Jan Bodakowski
Naukowa argumentacja za istnieniem duszy
Wydawnictwo WAM księży jezuitów zapewniło katolikom kolejną porcje amunicji do walki z plugawymi hordami sekty ateuszy. Tym razem jest to książka kanadyjskich naukowców Denyse O`Leary i Mario Beauregard „Duchowy mózg. Neuronaukowa argumentacja za istnieniem duszy”.
Inspiracja do napisania książki był badania przeprowadzone na uniwersytecie w Montrealu nad przeżyciami duchowymi karmelitanek. Badania przeprowadziło dwu kanadyjskich naukowców którzy chcieli zweryfikować tezy propagowane przez wyznających materializm neurologów – których zdaniem przeżycia duchowe są złudzeniem wywołanym uszkodzeniem kory mózgowej. Zdaniem wyznających materializm badaczy rzeczywisty jest tylko świat fizyczny, a uczucia i myśli są tylko owocem zjawisk fizycznych. Naukowcy przeprowadzający badania na siostrach karmelitankach byli wolni od tych materialistycznych zabobonów. Uznawali że doświadczenia duchowe są realnym kontaktem z rzeczywistymi bytami. Naukowców interesowało jak pracuje mózg osób mających takie doświadczenia.
Badania naukowców dowiodły że istnieją które są opisywane przez mistyków. Osoba w takich stanach ma realny kontakt z rzeczywistością niedostępną poza tymi stanami. Doświadczenia wykazały też że nie można zewnętrzną ingerencją człowieka w mózgu wywołać stanów mistycznych.
Wyznający materializm naukowcy głoszą że umysł „jest zwykłą iluzją wynikającą z działania mózgu”. W toku badań naukowcy udowodnili że nie da się wytłumaczyć realnej pracy umysłu tylko jako wyniku reakcji biochemicznych w mózgu. Tym samym obalono przesądy materialistów że nie ma ani wolnej, woli ani Boga, a rodzaj ludzki i jego dokonania są tylko wypadkową zjawiska ewolucji.
Zdaniem autorów książki mózg to organ umożliwiający relacje umysłu z światem zewnętrznym. Niestety materialistyczne przesądy nie pozwalają wielu naukowcom na przyjecie do wiadomości wyników badań sprzecznych z materialistycznymi dogmatami. Czytelnicy w „Duchowym mózgu” znajdą wiele naukowych dowodów na sprzeczność z rzeczywistością materialistycznych dogmatów. Materialistycznych dogmatów które uniemożliwiają rozwój nauki, zniewalają część naukowców w sekciarskim fanatyzmie materializmu.
Korzyścią z odrzucenia materialistycznych zabobonów w leczeniu zaburzeń psychicznych jest skuteczna praktyka leczenia zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych: kontroli natrętnych smutnych myśli, uzależnień od pornografii, przezwyciężania fobii. Pacjenci wykorzystując swoją wolną wolę mogą korygować zaburzenia pracy mózgu.
Materialistyczne zabobony nie dały odpowiedz, ani nie rokują dania odpowiedzi, na niezwykle ciekawe zjawiska opisane na kartach publikacji: mechanizm zjawisk parapsychicznych, doświadczeń z pogranicza śmierci i efektu placebo.
W obliczu klęski swoich zabobonów sekta ateistów rozpoczęła bezpardonowy atak mający na celu rozpropagowanie ateizmu. W licznych publikacjach propagujących ateizm nie znalazły się żadne nowe tezy, wszystko było kolejną odsłoną bredni z XVIII wieku.
Autorzy „Duchowego mózgu” w swej pracy poruszyli trzy ważne kwestie. Pierwszą ukazującą bogatą i żywą tradycje naukową niematerialistycznego podejścia do badań ludzkiego mózgu. Drugą ukazującą skuteczność terapii wolnych od materialistycznych zabobonów. Trzecia ukazującą realność doświadczeń duchowych.
W kolejnych rozdziałach swojej pracy Denyse O`Leary i Mario Beauregard przybliżyli polskiemu czytelnikowi: relacje nauki i wiary, biologiczne uwarunkowania do wiary w Boga, neurologiczną budowę mózgu, budowę ośrodków mózgu odpowiedzialnych za przeżycia duchowe, próby sztucznego wywoływania w mózgu przeżyć religijnych, różnice między umysłem a mózgiem, niematerialistyczną naukę o mózgu. W „Duchowym mózgu” poruszono też kwestie: mechanizmu zmiany życia pod wpływem doświadczeń religijnych, duchowych i mistycznych, badania nad pracą mózgu zakonnic w stanie medytacji, relacji mózgu a istoty Boga.
Jan Bodakowski
tekst na ten temat ukazał się pierwotnie na portalu Prawy.pl http://www.prawy.pl/
Bardzo chętnie sięgnę po tą książkę.
Jednakże nie z powodu recenzji pana Bodakowskiego. Używanie takiego języka w typie sowieckiego propagandzisty w stosunku do opracowań naukowych, lub choćby popularno – naukowych jest oznaką bardzo marnej kultury.
W badaniach umysłu i mózgu,będąc dualistą, czyli zdecydowanie będąc przekonany o istnieniu duszy, z szacunkiem traktuję przeciwników takiej postawy. No, chyba, ze mówią głupoty.
// Używanie takiego języka w typie sowieckiego propagandzisty w stosunku do opracowań naukowych, lub choćby popularno – naukowych jest oznaką bardzo marnej kultury.//
Zgadzam się.
Niestety ci, którzy mają wysoką kulturę nie napisali ani jednej recenzji.