Edukacja zdrowotna? Co się za tym kryje? – dr Zbigniew Barciński

Kategoria: Archiwum, Biologia, medycyna, Co piszą inni, Filozofia, Gospodarka, Kontrowersyjne, Polecane, Polityka, Polska, psychologia, Pudło, Świat, Ważne, Wiara

Autor:

AlterCabrio

, 10 czerwca 2025

– Dlaczego to robią?

Litera ‘Q’ w tym skrótowcu, to jest ‘queer’. Queer to jest odrzucenie wszelkich norm w obszarze płciowości i seksualności. Odrzucenie wszelkich norm, bo jakakolwiek norma jest traktowana jako opresja. I teraz, jak sięgnie pan do literatury środowiska LGBT, do książek pisanych przez autorytety tych środowisk, to znajdzie pan na przykład takie sformułowania, że celem polityki queer, cytuję z pamięci profesora z Uniwersytetu Warszawskiego, prof. Jacka Kochanowskiego, ‘celem polityki queer jest destabilizacja kategorii płci i seksualności, a co za tym idzie, destrukcja systemu społecznego, systemu stratyfikacji społecznej’, czyli takiego urządzenia całego społeczeństwa. Destabilizacja kategorii płci i seksualności. Można powiedzieć destabilizacja kategorii rodziny i destrukcja, destabilizacja całego systemu społecznego.

To jest nowa wersja marksizmu. Ich intencją jest wywalenie w powietrze całego systemu społecznego, bo cały ten system społeczny jest opresyjny wobec pragnień i pożądań seksualnych. I wszelkie normy trzeba tutaj odrzucić, queer to jest ‘odrzucenie’. Queer to wedle innego profesora, prof. Krzemińskiego Ireneusza, postać znana, pojawia się często w mediach, że istotą queer jest odrzucenie wszelkich wzorców, wszelkich norm kulturowych. A normy kulturowe w sferze rodziny, seksualności, można powiedzieć, wszelkie normy kulturowe, które mamy w tradycji, mamy w całej cywilizacji zachodniej, tej dotychczasowej, nie tej dzisiejszej, tylko przez wiele wieków, to są normy i wzorce, które służą rodzinie. Tutaj to wszystko ma być odrzucone, odsunięte bo jest opresyjne. To jest koncepcja radykalnej rewolucji, radykalnej zmiany świata. Tutaj dodam, że w literaturze tych środowisk można znaleźć takie sformułowanie, że nie należy walczyć o małżeństwa homoseksualne, że należy z tego zrezygnować w imię jeszcze lepszego celu: likwidacji małżeństwa w ogóle. Dlaczego? Bo małżeństwo zawsze będzie stygmatyzowało, bo będą takie osoby, które będą w małżeństwie i które nie będą. Należy zniszczyć stygmatyzację, dyskryminację. Jak się zlikwiduje małżeństwo jako takie, to nie będzie dyskryminacji.

◊

– Czy mi się wydaje, czy to już było w latach 20tych w Związku Radzieckim?

To jest bardzo ciekawy wątek rewolucji komunistycznej, bolszewickiej, bo jednym z elementów tej rewolucji była rewolucja seksualna. To była taka słynna koncepcja, że seks jest jak szklanka wody. Bez żadnych zobowiązań. Po prostu ktoś ma ochotę, to wypija tę szklankę wody. Co jest ciekawe, jakiś czas po tej rewolucji, tamę tej rewolucji postawił… Stalin. Dlaczego? Dlatego, że komuniści zobaczyli, że to rozwala kompletnie społeczeństwo, rozwala państwo. A jemu silne państwo było potrzebne do zrobienia rewolucji na świecie. I po prostu zastopował to. I w pewnym momencie Związek Radziecki to był bardzo ostry kurs prorodzinny, promałżeński. Jak członek partii zdradzał żonę, to go partia ‘młotkowała, bo liczyła się siła państwa. Oni zobaczyli to, że tego typu koncepcje rozwalają społeczeństwo, rozwalają państwo, prowadzą do destrukcji. Tylko, że oni chcieli doprowadzić do destrukcji świata zachodniego, ale nie swojego.

−∗−

Edukacja zdrowotna? Co się za tym kryje? – dr Zbigniew Barciński

 

−∗−

BONUS:

W tym kontekście warto zapoznać się z przyczynami zmian demograficznych.

Rozmowy niedokończone: Polska po cichu znika. Demografia jako klucz do przyszłości cz. I

Mateusz Łakomy, ekspert ds. demografii, autor książki „Demografia jest przyszłością“ / TV Trwam

8 czerwca 2025

 

◊

Część druga audycji [tylko audio]

Rozmowy niedokończone: Polska po cichu znika. Demografia jako klucz do przyszłości cz. II

 

−∗−

Tagi: Demografia jest przyszłością, dr Zbigniew Barciński, edukacja zdrowotna, genderyzacja, Grzegorz Zawadzki, Koalicja na Rzecz Ocalenia Polskiej Szkoły, komunizm, LGBT, Mateusz Łakomy, małżeństwo, nie dla deprawacji, nl24, państwo, queer, rodzina, siła państwa, Stalin, Stowarzyszenie Pedagogów NATAN, TAK dla edukacji, Związek Radziecki

O autorze: AlterCabrio

If you don’t know what freedom is, better figure it out now!

