Nie ma innego przykazania, większego od tych

Kategoria: Archiwum, Polecane, Pudło, Słowo Boże, Wiara
Autor:
Słowo Boże na dziś
, 24 marca 2017

Cytat dnia

„Słuchaj, Izraelu, Pan, Bóg nasz, Pan jest jedyny. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Drugie jest to: „Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego”. Nie ma innego przykazania większego od tych»

Słowo Boże

Wielki Post, Mk 12, 28b-34

► Posłuchaj!

Co jest najważniejsze? Co warto robić najpierw, przed wszystkim innym? Jak często zadajesz sobie te pytania?

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Marka
Mk 12, 28b-34
Jeden z uczonych w Piśmie zbliżył się do Jezusa i zapytał Go: «Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?» Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest: „Słuchaj, Izraelu, Pan, Bóg nasz, Pan jest jedyny. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Drugie jest to: „Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego”. Nie ma innego przykazania większego od tych». Rzekł Mu uczony w Piśmie: «Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznieś powiedział, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary». Jezus widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się więcej Go pytać.

Liturgia Słowa na dziś

 

Uczony w Piśmie był chyba głęboko zaniepokojony wielością przepisów Prawa. Może już gubił się w tym wszystkim, co powinien, co musi, co trzeba. Może czuł się zmęczony tym napięciem, aby wszystko dobrze wypełnić. Czy masz czasem podobne odczucia?

Jezus z łatwością identyfikuje w całym ogromnym zbiorze przepisów ten najważniejszy. W gruncie rzeczy chodzi tylko o jedno: o jednego Boga i o jedną miłość. Wszystkie przykazania są tylko po to, aby chronić miłość, jej autentyczność i jej integralność.

Najważniejsze przykazanie zaczyna się od „Słuchaj”. Miłości nie da się nakazać. Najpierw trzeba o niej się nasłuchać, trzeba nią nasiąknąć, pozwolić, aby ona nas ogarnęła. Wsłuchaj się: Bóg tak cię umiłował, że zesłał swojego Syna, aby cię zbawić.

Porozmawiaj z Jezusem o najważniejszym, o miłości. Powiedz Mu, jak bardzo pragniesz kochać, i jak bardzo tego nie potrafisz. Proś, by otworzył twoje serce na słuchanie o Jego miłości do ciebie.

PIERWSZE CZYTANIE  (Oz 14,2-10)

Wróć do Pana Boga twojego

Czytanie z Księgi proroka Ozeasza.

To mówi Pan:
„Wróć, Izraelu, do Pana Boga twojego, upadłeś bowiem przez własną twą winę! Zabierzcie ze sobą słowa i nawróćcie się do Pana. Mówcie do Niego: «Przebacz nam całą naszą winę, w ten sposób otrzymamy dobro za owoc naszych warg. Asyria nie może nas zbawić, nie chcemy już wsiadać na konie ani też mówić ,nasz Boże do dzieła rąk naszych. U Ciebie bowiem znajdzie litość sierota».
Uleczę ich niewierność i umiłuję z serca, bo gniew mój odwrócił się od nich. Stanę się jakby rosą dla Izraela, tak że rozkwitnie jak lilia i jak topola rozpuści korzenie. Rozwiną się jego latorośle, będzie wspaniały jak drzewo oliwne, woń jego będzie jak woń Libanu.
I wrócą znowu, by usiąść w mym cieniu, a zboża uprawiać będą, winnice sadzić, których sława będzie tak wielka jak wina libańskiego. Co ma jeszcze Efraim wspólnego z bożkami? Ja go wysłuchuję i Ja nań spoglądam, Ja jestem jak cyprys zielony i Mnie zawdzięcza swój owoc. Któż jest tak mądry, aby to pojął, i tak rozumny, aby to rozważył? Bo drogi Pana są proste: kroczą nimi sprawiedliwi, lecz potykają się na nich grzesznicy”.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY  (Ps 81,6c-8a.8bc-9.10-11ab.14.17)

Refren: Ja jestem Bogiem, słuchaj głosu mego.

Słyszę język nieznany: *
„Uwolniłem od brzemienia jego barki:
jego ręce porzuciły kosze. *
Wołałeś w ucisku, a Ja cię ocaliłem.

Odpowiedziałem ci z grzmiącej chmury, *
doświadczyłem cię przy wodach Meriba.
Słuchaj, mój ludu, chcę cię napomnieć, *
obyś Mnie posłuchał, Izraelu!

Nie będziesz miał obcego boga, *
cudzemu bogu nie będziesz się kłaniał.
Jam jest Pan, Bóg twój, *
który cię wywiódł z ziemi egipskiej.

Gdyby mój lud Mnie posłuchał, *
a Izrael kroczył moimi drogami:
jego bym karmił wyborną pszenicą *
i nasycił miodem z opoki”.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ  (Mt 4,17)

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

Pan mówi: Nawracajcie się,
bliskie jest królestwo niebieskie.

Aklamacja: Chwała Tobie, Słowo Boże.

EWANGELIA  (Mk 12,28b-34)

Pierwsze ze wszystkich przykazań

Słowa Ewangelii według świętego Marka.

Jeden z uczonych w Piśmie zbliżył się do Jezusa i zapytał Go: „Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?”
Jezus odpowiedział: „Pierwsze jest: «Słuchaj, Izraelu, Pan, Bóg nasz, Pan jest jedyny. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą». Drugie jest to: «Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego». Nie ma innego przykazania większego od tych”.
Rzekł Mu uczony w Piśmie: „Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznieś powiedział, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary”.
Jezus widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: „Niedaleko jesteś od królestwa Bożego”. I nikt już nie odważył się więcej Go pytać.
 

Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ
Nauczyciel Pisma nauczycielem modlitwy
 
Często modlitwę, czyli naszą rozmowę z Bogiem, rozumiemy jako wypowiadanie pewnych fraz czy litanię próśb, które On powinien spełnić. Dobrze że się w ogóle modlimy, ale On pragnie czegoś więcej. Chce, abyśmy z Nim rozmawiali czy nawet spierali się. Choć spotkanie nauczyciela Pisma z Jezusem nie było modlitwą, to może być jej dobrym przykładem. Człowiek ten, bazując na własnym życiowym doświadczeniu, zadaje Jezusowi pytanie, a następnie uważnie słucha Jego odpowiedzi. Co więcej, nie przyjmuje jej bezkrytycznie, tylko ocenia i rozwijając ją, ukazuje, że dogłębnie ją zrozumiał i się z nią zgadza. Jego wola i rozumienie Pisma zgadza się z wolą Jezusa. Między nimi tworzy się tak doskonała harmonia, że słyszy od Jezusa następujące słowa: Niedaleko jesteś od królestwa Bożego.
 
Panie Jezu, naucz nas szczerości w modlitwie. Naucz nas pytać Cię i słuchać tego, co mówisz, oraz pomóż nam nieustannie dążyć do harmonii z Tobą.
Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2017”
Autorzy: o. Daniel Stabryła OSB, o. Michał Legan OSPPE
Edycja Świętego Pawła
 ______________________________________________________________________________________________________________
(…)

Obecny rozmówca Jezusa pierwszy raz usłyszał wyjaśnienie na czym będzie polegało zmartwychwstanie ludzi. Był zachwycony tym, że saduceusze stracili argumenty. Poglądy tego nauczyciela odbiegają od nauk faryzeuszów. Dla niego w najważniejszą częścią przykazania miłości Boga jest to, że jego Bóg „Jedyny jest i poza Nim nie ma innego”.

Jeśli dobrze rozumiemy jego pytanie, to brzmi ono w kontekście kultury judaistycznej tak: „Które z 613 przykazań jest pierwsze wśród wszystkich innych?” Odpowiedź Jezusa ucieszyła rozmówcę. Taka byłaby też jego odpowiedź. Miłowanie jest najlepszym wyrazem wiary. Miłowanie Boga i bliźniego porządkuje podejście do Prawa i Proroków.

Miłowanie Boga ma miejsce po zrodzeniu się w człowieku wiary w Boga. Pełna wiara czyni Boga pierwszą i najważniejszą osobą w życiu człowieka, Panem i Zbawicielem. Polega na trwałym związaniu z Nim swojego serca, duszy i myśli.

Miłość Boga jest bezwarunkowa, niezmienna, jest wzorem do naśladowania. Miłość opisywana w tym przykazaniu mówi: „Miłuję cię, bo chcę”, „Miłuję cię całym sercem, duszą, myślą i całą swoją mocą.”

Cztery rzeczowniki użyte w przykazaniu (serce, dusza, umysł, moc) nie wskazują na różne aspekty człowieczeństwa, lecz podkreślają, że człowiek powinien miłować Boga całym sobą.

Miłowanie Boga całym sobą rozpoczyna się od bezwarunkowego poddania się Bogu, dania Mu pierwszeństwa przed wszystkimi i wszystkim. Serce człowieka wierzącego poddaje się łagodnie woli Boga.
Miłowanie Boga całym sobą odnosi się do życia, pragnień, uczuć, uwielbienia, wdzięczności. Dusza człowieka ufającego Bogu lgnie do Niego i wywyższa Go ponad wszystko.
Miłowanie Boga całym sobą odnosi się do pracy umysłu, poznania, rozumienia, badania. Oznacza sposób myślenia odnoszący wszystko najpierw do Boga. Myśl i umysł człowieka wierzącego poznają Boga i ufają Mu, są oddane poszukiwaniu prawdy.
Miłowanie Boga całym sobą w końcu odnosi się do wytrwania i posiadania czegoś. Siłą, mocą człowieka wierzącego jest wielkość jego miłości do Boga, miłowanie Go całym bogactwem, wszystkimi zasobami.

Jezus potwierdził przekonanie rozmówcy o tym, że należy nie tylko wierzyć w Boga, ale należy także podjąć zasadniczą decyzję miłowania Boga ponad wszystko. I to nie wystarcza, bo trzeba podjąć jeszcze jedną zasadniczą decyzję: miłowania bliźniego swego jak samego siebie.

Kto zatem jest bliźnim? Etymologicznie: ten tuż obok, w pobliżu, blisko; stąd: bliźni, sąsiad. Bliźnim jest ten, kto teraz jest obok mnie, ktoś obok w potrzebie.

Miłowanie samego siebie to nie egoizm, ale akceptowanie siebie jako stworzonego i obdarowanego przez Boga. Poczucie własnej wartości i miłowanie samego siebie stanowi wstępny warunek do miłowania innych.
Miłowania bliźniego swego to uznawanie jego wartości i godności wynikającej z bycia stworzonym przez Boga i obdarowywanie go tym, co człowiek wierzący otrzymał od Boga.

Rozmówca Jezusa rozumie poprawnie Prawo i Proroków, ale czy uwierzył już, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym? Jezus zna odpowiedź, dlatego mówi do niego: „Nie jesteś daleko od królestwa Bożego”, czyli „Jesteś dobrze przygotowany do przyjęcia zbawienia.” Inni nauczyciele nie rozumieją Pisma, dlatego znajdują się daleko od królestwa Bożego.

______________________________________________________________________________________________________________
Tagi:

O autorze: Słowo Boże na dziś