Antypedagogika

Współczesna edukacja państwowa zawiera w sobie wiele nurtów antypedagogiki mającej na celu wykształcenie nawyków i uzależnień blokujących możliwość rozwoju osobistego i wzrastania duchowego człowieka. Można to nazwać w skrócie oderwaniem od kultury, wychowaniem do niewoli.

Pedagogika (paidagogos – dosł. „prowadzący dziecko”)

“Pierwsze impulsy, które przyczyniły się czasem do powstania antypedagogiki, popłynęły już z pism Jana Jakuba Rousseau. Jak wiadomo, Rousseau zakładał, że dziecko rodzi się z natury dobre, a jego psucie dokonuje się przez dorosłych, narzucających mu szkodliwe wzorce kulturowe. Właśnie to założenie o wrodzonej dobroci dziecka przejęła postpedagogika”./ Antypedagogika i inne herezje Dariusz Zalewski/.

Rodzajem antypedagogiki jest pedagogika pajdocentryczna polegająca m.in. na: “przecenianiu potrzeb wychowanków, wynikające z dążenia do rozwoju ich indywidualności z uszczerbkiem dla wychowania społecznego, z jednoczesnym zmniejszeniem stawianych im wymagań”.

Wolny niewolnik?

Dr Jan Zubelewicz zróżnicował  współczesne rodzaje wychowania wiążąc je z normami wynikającymi z cywilizacji łacińskiej lub antykultury

  1. Wychowanie tradycyjne odzwierciedla norma: czcij ojca i matkę swoją
  2. Wychowanie pajdocentryczne: podejrzewaj ojca i matkę swoją
  3. Wychowanie krytyczne (neomarksizm): donoś na ojca i matkę swoją

Aktualnie znajdujemy się na etapie pośrednim “pomiędzy”, przed etapem wychowania krytycznego (poziom zaawansowanej destrukcji)

Krytyka pajdocentryzmu. Starzy mistrzowie wychowania

Style wychowania według dr hab. Jana Zubelewicza dzielą się na kulturowy (aksjocentryzm) i antykulturowy (pajdocentryzm). Na czym polegają i jak się zmieniają? Rozmowa Justyny Melonowskiej z dr Zubelewiczem oparta jest na literaturze, m.in. książkach: „Filozofia wychowania: aksjocentryzm, pajdocentryzm” dra Zubelewicza, „Historia wychowania w starożytności” Henri-Irenne Marrou, „Emil, czyli o wychowaniu” Jean-Jacquesa Rousseau, „Kultura jest ważna” Richarda Scrutona.

Link do filmu/TVPKultura/

Antypedagogika i inne herezje Dariusz Zalewski

“Warto zauważyć, że o ile w klasycznej pedagogice wychowanie sprowadzało się do podporządkowania popędów rozumowi, to tutaj odwrotnie – polega na niekrępowaniu naturalnych popędów.„Dobro”w antypedagogice wyraża się„bezstresowym”,„nietoksycznym”błogostanem  i ekspresją uczuć przeżywaną „tu”i”teraz”. Zważywszy na fakt,że w realu taki stan jest nieosiągalną utopią, człowiek wychowywany konsekwentnie metodami antypedagogicznymi będzie w zderzeniu z rzeczywistością pełną rozczarowań popadał paradoksalnie o wiele większy stres”. /Antypedagogika i inne herezje Dariusz Zalewski/

Zwolennikiem powrotu do wychowania tradycyjnego jest Krzysztof Karoń, który ostrzega:

Jeżeli rodzice będą pozwalać na demoralizowanie ich własnych dzieci, to te dzieci czeka los niewolników

 

O autorze: Redakcja