Znak- dowód na to, że poświęcenie Rosji było ważne

W samym tylko XX wieku odnotowano ponad czterysta objawień, a za wiarygodne uznano tylko cztery, czyli jeden procent: Fatima (Portugalia), Betania-Cua (Wenezuela), Beauraing i Banneux (Belgia). Było jeszcze jedno objawienie w Kibeho w Rwandzie, ale ono zostało zatwierdzone w XXI wieku.

W XXI wieku – 4 maja 2008 roku – potwierdzono także objawienie w Laus we Francji, które wydarzyło się kilka wieków wcześniej (1664), ale je zaniedbano i przypomniano sobie o nim dopiero w 2003 roku przy okazji procesu beatyfikacyjnego widzącej Benoîte Rencurel.

W uroczystość Zwiastowania Pańskiego w 1957 roku Marii Esperanzie Medrano de Bianchini objawiła się Maryja i poleciła jej odnalezienie Nowej Arki Ocalenia w Wenezueli, miejsca, z którego będzie się rozchodziło orędzie pojednania narodów. Jedyna wskazówka prowadziła do północno-środkowej części kraju. Po 17 latach, 29 marca 1974 roku, Maria odnalazła na farmie trzciny cukrowej w Betanii, oddalonej o 65 kilometrów od stolicy – Caracas, grotę, z której wyfrunął niebieski motyl – wskazany przez Matkę Bożą znak jej obecności.

Pierwsze objawienie w tym miejscu miało miejsce 25 marca 1976 roku. Od tej pory Maryja ukazywała się zawsze w święta maryjne i stopniowo ujawniała przed Marią Esperanzą swoje orędzie. Na szczególną uwagę zasługują wydarzenia z 25 marca 1984 roku, gdy Matka Boża na oczach stu ośmiu osób objawiła się aż ośmiokrotnie. Tego samego dnia Jan Paweł II poświęcił w Rzymie świat i Rosję Niepokalanemu Sercu Maryi.

Biskup Pio Bello Ricardo po przesłuchaniu ponad 490 osób oraz przebadaniu akt złożonych z 381 deklaracji pisemnych nie miał obiekcji co do autentyczności i ponadnaturalnego charakteru tych objawień. Uznał Betanię Cua za miejsce poświęcone i zezwolił tam na rozwój ruchu pielgrzymkowego i szerzenie kultu maryjnego.

oprac. jp

„Głos Ojca Pio” [76/4/2012]

O autorze: circ

Iza Rostworowska