Świat czekają zmiany. Stare układy sił zostały zagrożone i w kolejnych krajach chwieją się pod ciosami demokratycznych wyborów.
Przez ostatnich kilka dziesięcioleci odebrano ludziom prawo głosu pod pozorem poprawności politycznej. Poprzez cenzurowanie mediów społecznościowych odebrano prawo do publikacji własnych poglądów. Ograniczono prawo do obrony własnego życia, poprzez mniejsze lub większe utrudnienia w dostępie do broni. Zwykłych obywateli śledzi się na każdym kroku, zdobywając o nas informacje, które nie powinny znaleźć się w bazach danych. Jednocześnie ludzie, którzy naprawdę dzierżą władzę, pozostają w cieniu, ukryci, strzegący pilnie swoich tajemnic. A ci, którzy te sekrety ujawniają, podpadają pod działania seryjnych samobójców, giną w niewyjaśnionych okolicznościach, albo muszą szukać azylu w obcych ambasadach. Pomimo wypowiadanych przez elity i establishment frazesów o jawności, chyba nigdy jeszcze nie było tak zagmatwanych i niejawnych powiązań. Nigdy jeszcze pseudoelity nie były tak bardzo umoczone w zagmatwane sploty zależności finansowych i towarzyskich, w układy i stosunki podatne na różnego rodzaju naciski i szantaże. To, co obserwujemy to ułuda demokracji. Ludzie rządzący światem z tylnych siedzeń limuzyn dawno doszli do wniosku, że masami nie da się na dłuższą metę sterować na siłę i idealna jest sytuacja, w której manipulowane społeczeństwa nie wiedzą, że są ogłupiane. Wystarczyło położyć brudne łapska na mediach, doinwestować je, żeby konkurencja nie miała szans, a potem, przy użyciu usłużnych “dziennikarzy” kłamać, oszukiwać, nabierać… Wystarczyło, przy pomocy prymitywnych programów telewizyjnych wykreować równie prymitywnych, ale za to posłusznych celebrytów. To, co przedstawiane było jako demokracja, było tylko jej karykaturą. Doszło do sytuacji, w której zupełnie nie wiadomo kto jest pionkiem w grze, kto figurą na szachownicy, a kto graczem przy stoliku. Nie da się z całą pewnością powiedzieć: kto gra, a kto skacze jak mu zagrają, kto za powróz pociąga, a kto jest marionetką wiszącą na sznurkach. Nierównowaga w jakiej znalazł się świat, nierównowaga dostępu do środków finansowych, dostępu do informacji, nierównowaga wolności, której jedni są pozbawiani, a inni mają jej nadmiar, ograniczenie możliwości kierowania własnym życiem, zmniejszanie się, albo wręcz znikanie perspektyw poprawy życia dla większości społeczeństwa, przy jednoczesnych prawie nieograniczonych możliwościach wąskich grup – wszystko to musi prędzej czy później doprowadzić do przewrotu.
Należy pamiętać, że establishment, obejmujący w całym świcie kilka, kilkanaście bogatych rodzin, posunąć się może do każdej podłości, by uratować swe zyski. Może na przykład wywołać wojnę. Po to choćby, by wszystkim stronom konfliktu ofiarować kredyty. Przy odpowiednim oprocentowaniu pożyczki można udzielić jej wszystkim stronom konfliktu, a i tak się na tym zarobi. Takie procedery miały już miejsce w historii ludzkości. Zasada: “dziel i rządź” sprawdziła się już wielokrotnie! Zwłaszcza, jeśli potrafi tak ustawić system władzy, by rządzić cudzymi rękami. Zasadniczym jest więc pytanie, co możni tego świata spróbują zrobić, zanim dojdzie do krwawej rewolucji? I co można zrobić, by konieczne zmiany zaszły w jak najmniej krwawy sposób?
