Mija 90-ta rocznica pierwszego objawienia Najświętszej Panny w walońskim Beauraing, 29 listopada 1932, piątce dzieci: Albertowi i 4 dziewczynkom – w zasadzie był jeden chłopiec i 5 Panien Mądrych. Objawień było w sumie 33, ostatnie 3 stycznia 1933. Waga tej manifestacji Dziewicy jest przeogromna i nie zauważyłem, by ktoś podjął eksplorację tematu. Zatrzymam się tylko na przywołanym w tytule Słońcu.
Najświętsza występowała zawsze w bieli w koronie uformowanej ze złocistych promieni (podobnie jak w La Salette). 21 grudnia objawiła dzieciom swoje imię ‘Jestem Niepokalaną Dziewicą’ – powiedziała to w święto Tomasza Apostoła, zwanego Didymos (Bliźniak), będącego typem drugiego Pocieszyciela. Nasza Matka Święta Eklezja zwiastowała tego dnia narodziny z wysoka Wschodzącego Słońca, bo Kościół śpiewał tego wieczoru wielką antyfonę ‘O Oriens’. Święty Tomasz był apostołem orientu. Gdyby ktoś wiązał obraz nieba gwiaździstego z historią zbawienia [Psalm 19, Niebiosa głoszą], to wieczorem na świętego Didymosa AD 1932 zobaczyłby na firmamencie tylko Saturna w Koziorożcu, zapowiedź przyjścia Syna Marnotrawnego, potomka króla Dawida. Żeby było ciekawiej, nie zmyślam, układ ciał niebieskich mówił, że Dziewica Matka (Wenus + Luna) bawiła w towarzystwie Merkurego-Posłańca vis ‘a vis Antaresa, gwiazdy-serca Wielkiego Nawróconego (Wężownika). 29 grudnia, w dniu wspomnienia Króla Dawida, Luna weszła w koniunkcję z Saturnem i wtedy pojawiło się na jej piersi złote, promieniste serce. Złota, promienista korona i złote, promieniste serce – te dwa atrybuty wyróżniają Najświętszą z Beauraing. Głową niewiasty jest mężczyzna: w tej belgijskiej manifestacji Dziewica anonsowała paruzję Jej wybranka z Dawida, Syna Kościoła, Jej głowy, znaczy małżonka, z wysoka Wschodzącego Słońca. Dla zaakcentowania tego szokującego przesłania (nikim to wówczas nie mogło wstrząsnąć, bo nawet dzisiaj, po 90 latach od wydarzenia, nikt nie snuje takich myśli) Dziewica pożegnała się z piątką widzących 3 stycznia 1933 w Oktawę św. Jana Ewangelisty, umiłowanego Ucznia Pańskiego, tego, który wziął Dziewicę i Matkę do siebie.
Ponieważ rzecz tyczy z wysoka Wschodzącego Słońca, więc nie mogło zabraknąć w tej historii papieża ‘De labore Solis’. Błogosławiony Jan Paweł II przybył do Beauraing w swoje 65 urodziny, 18 maja 1985, w sobotę w oktawie Wniebowstąpienia Pańskiego: Dziewica Matka zjawiła się podówczas na firmamencie ponownie w towarzystwie Merkurego-Posłańca, ale tym razem wychodził on z Cetusa (Potwora Morskiego) do konstelacji Baranka Paschalnego – tak wygląda krótki zarys objawień w Beauraing i jednocześnie sylwetki Syna Marnotrawnego, potomka Dawida, Ognia obiecanego przez Pana Jezusa, zarazem Jego bliźniaka.
29 listopada, św. Saturnina z Tuluzy
P.S.
I. Albert Voisin, widzący z Beauraing, ożenił się w 1948 i zaraz po ślubie wyjechał (z żoną) na posadę w Kongo Belgijskim (wrócili do Europy w 1961), ale, co najciekawsze: został tercjarzem dominikańskim; w Bazylice Św. Saturnina gościły główne relikwie św. Tomasza z Akwinu od roku 1789 aż do 28 stycznia 1974, gdy zostały uroczyście przeniesione z powrotem do macierzystego kościoła jakobinów, znaczy dominikanów w Tuluzie.
II. W Beauring Najświętsza Dziewica po raz pierwszy zjawiła się spacerując wte i wewte po wiadukcie kolejowym: pociąg to mnóstwo kół, albo pierścieni, czym też wyróżnia się Saturn pośród planet.
III. Dociekliwy Czytelnik nie omieszka zajrzeć do czytań mszalnych z dni wskazanych w powyższym artykule, by znaleźć wsparcie dla prezentowanych tutaj tez.
