internecie, gdzie ów temat szczegółowo i z detalami omawia .
Andrzej Wronka – Wykład Myślenie pojęciowe a myślenie stereotypowe
https://www.youtube.com/watch?v=LNlXhAQBhAg
Andrzej Wronka- Magiczne myślenie dziś
https://www.youtube.com/watch?v=axTZTiJRlrQ&spfreload=10
Andrzej Wronka- O magicznym myśleniu dziś
https://www.youtube.com/watch?v=4lgCqQhQi6U&list=PLHWVRnBTMNv3fOV5WAs6Mws4iEghLttuI
Andrzej Wronka – playlista o magicznym myśleniu
https://www.youtube.com/watch?v=4lgCqQhQi6U&index=1&list=PLHWVRnBTMNv3fOV5WAs6Mws4iEghLttuI
Prelegent rodem z Węgrowa dokładnie wzywa wszystkich Polaków do realistycznej edukacji narodowej będącej naszym największym skarbem. Jest bowiem ona najlepszą odtrutką na toksyczną duchowość oraz wszelkie manipulacje kolonizatorów umysłów. Bez niej nie będzie szans na narodowo-katolicką kulturę czynu oraz na realizację Niepodległości Polski , a także sprawiedliwości i miłości społecznej dążącej do dobrobytu całej wspólnoty narodowej.
Andrzej Wronka – Potrzebna jest narodowa edukacja realistyczna
https://www.youtube.com/watch?v=WsEcK57xqsI
Andrzej Wronka – 11 listopada – Narodowe Święto Niepodległości
https://www.youtube.com/watch?v=aKpNsykl0qk
Andrzej Wronka – Edukacja największym skarbem
https://www.youtube.com/watch?v=ZIoXtkilRK0&spfreload=10
Andrzej Wronka na kongresie LPR
https://www.youtube.com/watch?v=UCiCT36f6CU
„Dana mi jest wszelka władza na niebie i ziemi” (Mt 28,18)
„Ja i Ojciec jedno jesteśmy” (J 10, 30)
17 Bo królestwo Boże to nie sprawa tego, co się je i pije, ale to sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym. 18 A kto w taki sposób służy Chrystusowi, ten podoba się Bogu i ma uznanie u ludzi. 19 Starajmy się więc o to, co służy sprawie pokoju i wzajemnemu zbudowaniu. (List do Rzymian 14, 17-19
Skrót poznańskiego wykładu dr Andrzeja Wronki, wygłoszonego na Kongresie dla społecznego panowania Chrystusa Króla
Terytorium panowania danego króla rozpoznajemy po prawie jakie na danym terytorium panuje – uważa prelegent. Jednak Benedykt XVI uściśla, że świadczy o charakterze danego kraju panujący w nim kult, etos i prawo, które tworzą zintegrowaną całość. Liturgiczny naród jest zawsze własnością Jahwe, a więc ma obowiązki kultyczne, moralne i prawne wobec Boga i ludzi – z nadania i woli Trójcy Przenajświętszej.
Rycerze Chrystusa, prawidłowo uformowani – uważa Andrzej Wronka – są zawsze świadomi celów Królestwa Bożego. Tacy też doskonale bronią praw Boga i etosu Boga oraz kultu Boga. Ponadto zawsze pamiętają o zasadach wojny duchowej, a więc walki z grzechem, bo „wojowaniem jest życie człowieka”, które trwa po kres egzystencji na ziemi.
Prelegent również przypomina o św. Pawle z Tarsu i jego nauce o grzechu – wynikającego z upadłej natury człowieka po grzechu pierworodnym. Nauka Apostoła Narodów brzmi;
14 Wiemy przecież, że Prawo jest duchowe. A ja jestem cielesny, zaprzedany w niewolę grzechu. 15 Nie rozumiem bowiem tego, co czynię, bo nie czynię tego, co chcę, ale to, czego nienawidzę – to właśnie czynię. 16 Jeżeli zaś czynię to, czego nie chcę, to tym samym przyznaję Prawu, że jest dobre. 17 A zatem już nie ja to czynię, ale mieszkający we mnie grzech.