9 komentarzy

1. Odpowiedz

   AlterCabrio

   10 czerwca 2025 godz. 18:15

   Edukacja seksualna w wersji genderowej, deprawacyjnej i antyrodzinnej niszczy w dziecku to, co jest potrzebne do prawidłowego rozwoju oraz do założenia trwałej i szczęśliwej rodziny. Zachęcająca nazwa przedmiotu ukrywa szkodliwe, antyzdrowotne i seksualizujące treści, szczególnie w działach „Dojrzewanie” i „Zdrowie seksualne”,oraz zwraca się przeciw prokreacji i rodzinie m.in. w dziale „Zdrowie społeczne”. W innych działach podstawa w większość powiela treści istniejące od lat i realizowane na: przyrodzie, biologii, WF, geografii, języku polskim i wielu innych przedmiotach.

   Na mocy rozporządzenia MEN z podstawy programowej wycofany został dobrowolny przedmiot wychowanie do życia w rodzinie (WDŻ ), w którym seksualność osadzona była w kontekście miłości, rodziny i odpowiedzialności oraz profilaktyki. Przedmiot z powodzeniem funkcjonował od 1998r.

   Od 1.09.2025 r. wprowadzono „edukację zdrowotną”.

   

   Więcej: takdlaedukacji.pl/

2. Odpowiedz

   AlterCabrio

   10 czerwca 2025 godz. 18:21

   Jesteś kobietą, która ma problemy finansowe, problemy z utrzymaniem dziecka? Hej, nie ma problemu, pomożemy ci, załatwimy dodatkowe pieniądze, jak nie masz gdzie mieszkać załatwimy ci specjalny dom dla samotnych matek, zapewnimy ci wyżywienie, pakiet Netflixa, ciepłą wodę i codzienne kąpiele, może nawet jacuzzi.

   Jesteś facetem, który ma problemy z utrzymaniem dziecka? Hej, jest problem, kopniemy cię w zadek, dowalimy odsetki od alimentów, a jeżeli nie masz gdzie mieszkać, załatwimy ci specjalny dom dla samotnych ojców, zwany pierdlem, zapewnimy ci wyżywienie, zimną wodę, kąpiele raz na tydzień, a zamiast abonamentu Netflixa, dostaniesz kraty w oknach i możliwość spaceru godzinę dziennie, jednym słowem-idziesz do więzienia, nie przechodzisz przez start, nie otrzymujesz czterystu dolarów amerykańskich, a otrzymujesz czarny chleb i czarną kawę. Zapraszam na krótką opowieść o naszym nierównouprawnieniu w równouprawnieniu.

   Żeby było całkowicie jasne-każdy facet, każda kobieta są zobligowane do utrzymywania swojego dziecka. No nie masz innej opcji, zrobiłeś dzieciaka i płacić musisz. Jednak im dalej w las tym więcej drzew i problemów dla mężczyzny, a więcej pomocy dla kobiety. Najczęściej gdy mowa o problemach finansowych mężczyzn wtrąci się jakiś/jakaś feminista/tka i zacznie tę swoją mantrę:

   -trzeba było się nie zadłużać

   -trzeba było znaleźć lepszą pracę

   -trzeba było wziąć kredyt, co stoi w sprzeczności z pierwszym punktem litanii, ale kogóż to obchodzi gdy można dokopać facetowi

   -trzeba było nie robić dziecka, skoro nie masz kasy

   Oczywiście wszystkie te wyżej wymienione punkty są mniej więcej na takim poziomie absurdu, bezsensu jak to, gdy powiesz komuś, kogo właśnie przejechał samochód-trzeba było nie wychodzić z domu lub też gdy powiesz osobie, której wypadły zęby-trzeba było myć zęby codziennie. To się już stało, zęby wypadły, samochód przejechał, jesteś zadłużony i takie dobre rady można o kant dupy potłuc i trzeba szukać realnych rozwiązań problemów faceta i jego dziecka…i tu przychodzi z pomocą życzliwa ręka państwa, na tyle życzliwa, że chłosta cię nią po dupie i wsadza do więzienia.

   Tak, na pewno zamknięcie w pierdlu to bardzo dobry pomysł! Dług alimentacyjny będzie rósł, dziecko jak nie miało pieniędzy, tak ich mieć nadal nie będzie, a facet osadzony w tiurmnie, poddany zostanie procesowi dalszej demoralizacji i gdy do więzienia szedł programista, informatyk, zajmujący się naprawą sprzętu i tworzeniem gier, z pierdla wyjdzie ktoś, kto gry psuje, a nie gry naprawia, wyjdzie tysiąc razy gorszy człowiek, z milionowymi długami i wraz z opuszczeniem murów więzienia znowu dostanie kopa w zadek od życia, a okres jego więziennej izolacji tylko znacznie pogorszył sytuację i jego i jego dziecka.

