______________________________________________________________________________________________________________
Słowo Boże
Ofiarowanie Pańskie, Święto
Łk 2, 22-32
Dzisiejszy świat jest pełen zgiełku. Bombarduje nas każdego dnia milionem informacji, oferuje wiele atrakcji, kreuje nasze oczekiwania. Spróbuj na chwilę przenieść się w inne miejsce – do świątyni. Wsłuchaj się w słowa Ewangelii.
Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza
Łk 2, 22-32
Gdy upłynęły dni oczyszczenia Maryi według Prawa Mojżeszowego, rodzice przynieśli Jezusa do Jerozolimy, aby Go przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: «Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu». Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego. A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek sprawiedliwy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż nie zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił: «Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu w pokoju, według Twojego słowa. Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie, któreś przygotował wobec wszystkich narodów: światło na oświecenie pogan i chwałę ludu Twego, Izraela».
Symeon oczekiwał spotkania z Mesjaszem. To było najważniejsze w jego życiu. Przyjrzyj się swoim oczekiwaniom. Co dla ciebie jest naprawdę ważne? Czego w życiu oczekujesz najbardziej? Czy w twoich odpowiedziach jest też oczekiwanie na spotkanie z Jezusem?
Symeon jest opisany jako człowiek, który oczekuje modląc się i dobrze postępując. W ten sposób przygotowuje swoje serce na spotkanie z Mesjaszem, aby móc Go rozpoznać. I rozpoznaje, pośród wielu dzieci przynoszonych do świątyni. Co mogłoby pomóc tobie w rozpoznawaniu Jezusa w codzienności? Jeśli nie wiesz, poproś o wsparcie Ducha Świętego.
Spotkanie Symeona z Jezusem odbywa się w świątyni, w ciszy. Bez nadzwyczajnych zdarzeń. Często tak właśnie Jezus spełnia pragnienia twojego serca, tak przychodzi do ciebie. Słuchając kolejny raz tekstu Ewangelii, popatrz na Jezusa przyniesionego jako dziecko do świątyni. Czy rozpoznajesz w nim Mesjasza?
Każde spotkanie z Jezusem cię przemienia. Poproś o łaskę rozpoznawania Jego obecności, aby móc w pełni cieszyć się spotkaniem z Nim.
Liturgia Słowa na dziś
OFIAROWANIE PAŃSKIE – ŚWIĘTO
PIERWSZE CZYTANIE (Ml 3,1-4)
Przybędzie do swojej świątyni Pan, którego oczekujecie
Czytanie z Księgi proroka Malachiasza.
„Oto Ja wyślę anioła mego, aby przygotował drogę przede Mną, a potem nagle przybędzie do swej świątyni Pan, którego wy oczekujecie, i Anioł Przymierza, którego pragniecie.
Oto nadejdzie, mówi Pan Zastępów. Ale kto przetrwa dzień Jego nadejścia i kto się ostoi, gdy się ukaże? Albowiem On jest jak ogień złotnika i jak ług farbiarzy. Usiądzie więc, jakby miał przetapiać i oczyszczać srebro, i oczyści synów Lewiego, i przecedzi ich jak złoto i srebro, a wtedy będą składać Panu ofiary sprawiedliwe. Wtedy będzie miła Panu ofiara Judy i Jeruzalem, jak za dawnych dni i lat starożytnych”.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 24,7-8.9-10)
Refren:Pan Bóg Zastępów, On jest Królem chwały.
Bramy, podnieście swe szczyty, +
unieście się odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały.
Kto jest tym Królem chwały? +
Pan dzielny i potężny, *
Pan potężny w boju.
Bramy, podnieście swe szczyty, +
unieście się odwieczne podwoje, *
aby mógł wkroczyć Król chwały.
Kto jest tym Królem chwały? *
Pan Zastępów: On jest Królem chwały.
Gdy święto to wypada w niedzielę lub obchodzone jest jako uroczystość odczytuje się także drugie czytanie z Listu do Hebrajczyków.
DRUGIE CZYTANIE (Hbr 2,14-18)
Chrystus upodobnił się do braci
Czytanie z Listu do Hebrajczyków.
Ponieważ zaś dzieci uczestniczą we krwi i ciele, dlatego i On także bez żadnej różnicy stał się ich uczestnikiem, aby przez śmierć pokonać tego, który dzierżył władzę nad śmiercią, to jest diabła, i aby uwolnić tych wszystkich, którzy całe życie przez bojaźń śmierci podlegli byli niewoli. Zaiste bowiem nie aniołów przygarnia, ale przygarnia potomstwo Abrahamowe.
