Stwierdzono teologiczne błędy i dwuznaczności, a także błędy natury filozoficznej i logicznej nawet. Dokument ten stwarza w Kościele – wespół z niestosowną debatą, w której nie chodzi o argumenty – wiele zamieszania odnośnie jego zastosowania, zwłaszcza w kwestii Komunii dla rozwodników w nowych związkach
– powiedział w wywiadzie dla włoskiego dziennika „La Fede quotidiana” wieloletni współpracownik Kongregacji Nauki Wiary ks. Nicola Bux.
Kapłan podkreślił, że w obliczu licznych oświadczeń, apeli, dubiów i korekt istnieje wyraźna potrzeba wyjaśnienia adhortacji Amoris laetitia
Papież nie może rewolucjonizować Kościoła, […] Kościół trzeba raczej nieustannie odnawiać w sensie usuwania powstałych deformacji, gdy, czasem tego nie dostrzegając, zbyt mocno dopasowuje się Ewangelię do czasów, mentalności i panujących mód.
Ks. Bux zwrócił tu uwagę na myśl kardynała Josepha Ratzingera z 1985 roku. Przyszły papież spostrzegł wówczas, że w kryzysie jest samo rozumienie Kościoła.
– Uważa się go za organizację, która ma zajmować się ciałem, nie duszą. Jezus Chrystus przyszedł jednak na świat, by uratować dusze od grzechu i przywrócić je Bogu Ojcu. Nie przyszedł, by rozwiązywać problemy gospodarcze i społeczne rzymskiej okupacji Palestyny – podkreślił ks Bux. / PCh24.pl/
W jakim stanie jest dziś Kościół?
Tylko ślepy może zaprzeczyć, że Kościół jest w stanie zamieszania. (…) Kościół musi zbawiać, to znaczy – musi pomagać ludziom nie zatracić duszy, dzięki której żyją. To jego misja. Jezus powiedział, że nic nie pomoże człowiekowi, który zyska cały świat, gdy utraci przy tym na wieczność duszę
Na dwa dni przed ujawnieniem adoracji apostolskiej Amoris lætitia papieża Franciszka, do którego wielu prałatów miało już dostęp, Don Nicola Bux przedstawił swoją książkę Con i sacramenti non si scherza ( Nie żartuje się z sakramentami)
Jak można żartować z sakramentami, które są skutecznymi znakami – można powiedzieć, że leki, zwłaszcza Eucharystia, które są lekarstwem nieśmiertelności – uzdrawiają rany grzechu i odzyskują zdrowie duszy?
– zapytał wówczas kard. Sarah
We wrześniu 2017 roku prof. ks. Bux komentując podziały w Kościele katolickim wskazywał na nieprzestrzeganie dogmatów i odstępstwa od prawdziwego nauczania.
Jeśli pasterze Kościoła (biskupi i kardynałowie) nie przestrzegają “dogmatów” i “magisterium”, to w mistycznym ciele Chrystusa będą niewątpliwe podziały między świeckimi a osobami konsekrowanymi. Komunia wiernych z hierarchią trwa tak długo, jak długo pozostaje w zgodzie z prawdą katolicką.
Źródła: /PCh24.pl/ La Fede quotidiana/ilgiornale.it/katholisches.info/
5 pytań dubia czterech kardynałów do papieża Franciszka
PCh24.pl
9 września czterech kardynałów: Walter Brandmüller, Raymond Burke, Carlo Caffarra i Joachim Meisner zwróciło się do papieża z prośbą o wyjaśnienie sformułowań zawartych w adhortacji apostolskiej „Amoris laetitia”, a budzących poważne zaniepokojenie i wprowadzających zamieszanie zarówno wśród duchownych, jak i samych wiernych. Ponieważ hierarchowie nie otrzymali odpowiedzi do dzisiaj, zdecydowali się upublicznić treść swojego listu wiernym.
Duchowni prosili o odpowiedź „tak” lub „nie” na pięć pytań, by raz na zawsze położyć kres sprzecznym interpretacjom dokumentu papieskiego powstałego po Synodzie o Rodzinie.