18 Jestem bowiem świadom, że we mnie, to jest w moim ciele, nie mieszka dobro; bo łatwo przychodzi mi chcieć tego, co dobre, ale wykonać – nie. 19 Nie czynię bowiem dobra, którego chcę, ale czynię to zło, którego nie chcę. 20 Jeżeli zaś czynię to, czego nie chcę, już nie ja to czynię, ale grzech, który we mnie mieszka. 21 A zatem stwierdzam w sobie to prawo, że gdy chcę czynić dobro, narzuca mi się zło. 22 Albowiem wewnętrzny człowiek [we mnie] ma upodobanie zgodne z Prawem Bożym. 23 W członkach zaś moich spostrzegam prawo inne, które toczy walkę z prawem mojego umysłu i podbija mnie w niewolę pod prawo grzechu mieszkającego w moich członkach. 24 Nieszczęsny ja człowiek! Któż mnie wyzwoli z ciała, [co wiedzie ku] tej śmierci? Dzięki niech będą Bogu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego!3 25 Tak więc umysłem służę Prawu Bożemu, ciałem zaś – prawu grzechu. /List do Rzymian rozdział 7 wersy 14-25/
Kościół jest i będzie kościołem Walczącym o zbawienie człowieka. I tego zadania Kościoła nie zmienią żadne zabiegi semantyczne modernistycznych teologów. Kościół bowiem nieustannie walczy z każdym grzechem, który jest przyczyną nieszczęść ludzkości.
Już święty Paweł z Tarsu nauczał, że do prowadzenia dojny duchowej trzeba się przyoblec w pełną „zbroję bożą”, aby zgasić wszystkie pociski Złego.
10 W końcu bądźcie mocni w Panu – siłą Jego potęgi. 11 Obleczcie pełną zbroję Bożą, byście mogli się ostać wobec podstępnych zakusów diabła. 12 Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw pierwiastkom duchowym zła na wyżynach niebieskich3.13 Dlatego weźcie na siebie pełną zbroję Bożą, abyście w dzień zły zdołali się przeciwstawić i ostać, zwalczywszy wszystko. 14 Stańcie więc [do walki] przepasawszy biodra wasze prawdą i oblókłszy pancerz, którym jest sprawiedliwość4, 15 a obuwszy nogi w gotowość [głoszenia] dobrej nowiny o pokoju5. 16 W każdym położeniu bierzcie wiarę jako tarczę, dzięki której zdołacie zgasić wszystkie rozżarzone pociski Złego. 17 Weźcie też hełm zbawienia i miecz Ducha, to jest słowo Boże6 – 18 wśród wszelakiej modlitwy i błagania. Przy każdej sposobności módlcie się w Duchu! Nad tym właśnie czuwajcie z całą usilnością i proście za wszystkich świętych /List do Efezjan rozdział 6 wersy 10-18/
Należy szczególnie w naszych czasach uważać na fałszywe duchowości – powiedział prelegent. Są bowiem one szerzone w całym świecie, a bywa, że nawet są dostępne w Kościele katolickim, gdzie działają zwodziciele, którzy wyrywają z Matki Kościoła „podatne na manipulacje dzieci Boże”. Fałszywe duchowości są wytworem subiektywizmu i oznaką nie używania rozumu oraz logiki. Nierzadko są lansowane przez duchowych dewiantów i są przez nich nazywane „dziełami Ducha św.”. Duch św. jest jednak duszą Kościoła i tam gdzie Kościół tam też jest asystencja Ducha św. Z Kościoła ludzi nigdy nie wyprowadza Duch św., lecz duch czasu – „duch obłędu”.
Kościół katolicki jest najlepszym przewodnikiem dusz i posiada środki zbawcze pod postaciami sakramentów, w których obecny jest sam Chrystus. Dysponuje mandatem od Jezusa Pana do głoszenia i wyjaśniania Słowa Bożego.
„Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, Aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany.” (2Tym. 3,15-17)
Słuchanie Kościoła katolickiego jest warunkiem realizacji życia w prawdzie i do osiągnięcia zbawienia. Jezus Pan powiedział do Apostołów; 16 Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie posłał”.(Łk. . 10, 16)
Zdaniem Andrzeja Wronki należy bardzo uważać na grupy „swawolnie myślące i działające”. Zawsze one działają nieroztropnie, najczęściej z pomięciem logiki, katolickiej teologii opartej o Objawienie i Tradycję Apostolską. Lekceważą dogmatykę i apologetykę, a nade wszystko Magisterium i filozofię chrześcijańską. Swawola myśli grup podatnych na duchy zwodzenia wyraża się zwłaszcza we wszelkich czułostkowych dialogach ekumenicznych, gdzie sentymentalizm i chciejstwo zastępują zasady wiary i rozumu. „Dialogujący” bowiem, bez Fides et Ratio, nierzadko się to wyraża w relacjach z kacerzami, a nawet z innowiercami, kierują się fałszywym miłosierdziem. Bardzo często ulegają błędom rozumowania, zwłaszcza, gdy porzucają „rozum i logikę” tworzą dziwne związki np. z zielonoświątkowcami . Wówczas bywa, że ulegają błędom heretyckim i porzucają Kościół Święty na rzecz jakiś zborów, organizacji i innych wyznań.