Dlatego musiał się upodobnić pod każdym względem do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym arcykapłanem wobec Boga dla przebłagania za grzechy ludu. W czym bowiem sam cierpiał będąc doświadczany, w tym może przyjść z pomocą tym, którzy są poddani próbom.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Łk 2,32)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Światło na oświecenie pogan
i chwała ludu Twego, Izraela.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA DŁUŻSZA (Łk 2,22-40)
Ofiarowanie Jezusa w świątyni
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż nie zobaczy Mesjasza Pańskiego.
Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:
„Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu
w pokoju, według Twojego słowa.
Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,
któreś przygotował wobec wszystkich narodów:
światło na oświecenie pogan
i chwałę ludu Twego, Izraela”.
A Jego ojciec i matka dziwili się temu, co o Nim mówiono.
Symeon zaś błogosławił ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: „Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu”.
Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy.
A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta Nazaret.
Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.
Oto słowo Pańskie.
EWANGELIA KRÓTSZA (Łk 2,22-32)
Ofiarowanie Jezusa w świątyni
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż nie zobaczy Mesjasza Pańskiego.
Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:
„Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu
w pokoju, według Twojego słowa.
Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,
któreś przygotował wobec wszystkich narodów:
światło na oświecenie pogan
i chwałę ludu Twego, Izraela”.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Prawdziwy Mesjasz
Zdziwienie rodziców Jezusa jest inne niż zdziwienie, z którym spotkał się On w swoim rodzinnym mieście. Tamto było zamknięte na odczytanie prawdy o Nim, to jest zdziwieniem starającym się ją zgłębić. Nie o samo zdziwienie chodzi, ale o towarzyszącą mu postawę. Całkiem zrozumiałe jest, że tak jak wszyscy inni, także rodzice Jezusa stopniowo odkrywali, kim On jest. Bóg, przychodząc na świat w postaci dziecka, przekroczył najśmielsze ludzkie wyobrażenia o Nim samym. Wprawdzie Izraelici oczekiwali nadejścia mesjasza, ale nie tak go sobie wyobrażali. Oczekiwali zbawcy politycznego, który wyzwoli ich z ręki ziemskich wrogów, a otrzymali Boga w ludzkim ciele, którzy przyszedł, aby całą ludzkość pojednać ze sobą.
Panie Jezu, Wyzwolicielu nas wszystkich, daj nam coraz głębiej odkrywać to, kim jesteś i w jaki sposób działasz w naszym życiu.
Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2017”
Autorzy: o. Daniel Stabryła OSB, o. Michał Legan OSPPE
Edycja Świętego Pawła
Dlaczego przebaczenie innym jest warunkiem uzyskania przebaczenia od Boga?
Katechizm Kościoła Katolickiego
Deon
Postawa przebaczenia może się wydać słabością człowieka. W rzeczywistości wymaga ona ogromnej siły duchowej i odwagi moralnej, jako że niesie z sobą pozorne poczucie straty. W rzeczywistości przynosi realny zysk w postaci gojenia ran ludzkiego serca i odnawiania zakłóconych bądź nawet zniszczonych więzi łączących ludzi.
Chrześcijanin świadomy własnej grzeszności winien odczuwać w sobie potrzebę stawania przed Bogiem jako grzesznik i szukania u Niego przebaczenia. Dlatego też uczeń Chrystusa nie może zapominać, że wciąż żyje w nim grzech, z którego może go wyzwolić tylko Bóg.
► KKK 2838: Jest to zadziwiająca prośba. Gdyby zawierała tylko pierwszą część zdania – “Odpuść nam nasze winy” – pośrednio mogłaby być włączona w trzy pierwsze prośby Modlitwy Pańskiej, ponieważ Ofiara Chrystusa została złożona “dla odpuszczenia grzechów”. Jednak zgodnie z drugą częścią zdania nasza modlitwa nie będzie wysłuchana, jeśli najpierw nie odpowiemy na pewne wymaganie. Nasza prośba jest zwrócona ku przyszłości, a nasza odpowiedź powinna ją poprzedzić; słowem wiążącym te dwie części jest wyrażenie “jako”.
► KKK 2839: Ze śmiałą ufnością zaczęliśmy modlić się do naszego Ojca. Błagając Go, by święciło się Jego imię, prosiliśmy Go, abyśmy byli coraz bardziej uświęcani. Chociaż zostaliśmy obleczeni w szatę chrzcielną, nie przestajemy jednak grzeszyć i odwracać się od Boga. Teraz, w tej nowej prośbie, na nowo przychodzimy do Niego jak syn marnotrawny i uznajemy się przed Nim za grzeszników, podobnie jak celnik. Nasza prośba zaczyna się od “wyznania”, w którym wyznajemy jednocześnie naszą nędzę i Jego miłosierdzie. Nasza nadzieja jest niezawodna, ponieważ w Jego Synu “mamy odkupienie – odpuszczenie grzechów” (Kol 1, 14; Ef 1, 7). Skuteczny i niewątpliwy znak Jego przebaczenia znajdujemy w sakramentach Kościoła.
