“Trzech tańczących…”_workshop of Jacques de Gheyn (II) pinterest
“Absolutnie nie uważam, aby Rosja była naszym wrogiem. Nigdy takie słowo nie padło z moich ust ani żadnego odpowiedzialnego polityka w Polsce, aby Rosja była naszym nieprzyjacielem czy wrogiem”.
– Andrzej Duda odpowiadając na pytanie jednego z dziennikarzy: “Czy uważa Rosję za wroga”.
Nie mają racji ci, którzy twierdzą, że nie ma postępu. W tym przypadku postęp polega na zmienności w materii, którą można określić mianem ruchomych piasków, ruchomych desygnatów. Andrzej Duda żyjący z owej zmienności nazywanej mądrością etapu mógłby powtórzyć za kapusiem Bolkiem „jestem mądry waszom mądrościom”. Bolek kokietował polskiego głupca, Duda słucha starszych braci w wierze, a chodzi w tym przypadku o wiarę ekumeniczną czyli nie tylko w antysemityzm, ale również o wiarę w zrównoważony rozbój, czemu jako rezydent warszawski wielokrotnie dawał wyraz.
Nie tylko on, Andrzej Duda, ale również najnowszy narybek – polityczny kandydat na rezydenta, Karol Nawrocki, sprawiają wrażenie ludzi mających umysł w imadle „politycznej poprawności”.
Korzystając z okazji odpowiedzmy na pytanie czym naprawdę jest “polityczna poprawność”? Teoretycznie dzieli się na dwa rodzaje: lewicową i prawicową. Jedyna istotna różnica pomiędzy nimi jest oparta o kryterium prawdy. Aktualnie dominująca – lewicowa, która zakazuje prawdy, powinna nazywać się niepoprawnością. Polityczną niepoprawnością. Manipulacja jest na tyle trwała, że tu i ówdzie słychać jak zwolennicy letniej prawicy mówiąc w rzadkich porywach prawdę, określają ją mianem “politycznie niepoprawnej” uznając tym samym uzurpację lewicy do wyznaczania rzekomej poprawności.
Osobnikiem najbardziej konsekwentnym w tej materii jest Tusk, który od lat trzyma się swojej starej maksymy „polskość to nienormalność”, ale tylko dlatego, że weszła ona na stałe w skład strategicznej mądrości, której oficjalnym celem jest ostateczna likwidacja pozorów polskiej państwowości i rozwiązanie kwestii polskiej na poziomie narodu, zalanego powodzią nachodźców ze wszystkich zakątków światowego Mordoru.
Kończąc kwestię Nawrockiego, “kandydata obywatelskiego” – już wkrótce będzie mieć on okazję udowodnienia, że nie jest kandydatem partyjnym chanukowej koalicji. Czekam na jego interwencję w Sejmie w dniu palenia.
Paraliż polskiego głupca
Pinterest_Екатерина Соловьева
Jakaż może być dyskusja, gdy wszystko postawione jest właśnie do góry nogami. Słowa mają tu znaczenie odwrotne albo nie mają żadnego.
Odbierz ludziom pierwotny sens słów, a otrzymasz właśnie ten stopień paraliżu psychicznego, którego dziś jesteśmy świadkami. To jest w swej prostocie tak genialne, jak to zrobił Pan Bóg, gdy chciał sparaliżować akcję zbuntowanych ludzi, budujących wieżę Babel: pomieszał im języki.
Józef Mackiewicz “Droga donikąd”
_________________________________________________________________________
“desygnat jakiegoś wyrazu lub pojęcia to w językoznawstwie i logice: przedmiot, zjawisko, osoba, zwierzę itp., które jest odpowiednikiem tego wyrazu lub pojęcia w rzeczywistości; desygnatem zatem danej nazwy jest to, co może być tą nazwą nazwane”.
Jednym z najbardziej ruchomych desygnatów jest desygnat pozorny słowa postmodernizm kojarzony z objawami i zjawami zdegenerowanych umysłów, ale w opisywanym przypadku chodzi o zerwanie naturalnych skojarzeń pomiędzy pojęciem a ich realnym odpowiednikiem i zastąpienie go pozytywną lub negatywną – ideologiczną, polityczną kreacją.
Lewica tworzy nowe pojęcia, zmienia znaczenie starych, tworząc równocześnie fałszywe desygnaty, ożywiając je – powołując do życia w słabszych lub zaprogramowanych umysłach. Tak często się tworzy, indukowaną przez media, zbiorową psychozę… pandemiczną, klimatyczną lub inną.
I jeszcze jedna końcówka z Mackiewicza.J. Prawda, ściślej poszukiwanie prawdy, jest tym czynnikiem, który warunkuje wolność umysłu.
A tymczasem święta coraz bliżej…
_____________
Czy świece chanukowe znów zapłoną w Sejmie? GRZEGORZ BRAUN i ANNA MANDRELA, [6min]
“desygnat jakiegoś wyrazu lub pojęcia to w językoznawstwie i logice: przedmiot, zjawisko, osoba, zwierzę itp., które jest odpowiednikiem tego wyrazu lub pojęcia w rzeczywistości; desygnatem zatem danej nazwy jest to, co może być tą nazwą nazwane”.
Jednym z najbardziej ruchomych desygnatów jest desygnat pozorny słowa postmodernizm kojarzony z objawami i zjawami zdegenerowanych umysłów, ale w opisywanym przypadku chodzi o zerwanie naturalnych skojarzeń pomiędzy pojęciem a ich realnym odpowiednikiem i zastąpienie go pozytywną lub negatywną – ideologiczną, polityczną kreacją.
Lewica tworzy nowe pojęcia, zmienia znaczenie starych, tworząc równocześnie fałszywe desygnaty, ożywiając je – powołując do życia w słabszych lub zaprogramowanych umysłach. Tak często się tworzy, indukowaną przez media, zbiorową psychozę… pandemiczną, klimatyczną lub inną.
Podmiana treści słów to stara sprawa. Teraz w awangardzie jest używanie słów, które nie mając żadnej treści zawierają tylko wartość oceniającą (populizm, skrajna prawica, nacjonalistyczny, opozycja demokratyczna, …)