Matka Teresa z Kalkuty zapytana kiedyś przez dziennikarza o to, co należałoby zmienić, aby świat był lepszy, odpowiedziała: „ciebie i mnie”. To prawda, o której wszyscy zdają się wiedzieć, ale jak wielu stara się nią naprawdę żyć?

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza
Łk 6, 39-42
Jezus opowiedział uczniom przypowieść: «Czy może niewidomy prowadzić niewidomego? Czy nie wpadną w dół obydwaj? Uczeń nie przewyższa nauczyciela. Lecz każdy, dopiero w pełni wykształcony, będzie jak jego nauczyciel. Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a belki we własnym oku nie dostrzegasz? Jak możesz mówić swemu bratu: „Bracie, pozwól, że usunę drzazgę, która jest w twoim oku”, gdy sam belki w swoim oku nie widzisz? Obłudniku, wyrzuć najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka swego brata».

Obrazowe przykłady podane przez Jezusa są bardzo czytelne. Gdy chcesz zmiany w świecie – zacznij od siebie! Czy zastanawiałeś się jednak co zrobić z pragnieniem niesienia pomocy innym bez bycia oskarżonym o obłudę? I jak samemu być na tyle samoświadomym, aby zauważać własne słabości i nad nimi pracować? Krótko mówiąc: czy masz własną „strategię” dążenia do świętości?

Człowiek obłudny, to taki, który ukrywa swoje prawdziwe myśli, uczucia i działania tylko po to, aby zaprezentować się w lepszym świetle. Człowiek święty natomiast to ten, który stoi w prawdzie; zaś jego zamiary, decyzje i czyny skierowane są ku służbie i chwale Majestatu naszego Boga. To Ty sam decydujesz w każdej sytuacji, po której stronie zajmiesz miejsce.

Słuchając po raz kolejny słów Ewangelii poproś Ducha Świętego, aby pozwolił Ci spojrzeć na Ciebie Jego oczami i pomógł odpowiedzieć na pytanie: w jaki sposób w moim życiu mogę wyzbyć się wszelkiego fałszu i jeszcze lepiej wyrażać Prawdę, którą jest Jezus?

W dniu Pięćdziesiątnicy Kościół otrzymał Ducha Świętego, aby rozjaśniał nasze serca i rozum światłem Odwiecznej Prawdy. Proś Go nie tylko teraz, ale jak najczęściej, aby prowadził Cię drogą świętości.

______________________________________________________________________________________________________________

(…)

Osiągnięcie dojrzałości przez uczniów Jezusa oznacza uczynienie ich kompetentnymi i samodzielnymi nauczycielami oraz przewodnikami.
Uczniowie byli ślepi, dopóki nauczanie Jezusa nie otworzyło im oczu. Kiedy zostaną pouczeni, będą mogli nauczać innych.

Po lekcjach dotyczących różnych potrzeb uczniów teraz jedna z wielu lekcji na temat więzi i postaw społecznych. Uczniowie otrzymują kolejny wzór do naśladowania.

Konflikty pomiędzy ludźmi wymagają rozwiązania, opanowania, złagodzenia.

Źródłem konfliktów bywają rzeczy drobne, drugorzędne i trzeciorzędne uznawane przez kogoś za najważniejsze. Źródłem konfliktu faryzeuszy z Jezusem jest to, że oni chcą naprawić świat przez swoją tradycję, a Jezus przez wiarę w Niego i wejście do królestwa.

Bóg sprzeciwia się niesprawiedliwym sędziom. Tora wyznaczała fałszywemu oskarżycielowi taką karę, jaka miała spotkać człowieka przez niego oskarżanego.

W życiu społecznym nie można jednak uniknąć konieczności dokonywania pewnych osądów, jak to czynią rodzice, narzeczeni, pracodawcy czy sędziowie. Jezus ostrzega jednak przed uzurpowaniem sobie prawa należnego ostatecznemu osądowi Boga, który jako jedyny zna ludzkie serca.

Uczeń Jezusa nie jest sędzią, sumieniem i cenzorem innych uczniów i bliźnich. W przeciwieństwie do Jezusa sąd ucznia jest ograniczony i częściowy Uczniowie mają zachować ostrożność w wyrokowaniu, sądzeniu i ocenianiu bliźnich.

Uczniowie Jezusa poszukują rozwiązania sytuacji konfliktowych. Uczniowie będą dojrzali, jeśli przebaczenie zastąpi osądzanie, miłość zastąpi odrzucenie, dążenie do jedności będzie większe od powodowania podziałów.

______________________________________________________________________________________________________________

Liturgia słowa na dziś

PIERWSZE CZYTANIE  (1 Kor 9,16-19.22-27)

Stałem się wszystkim dla wszystkich

Czytanie z Pierwszego listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian.