► KKK 2840: Powinno wzbudzać w nas przerażenie to, że strumień miłosierdzia nie może przeniknąć do naszego serca tak długo, jak długo nie przebaczyliśmy naszym winowajcom. Miłość, podobnie jak Ciało Chrystusa, jest niepodzielna: nie możemy miłować Boga, którego nie widzimy, jeśli nie miłujemy brata i siostry, których widzimy. Gdy odmawiamy przebaczenia naszym braciom i siostrom, nasze serce zamyka się, a jego zatwardziałość sprawia, że staje się ono niedostępne dla miłosiernej miłości Ojca; przez wyznanie grzechu nasze serce otwiera się na Jego łaskę.
► KKK 2841: Ta prośba jest tak ważna, że tylko do niej powraca Pan i rozwija ją w Kazaniu na Górze. To główne wymaganie tajemnicy Przymierza jest niemożliwe do wypełnienia przez człowieka. Ale “dla Boga wszystko jest możliwe”.
► KKK 2842: Wyrażenie “jako” występuje niejednokrotnie w nauczaniu Jezusa: “Bądźcie wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski” (Mt 5, 48); “Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny” (Łk 6, 36); “Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem” (J 13, 34). Zachowanie przykazania Pana nie może polegać tylko na zewnętrznym naśladowaniu Bożego wzoru. Chodzi o żywe i pochodzące “z głębi serca” uczestniczenie w świętości, miłosierdziu i miłości naszego Boga. “Mając życie od Ducha, do Ducha też się stosujmy” (Ga 5, 25). Tylko Duch, który jest “naszym życiem”, może czynić “naszymi” te same dążenia, jakie były w Jezusie Chrystusie. Staje się możliwa jedność przebaczenia, gdy “przebaczamy sobie, tak jak i Bóg nam przebaczył w Chrystusie” (Ef 4, 32).
► KKK 2843: W taki sposób nabierają życiowej mocy słowa Pana o przebaczeniu, o tej miłości, która umiłowała aż do końca. przypowieść o nielitościwym dłużniku, która zwieńcza nauczanie Jezusa o komunii eklezjalnej, kończy się takimi słowami: “Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu. Rzeczywiście, właśnie tu; “w głębi serca” rozstrzyga się wszystko. Nieodczuwanie obrazy i zapomnienie o niej nie leży w naszej mocy; serce, które ofiaruje się Duchowi Świętemu, przemienia jednak ranę we współczucie i oczyszcza pamięć, zastępując obrazę wstawiennictwem.
► KKK 2844: W modlitwie chrześcijańskiej posuwamy się aż do przebaczenia nieprzyjaciołom. przemienia ona ucznia, upodabniając go do jego Nauczyciela. Przebaczenie jest szczytem modlitwy chrześcijańskiej; daru modlitwy nie przyjmie inne serce, jak tylko to, które jest zgodne z Boskim współczuciem. Przebaczenie świadczy również o tym, że w naszym świecie miłość jest silniejsza niż grzech. Dawni i współcześni męczennicy dają to świadectwo o Jezusie. Przebaczenie jest podstawowym warunkiem pojednania dzieci Bożych z ich Ojcem i wszystkich ludzi między sobą.
► KKK 2845: To przebaczenie, Boskie ze swej istoty, nie ma ani granic, ani miary . Jeśli chodzi o obrazę (“grzechy” według Łk 11, 4 lub “winy” według Mt 6, 12), to w gruncie rzeczy jesteśmy zawsze dłużnikami: “Nie bądźcie nikomu nic dłużni poza wzajemną miłością” (Rz 13, 8). Komunia Trójcy Świętej jest źródłem i kryterium prawdy wszelkich relacji. Komunię tę przeżywamy w modlitwie, zwłaszcza w Eucharystii: Bóg nie przyjmuje ofiary podzielonych braci. Poleca im odejść od ołtarza i pojednać się najpierw ze swoimi braćmi… Najwspanialszą ofiarą dla Boga jest nasz pokój, zgoda, jedność całego wiernego ludu w Ojcu, Synu i Duchu Świętym.
Prośba o odpuszczenie naszych nam naszych win winna być łączona z ofiarowanym Bogu darem oczyszczenia pamięci z urazy do bliźniego i gotowością odpłacenia dobrem za zło. Prośba ta staje się też zaproszeniem człowieka do dziękczynienia składanego Bogu za bezmiar Jego miłości i przebaczenia.
______________________________________________________________________________________________________________
Dodaj komentarz