PIERWSZY TYDZIEŃ ADWENTU
Środa — Mt 15, 29-38
Bogdan de Barbaro twierdzi, że codziennie 24 tysiące osób umiera z głodu, o czym rzadko pisze się w gazetach: „Nie znajduję powodu, dla którego jako chrześcijanie mielibyśmy uznać, że te śmierci są mniej ważne albo że dotyczą osób mniej ważnych”12.
Bez rozmnożenia chleba zapewne nikt nie umarłby z głodu. Wszyscy przybyli tam dobrowolnie i prawdopodobnie z jakimiś zapasami jedzenia, w końcu przez trzy dni jakoś sobie radzili. Dokonując tego cudu, Jezus uczy odpowiedzialności za innych ludzi.
Alessandro Pronzato uważa, że sami powinniśmy dokonywać cudownego rozmnożenia chleba: „Naszym powołaniem nie jest posiadanie, ale rozdzielanie. Musimy uzyskać wybaczenie prawa własności, zobowiązując się do «rozdzielania» i «pomnażania»”13.
Ewangelia:
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Nie każdy, który Mi mówi: „Panie, Panie”, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony. Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. I runął, a upadek jego był wielki».
* * *
Jak rozumieć słowa:
„Nie każdy, który Mi mówi: Panie, Panie…”?
Niewiele znaczą deklaracje wiary i miłości, wielokrotne wymawianie imienia Jezusa czy długie modlitwy. Wyznawanie wiary jedynie ustami nie prowadzi do zbawienia, a modlitwa nie polega na wymawianiu zaklęć, które zagwarantują pożądany skutek. Nie wystarczy powtarzać „Panie, Panie…”, ale trzeba uznać panowanie Jezusa w swoim życiu. Taka decyzja wiąże się z otwarciem na wolę Bożą i świadectwem wiary.
Czy uczniowie byli pochlebcami?
Zapewne niektórzy z uczniów, podobnie jak Jakub i Jan, liczyli na specjalne względy Jezusa, szczególnie w Jego królestwie (zob. Mt 20, 20-21; Mk 10, 35-37). Możemy jedynie domyślać się, iż ktoś, kto prosi przełożonego [nauczyciela] o specjalne traktowanie, stara się w jakiś sposób na to „zasłużyć”. Jednak dzisiejszy fragment Ewangelii można interpretować szerzej, jako aluzję do tych wszystkich, którzy interesownie traktują Jezusa i Jego Kościół, w jakichkolwiek wymiarach obecności.
12 Bogdan de Barbaro, Ankieta: Wobec wojny, „Znak” 2003, nr 7 (578), s. 16.
13 Alessandro Pronzato, Niewygodne Ewangelie, przeł. Anna Gryczyńska, Poznań 1990, s. 65-66.
opr. ab/ab
Copyright © by Wydawnictwo Salwator
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/M/MR/salwator_2013_reanimacja_06.html#1
***************
W prostocie kryje się prawie prawie wszystko. Na pewno tam kryje się Pan Bóg. Prostym sercem, prostym umysłem jesteśmy w stanie go poznać
Rozważanie z cyklu franciszkańskich rekolekcji adwentowych “Szybko wolny” – wtorek I tygodnia adwentu (2 grudnia)
Rekolekcje prowadzi o. Tomasz Pawlik OFMConv. Rozważania oglądać można codziennie na DEON.pl.
***********
Przygotowanie do spowiedzi:
ks. Michał Olszewski SCJ – Dekalog, II Przykazanie
II Przykazanie-N ie będziesz wzywał imienia Boga nadaremno, to zachęta do tego, byśmy nieustannie wzywali imienia Pana Boga.Aby to wzywanie było uświęcające a nie grzeszne, profanujące.
Dodaj komentarz