Na szczęście – jak w najstarszych Gwiezdnych Wojnach – pojawiła się Nowa Nadzieja! Po tym, jak establishment nie przypilnował dostatecznie wyniku wyborów w małych krajach, takich jak Węgry, Polska, czy Austria, po Brexicie, nastąpiły wybory w USA. Powyborcze skomlenie usłużnych “dziennikarzy”, kwik i lament celebrytów żyjących na garnuszkach systemu, oraz uliczne protesty ogłupionych do cna ludzi, świadczą o tym, że prawdziwa demokracja tym razem się obroniła. Stało się tak dzięki determinacji i sprytowi Trumpa oraz jego milionom dolarów, które odpowiednio wykorzystane pozwoliły mu na wyborcze zwycięstwo. Wyborcy, którzy mieli umysły na tyle jeszcze otwarte, by zrozumieć różnicę pomiędzy utrwalonym pozornym ładem reprezentowanym przez klan Clintonów, a ryzykiem wyboru mało znanego kandydata, przeważyli szalę zwycięstwa i postawili na to drugie. Ich przewaga była zbyt duża na to, by udały się różnego rodzaju matactwa i oszustwa, mające zapewnić “demokratyczny” wynik wyborów. Na ile Trump jest rzeczywiście autentyczny, to się oczywiście okaże, ale popłoch, jaki wzbudzał i nadal wzbudza wśród establishmentu, o czymś świadczy. Nie wiadomo czy czterdziesta piąta prezydentura będzie udana czy nie, ale pocieszający jest fakt, że – wszystko na to wskazuje – człowiekowi spoza układu udało się ograć system. Fakt, że do takiego rozstrzygnięcia doszło – to jest coś, co budzi nadzieję.
A co czeka nas, Polaków i naszą Ojczyznę?
Już pisałem o tym, że znajdujemy się w stosunkowo dobrej sytuacji, choć nie jesteśmy oczywiście wolni od zagrożeń.
Największą szansę upatruję w tym, że jesteśmy stosunkowo jednolici etnicznie, choć zgodnie z ideologią polskiego nacjonalizmu uważam, że każdy, kto chce dla Polski działać, niezależnie od pochodzenia, powinien być mile widziany. Dotyczy to wszystkich, którzy zechcą do nas przyjechać ze świata, jak i tych z rodaków, którzy dali się ogłupić systemowi, ale przejrzą na oczy. Muszą tylko, jedni i drudzy, dobrowolnie, przyjąć nasze wartości jako swoje. Przypomnę jeszcze raz, że polski nacjonalizm, polski ruch narodowy nie jest etniczny.
Kolejny plus, to ewidentnie odradzające się w naszym kraju, szczególnie wśród młodzieży, nastroje patriotyczne, o czym świadczy duża frekwencja na obchodach Święta Niepodległości. Jest to, w skali Europy fenomen. W jednym ze studiów telewizyjnych, w czasie relacji z Marszu Niepodległości, ktoś z komentatorów zadał pytanie o przyczynę tego nasilenia uczuć patriotycznych młodzieży. Pewnie jest to reakcja na to, co dzieje się w otaczającym nas świecie, skutek tego, o czym pisałem na początku tekstu, ale sądzę, że w dużym stopniu odpowiada za to Duch Święty. Duch, który zstąpił i odnowił oblicze ziemi. Tej ziemi!
Lech Mucha
Tekst ukazał się drukiem w tygodniku Polska Niepodległa (16.11.2016.)
______________________________________________________________________________________________________________
Fot. w ikonie wpisu screenshot abc6
Jeżeli potwierdzą się nominacje w administracji Trumpa na temat których już lamentują lewacy, może okazać się to przełomem.
Ja myślę, że to jedno z wydarzeń, wpisujących się w pewien ciąg. Jak pisał Dmowski, wiek XIX był okresem tryumfu państw protestanckich. Dmowski uważał, że XX w. będzie epoką w której państwa katolickie odzyskają znaczenie. Ale był to wiek wojującego ateizmu. Dopiero XXI wiek może być wiekiem katolicyzmu. Oby tak się stało. Oby za zmianą administracji w USA, za intronizacją Jezusa na Króla Narodu Polskiego poszły dalsze zmiany.
“Wybór Trumpa – nowa nadzieja cywilizacji” = poziom logiki abderyty…
Jakie to szczęście, że komentator Erazm wzniósł się na wyżyny erystyki. Naprawdę, komentarz godny Demostenesa…