Po DWS „rozpłynęła” się niestety apologetyka i dogmatyka, która osłabiła rozumną wiarę katolików – uważa prelegent.
Autor wstąpienia – uważa także, iż współczesnym katolikom nie chce się poznawać prawd Wiary i zasad obrony katolicyzmu. Natomiast wielu wiernych ulega jakiejś „fikaninie” i pląsom kościelnym pod wpływem niewiadomego ducha! Zwłaszcza jest to obecne w Odnowie w Duchu św. i w innych roztańczonych wspólnotach religijnych.
Trzeba w życiu zwracać uwagę na modlitwy wykonywane „automatyczne”, lub przypominające magiczne działania i sposób „panowania” nad samym Bogiem, dawcą błogosławieństw i życia.
W sprawach społecznych – prelegent – przypomniał również o autorze „Rewolty marcowej”.
Tenże pisarz i historyk, niezależny dokumentalista, ma ponad lat 80 i żyje w nędzy. Jednakże wiedzę, którą on posiada i dokumenty jakie ma pozwoliłyby odważnej kancelarii prawnej, nawet średniej klasy, raz na zawsze zamknąć „pysk” oszczercy i Polakożercy Grossowi oraz udowodnić Amerykańskiemu Kongresowi Żydów, że amerykańscy i brytyjscy Żydzi mieli współudział w Holokauście polskich i europejskich Żydów.
Bezprawie i złodziejstwo w Polsce było również możliwe dzięki „kolonizacji umysłów”. Oszustwa semantyczne, jak „przekształcenia własnościowe”, to zabieg werbalny, który posłużył złodziejom do uśpienia opinii publicznej. Dobrze dobrane słowa posłużyły do usprawiedliwienia zorganizowanej grabieży. Złodziejstwo dokonane przez państwowych grabieżców, skorumpowanych urzędników i agentów sił międzynarodowych kapitalistów – odbywało się pod hasłami „prywatyzacji”. Jednak te „prywatyzacyjne” przekształcenia były po prostu złodziejską alokacją, a więc rabunkiem własności całego Narodu Polskiego.
Złodzieje zagarnęli społeczną własność – suwerena czyli narodu – i ją „sprywatyzowali”. Prelegent stwierdził, że gdyby był prezydentem, to ścigałby tych złodziei po całym świecie. Nie powiedział tylko czy też ścigałby paserów, którzy tutaj działają z umocowania międzynarodowych koncernów.
Andrzej Wronka powiedział również o potrzebie służby pomocy bliźnim, zarówno żywym, jak i umarłym. Przypomniał, iż mało jest dziś modlitw za dusze czyśćcowe oraz brakuje woli u katolików w zbieraniu odpustów, które są wielkimi skarbami Kościoła. Niezawodnymi środkami do uświęcenia dusz i rzeczywistej matanoi. Kościół niestety przemilcza naukę o odpustach, która jest atakowana przez protestantów. Jednak protestanci nie rozumieją, że odpusty są związane z warunkami, które uświęcają każdego człowieka cząstkowo albo w sposób pełny gdy ma miejsce absolutne wyrzeczenie się wszystkich grzechów, nawet tych lekkich.
Nauka Kościoła katolickiego o odpustach
http://www.sieradz-praga.pl/index.php?page=nauka-kosciola-katolickiego-o-odpustach
http://www.brewiarz.pl/czytelnia/odpusty.php3
http://mateusz.pl/ksiazki/js-sd/Js-sd_56.htm
http://www.teologia.pl/m_k/kkk1o04.htm
http://teologia-dogmatyczna.wyklady.org/wyklad/950_nauka-kosciola-o-odpustach.html
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/T/odpusty_promic.html
Nauka o odpustach należy do wiary Kościoła, ale nie jest to prawda centralna1[1]. Pojęcie „odpust” (indulgentia) oznacza „łaskę” i „litość”. Nawiązuje ona do biblijnej idei jubileuszu, która zawiera myśl o darowaniu długów i pewnego rodzaju amnestii. Kościelna praktyka odpustu była związana w wiekach średnich z obchodem roku jubileuszowego czy też roku świętego2[2].
KKK 1478 Darowanie kary otrzymuje się za pośrednictwem Kościoła, który mocą udzielonej mu przez Chrystusa władzy związywania i rozwiązywania działa na rzecz chrześcijanina i otwiera mu skarbiec zasług Chrystusa i świętych, by otrzymać od Ojca miłosierdzia darowanie kar doczesnych, jakie należą się za grzechy. W ten sposób Kościół chce nie tylko przyjść z pomocą chrześcijaninowi, lecz także pobudzić go do czynów pobożności, pokuty i miłości (Por. Paweł VI, konst. apost. Indulgentiarum doctrina, 8; Sobór Trydencki: DS 1835).