   Sorry, taki mamy klimat, jak mawiała niesławna minister Bieńkowska, facet nie radzący sobie finansowo dostanie baty i od partnerki i od państwa i od życia i od dziecka i od wszelkich możliwych instytucji, instytutów, ministerstw, fundacji jakie są w Polsce oraz każdej rzeczy, która jej jest. Nie ma domów dla samotnych ojców, nie ma domów, gdzie facet z dzieckiem mógłby uzyskać jakąkolwiek pomoc, nawet tę doraźną, podczas gdy kobieta ma całą gamę możliwości, rozwiązań, ścieżek, które pomogą jej wyjść z trudnej sytuacji życiowej.

   Oczywiście mógłbym tu napisać-stwórzmy domy dla samotnych ojców, ale to mniej więcej tak samo realny postulat jak ten by wysłać Polaka w kosmos i niech w kosmos zabierze polską flagę i pierogi, to niemożliwe, nierealne, to się nigdy nie stanie…a czekaj… Kolejny Polak leci w kosmos

   Czyli jednak można mierzyć wysoko, skoro w kosmosie pojawi się i polska flaga i pierogi, to może w kwestii zrównywania praw ojców z prawami matek uda się cokolwiek ruszyć, pomalutku, krok po kroczku zrobimy ten mały krok dla praw ojców, dla mężczyzn, który będzie wielkim krokiem dla ludzkości.

   Pomoc finansowa dla kobiet, przemoc finansowa dla mężczyzn, 5 lutego 2025

3. Odpowiedz

   AlterCabrio

   11 czerwca 2025 godz. 10:33

   Dla nadal zainteresowanych kwestią demografii. Bardzo ciekawy wywiad.
   _________________

   Jednym z przesłań Pana książki jest to, że żaden kraj nie poprawił sobie sytuacji demograficznej przez masowe ściąganie imigrantów. Pana zdaniem imigracja jest wręcz szkodliwa. Dlaczego?

   To jest, moim zdaniem, najgorsze z rozwiązań. Wyobraźmy sobie na przykład sytuację, w której mamy misie panda w Chinach. Co robią Chińczycy, żeby uratować te urocze zwierzęta? Czy sprowadzają na przykład na misie polarne i nasze brązowe, leśne niedźwiadki? Czy w jakikolwiek sposób populacja misiów panda wzrośnie wtedy, gdy sprowadzimy do Chin misie z Europy albo z Arktyki? To jest nielogiczne.

   Żadne dane obiektywne nie wskazują na to, że emigranci rozwiązują jakikolwiek problem związany z niską dzietnością i starzeniem się społeczeństwa. Nie poprawiają, nie odmładzają populacji. Wręcz odwrotnie, masowe sprowadzanie imigrantów przyspiesza starzenie się populacji miejscowej. Badania pokazują, że masowa migracja nie likwiduje problemów z siłą roboczą. Do Niemiec masowo zaczęto sprowadzać imigrantów w połowie lat 60., akurat wtedy, kiedy Niemcy mieli całkiem sporo swoich dzieci. Obecnie mamy około 21 milionów ludzi w Niemczech, którzy są pochodzenia emigranckiego lub są emigrantami.

   I co się teraz dzieje? Niemiecka minister jedzie do Afryki, by znaleźć chętnych do przesiedlania się. Niemieccy politycy mówią o konieczności sprowadzania kolejnych 400 czy 500 tysięcy ludzi rocznie. To znaczy że dotychczasowa polityka masowego importu ludzi niczego nie rozwiązała. Co więcej, miejscowi mają mniej dzieci, kiedy sprowadza się masowo imigrantów i tworzy niewyobrażalne problemy integracyjne.

   Spójrzmy na brytyjski model, który był uważany za udany, ponieważ wielu przyjezdnych mówi po angielsku, natomiast bardziej liberalne przepisy dotyczące zatrudnienia miały powodować łatwość w znalezieniu pracy, a tym samym w konsekwencji łatwą i bezbolesną integrację. Jak zatem wygląda rzeczywistość w Zjednoczonym Królestwie? Okazało, że w kraju funkcjonowały dobrze zorganizowane a działające od kilkudziesięciu lat gangi gwałcicieli, głównie pochodzenia pakistańskiego. W kraju mieniącym się „feministycznym rajem” gangi te skrzywdziły nawet kilkaset tysięcy dziewcząt i młodych kobiet w wieku między 11 a 18 lat. I nikt do niedawna nie zająknął się na ten temat!

   Integracja nie przebiega bezboleśnie i dobrze. Na każdym kroku można obserwować duże napięcia. Dochodzi nawet do sytuacji, w których walczą między sobą grupy imigranckie. Z takim zjawiskiem mieliśmy niedawno do czynienia w Leicester, gdzie doszło do zamieszek pomiędzy Hindusami a muzułmańskimi Pakistańczykami. Prawie wszyscy biorący w nich udział urodzili się w Wielkiej Brytanii. Nawet badania biologiczne pokazują, że ludzie najlepiej, najbezpieczniej czują się wśród swoich. Zmieniając dzielnicę monokulturową w wielokulturową, ludzie przestają się odwiedzać, przestają się angażować, nie dają pieniędzy na działalność charytatywną, więcej czasu spędzają przed telewizorem. Zmniejsza się liczba nie tylko wizyt sąsiedzkich, ale i przyjacielskich. Wbrew temu, co próbują nam wmawiać media, ludzie nie czują się dobrze w wielokulturowym „raju”. Wykazano nawet to, że poziom hormonów stresowych wzrasta u ludzi w dzielnicy wielokulturowej.

