“To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu”
Cytat dnia
W życiu kieruj się miłością i rozumem
______________________________________________________________________________________________________________
Słowo Boże
św. Antoniego, opata
Mk 2, 23-28
Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat pośród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze mówili do Niego: «Patrz, czemu oni czynią w szabat to, czego nie wolno?» On im odpowiedział: «Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie i poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom». I dodał: «To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu. Zatem Syn Człowieczy jest Panem także szabatu».
PIERWSZE CZYTANIE (Hbr 6,10-20)
Motywy naszej nadziei
Czytanie z Listu do Hebrajczyków.
Bracia:
Nie jest Bóg niesprawiedliwy, aby zapomniał o czynie waszym i miłości, którą okazaliście dla imienia Jego, gdyście usługiwali świętym i jeszcze usługujecie. Pragniemy zaś, aby każdy z was okazywał tę samą gorliwość w doskonaleniu nadziei aż do końca, abyście nie stali się ospałymi, ale naśladowali tych, którzy przez wiarę i cierpliwość stają się dziedzicami obietnic.
Albowiem gdy Bóg Abrahamowi uczynił obietnicę nie mając nikogo większego, na kogo mógłby przysiąc, przysiągł na samego siebie, mówiąc: „Zaiste, hojnie cię pobłogosławię i ponad miarę rozmnożę”. A ponieważ tak cierpliwie oczekiwał, otrzymał to, co było obiecane. Ludzie przysięgają na kogoś wyższego, a przysięga dla stwierdzenia prawdy jest zakończeniem każdego sporu między nimi.
Dlatego Bóg pragnąc okazać ponad wszelką miarę dziedzicom obietnicy niezmienność swego postanowienia, wzmocnił je przysięgą, abyśmy przez dwie rzeczy niezmienne, co do których niemożliwe jest, by skłamał Bóg, mieli trwałą pociechę, my, którzyśmy się uciekli do uchwycenia zaofiarowanej nadziei. Trzymajmy się jej jako bezpiecznej i silnej kotwicy duszy, kotwicy, która przenika poza zasłonę, gdzie Jezus poprzednik wszedł za nas, stawszy się arcykapłanem na wieki na wzór Melchizedeka.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 111,1-2.4-5.9 i 10c)
Refren: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu.
Z całego serca będę chwalił Pana *
w radzie sprawiedliwych i na zgromadzeniu.
Wielkie są dzieła Pana, *
zgłębiać je mają wszyscy, którzy je miłują.
Sprawił, że trwa pamięć Jego cudów, *
Pan miłosierny i łaskawy.
Dał pokarm bogobojnym, *
pamiętać będzie wiecznie o swoim przymierzu.
Zesłał odkupienie swojemu ludowi, *
na wieki ustanowił swoje przymierze,
imię Jego jest święte i wzbudza trwogę. *
A Jego sprawiedliwość będzie trwać na wieki.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ef 1,17-18)
Aklamcja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Niech Ojciec naszego Pana Jezusa Chrystusa
przeniknie nasze serca swoim światłem,
abyśmy wiedzieli, czym jest nadzieja naszego powołania.
Aklamcja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 2,23-28)
Szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu
Słowa Ewangelii według świętego Marka.
Pewnego razu, gdy Jezus przechodził w szabat wśród zbóż, uczniowie Jego zaczęli po drodze zrywać kłosy. Na to faryzeusze rzekli do Niego: „Patrz, czemu oni robią w szabat to, czego nie wolno?”.
On im odpowiedział: „Czy nigdy nie czytaliście, co uczynił Dawid, kiedy znalazł się w potrzebie, i był głodny on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego za Abiatara, najwyższego kapłana, i jadł chleby pokładne, które tylko kapłanom jeść wolno; i dał również swoim towarzyszom”.
