Jakie są owoce twojej wiary?

Kategoria: Archiwum, Polecane, Pudło, Słowo Boże, Wiara
Autor:
Słowo Boże na dziś
, 4 grudnia 2016

Jan Chrzciciel_m

Cytat dnia

W chrześcijaństwie może zdarzyć się pokusa głoszenia łagodnego, słodkiego Dzieciątka Jezus, który leży w żłobie i błogosławi każdemu. Jezus miłosierny, i zarazem sprawiedliwy, nie przymyka oko na grzech, nie jest pobłażliwy, kiedy dzieje się zło.  

______________________________________________________________________________________________________________

Słowo Boże

Druga Niedziela Adwentu

Adwent, Mt 3, 1-12

Posłuchaj

Każdy okres liturgiczny posiada swoją charakterystykę. W adwencie, pierwszym okresie roku liturgicznego, Kościół zastanawia się nad sensem Wcielenia, czyli ukazania się Boga w postaci widzialnej na ziemi. Przed wysłuchaniem Ewangelii „przygotuj drogę Panu”…

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza
Mt 3, 1-12
W owym czasie wystąpił Jan Chrzciciel i głosił na Pustyni Judzkiej te słowa: «Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie». Do niego to odnosi się słowo proroka Izajasza, gdy mówi: «Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego». Sam zaś Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a jego pokarmem była szarańcza i miód leśny. Wówczas ciągnęły do niego Jerozolima oraz cała Judea i cała okolica nad Jordanem. Przyjmowano od niego chrzest w rzece Jordanie, wyznając przy tym swe grzechy. A gdy widział, że przychodzi do chrztu wielu spo śród faryzeuszów i saduceuszów, mówił im: «Plemię żmijowe, kto wam pokazał, jak uciec przed nadchodzącym gniewem? Wydajcie więc godny owoc nawrócenia, a nie myślcie, że możecie sobie mówić: „Abrahama mamy za ojca”, bo powiadam wam, że z tych kamieni może Bóg wzbudzić dzieci Abrahamowi. Już siekiera do korzenia drzew jest przyłożona. Każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone. Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma On wiejadło w ręku i oczyści swój omłot: pszenicę zbierze do spichrza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym».

“Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego”. W czasie adwentu przygotowujesz się i oczyszczasz serce na przyjęcie Chrystusa, który będzie chrzcić Duchem Świętym i ogniem: Duchem Świętym na oczyszczonej, żyznej ziemi oraz ogniem dla opornych.

W chrześcijaństwie może zdarzyć się pokusa głoszenia łagodnego, słodkiego Dzieciątka Jezus, który leży w żłobie i błogosławi każdemu. Jezus miłosierny, i zarazem sprawiedliwy, nie przymyka oko na grzech, nie jest pobłażliwy, kiedy dzieje się zło.

Twoje plany uczynienia dobra, marzenia, pragnienia, potrzeby duchowe, tendencje, motywacje, postawy, życzenia, możliwości – jeśli nie zostaną dokonane, będą jedynie zmarnowaną szansą. Bóg rozliczy cię z rzeczy dokonanych: czy nakarmiłeś, przyjąłeś, zainteresowałeś się, przytuliłeś, wysłuchałeś, szanowałeś, kochałeś… „Każde więc drzewo nie wydające dobrego owocu, będzie wycięte”.

Poproś Jezusa, aby uczył cię wprowadzać usłyszane myśli Boże do zwyczajnych, codziennych obowiązków dnia: pracy, nauki, opiekowania się dziećmi, gotowania. Proś, aby czas modlitwy nie był tylko szufladką, którą się zasuwa po zakończeniu zadania.

Liturgia słowa na dziś

II NIEDZIELA ADWENTU, ROK A


PIERWSZE CZYTANIE (Iz 11,1–10)

Przyjście Mesjasza, króla sprawiedliwego

Czytanie z Księgi proroka Izajasza.

Wyrośnie różdżka z pnia Jessego,
wypuści się odrośl z jego korzenia.
I spocznie na niej Duch Pana,
duch mądrości i rozumu,
duch rady i męstwa,
duch wiedzy i bojaźni Pana.
Upodoba sobie w bojaźni Pana.
Nie będzie sądził z pozorów
ni wyrokował według pogłosek;
raczej rozsądzi biednych sprawiedliwie
i pokornym w kraju wyda słuszny wyrok.
Rózgą swoich ust uderzy gwałtownika,
tchnieniem swoich warg uśmierci bezbożnego.
Sprawiedliwość będzie mu pasem na biodrach,
a wierność przepasaniem lędźwi.
Wtedy wilk zamieszka wraz z barankiem,
pantera z koźlęciem razem leżeć będą,
cielę i lew paść się będą społem
i mały chłopiec będzie je poganiał.
Krowa i niedźwiedzica przestawać będą przyjaźnie,
młode ich razem będą legały.
Lew też jak wół będzie jadał słomę.
Niemowlę igrać będzie na norze kobry,
dziecko włoży swą rękę do kryjówki żmii.
Zła czynić nie będą ani zgubnie działać
po całej świętej mej górze,
bo kraj się napełni znajomością Pana
na kształt wód, które przepełniają morze.
Owego dnia to się stanie:
Korzeń Jessego stać będzie
na znak dla narodów.
Do niego ludy przyjdą z modlitwą,
i sławne będzie miejsce jego spoczynku.
Oto słowo Boże.