KKK 1479 Ponieważ wierni zmarli, poddani oczyszczeniu, także są członkami tej samej komunii świętych, możemy pomóc im, między innymi, uzyskując za nich odpusty, by zostali uwolnieni od kar doczesnych, na które zasłużyli swoimi grzechami.
Umysły zniewolone przez sekty, ale też przez „politykę”, lub raczej przez politykomanię, a nawet przez grupy religijne – są zawsze zakładnikami błędów, konwenansów i grzechów. Dochodzi do zniewolenia przez podatność na manipulacje oraz przez lenistwo umysłowe. Myślenie stereotypowe, zwłaszcza oparte na fałszywych mniemaniach, wyrosłych na bazie różnych ideologii i na mitach jest efektem braku myślenia logicznego, rozumnego oraz wyrazem pogardy dla poszukiwania prawdy. Pogarda dla prawdy jest w zasadzie pogardą dla samego Boga. Bóg pragnie być poznawany i rozumiany przez ludzi. I Bóg jest Prawdą.
Ponadto Jezus Pan nakazał wszystkim działać na rzecz odkrywania prawdy „szukajcie prawdy a prawda was wyzwoli” (J 8, 32) Zatem rozwój moralny, intelektualny, zdobywanie wiedzy, weryfikowanie informacji, etc. – są nam zadane przez samego Stwórcę. Bóg bowiem pragnie naszego współudziału w Jego dziełach i w udoskonalaniu naszego człowieczeństwa.
Zatem należy dzisiaj uczyć wszystkich Polaków myślenia pojęciowego a nie stereotypowego. I potrzebna jest edukacja realistyczna. Gdy zderzają się ze sobą dwa systemy myślenia – pojęciowy ze stereotypowym – widać jak w soczewce, że obok ludzi racjonalnych działają ludzie irracjonalni, którzy ukonstytuowali sobie świat bez prawdy obiektywnej i żyją w kłamstwie.
Chrześcijanie muszą zawsze przemawiać głosem rozumu, bo przecież nasza religia jest racjonalna i nasza kultura jest oparta na wierze i rozumie. Kościół przez wieki popierał naukę i sztukę. Za sprawą Kościoła katolickiego Europa wyszła z antycznego barbarzyństwa i stała się kwitnącą krainą, w której świętość i mądrość oparte były na nauce i doświadczeniu. Świętość i mądrość były nie tylko modne ale uczyły postaw odpowiedzialnych, którym dzisiaj brakuje umysłom diabelskim, a więc nieoświeconym przez Ducha św. Kościół i władcy katoliccy tworzyli uniwersytety, fundacje i sieci placówek oświatowych aby lub Boży mógł poznawać Boga i świat oraz prowadzić życie godziwe. Pomimo wielkiego dorobku Wieków Średnich masoneria manipuluje umysłami lansując fałszywy mit o „ciemnym Średniowieczu”.
Aby Jezusa przyjąć jako Króla, to potrzebna jest formacja serca i formacja intelektualna.
Królestwo Boże w naszej Ojczyźnie, to przecież kult Jezusa Króla Polski, który musi przeniknąć wszystkie sfery naszego życia prywatnego i publicznego. Jezus jest oczywiście Królem wszystkich królów i Panem wszystkich panów, panuje więc nad wszystkimi ludami i narodami, lecz nie każdy chce aby Jezus nad nim panował ze swoim błogosławieństwem. Bóg jednak ostrzega, że jest Bogiem zazdrosnym i nie pozwoli się w nieskończoność znieważać. Po okresie Bożego Miłosierdzia musi przyjść czas sprawiedliwości. Kult Boga Króla musi być realizowany wraz z Jego etosem i prawem. Jezus bowiem domagał się od Rozalii Celakówny, by przekazała Polakom, iż Bóg domaga się porzucenia przez Naród Polski wszystkich grzechów.Tego wszystkiego należy się dokładnie nauczyć i to wcielać w życie, aby dojrzale realizować postulaty Królestwa Bożego.
Katolicy polscy w XXI wieku muszą tę wiedzę o Królestwie Bożym zdobyć i ją ugruntować poprzez formację i więź – zjednoczenie – z Jahwe. Należy zatem poznać Ewangelię, całe Objawienie, a także Magisterium Kościoła. Każdy Polak musi poznać zasady moralne stojące u podstaw promulgowanych Praw Boga i wysubtelnionych przez Jezusa Pana w Kazaniu na Górze. Świętość życia to dezyderat skierowany przez Jezusa do całego Narodu Polskiego.
