HISTORIA ANTYKULTURY
Pierwsza rzetelna historia dominującej współczesnej ideologii – wolnościowego marksizmu
ANTYKULTURA to nurt ideologiczny, którego celem jest pozbawienie ludzi etosu pracy, tożsamości i więzi społecznych i cofnięcie ludzkości do poziomu przedkulturowej wspólnoty pierwotnej. Jej podstawę stanowi marksizm – ideologia sformułowana w XIX wieku przez Karola Marksa i Fryderyka Engelsa, która w wyniku kolejnych rewizji przybrała współczesną formę teorii krytycznej i ideologii gender.
To jest bardzo nieprzyjemna książka, wyjaśniająca co z nami zrobiono. (…)Marksiści mogą realizować swój program ponieważ nas zmienili, zmienili naszą psychikę. Powinniśmy zrobić porządek najpierw ze sobą.
Krzysztof Karoń
Historia antykultury to pierwsza próba uzupełnienia i uporządkowania podstawowej wiedzy o mechanizmach życia społecznego, historii kultury i historii antykulturowego marksizmu.
Książka ta daje podstawy wiedzy społecznej, tj. wiedzy o życiu społecznym, jaką powinien dysponować każdy człowiek osiągając wiek dojrzałości, otrzymując dowód osobisty i prawo wyborcze, czyli prawo do współdecydowania o zasadach życia społecznego. Bez tej bowiem wiedzy nie można świadomie podejmować wyborów, których skutki dotyczą całego społeczeństwa.
Tym, co umożliwiło marksizmowi zdominowanie kultury europejskiej i jej stopniowy rozkład, było opanowanie języka i zmiana ukształtowanej w wielowiekowym procesie treści fundamentalnych dla tej kultury pojęć. W rezultacie cieszące się autorytetem i społecznym zaufaniem instytucje kultury zmieniają swoją treść i cel działania i zachowując autorytet stają się elementem tej kultury rozkładającym.
W panującym chaosie pojęciowym nie jest możliwy rzetelny opis rzeczywistości, a zatem i rzeczowa na jej temat dyskusja, dlatego historia kultury i antykultury musi być poprzedzona wyjaśnieniem, jaka jest treść pojęć, za pomocą których opisujemy rzeczywistość.
W antykulturowej wizji dziejów przyczyną wszelkiego zła jest kultura utrwalająca system dominacji i deformująca naturalną ludzką psychikę, a źródłem najbardziej zdegenerowanej kultury jest katolicyzm i instytucja Kościoła katolickiego. W antykulturowej narracji siły postępu miały zawsze tylko jednego jedynego wroga – chrześcijaństwo, a po jego podziale – katolicyzm.
Narracja ta jednak nie wyjaśnia, dlaczego tylko europejska kultura chrześcijańska stworzyła cywilizację wysokich technologii, powszechnego dobrobytu i wolności, a nie stworzyły jej inne kultury, których w rozwoju nie hamowało chrześcijaństwo.
Brak odpowiedzi na to pytanie skłania do wniosku, że powszechnie obowiązująca, antykulturowa narracja jest fałszywa, a wiedza społeczna o historii europejskiej kultury wymaga istotnej korekty.
Antykultura jest ideologią władzy pasożytniczych elit nad pragnącym nieograniczonej wolności, ale pozbawionym zdolności do pracy społeczeństwem.
Warunkiem realnej wolności, czyli możliwości działania zgodnie z własna wolą, jest dobrobyt, czyli dostępność dóbr, ponieważ bez posiadania dóbr człowiek nie może nie tylko działać, ale nawet przeżyć.
Jeśli człowiekowi w procesie wychowania uniemożliwi się zdobycie kwalifikacji i zdolności do pracy produkującej pożyteczne dobra, to taki człowiek dla osiągnięcia realnej wolności musi potrzebne mu dobra ukraść tym, którzy je produkują i musi poprzeć taką ideologię (i taką władzę polityczną), która organizuje system legalnej kradzieży.
Warunkiem trwałości takiego systemu jest pozbawienie producentów możliwości oporu przeciwko wyzyskowi.
Marksizm klasyczny przedstawił program zdobycia i trzymania władzy przez komunistów za pomocą zrewoltowanego tłumu i fizycznego terroru, jednak program ten został odrzucony przez kulturowe i racjonalne społeczeństwo.
Stworzony w Instytucie Badań Społecznych we Frankfurcie m/Menem nowy marksizm nazwany teorią krytyczną stworzył nowy program, którego celem było zniszczenie etosu pracy i etosu wspólnotowego, jednak ta nowa ideologia poniosła klęskę w konfrontacji z kulturowym społeczeństwem.
Dopiero marsz przez instytucje umożliwił zmianę systemu wychowania nowych elit pozbawionych zdolności do pracy i uzależnionych od systemu kradzieży i zmianę ludzkiej mentalności umożliwiającej stosowanie psychicznego terroru wobec producentów.
Jednak system pasożytniczy musi doprowadzić społeczeństwo do ekonomicznego upadku i do społecznego buntu. W celu stworzenia systemu fizycznego terroru umożliwiającego tłumienie takiego buntu podjęto realizację projektu Unii Europejskiej.
Dodaj komentarz