   Czyli jak jest więcej imigrantów w kraju, to ci lokalsi też mają mniej dzieci?

   Tak, i to było obserwowane w kilkudziesięciu krajach świata. Jeśli sprowadzamy masowo imigrantów, ludność miejscowa będzie miała mniej dzieci i będzie jeszcze trudniej odwrócić te negatywne trendy.

   Unia Europejska winna depopulacji?!, 10.06.2025

4. Odpowiedz

   AlterCabrio

   11 czerwca 2025 godz. 10:55

   Dla porównania w rozmowie w TV Trwam p. Mateusz Łakomy, podaje jako główny [ale nie jedyny] wskaźnik niskiej dzietności trudność w utworzeniu związku oraz kwestie stałości zatrudnienia [permanentny prekariat].

   Poniżej artykuł z 2021 roku.
   ____________

   W 2000 roku ówczesny premier, Leszek Miller, podczas konferencji programowej SLD powiedział: Promocja wielodzietności jest siłą napędową ubóstwa, dziedziczonego upośledzenia przyszłych pokoleń. Widać zatem, że premier martwił się wielodzietnością, której wówczas nie było, nie dostrzegając realnej zapaści demograficznej.

   Zacznijmy od spraw fundamentalnych. Do tego, by kolejne pokolenie było tak samo liczne jak pokolenie poprzednie, konieczne jest, by kobieta rodziła co najmniej 2.07 – 2.15 dziecka. Dlaczego nie 2? Otóż zawsze rodzi się więcej chłopców niż dziewczynek oraz niestety nie wszystkie dzieci dożywają pełnoletniości. Całkowity wskaźnik dzietności (CWD) pokazuje, ile dzieci kobieta urodzi w ciągu swego życia. Jeśli jest to mniej niż 2, to oznacza, że kolejne pokolenie będzie mniej liczne i społeczeństwo w konsekwencji przejdzie w fazę kurczenia się i zanikania.

   W Polsce wskaźnik ten spadł poniżej 2 w roku 1990. Od tego czasu przez 31 lat z rzędu tak zwana przeciętna Polka nie miała nigdy więcej niż dwoje dzieci. W niektórych latach dzietność była dramatycznie niska, np. w 2003 i 2004 wynosiła odpowiednio 1.22 i 1.23. Są to jedne z najniższych wskaźników wśród 193 krajów świata. Tak niska dzietność jest fenomenem w całej ponad tysiącletniej historii Polski. Powtórzmy to jeszcze raz. Tak niska dzietność jest fenomenem w całej ponad tysiącletniej historii Polski.

   A przecież Polacy przez wieki słynęli z wysokiej dzietności, miłości do dzieci i chęci ich posiadania.

   W 1985 roku Polska była jednym z najmłodszych społeczeństw w Europie. Młodsza była tylko ówczesna Słowacja i Malta. Od tego czasu sytuacja się zmieniła. Polskie społeczeństwo starzeje się szybciej niż ludność wielu innych krajów europejskich. Starzejemy się w bardzo szybkim tempie.

   Dlaczego Polacy nie mają potomstwa ? Co się stało, że nie rodzi się tyle dzieci co dawniej?

   Analizy demograficzne zidentyfikowały bardzo wiele przyczyn wpływających na zmniejszenie dzietności. Ocenia się, że może ich być od kilkudziesięciu do nawet ponad setki. Nie wszystkie są tak samo istotne, natomiast często ze sobą powiązane. Można się spierać, co jest najgłębszą przyczyną zjawiska, spójrzmy na kilka niewątpliwie kluczowych kwestii.

   Jedną z powszechnie wskazywanych przyczyn niskiej dzietności są systemy ubezpieczeń społecznych, sposób ich funkcjonowania. Czemu powszechne ubezpieczenia społeczne miałyby powodować spadek liczby dzieci?

   W dawnych czasach, gdy nie było ZUS-u z jego emeryturami, zabezpieczeniem na starość był dla bogatych ludzi zgromadzony majątek, ziemia, złoto i tym podobne dobra; można było dzięki nimi zapewnić sobie „wikt i opierunek”. Dla pozostałych gwarantem w miarę dostatniej starości były dzieci. Potomstwo trzeba było dobrze wychować i dobrze traktować, ponieważ pracowite, dobrze wychowane i kochające swoich rodziców dziecko zajmie się nimi na starość; tylko takie dzieci będą utrzymywały ojca czy matkę, gdy ci staną się niedołężni i zależni. Wraz z wprowadzeniem ubezpieczeń społecznych obowiązek utrzymywania ludzi starych nominalnie przejęło na siebie państwo. Więź ekonomiczno-rodzinna została naruszona.