Świętości, mądrości, pracowitości, współpracy na rzecz dobra wspólnego wymaga prawdziwy chrystocentryzm i chrystoformizm. Zawołanie św. Piusa Piusa X, aby wszystko odnowić w Chrystusie jest aktualnym programem narodowym Polaków. Chrześcijańskie wartości muszą przeniknąć wszystkie sfery naszego życia publicznego, rodzinnego i jednostkowego.
Całą ufność pokładajmy w Bogu Miłości, Bogu Sprawiedliwości, Bogu Pokoju i Miłosierdzia.
Zatem formacja ku Intronizacji Jezusa Króla Polski, jako aktu Wiary i pracy rozumu, stanowi najważniejsze wyzwanie naszych czasów, w których panuje jeszcze duch sekularyzmu i bezbożności oraz egoizmu.
Bez głębokiego i rozumnego aktu Intronizacji Boga Króla żadna kultura czynu nie będzie właściwa i pobłogosławiona przez Chrystusa. Wiedzieli już o tym nasi ojcowie, mówiąc, że „bez Boga ani do proga”. Czas najwyższy aby cała Polska wróciła do swego Króla.
[23] Królestwo Chrystusowe przychodzi do Polski przez Intronizację. [82] Jeżeli chcecie ratować świat, trzeba przeprowadzić Intronizację Najświętszego Serca Jezusowego we wszystkich państwach i narodach na całym świecie. Tu i jedynie tu jest ratunek. Które państwa i narody jej nie przyjmą i nie poddadzą się pod panowanie słodkiej miłości Jezusowej, zginą bezpowrotnie z powierzchni ziemi [83] i już nigdy nie powstaną. [83] Trzeba wszystko uczynić, by Intronizacja była przeprowadzona. Jest to ostatni wysiłek Miłości Jezusowej na te ostatnie czasy! [84] Polska nie zginie, o ile przyjmie Chrystusa za Króla w całym tego słowa znaczeniu, jeżeli się podporządkuje pod prawo Boże, pod prawo Jego miłości. Inaczej, moje dziecko, nie ostoi się (…) tylko te Państwa nie zginą, które będą oddane Jezusowemu Sercu przez Intronizację, które Go uznają swym Królem i Panem. [85] Państwa oddane pod panowanie Chrystusa i Jego Boskiemu Sercu dojdą do szczytu potęgi i będzie już jedna Owczarnia i jeden Pasterz.
[263] Jest jednak ratunek dla Polski: jeżeli mnie uzna za swego Króla i Pana w zupełności przez Intronizację, nie tylko w poszczególnych częściach kraju, ale w całym Państwie z Rządem na czele. [264] To uznanie ma być potwierdzone porzuceniem grzechów i całkowitym zwrotem do Boga. (…) Powiedz, dziecko, Ojcu, by napisał do Prymasa Polski przez Ojca Generała, by wszystko uczynił dla przyspieszenia Intronizacji. Jasna Góra jest stolicą Maryi. Przez Maryję przyszedł Syn Boży, by zbawić świat i tu również przez Maryję przyjdzie zbawienie dla Polski przez Intronizację Gdy się to stanie, wówczas Polska będzie przedmurzem chrześcijaństwa, silną i potężną, o którą się rozbiją wszelkie ataki nieprzyjacielskie.
Fragmenty Orędzi Jezusa (1908-1943r) – Służebnica Boża Rozalia Celakówna
http://www.duchprawdy.com/intronizacja_rozalia_celakowna.htm
DANY NAM CZAS MIŁOSIERDZIA BOŻEGO MUSIMY WYKORZYSTAĆ
/ „Dzienniczek” św. s. Faustyny Kowalskiej/
„Namawiaj wszystkie dusze do ufności w niepojętą przepaść miłosierdzia Mojego, bo pragnę je wszystkie zbawić. Zdrój miłosierdzia Mojego został otwarty na oścież włócznią na krzyżu dla wszystkich dusz – nikogo nie wyłączyłem” (Dz 1182).
„Miłosierdziem swoim ścigam grzeszników na wszystkich drogach ich i raduje się serce Moje, gdy oni wracają do Mnie. Zawsze czekam na nich, wsłuchuję się w tętno ich serca, kiedy uderzy dla Mnie. Przemawiam do nich przez wyrzuty sumienia, przez niepowodzenie i cierpienia, przez burze i pioruny, przemawiam przez głos Kościoła” (Dz 1728).