PSALM RESPONSORYJNY (Ps 72,1–2,7–8,12–13,17)

Refren:Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie.

Boże, przekaż Twój sąd Królowi, *
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie *
i ubogimi według prawa.

Za dni Jego zakwitnie sprawiedliwość *
i wielki pokój, aż księżyc nie zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza, *
od rzeki aż po krańce ziemi.

Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa, *
i ubogiego, co nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim, *
nędzarza ocali od śmierci.

Niech Jego imię trwa na wieki, *
jak długo świeci słońce, niech trwa Jego imię.
Niech Jego imieniem wzajemnie się błogosławią! *
Niech wszystkie narody ziemi życzą Mu szczęścia.


DRUGIE CZYTANIE (Rz 15,4–9)

Chrystus zbawia wszystkich ludzi

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian.

Bracia:
To, co niegdyś zostało napisane, napisane zostało dla naszego pouczenia, abyśmy dzięki cierpliwości i pociesze, jaką niosą Pisma, podtrzymywali nadzieję. A Bóg, który daje cierpliwość i pociechę, niech sprawi, abyście wzorem Chrystusa te same uczucia żywili do siebie i zgodnie jednymi ustami wielbili Boga i Ojca Pana naszego, Jezusa Chrystusa.
Dlatego przygarniajcie siebie nawzajem, bo i Chrystus przygarnął was ku chwale Boga. Mówię bowiem: Chrystus stał się sługą obrzezanych dla okazania wierności Boga i potwierdzenia przez to obietnic danych ojcom oraz po to, żeby poganie za okazane sobie miłosierdzie uwielbili Boga, jak napisano: “Dlatego oddawać Ci będę cześć między poganami i śpiewać imieniu Twojemu”.
Oto słowo Boże.


ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Łk 3,4.6)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego;
wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.


EWANGELIA (Mt 3,1–12)

Jan Chrzciciel przygotowuje drogę Panu

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.

W owym czasie wystąpił Jan Chrzciciel i głosił na Pustyni Judzkiej te słowa: “Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie”. Do niego to odnosi się słowo proroka Izajasza, gdy mówi:
“Głos wołającego na pustyni:
Przygotujcie drogę Panu,
prostujcie ścieżki dla Niego”.
Sam zaś Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a jego pokarmem była szarańcza i miód leśny.
Wówczas ciągnęły do niego Jerozolima oraz cała Judea i cała okolica nad Jordanem. Przyjmowano od niego chrzest w rzece Jordanie, wyznając przy tym swe grzechy.
A gdy widział, że przychodzi do chrztu wielu spośród faryzeuszów i saduceuszów, mówił im: “Plemię żmijowe, kto wam pokazał, jak uciec przed nadchodzącym gniewem? Wydajcie więc godny owoc nawrócenia, a nie myślcie, że możecie sobie mówić: »Abrahama mamy za ojca«, bo powiadam wam, że z tych kamieni może Bóg wzbudzić dzieci Abrahamowi. Już siekiera do korzenia drzew jest przyłożona. Każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone.
Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma On wiejadło w ręku i oczyści swój omłot: pszenicę zbierze do spichrza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym”.
Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ

Prostujcie ścieżki!

Dokładamy wysiłku, częstokroć jakże wielkiego, aby zdjąć brudne firany, dywany, obrusy. A czy znajdziemy czas, aby zrobić rachunek sumienia, wzbudzić szczery żal za grzechy i pójść do spowiedzi? Prostota stylu życia Jana Chrzciciela przyciągała uwagę wielu ludzi, którzy przychodzili, aby przyjąć u niego chrzest nawrócenia, zostawiając w wodzie brud swojego serca. Oni zrozumieli, że nadchodzi czas mesjańskiego pokoju. Nadchodzi on także i dla nas.

Jezu, Mesjaszu obiecany przez proroków, idę do Ciebie drogą, którą z wysiłkiem staram się wciąż prostować i czynić gładką. Daj mi cierpliwość do samego siebie, abym na niej nie ustał.


Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2016” ks. Mariusz Szmajdziński/Edycja Świętego Pawła

______________________________________________________________________________________________________________

Biblos

Poganie pragnący przejść na judaizm musieli nawrócić się i poddać obmyciu, ochrzcić się.