   Oczywiście w życiu nic nie jest tak proste. I niska dzietność nie jest związana tylko i wyłącznie z istnieniem ZUS-u i KRUS-u. Jestem pewien, że likwidując przymus ubezpieczeń społecznych, nie uzyskalibyśmy poprawy dzietności. Myślę, że musiałoby upłynąć wiele lat bez obowiązku ZUS-owskiego, by liczba dzieci zaczęła znowu rosnąć, zmiany w mentalności Polaków zaszły bowiem już bardzo daleko. Nie znaczy to, że likwidacja przymusu ubezpieczeń nie jest jednym z bardzo ważnych elementów w walce z katastrofą demograficzną.

   Biorąc pod uwagę prognozy demograficzne, już teraz można założyć, że obecny system emerytalny nie będzie w stanie udźwignąć ciężarów utrzymania (sukcesywnie wzrastającej liczby) ludzi starszych. Nawet jeśli założymy, że pojawią się nowe technologie, nowe procesy, robotyzacja, wzrost wydajności pracy, to i tak przy błyskawicznie starzejącym się społeczeństwie technologia tego wyścigu nie wygra. Trzeba głośno ludziom mówić o tym, że obecny system ubezpieczeń społecznych nie spełnia swojej funkcji.

   Jakie są inne przyczyny niskiej dzietności?

   Jak już wspomnieliśmy, jest ich wiele i mają różny ciężar gatunkowy.

   Wzrastająca zamożność społeczeństwa i potrzeba wygody to jeden z najważniejszych i powszechnych czynników wpływających na spadek liczby urodzeń. Dotyczy on nie tylko Polski, ale praktycznie wszystkich krajów świata. Wraz ze wzrostem zamożności spada liczba dzieci przypadających na rodzinę. I dotyczy to praktycznie każdej kultury, religii czy rasy. Oczywiście proces ten zachodzi stopniowo. W Europie (wliczając w nią, oczywiście, Polskę, a także europejskie kolonie) początkowo ze wzrostem zamożności wzrastała liczba ludności. Rodziło się dużo dzieci, a wraz z poprawą odżywienia, higieny, większą dostępnością odzieży umierało ich coraz mniej. Wzrastała długość życia kobiet. Żyjąc dłużej, mogły one urodzić więcej dzieci. Stopniowo wraz z dłużej trwającym dobrobytem dzietność zaczęła spadać.

   W świetle powyższego rodzi się pytanie, w jaki sposób naród ma żyć dostatnio, nie narażając się na wymarcie? Jest to pytanie fundamentalne z perspektywy troski o biologiczne przetrwanie.

   W Polsce można było obserwować ciekawy proces. W latach 90. nastąpił krach demograficzny. Polacy w pierwszych latach transformacji nie byli zamożni, natomiast dzietność zaczęła spadać do poziomu najbogatszych krajów Zachodu.

   Zachód najpierw stał się bogaty, a dopiero potem stary. Polska zaczęła się starzeć ZANIM stała się zamożna. Szok transformacji był głębszy i znacznie poważniejszy niż się powszechnie uważa.

   Z rozwojem gospodarczym i wzrostem zamożności ściśle powiązana jest zmiana ról społecznych kobiet i mężczyzn. Przez całe wieki małżeństwo i rodzina były koniecznością. Rodzina była gwarantem przetrwania ekonomicznego i biologicznego. Ludzie samotni mieli znacznie mniejsze szanse, by przeżyć. Małżonkowie wzajemnie sobie pomagali, podnosząc wydajność pracy, a tym samym zwiększając szanse na przetrwanie. W obecnej nowoczesnej gospodarce zarówno kobieta, jak i mężczyzna mogą przetrwać niezależnie od siebie. W sensie ekonomicznym kobieta nie potrzebuje mężczyzny do przetrwania, gdyż może utrzymać się sama. Jest to kolejny czynnik, który działa na poziomie biologicznym, usuwa bowiem lęk o przetrwanie; lęk, dodajmy, bardzo pierwotny, a przez to niezwykle głęboki. Krótko mówiąc, przestaliśmy bać się śmierci głodowej.

   Zmiana znaczenia dzieci w gospodarce jest kolejnym czynnikiem wpływającym na spadek dzietności. Przez stulecia na wsi dziecko było ZASOBEM. Gwarantowało kolejną parę rąk do pracy. Dziecko współtworzyło tak zwaną wartość dodaną. Podział pracy zwiększał wydajność. Dodatkowy pracownik zwiększał dochody, a co za tym idzie bezpieczeństwo bytu. W mieście dodatkowa pensja też zasilała budżet rodziny, lecz utrzymanie dzieci kosztowało więcej niż na wsi. Zmniejszenie zapotrzebowania na dziecięcą siłę roboczą związane z postępem technologicznym i ogólnym wzrostem dobrobytu oraz prawo zakazujące zatrudniania dzieci wpływają na zmniejszenie liczby ich urodzeń.

   Urbanizacja jest kolejnym czynnikiem wpływającym na spadek dzietności. Praktycznie bez wyjątku ludzie w miastach mają mniej dzieci niż na wsi. Przez całe stulecia miasta, żeby się rozwijać, potrzebowały napływu ludzi ze wsi. W Polsce wraz z postępującą i przez lata promowaną urbanizacją spada dzietność. W mojej rodzinnej Łodzi CWD wynosi 1.17. Liczba dramatycznie niska. Promocja urbanizacji prowadzi w konsekwencji do zmniejszenia dzietności. Nie ma wyjątków od tej reguły.