„Niech pokładają nadzieję w miłosierdziu Moim najwięksi grzesznicy. Oni mają prawo przed innymi do ufności w przepaść miłosierdzia Mojego. Rozkosz Mi sprawiają dusze, które się odwołują do Mojego miłosierdzia. Takim duszom udzielam łask ponad ich życzenia. Nie mogę karać, choćby ktoś był największym grzesznikiem, jeśli on się odwołuje do Mej litości, ale usprawiedliwiam go w niezgłębionym i niezbadanym miłosierdziu swoim” (Dz 1146);
„Im większy grzesznik, tym ma większe prawa do miłosierdzia Mojego. … Kto ufa miłosierdziu Mojemu, nie zginie, bo wszystkie sprawy jego Moimi są, a nieprzyjaciele rozbiją się u stóp podnóżka Mojego” (Dz 723);
„O, gdyby grzesznicy znali miłosierdzie Moje, nie ginęłaby ich tak wielka liczba. Mów duszom grzesznym, aby nie bały się zbliżyć do Mnie, mów o Moim wielkim miłosierdziu. … Utrata każdej duszy pogrąża Mnie w śmiertelnym smutku” (Dz 1396, 1397);
„Jestem miłosierdziem samym dla duszy skruszonej. Największa nędza duszy nie zapala Mnie gniewem, ale się wzrusza serce Moje dla niej miłosierdziem wielkim” (Dz 1739)
„Idźcie i wy do mojej winnicy”
2. „Gdy wyszedł około godziny trzeciej, zobaczył innych, stojących na rynku bezczynnie, i rzekł do nich: «Idźcie i wy do mojej winnicy»” (Mt 20, 3-4).
„Idźcie i wy do mojej winnicy” — od owego dnia to wezwanie Pana Jezusa nie przestaje rozbrzmiewać w dziejach: skierowane jest do każdego człowieka, który przychodzi na świat.
W naszych czasach, które wraz z Soborem Watykańskim II otrzymały nowe tchnienie Ducha Pięćdziesiątnicy, Kościół osiągnął bardziej żywą świadomość swojej misyjnej natury i raz jeszcze wsłuchał się w głos Pana, który posyła go na świat jako „powszechny sakrament zbawienia”1.
Idźcie i wy. To wezwanie dotyczy nie tylko biskupów, kapłanów, zakonników i zakonnic, ale wszystkich, także świeckich, których Bóg wzywa osobiście, powierzając im do spełnienia misję w Kościele i w świecie. Św. Grzegorz Wielki przypomina o tym w kazaniu komentującym przypowieść o robotnikach winnicy: „Popatrzcie, najmilsi bracia, jak żyjecie, i sprawdźcie, czy już jesteście robotnikami Pana. Niech każdy oceni to, co czyni i osądzi, czy pracuje w winnicy Pańskiej”2.
(…)
Nowe sytuacje — zarówno w Kościele, jak i w życiu społecznym, ekonomicznym, politycznym i kulturalnym — domagają się dzisiaj ze szczególną siłą zaangażowania świeckich. Bierność, która zawsze była postawą nie do przyjęcia, dziś bardziej jeszcze staje się winą. Nikomu nie godzi się trwać w bezczynności.
Powróćmy do słów ewangelicznej przypowieści: „Gdy wyszedł około godziny jedenastej, spotkał innych stojących i zapytał ich: «Czemu tu stoicie cały dzień bezczynnie?». Odpowiedzieli mu: «Bo nas nikt nie najął». Rzekł im: «Idźcie i wy do winnicy»” (Mt20, 6-7).
Nie ma miejsca na bezczynność, bowiem zbyt wiele pracy czeka na wszystkich w winnicy Pańskiej. „Gospodarz” z jeszcze większym naciskiem powtarza wezwanie: „Idźcie i wy do winnicy”.
Z pewnością głos Pana rozbrzmiewa w głębi duszy każdego chrześcijanina, który przez wiarę i sakramenty chrześcijańskiej inicjacji upodobnił się do Jezusa Chrystusa, stał się żywym członkiem Kościoła i aktywnym podmiotem jego zbawczej misji. Ten sam głos rozlega się także w dziejach Kościoła i ludzkości, o czym przypomina nam Sobór: „Lud Boży pobudzany wiarą w to, że prowadzi go Duch Pański napełniający okrąg ziemi, stara się w wydarzeniach, potrzebach i pragnieniach, w których uczestniczy z resztą ludzi naszej doby, rozpoznać, jakie w nich mieszczą się prawdziwe znaki obecności lub zamysłów Bożych. Wiara bowiem rozjaśnia wszystko nowym światłem i ujawnia Boży zamysł odnośnie do pełnego powołania człowieka; dlatego kieruje ona umysł do rozwiązań w pełni ludzkich”6.