Pierwsze pytanie
dotyczyło kwestii dopuszczenia do Komunii Świętej rozwodników żyjących w związkach niesakramentalnych. Konkretnie chodziło o punkty od 300 do 305 adhortacji odnoszące się do tzw. rozeznania i okoliczności łagodzących udzielenia rozgrzeszenia rozwodnikom. Kardynałowie pytali, czy możliwe jest udzielenie rozgrzeszenia w sakramencie pokuty, a zatem dopuszczenie do Komunii świętej osoby, która będąc związana ważną więzią małżeńską, mieszka razem z inną osobą i żyje „jak mąż z żoną’? Duchowni dopytywali się, czy wyrażenie „w pewnych przypadkach” znajdujące się w przypisie 351 (dot. pkt 305) z adhortacji „Amoris Laetitia” odnosi się do osób rozwiedzionych, które są w nowym związku i żyją „jak mąż z żoną”?
Kolejne zagadnienie
dotyczyło pkt. 304 i encykliki „Veritatis Splendor” św. Jana Pawła II. Duchowni pytali, czy nauczanie zawarte w tej encyklice, oparte na Piśmie Świętym i Tradycji Kościoła, a mówiące o istnieniu bezwzględnych norm moralnych, które zakazują czynów wewnętrznie złych i są wiążące bez wyjątku, wciąż jest aktualne?
Trzecie pytanie
dotyczyło pkt. 301. Kardynałowie chcieli się dowiedzieć, czy nadal można twierdzić, że osoba, która żyje w kolejnym związku cywilnym dopuszczając się cudzołóstwa – a więc sprzeniewierzając się Przykazaniom Bożym – znajduje się w obiektywnej sytuacji grzechu ciężkiego nawykowego?
Następne pytanie
dotyczyło punktu 302 („okoliczności łagodzących moralną odpowiedzialność”) cudzołożnika. Duchowni zapytali, czy wciąż aktualne jest nauczanie encykliki „Veritatis Splendor”, zgodnie z którym „okoliczności lub intencje nie mogą przekształcić czynu ze swej istoty niegodziwego ze względu na swój przedmiot w czyn „subiektywnie” dobry lub taki, który można by było bronić ze względu na wybór?
Ostatnia wątpliwość
dotyczyła pkt. 303. I znowu padło pytanie, czy ważne jest nauczanie zawarte w encyklice Jana Pawła II „Veritatis Splendor,” która wyklucza twórczą interpretację roli sumienia i podkreśla, że sumienie nie może być uprawnione do uzasadniania wyjątków od bezwzględnych norm moralnych, które zakazują czynów wewnętrznie złych ze względu na ich przedmiot?
Kardynałowie kierując zapytania do Papieża w sprawie wyjaśnienia „wątpliwości” skorzystali z procedury zadawania formalnych pytań Papieżowi lub Kongregacji Nauki Wiary z prośbą o wyjaśnienie konkretnych kwestii dotyczących doktryny lub praktyki duszpasterskiej. To stara tradycja. Pytania są sformułowane w sposób, który wymaga odpowiedzi” „tak” lub „nie” bez konieczności podawania argumentacji teologicznej.
Po opublikowaniu posynodalnej adhortacji apostolskiej „Amoris laetitia” (O miłości w rodzinie) rozgorzała pośród teologów dyskusja zwłaszcza wokół VIII rozdziału i punktów od 300 do 305, które interpretowano w różny sposób.
Dla wielu – biskupów, kapłanów, wiernych – punkty te zmieniają nauczanie Kościoła w odniesieniu do rozwiedzionych, którzy żyją w nowych związkach. Inni uznają, że zawierają one pewne niejasności, ale że mogą „być odczytywane w ciągłości z poprzednim Magisterium i nie zawierają modyfikacji praktyki oraz nauczania Kościoła.”
Motywowani duszpasterską troską o wiernych czterech kardynałów wysłało list do Ojca Świętego prosząc o ustosunkowanie się do tych „wątpliwości,” zważywszy, że „zamieszanie” powstałe wokół nich są bardzo szkodliwe dla Kościoła i praktyki duszpasterskiej.
Wielu kapłanów zinterpretowało adhortację w sposób, który rażąco narusza tradycyjne nauczanie Kościoła w sprawach etyki małżeńskiej i życia moralnego w ogóle. Kardynałowie podkreślili, że wyjaśnienia są niezbędne, aby zapobiec dalszym nieporozumieniom oraz podziałowi wśród wiernych i duchownych.
Źródło: lifesitenews.com., AS.
Zachęcam wszystkich, komu leżą na sercu losy Polski, do uczestnictwa w tej kolejnej Nowennie
19. NOWENNA POMPEJAŃSKA ZA OJCZYZNĘ
https://urbietorbi-apokalipsa.net/pl/komentarze/temat/np-19
Do kompletu – jeśli ktoś chciałby poznać, czego dotyczą wątpliwości:
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/franciszek_i/adhortacje/amoris_laetitia_19032016.html