   Edukacja (jej dostępność i upowszechniająca się możliwość kształcenia na wyższym poziomie) to kolejny czynnik, który jest ściśle związany ze wzrostem dobrobytu i spadkiem dzietności. Dawniej na studia mogli pozwolić sobie najzamożniejsi lub najzdolniejsi. W Polsce przedwojennej liczbę studentów liczono w dziesiątkach tysięcy. Obecnie studiują miliony ludzi. Kobiety z wyższym wykształceniem pozostają w procesie edukacji bardzo długo i znacznie później rodzą pierwsze dziecko. Wiek, w którym kobieta rodzi pierwsze dziecko jest bardzo istotny. Im później decydujemy się na potomstwo, tym mniej go mamy. Oczywiste jest, że gdy kobieta zostaje pierwszy raz matką w wieku 19 lat, to ma szansę urodzić większą liczbę dzieci w kolejnych latach okresu płodności; a gdy rodzi po raz pierwszy w wieku 30 lat, nie ma szans na równie liczne potomstwo. Średnia wieku kobiety rodzącej pierwsze dziecko w Polsce to 29,6 roku, w Europie to 30,7.

   Wiele kobiet z wyższym wykształceniem, koncentrując się na rozwoju swojej kariery, nie czuje potrzeby posiadania potomstwa. Korelacja między niską dzietnością a wyższym wykształceniem jest szczególnie widoczna w krajach niemieckojęzycznych. W Szwajcarii 40% takich kobiet jest bezdzietne. W Berlinie 40% kobiet z wyższym wykształceniem nie posiada potomstwa.

   Kariera versus macierzyństwo? – wybór tylko z pozoru świadomy. Jak wykazują badania, młode kobiety w wieku 19-25 lat najwyżej cenią sobie karierę. Sytuacja ta zaczyna się zmieniać z wiekiem. Gdy kobieta dojrzewa, ma lat powiedzmy 30, posiadanie dziecka zaczyna być priorytetem. Niestety, często może na to już nie wystarczyć czasu. Kobieta może po prostu nie zdążyć poznać potencjalnego partnera i urodzić dziecka.

   Zauważmy jak wiele jest klinik próbujących pomóc przezwyciężyć trudności w poczęciu i urodzeniu dziecka; to pokazuje, jak powszechnym i poważnym problemem współczesności jest bezpłodność. Staje się ona coraz powszechniejszą „chorobą”, bolączką cywilizacji naszego wieku.

   Kolejnym bardzo ważnym czynnikiem jest dostęp do antykoncepcji i jej akceptacja. Mamy możliwość decydowania, ile będziemy mieli dzieci. Badania jednoznacznie wskazują, co nikogo nie powinno dziwić, że dostęp do antykoncepcji zmniejsza dzietność niezależnie od rasy i kultury.

   Są także czynniki mniej uchwytne i tym bardziej niedyskutowane.

   Brak optymizmu. Ludzie mający więcej optymizmu, nadzieję na przyszłość, nie zamartwiający się (realnymi lub wyobrażonymi problemami) łatwiej decydują się na posiadanie potomstwa.

   System bankowy jest współodpowiedzialny za katastrofę demograficzną. Ceny mieszkań w Polsce są pochodną ilości i wielkości kredytów, które banki oferują pod zakup mieszkań i domów. Ceny te są bardzo wysokie. Mieszkanie jest jednym z podstawowych dóbr, które zwiększa prawdopodobieństwo założenia rodziny i posiadania dzieci. Ceny mieszkań są bardzo wysokie i wcale nie związane z ich realną wartością. To szaleństwo kredytowe winduje ceny mieszkań. (Banki nie są zainteresowane udzielaniem kredytów dofinansowujących firmy zwiększające PKB; wolą pompować bańkę mieszkaniową lub handlować walutami, co nie sprzyja wzrostowi urodzeń.)

   ANTYNATALNA PROPAGANDA

   Zacznijmy od plakatów, jakie były rozpowszechniane w Singapurze.

   

   Plakaty te, zachęcające do posiadania nie więcej niż dwójki dzieci, stanowiły element wywieranej przez państwo presji. Kampania była tak skuteczna, że obecny Singapur boryka się z jedną z najniższych dzietności na świecie (1.13.). Społeczeństwo singapurskie jest jednym z najszybciej starzejących się na świecie. Podobne plakaty pojawiały się w krajach Europy Zachodniej i rezultaty były analogiczne.

   W Polsce nierzadko słyszy się pejoratywne określenie dzieciorób. Nader często kojarzy się wielodzietność z patologią. W 2000 roku (kiedy statystyczna Polka rodziła zaledwie 1.32 dziecka) ówczesny premier, Leszek Miller, podczas konferencji programowej SLD powiedział: Promocja wielodzietności jest siłą napędową ubóstwa, dziedziczonego upośledzenia przyszłych pokoleń. Widać zatem, że premier martwił się wielodzietnością, której wówczas nie było, nie dostrzegając realnej zapaści demograficznej. Aleksander Kwaśniewski zawetował ustawę o ulgach podatkowych i tym samym zwiększył koszty wychowania dzieci.