Appendix (I):
Cała piątka widzących Najświętszą Dziewicę w Beauraing na przełomie 1932/33 odeszła już z tego świata. Zacznijmy od najstarszej z tego grona:
Fernanda Voisin, urodziła się 21 czerwca 1917, zmarła 9 maja 1979 w pierwszym roku pontyfikatu papieża ‘Od pracy Słońca’, w rocznicę koronacji Matki Boskiej Świętojańskiej w Krakowie 9 maja 1965 przez ówczesnego arcybiskupa Karola Wojtyłę. Cudowny Obraz odbiera cześć w kościele p.w. Św. Jana Chrzciciela i Św. Jana Ewangelisty – umiłowany Uczeń Pański, według pobożnej tradycji, został wzięty do nieba z duszą i ciałem, i jako taki jest typem drugiego Pocieszyciela (w tytule kościoła, co naturalne, poprzedza Go ‘Głos wołającego na puszczy’).
Andrea Degeimbre urodziła się 19 kwietnia 1918, na św. Ekspedyta, zmarła 11 czerwca 1978, w roku św. Barnaby-Syna Pocieszenia, bo jego święto przypadło na niedzielę.
Gilberte Voisin urodziła się 20 czerwca 1919, a zmarła 3 stycznia 2003, w oktawę św. Jana Ewangelisty i 70 rocznicę ostatniego objawienia, zresztą o tej samej godzinie, w której Najświętsza powiedziała – Nawrócę grzeszników. Ta ostatnia deklaracja Madonny dotyczy także Wielkiego Nawróconego (Wężownika).
Albert Voisin urodził się 3 września 1921, na św. Grzegorza Wielkiego, a zmarł 23 grudnia 2003, gdy Kościół śpiewa ostatnią z 7 wielkich antyfon adwentu – O, Emmanuel…
Gilberte Degeimbre urodziła się 13 sierpnia 1923, a zmarła 10 lutego 2015, w rocznicę ślubów paryskich króla Ludwika XIII (10 II 1638) w związku z cudownym poczęciem delfina Francji, przyszłego ‘Króla Słońce’ (Ludwika XIV).
Beauraing ma pośredni związek z Polską: Objawienia miały miejsce w pierwszych dniach przy bramie, a następnie na terenie ogrodu przy klasztorze i szkole prowadzonej przez Siostry Nauki Chrześcijańskiej z Nancy. Choć zgromadzenie miało swoje początki w Tuluzie w 1718, to jego istnienie, jako podmiot prawa, zostało oficjalnie uznane (1 X 1744) przez księcia Lotaryngii Stanisława (dożywotniego) króla Polski. Król Francji Ludwik XV wystawił swoją aprobatę 24 lipca 1752. Zgromadzenie sióstr szkolnych, rozwiązane w dobie rewolucji, zostało reaktywowane w 1804 właśnie w Nancy, stolicy Lotaryngii, której ostatnim księciem był tenże Stanisław Leszczyński, teść Ludwika XV króla Francji, prawnuka ‘Króla Słońce’.
Dane biograficzne widzących: http://www.miraclehunter.com/marian_apparitions/approved_apparitions/beauraing/index.html
Appendix (II)
W EarthSky pojawił się dzisiaj (1 grudnia) artykuł prezentujący zasłonięcie gwiazdy przez Tytana, jeden z księżyców Saturna akurat na św. Saturnina, 29 listopada 2022. Zjawisko fotografowano za pomocą Bardzo Dużego Teleskopu (VLT) zlokalizowanego na pustynia Atakama w Chile. Zdjęcia są rewelacyjne, ale dodaję to uzupełnienie ze względu na koincydencję z 90-tą rocznicą początku objawień w Beauraing. Tytan jest rzeczywiście wielki: średnica 1,06 Merkurego (planety) albo 0,4 Ziemi. Odkrył go Christiaan Huygens 25 marca 1655, na Zwiastowanie Pańskie. Nazwał to ciało niebieskie Saturni Luna (Luna/Księżyc Saturna). [Nazwa Tytan, przyjęta dopiero w połowie XIX wieku, wyparła Lunę VI wprowadzoną po odkryciu 5 innych satelitów Globu z Pierścieniami.] Wracając do głównego wątku: Saturn ze swymi księżycami buja się obecnie w gwiazdozbiorze Syna Marnotrawnego (Koziorożec), więc jeśli około saturnowa Luna zasłoniła gwiazdę w tej konstelacji, tak jak śmierć zgasiła świętego Saturnina, a potem odsłoniła, i biorąc pod uwagę, że tego samego dnia (29 listopada) okołoziemska Luna weszła w koniunkcję z Saturnem, to znaczy, że zwiastuje kogoś, gwiazdę w potocznym sensie, kogo na firmamencie reprezentuje Saturn, bo jest potomkiem króla Dawida. Namiary te odnoszę do osoby nawróconego Syna Marnotrawnego, z którego powrotu tak bardzo ucieszył się Ojciec Niebieski [Łk 15, 32]. Wciąż poszerza się charakterystyka drugiego Pocieszyciela, ale kto by tam wierzył gwiazdom.