Bracia:
Nie jest dla mnie powodem do chluby to, że głoszę Ewangelię. Świadom jestem ciążącego na mnie obowiązku. Biada mi, gdybym nie głosił Ewangelii. Gdybym to czynił z własnej woli, miałbym zapłatę, lecz jeśli działam nie z własnej woli, to tylko spełniam obowiązki szafarza. Jakąż przeto mam zapłatę? Otóż tę właśnie, że głosząc Ewangelię bez żadnej zapłaty, nie korzystam z praw, jakie mi daje Ewangelia. Tak więc nie zależąc od nikogo, stałem się niewolnikiem wszystkich, aby tym liczniejsi byli ci, których pozyskam.
Dla słabych stałem się jak słaby, by pozyskać słabych. Stałem się wszystkim dla wszystkich, żeby w ogóle ocalić przynajmniej niektórych. Wszystko zaś czynię dla Ewangelii, by mieć w niej swój udział.
Czyż nie wiecie, że gdy zawodnicy biegną na stadionie, wszyscy wprawdzie biegną, lecz jeden tylko otrzymuje nagrodę? Przeto tak biegnijcie, abyście ją otrzymali. Każdy, który staje do zapasów, wszystkiego sobie odmawia; oni, aby zdobyć przemijającą nagrodę, my zaś nieprzemijającą. Ja przeto biegnę nie jakby na oślep; walczę nie tak, jakby zadając ciosy w próżnię, lecz poskramiam moje ciało i biorę je w niewolę, abym innym głosząc naukę, sam przypadkiem nie został uznany za niezdatnego.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY  (Ps 84,3-4.5-6.12)

Refren: Jak miła, Panie, jest świątynia Twoja.

Dusza moja stęskniona pragnie przedsionków Pańskich. *
Serce moje i ciało radośnie wołają do Boga żywego.
Nawet wróbel znajduje swój dom, a jaskółka gniazdo, +
gdzie złoży swe pisklęta: *
przy ołtarzach Twoich, Panie Zastępów, Królu mój i Boże!

Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie, *
nieustannie Ciebie wielbiąc.
Szczęśliwi, których moc jest w Tobie, *
którzy zachowują ufność w swym sercu.

Bo Pan Bóg jest słońcem i tarczą. *
On hojnie darzy łaską i chwałą,
nie odmawia dobrodziejstw *
żyjącym nienagannie.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ  (J 17,17ba)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Słowo Twoje, Panie, jest prawdą,
uświęć nas w prawdzie.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA  (Łk 6,39-42)

Obłuda

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.

Jezus opowiedział uczniom przypowieść: „Czy może niewidomy prowadzić niewidomego? Czy nie wpadną w dół obydwaj? Uczeń nie przewyższa nauczyciela. Lecz każdy, dopiero w pełni wykształcony, będzie jak jego nauczyciel.
Czemu to widzisz drzazgę w oku swego brata, a belki we własnym oku nie dostrzegasz?
Jak możesz mówić swemu bratu: «Bracie, pozwól, że usunę drzazgę, która jest w twoim oku», gdy sam belki w swoim oku nie widzisz?
Obłudniku, wyrzuć najpierw belkę ze swego oka, a wtedy przejrzysz, ażeby usunąć drzazgę z oka swego brata”.

Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ

Aby uzdrawiać, trzeba być zdrowym

Trudno o lepszy tekst ukazujący relacje międzyludzkie niż ten, który dziś czytamy. Zawsze bardziej przeszkadza nam drzazga w oku drugiego niż belka w naszym własnym. Stąd wśród nas jest wielu specjalistów od chirurgii ocznej. Z wielką przyjemnością i znawstwem lubimy poprawiać i upominać. Własne belki przestały już nam przeszkadzać, bo cała nasza uwaga zwróciła się ku innym. Ta belka jest obrazem naszej pychy i braku miłości. A to są przecież najcięższe ludzkie choroby, które oddalają od Boga i drugiego człowieka. Z takim duchowym zaślepieniem i faktycznym oddaleniem nie można skutecznie pomóc. Owszem, to prawda, że nie ma miejsca na drzazgi w ludzkich oczach. Aby uzdrawiać, samemu trzeba być zdrowym.

Chryste, Dobry Nauczycielu, Twe słowo jest światłem na mojej ścieżce. Rozjaśnij ciemności, abym ujrzał prawdę o sobie. Z Twą pomocą usunę wszelkie belki z mych oczu, umysłu i serca.

Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2016” ks. Mariusz Szmajdziński/Edycja Świętego Pawła.

______________________________________________________________________________________________________________