   W programach przyrodniczych przedstawia się ludzi jako niszczycieli środowiska naturalnego, jako nowotwór na zdrowej tkance Matki Ziemi. Są nawet ludzie, którzy rezygnują z potomstwa, by nie produkowało ono CO2 i nie przyczyniało się do nagłaśnianego globalnego ocieplenia.

   Walka z chrześcijaństwem to również forma propagandy antynatalnej. W praktyce jest to walka z dzietnością, bo ludzie wierzący i praktykujący mają przeciętnie od 0.5-0.8 dziecka więcej od ludzi indyferentnych religijnie.

   Propaganda konsumpcji i samorealizacji. Ludzie nastawieni w znacznym stopniu na zaspokajanie swoich potrzeb, konsumpcję i samorealizację nie traktują posiadania potomstwa jako priorytetu.

   Człowiek zmienia sposób postrzegania siebie, z czego wynika zmiana jego priorytetów. Bardzo ważnym czynnikiem wpływającym na dzietność są zmiany w mentalności i kulturze Polaków. Kiedyś posiadanie dziecka było jedną z najważniejszych kwestii, obecnie już nie jest. Bóg, Honor, Ojczyzna, Rodzina nie stanowią już zasadniczych wartości dla Polaków. Teraz, jak pokazują badania, priorytetami stały się: zdrowie, wygoda, dobra materialne, moda i rozrywka. Wysokie oczekiwania co do jakości życia, hedonizm, wygoda zajmują znaczące miejsce w hierarchii wartości Polaków. W wielu badaniach wykazano, że wzrost nastawienia konsumpcyjnego, wzrost oczekiwań co do tego, jak godne/wygodne powinno być życie wpływa na zmniejszenie liczby posiadanych dzieci. Warunki, w jakich wychowywali się dziadkowie czy rodzice, młodym Polakom już nie wystarczają. Rosną wymagania stanowiące tak zwane minimum godnego życia. Nie ma nawet znaczenia, czy oczekiwania są realne czy nie. Obecnie jako normę bytową postrzega się sytuację, w której każde dziecko ma swój pokój. Wcześniej, jeszcze w latach 70., jeden pokój wystarczał dla dwojga, trojga rodzeństwa. Łódzki robotnik z końca XIX wieku mieszkający w dwupokojowym mieszkaniu, w tzw. familoku, z żoną i czworgiem czy pięciorgiem dzieci uchodził za szczęściarza, bo mógł zapewnić rodzinie wyżywienie, odzież i jakieś wykształcenie. Dziś takie warunki życia dla bardzo wielu Polaków wydają się nieznośne.

   Znacznie wzrosły też możliwości zaspokajania wyrafinowanych potrzeb. Nawet średnio zarabiający Polak może polecieć na wakacje do, dajmy na to, Tajlandii. Jest to droga impreza, ale dla sporej części Polaków osiągalna. Oczywiście przy takich wydatkach zostaje już mniej na dziecko. Zaspokajając wyrafinowane potrzeby, często rezygnujemy z potomstwa.

   W Polsce powoli, lecz stopniowo słabnie również religijności, a to, jak wspominaliśmy, bardzo znacząco wpływa na zmniejszenie dzietności.

   W naszym kraju coraz więcej jest związków pozamałżeńskich, inaczej konkubinatu. A jak wykazują praktycznie wszystkie badania, to w małżeństwach rodzi się więcej dzieci niż w związkach pozamałżeńskich. Przeciętnie różnica wynosi 0.3-0.6 dziecka. Konkubinaty są również mniej stabilne i trwają krócej niż związki formalne. Ten brak stabilności wpływa negatywnie na chęć posiadania dzieci.

   Jeśli ludzie hołdują takim wartościom jak: Wiara, Rodzina, Kultura, Własność, Ojczyzna, to postrzegają dziecko jako dar Boży (stąd imiona Bożydar, Teodor, Gottlieb), istotę stworzoną na obraz i podobieństwo samego Boga; dar oczekiwany i utęskniony.

   Na koniec pragnę przedstawić pewne dane pochodzące z badań CBOS-u na temat tego, ile dzieci chce mieć Polka.

   4% 0

   10% 1

   49% 2

   25% 3

   7% 4+

   Co daje średnią 2.14.

   Jak to się więc dzieje, że mamy w rzeczywistości dzietność na poziomie 1.3?

   Polki chcą mieć więcej dzieci, ale w Polsce ich nie mają. Natomiast w Wielkiej Brytanii mają. W brytyjskiej prasie możemy przeczytać doniesienia o tym, że wskaźniki urodzeń wśród polskich kobiet wzrastają o dwie trzecie, gdy przenoszą się one do Wielkiej Brytanii.

   Polki, które wyemigrowały do Wielkiej Brytanii po 2004 roku mają przeciętnie 2.13 dziecka, a Polki, które zostały w ojczyźnie 1.30.

   Te mieszkające w Wielkiej Brytanii mają prawie dokładnie tyle dzieci (statystyczne 2.13), ile Polki deklarują jako najbardziej pożądaną liczbę potomstwa (2.14). Z jakiegoś powodu państwo polskie zdaje się być mniej przyjazne polskim dzieciom niż Wielka Brytania.

