Osoby NSDAP + to nie ideologia, a ludzie. Konkretne imiona, twarze, bliscy i przyjaciele. Wszystkie te osoby…
A kto to mówi?
Posłuchajmy co wygłosił Szeląg.
Wojciech Szeląg, którego skrajna prawica- skrajna inteligencja i skrajna moralność określiłyby… może nie oficerem, ale na pewno starszym szeregowym frontu ideologicznego w nowej TV KO.
W oryginale zabrzmiało to następująco
https://twitter.com/tvp_info/status/1757021767346848216
Plus oznacza dodatki. Na przykład NSDAP+G.
“LGBT z NSDAP”
Nazis Kurt Daluege, Heinrich Himmler, Ernst Röhm in 1933 via Wikimedia Commons/Bundesarchiv
“Dowódca Freikorps Gerhard Rossbach i dowódca SA Ernst Röhm byli homoseksualistami, a szef Hitlerjugend (zwanych czasem Homo Jugend) Baldur von Schirach był biseksualistą.
(…) homofobiczna retoryka Heinricha Himmlera była tylko zabiegiem populistycznym, adresowanym do wiernych tradycyjnym wartościom mas ludowych, natomiast ustawodawstwo piętnujące homoseksualizm obowiązywało jeszcze przed dojściem NSDAP do władzy i stanowiło dla Adolfa Hitlera (skrywającego swoje homoseksualne skłonności) wyłącznie dodatkowe narzędzie do represjonowania opozycji”.
– pisze Filip Memches w artykule LGBT z NSDAP w Rzeczpospolitej (2013)
Różowa swastyka. Homoseksualizm w partii nazistowskiej to książka, która po raz pierwszy opublikowana została w 1995 roku i do dzisiaj doczekała się aż pięciu uzupełnionych wznowień /Wydawnictwo Wektory/
To poparta rzetelnymi badaniami, nadzwyczaj interesująca i przyjemna w czytaniu książka obalająca “gejowski” mit, którego symbolem jest różowy trójkąt; mit głoszący, że naziści nienawidzili homoseksualistów. W błyskotliwy sposób ujawniono w niej, że w partii nazistowskiej homoseksualizm był głęboko zakorzeniony.
Autorami książki są:
“Douglas Scott Lively – amerykański działacz, pisarz, adwokat i niezależny kandydat na gubernatora Massachusetts w wyborach w 2014 roku. Działacz amerykańskiego ruchu pro-life i organizacji występujących przeciwko gejowskiemu lobby.
Kevin Abrams – pisarz i żydowski tradycjonalista, który wyemigrował do Izraela. Założyciel organizacji The International Committee for Holocaust Truth. Autor artykułu: The other side of The Pink Swastika, który ukazał się w 1994 roku w biuletynie “Lambda Report” Petera LaBarbera i stał się przyczynkiem do napisania książki”.
Widoczny na zdjęciu Ernst Röhm był prawą ręką Hitlera na stanowisku szefa Sturmabteilung (SA, Brązowe Koszule), nazistowskiego skrzydła paramilitarnego.
Biada temu, który zdradza ideały rewolucji, wzniecając bunt. Biada temu, który niweczy starannie sporządzone plany führera; jest wrogiem rewolucji!
Tę sentencję wygłosił Rudolf Hess, przypieczętowując wyrok na Röhma.
Noc długich noży (niem. Nacht der langen Messer) – przeprowadzona w nocy z 29 na 30 czerwca 1934 akcja schwytania i wymordowania przeciwników Adolfa Hitlera, przede wszystkim wewnątrz ruchu narodowosocjalistycznego; tej nocy SS z pomocą wojska zajęły główną siedzibę dowództwa SA i aresztowały jego dowódcę Ernsta Röhma./Wikipedia/.