Trzeba więc spojrzeć w twarz temu naszemu światu, spojrzeć na jego wartości i problemy, niepokoje i nadzieje, osiągnięcia i porażki; światu, którego sytuacja gospodarcza, społeczna, polityczna i kulturalna jest w porównaniu ze światem ukazanym w Konstytucji duszpasterskiej Gaudium et spes znacznie trudniejsza7. Ale to on właśnie jest winnicą, to on jest polem, na którym świeccy mają wypełniać swoją misję. Jezus pragnie, by oni, tak jak wszyscy Jego uczniowie, byli solą dla ziemi i światłem świata (por. Mt 5, 13-14)
Zaangażowanie polityczne dotyczy wszystkich i służy wszystkim
42. Miłość okazywana i służąca osobie nigdy nie może być oderwana od sprawiedliwości: tak jedna, jak i druga — każda na swój sposób — wymagają pełnego i rzeczywistego uznania praw osoby, której podporządkowane jest społeczeństwo ze wszystkimi swoimi strukturami i instytucjami149.
Aby ożywiać duchem chrześcijańskim doczesną rzeczywistość służąc — jak zostało powiedziane — osobie i społeczeństwu, świeccy nie mogą rezygnować z udziału w „polityce”, czyli w różnego rodzaju działalności gospodarczej, społecznej i prawodawczej, która w sposób organiczny służy wzrastaniu wspólnego dobra; Ojcowie synodalni stwierdzali wielokrotnie, że prawo i obowiązek uczestniczenia w polityce dotyczy wszystkich i każdego; formy tego udziału, płaszczyzny, na jakich on się dokonuje, zadania i odpowiedzialność mogą być bardzo różne i wzajemnie się uzupełniać. Ani oskarżenia o karierowiczostwo, o kult władzy, o egoizm i korupcję, które nierzadko są kierowane pod adresem ludzi wchodzących w skład rządu, parlamentu, klasy panującej czy partii politycznej, ani dość rozpowszechniony pogląd, że polityka musi być terenem moralnego zagrożenia, bynajmniej nie usprawiedliwiają sceptycyzmu i nieobecności chrześcijan w sprawach publicznych.
Przeciwnie, Sobór Watykański II mówi o tym w sposób niezwykle znaczący: „Kościół uznaje za godną pochwały i szacunku pracę tych, którzy dla posługi ludziom poświęcają swoje siły dobru państwa i podejmują się tego trudnego obowiązku”150.
Podstawowym kryterium polityki uprawianej na rzecz osoby i społeczeństwa, jest dążenie do wspólnego dobra jako dobra wszystkich ludzi i całego człowieka, dobra, które jest dane i które gwarantuje, że jego przyjęcie jest sprawą wolnego i odpowiedzialnego wyboru poszczególnych osób czy stowarzyszeń: „Wspólnota polityczna — czytamy w Konstytucji Gaudium et spes — istnieje więc dla dobra wspólnego, w którym znajduje ona pełne uzasadnienie i sens, i z którego bierze swoje pierwotne i sobie właściwe prawo. Dobro zaś wspólne obejmuje sumę tych warunków życia społecznego, dzięki którym jednostki, rodziny i zrzeszenia mogą pełniej i łatwiej osiągnąć swoją własną doskonałość”151.
Ponadto polityka na rzecz osoby i społeczeństwa przyjmuje jako stały kierunek postępowania obronę i promocję sprawiedliwości, rozumiane jako „cnota”, w której wszyscy winni być wychowywani i jako „siła” moralna, która wspiera zaangażowanie na rzecz praw i obowiązków każdego i wszystkich, mając za podstawę osobistą godność ludzkiej istoty.
Sprawowanie władzy politycznej winno mieć za podstawę ducha służby, gdyż tylko on, w połączeniu z konieczną kompetencją i skutecznością działania decyduje o tym, czy poczynania polityków są „jawne” i „czyste”, zgodnie z tym, czego — zresztą słusznie — ludzie od nich wymagają. Pobudza to do otwartej walki i zdecydowanego przezwyciężania takich pokus, jak nieuczciwość, kłamstwo, wykorzystywanie dóbr publicznych do wzbogacenia niewielkiej grupy osób lub w celu zdobywania popleczników, stosowanie dwuznacznych lub niedozwolonych środków dla zdobycia, utrzymania bądź powiększenia władzy za wszelką cenę.
