Zajefajną książkę znalazłam na jakimś blogu
http://www.polona.pl/item/3281093/8/
Przepis pochodzi z książki autorstwa Tukałło Macieja (1727-1807) pt. „Apteczka domowa”
„Apteczka domowa, zawieraiąca zbiór lekarstw po wielkiey części prostych, których materiały łacno się w domu znaydować mogą […]
dla wygody y poratowania zdrowia […] przez jednego z xięży Scholarum Piarum prowincyi litewskiey.”
Książkę wydano w Wilnie, w Drukarni J. K. M. y Rzeczypospolitey u XX. Pijarów, [1793].
W książce przeczytamy: „Wiadomość zioł naypotrzebnieyszych i innych materyałów do lekarstw wchodzących po polsku i po łacinie,
porządkiem alfabetycznym z opisaniem mocy i ich skutków.”
Receptura przepisu:
Sposób robienia miodu różanego, takiego jak w aptekach jest używany.
Weźmij pączków róży czerwonej na prędce wysuszonych i należycie obranych, to jest oczyszczonych z kołbuczków, czyli pochówek
swoich, 4 uncje, czyli łotów 8,
wrzącej wody funtów gwichtowych trzy, czyli kwaterek 9,
miodu oczyszczonego funktów gwichtowych 5.
Zalej wrzącą wodą pączki różane; niech mokną w niej przez kilka godzin; przecedź wodę z pączkami i dodawszy do niej odmierzoną
część miodu, gotuj, póki miodowej gęstości nabierze.
Albo też możesz przygotować go w ten sposób:
Weźmij suchego kwiatu róży czerwonej pół funta szalkowego,
wody wrzącej funtów 4,
miodu oczyszczonego funtów 6,
Zalej wrzącą wodą kwiat różany, niech w niej moknie całą noc.
Przecedź potem tę wodę i dodaj do niej odmierzoną porcję miodu. Gotuj na koniec na ogniu, aż miodowej gęstości nabierze.
Miód tak preparowany używa się do gargaryzmu, czyli płukania przy infflamacyjach i rozjątrzeniach gardła, i zapaleniu oraz
opuchnięciu gruczołka po bokach gardła.
W pierwszym sposobie zaleca się aby pączki różane były na prędce wysuszone, przeto że lepiej konserwują swoją moc ściągającą,
aniżeli powoli suszone.
Dodaj komentarz