W przytoczonym przeze mnie cytacie jest neomarksistowska zbitka słowna “homofobia”, dlatego muszę po raz n-ty wyjaśnić, że zjawisko takie w naturze nie występuje, a jedynie w propagandzie lgbt-f+p, która nazywa dezaprobatę moralną, fobią. Gafę lub świadome przekręcenie popełnił pan Memches, którego cytowałem.
Odpowiadając na pytanie czy NSDAP to ludzie czy ideologia, odpowiem krótko: ideologia i ludzie. Fanatycy pogrążeni w lewicowej zbrodniczej ułudzie. Podobnie jest z lgbt.
“Gender” jest ostatnim elementem taktyki tej ideologii, której celem jest stworzenie zachodnioeuropejskiego państwa komunistycznego
– Krzysztof Karoń.
Dodam do tego: nie wszyscy naziści i neonaziści są homoseksualistami. Komuniści i neokomuniści tak samo. Natomiast prawie wszyscy z nich: NSDAP i aktualna komuna wywijająca szyldem LGBT popierają wymienione ideologie.
I jeszcze jedno.Nie istnie cos takiego jak skrajna prawica.To komunistyczny wymysl.Wogole prawica nie ma swych politycznych przedstawicieli na swiecie.Liderem prawicy jest Bog a On nie ma żadnej partii.Istnieja jednak skrajne lewice,faszyzm jest jedna z nich.Jesli by lewica chciala by komus przypaic latke skrajnej prawicy to mogl by byc to fundamentalizm religijny np w islamie
Właśnie to po raz setny napisałem, tym razem ujmując to w formie lapidarnej słownej prowokacji.
W pewnym sensie ma przedstawicieli, a są nimi ludzie prawi, przestrzegający dekalogu.
Prowadzącemu na koniec wypowiedzi łamie się głos i czerwienieją oczy. Przybiera minę smutnego psiaka. Czy ze wzruszenia czy z upokorzenia, nie sposób ocenić. Może to po prostu zagrywka aktorska podpatrzona u rasowych wodzirejów telewizji śniadaniowych. Niemniej, na twarzach jego gości gości uśmiech sytego tryumfu. Nie wypada się czepiać nazwiska ale skoro nie ma przypadków a są jedynie znaki: Złamany Szeląg przeprasza w imieniu… za… (?). Samokrytyka godna niemal orwellowskiego “1984”.
Na początku 1934 r. Hitler zagarnął prawie pełnię władzy w Rzeszy. Na przeszkodzie stał mu dawny towarzysz walki Ernest Röhm, który też sięgał po władzę. Utworzył rosnące w siłę SA i krytykował Hitlera, nazywając go “śmiesznym kapralem” a ten w rewanżu nazywał go “pigmejem”. Tzw. Noc Długich Noży z 29 na 30 czerwca 1934 była ostateczną rozprawą Hitlera z Röhmem i SA. W hotelu uzdrowiska Bad Wiessee w Bawarii, gdzie odbywał się zjazd SA, którego kulminacją była demonstracja przeciw Hitlerowi na ulicach Monachium, wielu dygnitarzy aresztowano a następnie zgładzono m.in. w Dachau. Niektórzy zostali zastrzeleni na miejscu, w tym wysoki funkcjonariusz (szef policji we Wrocławiu) Edmund Heines, którego znaleziono w łóżku wraz z kochankiem. Ponieważ Röhm sam był aktywnym homo, do tego mającym skłonności do “cieszących się” niemałym rozgłosem orgii, tak powstała opowieść o SA jako “mateczniku homoseksualizmu” w 3 Rzeszy. Oczywiście, trochę prawdy w tym było, co dokumentuje b. interesująca książka “Różowa swastyka”. O życiu seksualnym samego Hitlera do dziś krążą różne opowieści i nie wiadomo, która obrzydliwsza. Wart polecenia jest wybitny film fabularny Lucchino Viscontiego “Zmierzch bogów” z 1969 r. opowiadający o tamtych czasach. Jego długa sekwencja ukazuje także (oczywiście, na sposób filmowy) krwawe wydarzenia Nocy długich noży.