Patrzeć dalej i głębiej
Prawo, także to religijne, ma za zadanie wychowywać i kształtować w nas dojrzałość wewnętrzną. Nie chodzi o to, aby je wiernie wypełniać z czystego legalizmu. Chodzi o to, aby zrozumieć, jakie wartości ono chroni i dlaczego to robi. Chrześcijańskie podejście do prawa jest zaproszeniem ku wzrostowi, który będzie nas uczył służby innym ludziom. Zakaz prawny chroni pewną wartość. Jeśli w danym momencie przestrzeganie przepisu dla samego przepisu wiąże się z naruszeniem chronionej nim lub innej wartości, to powinniśmy odstąpić od jego zachowania. W przeciwnym razie grozi nam bezduszny legalizm. Jezusowa nauka na temat prawa szabatu nie jest jednak zachętą do manipulacji prawem na swoją korzyść! Ona uczy nas, abyśmy odważyli się patrzeć dalej i głębiej, nigdy nie tracąc z oczu człowieka, dla którego ochrony, a nie zniewolenia, prawo zostało ustanowione.
Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2017”Autorzy: o. Daniel Stabryła OSB, o. Michał Legan OSPPE
Edycja Świętego Pawła
Czwarty z pięciu sporów o tradycję judaistyczną dotyczy zakazu pracy w dniu szabatowym. Czy Jezus i Jego uczniowie mają się dostosować do długiej listy czynności zakazanych w tym dniu?
Jezus nie jest wrogiem przykazania dotyczącego szabatu, sprzeciwia się jedynie faryzejskiemu rozbudowaniu prawa szabatu, co spowodowało, że stało się ono „górą wiszącą na włosku, bowiem bardzo mało w nim Biblii, zaś bardzo wiele przepisów ludzkich”
Stary Testament podaje jedynie proste przykazanie, by święcić szabat, jednak nauczyciele religijni wyodrębnili 39 rodzajów zajęć, których nie można było wówczas wykonywać, m.in. przeprowadzać żniw.
Podczas drogi uczniowie Jezusa zaczęli zrywać kłosy. Faryzeusze postawili Jezusowi zarzut, że źle wychowuje swoich uczniów. Faryzeusze zrównali zrywanie kłosów ze żniwami i w ten sposób uznali to za przekroczenie jednego ze zwyczajowych przepisów.
Przykazanie szabatu: „Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić” zapisane Księdze Wyjścia jest tak proste i krótkie jak pozostałe przykazania: „Nie będziesz zabijał”, „Nie będziesz cudzołożył”, czy „Nie będziesz kradł.”
Dzień szabatu jest przeznaczony na znalezienie się przez człowieka wierzącego blisko Boga. Przykazanie: „nie zabijaj” nie sprowadza się do tego, żeby nie zabić, ale mówi też o nie niszczeniu życia drugiego człowieka, jego duszy i ducha. Przykazanie „Pamiętaj o dniu szabatu, aby go uświęcić. Sześć dni będziesz pracować i wykonywać wszystkie twe zajęcia.” nie sprowadza się do nie pracowania.
Odpoczynkiem dla ludu izraelskiego była Ziemia obiecana, po przybyciu do niej mogli czerpać z Bożych darów. Odpoczynkiem ludzi, którzy uwierzyli w Jezusa Chrystusa jest uczynienie Go swoim Panem i Zbawicielem, wejście do Jego królestwa. Królestwo Boże to „sprawiedliwość, pokój i radość w Duchu Świętym” pisze św. Paweł w Liście do Rzymian.
Faryzeusze myśleli o tym czego w tym dniu nie należy czynić, a Jezus przygotowuje swoich uczniów, aby mogli się Nim radować w każdym dniu ich życia, nie tylko w jednym dniu tygodnia. Cel szabatu nie został osiągnięty, jeśli człowiek nie spotkał się tego dnia z żywym Bogiem, aby On przemienił jego serce.
Ponieważ szabat został ustanowiony dla człowieka uczniowie Jezusa, tak jak kiedyś Dawid, mają prawo zaspokajać tego dnia swoje potrzeby, na przykład głód. Dzień szabatu nie jest dniem postu.
Dzień szabatowy spędzany przez uczniów Jezusa Chrystusa wraz z Nim osiągnął najlepszą formą wypełnienia przykazania. Słyszą najlepsze kazania w synagogach, są świadkami znaków i cudów, widzą radość i uwielbienie dla Boga ze strony coraz większej liczby ludzi.
Grafika:
Dodaj komentarz