Ilustracja victorianweb
Cytat dnia
______________________________________________________________________________________________________________
Słowo Boże
św. Tomasza z Akwinu, prezbitera i doktora Kościoła
Mk 4,35-41
Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Marka
Mk 4,35-41
Owego dnia, gdy zapadł wieczór, Jezus rzekł do swoich uczniów: «Przeprawmy się na drugą stronę». Zostawili więc tłum, a Jego zabrali, tak jak był w łodzi. Także inne łodzie płynęły z Nim. A nagle zerwał się gwałtowny wicher. Fale biły w łódź, tak że łódź już się napełniała wodą. On zaś spał w tyle łodzi na wezgłowiu. Zbudzili Go i powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?» On, powstawszy, zgromił wicher i rzekł do jeziora: «Milcz, ucisz się!» Wicher się uspokoił i nastała głęboka cisza. Wtedy rzekł do nich: «Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże brak wam wiary!» Oni zlękli się bardzo i mówili między sobą: «Kim On jest właściwie, że nawet wicher i jezioro są Mu posłuszne?»
Mała wiara bywa selektywna, przyjmuje, że Jezus może uzdrowić, bo byli prorocy, którzy uzdrawiali. Może uczniowie widzieli w Nim bardziej człowieka, niż Boga. Zostali zaskoczeni, nie spodziewali się działania zarezerwowanego dla Boga. Mała wiara powoduje, że uczeń nie jest skłonny do zaufania Bogu w trudnym położeniu. Mała wiara może powodować nadmierną troskę, lęk i niewłaściwe reakcje wobec innych.
Zalęknieni uczniowie zaatakowali Jezusa: „Nauczycielu, obojętne Ci to, że giniemy?” W trudnych okolicznościach Jezus staje się dla nich tylko obojętnym nauczycielem. Nie zauważają, że Jego spokojny sen jest lekcją ufności wobec Boga. Czy nie odczuli jeszcze Jego miłości? Czy nie wiedzą, co dla Niego znaczą?
Innym razem zobaczą jeszcze więcej, – Jezusa idącego po jeziorze, przybliżającego się do nich i chcącego ich ominąć.
Jak uczniowie przedstawią Jezusa tym, którzy Go nigdy nie widzieli? Uczniowie muszą nauczyć się zaufania Bogu. Jezus poświęci im teraz znacznie więcej czasu. Najpierw zobaczą, że złe duchy objawią Go także wśród pogan w Dekapolu.
Liturgia Słowa na dziś
PIERWSZE CZYTANIE (Hbr 11,1-2.8-19)
Wiara Abrahama wzorem dla nas
Czytanie z Listu do Hebrajczyków.
Bracia:
Wiara jest poręką tych dóbr, których się spodziewamy, dowodem tych rzeczywistości, których nie widzimy. Dzięki niej to przodkowie otrzymali świadectwo.
Przez wiarę ten, którego nazwano Abrahamem, usłuchał wezwania Bożego, by wyruszyć do ziemi, którą miał objąć w posiadanie. Wyszedł nie wiedząc, dokąd idzie. Przez wiarę przywędrował do Ziemi Obiecanej jako ziemi obcej, pod namiotami mieszkając z Izaakiem i Jakubem, współdziedzicami tej samej obietnicy. Oczekiwał bowiem miasta zbudowanego na silnych fundamentach, którego architektem i budowniczym jest sam Bóg.
Przez wiarę także i sama Sara mimo podeszłego wieku otrzymała moc poczęcia. Uznała bowiem za godnego wiary Tego, który udzielił obietnicy. Przeto z człowieka jednego, i to już niemal obumarłego, powstało potomstwo tak liczne, jak gwiazdy niebieskie, jak niezliczony piasek, który jest nad brzegiem morskim.
