Osadzona w XVII-wiecznej Polsce historia młodego szlachcica i rycerza Błażeja Wronowskiego (Wiktor Osiński / Bartosz Sieniawski)
Film ma trzy wątki. Pierwszy to wątek fabularny osadzony w latach 1612 – 1633 opowiadający historię Jana Jerlicza weterana wojny moskiewskiej który powraca w rodzinne strony by za namową swojego dawnego towarzysza broni Macieja Wronowskiego rozpocząć edukację szermierczą jego syna Błażeja. Jest to fabularna opowieść o obyczajach oraz tradycji widziana oczami młodego szlachcica dorastającego w dawnej Rzeczypospolitej. Fabularyzacja sprawia że historia jest namacalna i bliższa szczególnie dla młodego widza. Opowieść o honorze, męstwie i walce widziana oczami młodego rycerza dorastającego w dawnej Rzeczypospolitej Obojga Narodów.
Drugim, równolegle idącym wątkiem jest opowieść jednego z najlepszych szabelników w Europie, Zbigniewa Juszkiewicza. Jest to filmowa podróż przez historię i sztukę ku tajemnicy rzemiosła najwyższej jakości, którego dziełem jest polska szabla, do dziś uważana za jedną z najlepszych na świecie. Legenda polskiej sztuki wyrobu oręża w sposób praktyczny przedstawia technologiczne walory szabli, pokazuje jak powstawała i działała (demonstrując jej piękno, kunszt i wytrzymałość).
Trzeci wątek opowiada o odtworzeniu sztuki krzyżowej (staropolskiej koncepcji walki szablą), której podjął się szermierz Janusz Sieniawski wraz z synami, Wątek ten ukazuje widzowi w klarowny sposób korzenie polskiej sztuki użycia szabli oraz sposoby jej praktycznego wykorzystania w oparciu o traktaty ortaz manuskrypty z przełomy XVI i XVII wieku. Jest to opowieść o pokoleniowej pasji która doprowadziła do odzyskania cząstki zapomnianej narodowej tradycji.
Film został wyprodukowany przez Stowarzyszenie Polska Sztuka Krzyżowa z inicjatywy Janusza, Bartosza i Krzysztofa Sieniawskich, a producentem wykonawczym była firma Leydo Film. Obraz wyreżyserował Paweł Deląg według scenariusza Janusza Sieniawskiego. Za zdjęcia odpowiadał Aleksander Leydo, scenografię Marian Zawaliński, a kostiumy i militaria Janusz Sieniawski. Wśród ekspertów w filmie pojawiają się m.in. językoznawca prof. Jerzy Bralczyk, historyk prof. Jerzy Urwanowicz oraz szabelnik Zbigniew Juszkiewicz. Zdjęcia kręcono na terenie Muzeum – Kaszubskiego Parku Etnograficznego im. Teodory i Izydora Glugowskich we Wdzydzach Kiszewskich, dworze w Jeżowie, w rezerwacie przyrody – Skałki Piekło pod Niekłaniem, Górze Miedziance oraz Dworze w Gałkach. Film w całości został sfinansowany ze środków prywatnych. Partnerami strategicznymi produkcji są firmy Ponzio oraz Hydro. Ideę powstania filmu „Zrodzeni do szabli” dodatkowo wsparły finansowo setki darczyńców na PolakPotrafi.pl, dzięki czemu projekt stał się najbardziej dochodową kampanią portalu w kategorii film. Polska szabla jest nieodłącznie związana z kulturą szlachecką. Otaczano ją wyjątkową czcią i szacunkiem. Szable konsekrowano, przekazywano z ojca na syna wraz z tradycją powiązanej z nią rodzinnej chwały. Legenda głosi, że na skrzyżowanych szablach chrzczono synów, a te zdobyczne przekazywano wraz ze sztandarami jako ofiarę składaną Bogu. Dokumentalna cześć filmu zabiera widzów w podróż w świat najwyższej jakości rzemiosła, którego dziełem jest polska szabla, a także opowiada o odtworzeniu sztuki krzyżowej, staropolskiej koncepcji walki szablą, której podjął się szermierz Janusz Sieniawski wraz z synami. Premiera filmu „Zrodzeni do szabli” w telewizji HISTORY we wtorek, 10 grudnia w Polsce i tydzień później w pozostałych 34 krajach na świecie.
Materiał opisowy: Telewizja HISTORY w Polsce; 
CzarnaLimuzyna