1 grudnia, św. Szymona Cyrenejczyka (VI Stacja Drogi Krzyżowej)
W katolickim portalu BREDNIE astrologiczne???
I to – w pomieszaniu z Matką Boską!!
Chyba warto wyciąć.
Chyba bardzo warto…
@Mirosław Dakowski
Potrzeba mniej emocji, a więcej wysiłku intelektualnego – na początek zachęcam do medytacji nad Psalmem 19. Pan Bóg nie urządził nieba gwiaździstego tylko dla dekoracji, lecz na oznaczenie pór i czasów [Rdz 1, 14]. Pojęcie “pory/pór” nie dotyczy kalendarza rolników lecz agendy Boga samego.
Appendix (I):
Cała piątka widzących Najświętszą Dziewicę w Beauraing na przełomie 1932/33 odeszła już z tego świata. Zacznijmy od najstarszej:
Fernanda Voisin, urodziła się 21 czerwca 1917, zmarła 9 maja 1979 w pierwszym roku pontyfikatu papieża ‘Od pracy Słońca’, w rocznicę koronacji Matki Boskiej Świętojańskiej w Krakowie 9 maja 1965 przez ówczesnego arcybiskupa Karola Wojtyłę. Cudowny Obraz odbiera cześć w kościele p.w. Św. Jana Chrzciciela i Św. Jana Ewangelisty – umiłowany Uczeń Pański, według pobożnej tradycji, został wzięty do nieba z duszą i ciałem, i jako taki jest typem drugiego Pocieszyciela (w tytule kościoła, co naturalne, poprzedza Go ‘Głos wołającego na puszczy’).
Andrea Degeimbre urodziła się 19 kwietnia 1918, na św. Ekspedyta, zmarła 11 czerwca 1978, w roku św. Barnaby-Syna Pocieszenia, bo jego święto przypadło na niedzielę.
Gilberte Voisin urodziła się 20 czerwca 1919, a zmarła 3 stycznia 2003, w oktawę św. Jana Ewangelisty i 70 rocznicę ostatniego objawienia, zresztą o tej samej godzinie, w której Najświętsza powiedziała – Nawrócę grzeszników. Ta ostatnia deklaracja Madonny dotyczy także Wielkiego Nawróconego (Wężownika).
Albert Voisin urodził się 3 września 1921, na św. Grzegorza Wielkiego, a zmarł 23 grudnia 2003, gdy Kościół śpiewa ostatnią z 7 wielkich antyfon adwentu – O, Emmanuel…
Gilberte Degeimbre urodziła się 13 sierpnia 1923, a zmarła 10 lutego 2015, w rocznicę ślubów paryskich króla Ludwika XIII (10 II 1638) w związku z cudownym poczęciem delfina Francji, przyszłego ‘Króla Słońce’ (Ludwika XIV).
Beauring ma pośredni związek z Polską: Objawienia miały miejsce w pierwszych dniach przy bramie, a następnie na terenie ogrodu przy klasztorze i szkole prowadzonej przez Siostry Nauki Chrześcijańskiej z Nancy. Choć zgromadzenie miało swoje początki w Tuluzie w 1718, to jego istnienie, jako podmiot prawa, zostało oficjalnie uznane (1 X 1744) przez księcia Lotaryngii Stanisława (dożywotniego) króla Polski. Król Francji Ludwik XV wystawił swoją aprobatę 24 lipca 1752. Zgromadzenie sióstr szkolnych, rozwiązane w dobie rewolucji, zostało reaktywowane w 1804 właśnie w Nancy, stolicy Lotaryngii, której ostatnim księciem był tenże Stanisław Leszczyński, teść Ludwika XV króla Francji, prawnuka ‘Króla Słońce’.
Dane biograficzne widzących: http://www.miraclehunter.com/marian_apparitions/approved_apparitions/beauraing/index.html
P.S.
Wstawiałem ‘Appendix I’ poprzedniego dnia, ale się nie ukazał; nie wiem, czy wskutek przeszkód technicznych czy moderacyjnych.
@zapinio
Idąc za opinią obiegową, wraca się do punktu wyjścia.
@Mirosław Dakowski
Tym razem, inaczej niż w przypadku objawień w San Sebastian de Garabandal, nie odsyłam do literatury przedmiotu, bo takowej nie ma. Przykłady implementacji praktycznej astralistyki do naświetlania historii zbawienia pojawiają się jedynie tutaj, w trudno dostępnym kącie świetlicy Legii Świętego Ekspedyta.