W wierze pomarli oni wszyscy, nie osiągnąwszy tego, co im przyrzeczone, lecz patrzyli na to z daleka i pozdrawiali, uznawszy siebie za gości i pielgrzymów na tej ziemi. Ci bowiem, co tak mówią, okazują, że szukają ojczyzny. Gdyby zaś tę wspominali, z której wyszli, znaleźliby sposobność powrotu do niej. Teraz zaś do lepszej dążą, to jest do niebieskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się nosić imienia ich Boga, gdyż przysposobił im miasto.
Przez wiarę Abraham wystawiony na próbę ofiarował Izaaka, i to jedynego syna składał na ofiarę, on, który otrzymał obietnicę, któremu powiedziane było: „Z Izaaka będzie dla ciebie potomstwo”. Pomyślał bowiem, iż Bóg mocen wskrzesić także umarłych, i dlatego odzyskał go jako podobieństwo śmierci i zmartwychwstania Chrystusa.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Łk 1,69-70.71-72.74-75)
Refren: Wielbijmy Pana, bo swój lud nawiedził.
Bóg wzbudził dla nas moc zbawczą *
w domu swego sługi Dawida.
Jak zapowiedział od dawna *
przez usta swych świętych proroków.
Że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół *
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą,
że naszym ojcom okaże miłosierdzie *
i wspomni na swe święte przymierze.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani, *
służyć Mu będziemy bez trwogi,
w pobożności i sprawiedliwości przed Nim, *
po wszystkie dni nasze.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Hbr 4,12)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Żywe jest słowo Boże i skuteczne,
zdolne osądzić pragnienia i myśli serca.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 4,35-41)
Jezus ucisza burzę
Słowa Ewangelii według świętego Marka.
Przez cały dzień Jezus nauczał w przypowieściach. Gdy zapadł wieczór owego dnia, rzekł do uczniów: „Przeprawmy się na drugą stronę”. Zostawili więc tłum, a Jego zabrali, tak jak był w łodzi. Także inne łodzie płynęły z Nim.
Naraz zerwał się gwałtowny wicher. Fale biły w łódź, tak że łódź się już napełniała. On zaś spał w tyle łodzi na wezgłowiu. Zbudzili Go i powiedzieli do Niego: „Nauczycielu, nic Cię to nie obchodzi, że giniemy?” On wstał, rozkazał wichrowi i rzekł do jeziora: „Milcz, ucisz się”. Wicher się uspokoił i nastała głęboka cisza.
Wtedy rzekł do nich: „Czemu tak bojaźliwi jesteście? Jakże wam brak wiary?” Oni zlękli się bardzo i mówili jeden do drugiego : „Kim właściwie On jest, że nawet wicher i jezioro są Mu posłuszne?”
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Zawierzyć Bogu
Apostołowie powoli odkrywali to, kim jest Jezus. Jeśli uważnie czytamy Ewangelie, to możemy dostrzec, że Jego prawdziwą tożsamość odkryli dopiero po Jego zmartwychwstaniu. Nie dziwmy się, że i my potrzebujemy czasu. Jeśli myślimy, że już Go poznaliśmy, to najprawdopodobniej niewiele jeszcze zrozumieliśmy. Boga nie da się objąć naszym umysłem, ale można wejść z Nim w osobistą relację miłości, do której każdy z nas jest zaproszony. Jezus mówi dziś nie tylko do uczniów, ale i do każdego z nas: Czemu się boicie? Wciąż jeszcze nie wierzycie? Święty Jan uczy nas natomiast, że tam, gdzie jest miłość, nie ma lęku, lecz doskonała miłość odrzuca lęk (1 J 4, 18). Zawierzmy więc Bogu i pozwólmy Jego miłości nas przemieniać, aby wypaliła w nas każdy nasz lęk.
Jezu Chryste, Ty umiłowałeś nas do końca, oddając za nas życie. Pomóż nam kochać Ciebie każdego dnia mocniej i umacniaj naszą wiarę, abyśmy byli w pełni gotowi oddać nasze życie Tobie
Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2017”
Autorzy: o. Daniel Stabryła OSB, o. Michał Legan OSPPE
Edycja Świętego Pawła
______________________________________________________________________________________________________________
______________________________________________________________________________________________________________
Dodaj komentarz