Według Żydów to poganie powinni się nawrócić i ochrzcić.

Według Jana również Żydzi, potomkowie Abrahama, powinni się nawrócić i ochrzcić.
Bóg może „wzbudzić sobie lud z kamieni”. O poganach Judejczycy pogardliwie mówili, że są twardzi jak głaz, jak kamień. Bóg nie potrzebuje Izraela do zrealizowania swoich zamiarów pośród narodów świata.

Nauczanie Jana poruszyło wielu ludzi, również faryzeuszów i saduceuszów. Jan wiedział, że za niedługo Judejczycy zobaczą Jezusa, Pana i będą Go słuchali.
Niewolnik nosił sandały swojego pana. Jan uważa, że jest kimś mniejszym niż sługa, niewolnik. Taka jest bowiem minimalna różnica pomiędzy człowiekiem, a Bogiem

Jan Chrzciciel to ostatni prorok pierwszego przymierza. Jan wzywa Judejczyków do odkrycia Boga w swoim życiu i pójścia za Tym, który ich zanurzy w Duchu Świętym, za Jezusem Chrystusem.

______________________________________________________________________________________________________________

Ewangelia: wezwanie pobożnych do nawrócenia

Mieczysław Łusiak SJ, Wojciech Jędrzejewski OP

Faryzeusze nie byli przygotowani na przyjście Jezusa, bo to wymaga jednoznacznego przekonania, że powinienem i chcę się nawrócić, czyli przekierować swój sposób myślenia i ożywić swoje serce, by być bardziej podobnym do Boga, który w pełni objawił się w Jezusie Chrystusie.

Jednym z głównych skojarzeń ze św. Janem Chrzcicielem jest to, że miał on odwagę upominać Heroda, iż nie powinien żyć z żoną swego brata. Warto jednak pamiętać, że wcześniej Jan napominał “świętych” faryzeuszy, iż powinni się nawrócić, wydając “godny owoc”.

 

O co mogło chodzić Janowi, kiedy tak ostro zwracał się do faryzeuszy? Łatwo się domyśleć, kiedy przeczytamy w Ewangelii jakie były ich relacje z Jezusem. Jezus miał mocno na pieńku z tymi, którzy “ufali sobie, że są sprawiedliwi, a innymi gardzili”. Faryzeusze byli przekonani, że już się nawrócili.

 

Przychodzili więc do Jana zapewne nie po to, by się nawrócić, ale po to, by pokazać jacy są pobożni. Tym samym nie byli przygotowani na przyjście Jezusa, bo to wymaga jednoznacznego przekonania, że powinienem i chcę się nawrócić, czyli przekierować swój sposób myślenia i ożywić swoje serce, by być bardziej podobnym do Boga, który w pełni objawił się w Jezusie Chrystusie.

_____________________________________________________________________________________________________________

Głos wołającego na pustyni – Mt 3, 1-12

Stanisław Biel SJ/Deon

(…)

Jesteśmy nieustannie bombardowani przez „głosy świata”: reklamy, zysku, sukcesu, sprytu, kalkulacji, komfortu, przyjemności, politycznych haseł… Aby nie zagubić się w ich bełkocie, musimy jak Jan, „odsunąć się na pustynię”. A wyjść na pustynię, oznacza oderwać się od codziennej rzeczywistości, zabiegania, niepokoju, nabrać dystansu do codziennych zmartwień, lęków… Aby móc dawać dobro duchowe innym trzeba być samemu napełnionym Bogiem, a nie jest to możliwe bez ciszy, modlitwy, kontemplacji Boga w samotności.
„Pustynia w Adwencie” jest potrzebna, aby uczyć się żyć i mówić „innym głosem”; głosem Ewangelii, miłosierdzia i miłości. Jest potrzebna, aby „wydać owoce godne nawrócenia”; czyli „zmienić myślenie, mentalność”, przede wszystkim „nawrócić myśli”, czyli uwolnić je od rozproszenia, od nadmiernej troski o siebie i o własne interesy, a skierować ku Bogu.
„Pustynia w Adwencie” jest potrzeba również, aby uczyć się pokory. Bez niej nie ma autentycznego i głębokiego życia duchowego. Jest raczej pycha, zrozumiałość, arogancja, poniżanie innych, dążenie do sukcesu po trupach, albo „fałszywa pokora”, kompleksy i niezdrowe poniżanie siebie.

 

Jakich „głosów” słucham w codzienności? Jakim „głosem” jestem ja? Jakie miejsce w tym Adwencie będzie moją „pustynią?” Co w moim myśleniu wymaga zmiany? Jaki jest owoc mojego nawrócenia? Czego jeszcze nie akceptuję w moim życiu? A czego nie doceniam?


______________________________________________________________________________________________________________

 

Tagi: ,

O autorze: Słowo Boże na dziś