Świeccy katolicy zaangażowani w politykę winni bez wątpienia szanować właściwie pojętą autonomię rzeczywistości ziemskiej, zgodnie z tym, co czytamy w Konstytucji Gaudium et spes: „Jest sprawą doniosłą, żeby zwłaszcza w społeczeństwach pluralistycznych doceniano właściwy stosunek między wspólnotą polityczną a Kościołem i by jasno rozróżniano to, co czynią wierni, czy to poszczególni, czy też stowarzyszeni, we własnym imieniu jako obywatele kierujący się głosem sumienia chrześcijańskiego, od tego, co czynią wraz ze swymi pasterzami w imieniu Kościoła. Kościół, który z racji swego zadania i kompetencji w żaden sposób nie utożsamia się ze wspólnotą polityczną ani nie wiąże się z żadnym systemem politycznym, jest zarazem znakiem i zabezpieczeniem transcendentnego charakteru osoby ludzkiej”152. Równocześnie pilnym i odpowiedzialnym zadaniem świeckich jest dawanie świadectwa tym wartościom ludzkim i ewangelicznym, które posiadają wewnętrzny związek z działalnością polityczną, jak wolność, sprawiedliwość, solidarność, wierne i bezinteresowne oddanie sprawie wspólnego dobra, prosty styl życia, preferencyjna opcja na rzecz ubogich i najmniejszych. Wymaga to, by byli oni coraz bardziej ożywieni duchem rzeczywistego uczestnictwa w życiu Kościoła i coraz lepiej znali jego naukę społeczną. W spełnianiu tego zadania stałym wsparciem będzie dla nich bliskość wspólnot chrześcijańskich i ich pasterzy153.
Stylem oraz narzędziem polityki, która chce dążyć do prawdziwego rozwoju człowieka, jest solidarność. Ta zaś wymaga czynnego i odpowiedzialnego uczestnictwa w życiu politycznym wszystkich i każdego obywatela oraz rozmaitych grup, związków zawodowych, partii: wszyscy razem i każdy z osobna jesteśmy odbiorcami polityki i jej aktorami. W tej dziedzinie solidarność, jak powiedziałem w encyklice Sollicitudo rei socialis, jest czymś więcej aniżeli „tylko nieokreślonym współczuciem czy powierzchownym rozrzewnieniem wobec zła dotykającego wielu osób, bliskich czy dalekich. Przeciwnie, jest to mocna i trwała wola angażowania się na rzecz dobra wspólnego, czyli dobra wszystkich i każdego, wszyscy bowiem jesteśmy naprawdę odpowiedzialni za wszystkich”154.
Dzisiaj solidarność polityczna, przekraczając granice poszczególnych państw czy bloków, musi objąć wszystkie kontynenty, cały świat. Owocem solidarnej polityki, przez wszystkich tak bardzo upragnionym, lecz jeszcze wciąż niedojrzałym, jest pokój. Świeckim nie wolno traktować obojętnie, biernie i z dystansem tego wszystkiego, co jest z pokojem sprzeczne lub mu zagraża, jak przemoc, wojna, tortury i terroryzm, obozy koncentracyjne, militaryzacja polityki, wyścig zbrojeń oraz zagrożenie nuklearne. Przeciwnie, jako uczniowie Jezusa Chrystusa, który jest „Księciem pokoju” (Iz 9, 5) i „naszym pokojem” (Ef 2, 14), świeccy winni być ludźmi „wyprowadzającymi pokój” (Mt 5, 9), zarówno przez nawrócenie „serca”, jak przez działanie na rzecz prawdy, wolności, sprawiedliwości i miłości, które stanowią niezbywalną podstawę pokoju155.
Współpracując ze wszystkimi, którym sprawa pokoju naprawdę leży na sercu, i korzystając z pomocy specjalnych instytucji państwowych i międzynarodowych, świeccy katolicy powinni rozwijać dzieło wychowania mającego na celu przezwyciężenie panoszącej się kultury egoizmu, nienawiści, zemsty i wrogości, a równocześnie wzrost solidarności na wszystkich szczeblach. Solidarność bowiem „jest drogą do pokoju, a zarazem do rozwoju”156. Mając to na uwadze Ojcowie synodalni wezwali chrześcijan do odrzucania wszelkich form niedopuszczalnej przemocy oraz do popierania postawy dialogu i pokoju, a także do angażowania się we wprowadzanie sprawiedliwego ładu społecznego i międzynarodowego157.
Święty Jan Paweł II POSYNODALNA ADHORTACJA APOSTOLSKA CHRISTIFIDELES LAICI O POWOŁANIU I MISJI ŚWIECKICH W KOŚCIELE I W ŚWIECIE DWADZIEŚCIA LAT PO SOBORZE WATYKAŃSKIM II
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/jan_pawel_ii/adhortacje/christifideles.html#
.
Radio Chrystusa Króla http://www.radiochrystusakrola.pl/
Kongresy Społecznego Panowania Chrystusa Króla http://www.kongresdlachrystusakrola.pl/
Strona Stowarzyszenia Fides et Ratio w Krakowie http://fides-et-ratio.pl/
Intronizacja http://intronizacja.pl/
Andrzej Wronka sam o sobie http://www.awronka.nazwa.pl/bazya/omnie.htm
Król Królów i Pan Panów – Intronizacja Pana Naszego Jezusa Chrystusa Króla Polski
Dodaj komentarz