Wysłanie 72 Apostołów
(Dz 13,46-49)
Wtedy Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: Należało głosić słowo Boże najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan. Tak bowiem nakazał nam Pan: Ustanowiłem Cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi. Poganie słysząc to radowali się i wielbili słowo Pańskie, a wszyscy, przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli. Słowo Pańskie rozszerzało się po całym kraju.
(Ps 117,1-2)
REFREN: Idźcie i głoście światu Ewangelię
Chwalcie Pana, wszystkie narody,
wysławiajcie Go, wszystkie ludy,
bo potężna nad nami Jego łaska,
a wierność Pana trwa na wieki.
(Łk 4,18)
Pan posłał Mnie, abym ubogim głosił dobrą nowinę, więźniom głosił wolność.
(Łk 10,1-9)
Następnie wyznaczył Pan jeszcze innych siedemdziesięciu dwóch i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich: żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie, oto was posyłam jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie! Gdy do jakiego domu wejdziecie, najpierw mówcie: Pokój temu domowi! Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże.
Historia Kościoła nieraz pokazuje, jak Bóg wyprowadza swój lud z największych nawet ciemności. Druga połowa IX wieku to czas rozpadu państwa karolińskiego, poważnego kryzysu papiestwa oraz postępującego wzajemnego oddalania się Rzymu i Bizancjum. A jednocześnie to okres postępowania dzieła ewangelizacji w kolejnych krajach. Bóg powołuje dwóch braci z Tesalonik, Konstantego (który później przyjął imię Cyryl) i Metodego, aby oddali swoje życie dla głoszenia Ewangelii narodom słowiańskim. Cyryl i Metody są świadkami tego, że nie ma czasów tak trudnych, by nie było możliwe głoszenie Ewangelii. Możemy wzywać dziś ich wstawiennictwa szczególnie w dziele ewangelizacji, a także w wysiłkach podejmowanych na rzecz pojednania między Wschodem i Zachodem.
Ks. Maciej Zachara MIC, „Oremus” luty 2007, s. 61 – mateusz.pl
Witam!
Dziękuje za wpis,zdjęcie i przypomnienie
Oto bracia słowiańscy udający sie na Morawy
Przygotowali teksty liturgiczne w języku słowiańskim.
Spisując je alfabetem zwanym pózniej ….Cyrylicą!
Cyryl zmarł 14 luty 869r.w Rzymie
Metody otrzymał swiecenia biskupie udał sie do Panonii
.dzisiejsze Węgry,gdzie głosił Ewangelie
Zmarł na Morawach 6.04.885 roku
Gdy do jakiego domu wejdziecie,
Najpierw mówcie ,,Pokój temu domowi,,..
Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju,
Wasz pokój spocznie na nim:
Jesli nie,powróci do was:
Ewangelii..zna odpowiedź,my ludzie bladzimy!!
Rozdawanie Pokoju to trudna sprawa i zadanie.
To ciężka praca,niebezpieczna choć wydaje sie,ze wszyscy pragniemy …tego…Pokoju!!
Niestety ,większość ludzi chce tylko i wyłącznie spokoju
Pokój ….to już na dzisiaj inne wezwanie!! Pozdr.