   Poczucie większej stabilności, bezpieczeństwo ekonomiczne nie związane koniecznie z zasiłkami, ale z pewnością zatrudnienia, łatwością prowadzenia działalności gospodarczej, większy optymizm wpływają bardzo pozytywnie na dzietność. Oznacza to również, że Polki w rzeczywistości chciałyby mieć więcej dzieci i miałyby je, gdyby spełnione było kilka prostych warunków.

   Jest to bardzo optymistyczna informacja, w oparciu o którą można próbować odwrócić demograficzny kataklizm. Nie istnieje bowiem lepsze rozwiązanie niż własne dzieci we własnym kraju. Jest to sytuacja najbardziej naturalna, najbezpieczniejsza i rokująca najlepiej na przyszłość.

   Tak duża różnica w dzietności stwarza niepowtarzalną szansę, by poznać warunki, jakie muszą być spełnione, by Polki miały dzieci. Wystarczyłoby zapytać naszych rodaczek, dlaczego decydują się na dzieci w Wielkiej Brytanii, a nie decydowały się w Polsce. Szczegółowe ankiety i wypływające z nich wnioski mogłyby pomóc w stworzeniu całościowej, satysfakcjonującej polityki – strategii pronatalnej.

   Dlaczego Polacy nie mają dzieci?, Radomir Nowakowski, 2021-05-26

5. Odpowiedz

   AlterCabrio

   11 czerwca 2025 godz. 11:02

   Dla nauczycieli, ale nie tylko.

   Idea portalu

   Hasłem portalu KONTRARGUMENT.PL jest: Wychowanie w czasie sporów kulturowych. To hasło wskazuje na ideę wiodącą portalu – służyć pomocą w dobrym wychowaniu dzieci i młodzieży w czasie sporów kulturowych.

   Spory kulturowe

   Przedmiotem współczesnych sporów kulturowych jest przede wszystkim wartość i sposób rozumienia czterech rzeczywistości: małżeństwa, rodziny, płci i tolerancji. W tych czterech obszarach tematycznych ma miejsce ścieranie się sprzecznych stanowisk, argumentów i kontrargumentów. Czasem jest ono bardzo gwałtowne. Można się z tymi sporami zetknąć w różnych obszarach życia społecznego. Są bardzo mocno obecne w przekazach medialnych.

   KONTRARGUMENT.PL – Wychowanie w czasie sporów kulturowych

   —————

   NATAN
   to imię proroka ze Starego Testamentu, którego umiejętność twórczego i zaskakującego prowokowania do samodzielnego myślenia jest dla nas wielkim źródłem inspiracji pedagogicznych (2 Sm 12,1-9);
   to skrót słów: NAUCZANIE – TRADYCJA – ANIMACJA. Kluczową sprawą jest dla nas to, aby nauczanie i wychowanie opierało się na syntezie najlepszych elementów tradycji ze współczesną metodyką, kładącą akcent na aktywność uczniów i wychowanków.

   AKTYWNIE, Z SERCEM, Z ZASADAMI
   W tym haśle streszcza się nasza wizja edukacji:

   zależy nam, aby szkoła pomagała uczniom stać się ludźmi samodzielnymi w myśleniu i działaniu, ludźmi z silnym i dobrym charakterem;
   jesteśmy przekonani, że drogą do osiągnięcia tego celu jest systematyczne nauczanie zasad w szkole oraz budowanie więzi między nauczycielami a uczniami oraz między samymi uczniami;
   chcemy, aby uczniowie w szkole byli aktywnymi podmiotami, aby w czasie nauki mogli samodzielnie dokonywać ważnych odkryć.

   Stowarzyszenie Pedagogów NATAN

6. Odpowiedz

   sarmata

   11 czerwca 2025 godz. 12:47   - w odpowiedzi do: AlterCabrio 10:55

   ” Wystarczyłoby zapytać naszych rodaczek, dlaczego decydują się na dzieci w Wielkiej Brytanii, a nie decydowały się w Polsce”-znam (życiorysy w zgrubnym zarysie) trzy Polki mieszkające w Wielkiej Brytanii. Jedna ma jedno dziecko, dwie pozostałe ani jednego. Mieszkają tam od dekad, są teraz w wieku >40 lat. Oceniłbym je jako nieskażone lewactwem. Nie zadawały się z kolorowymi. Były/są korporacyjnymi myszkami. Wywodzą się z raczej ubogich (nie patologicznych) środowisk w Polsce. Wierzące w “polskim stylu” czyli bardzo letnio. Nie wiem dlaczego nie mają dzieci (jedno na trzy to niezwykle mało), ale z poszlak wynika, że z powodu “braku stabilizacji” i nieokreślonego strachu o przyszłość, odkładania na święty nigdy, aż było za późno. Więc nie wszystkie historie “Polek w Anglii” to przykład reprodukcyjnego sukcesu. Te trzy wspomniane uciekły z polskiej biedy by trafić do (względnej) biedy angielskiej-bo życie “trzy wypłaty od bezdomności” to żadna stabilizacja.

7. Odpowiedz

   AlterCabrio

   11 czerwca 2025 godz. 16:36   - w odpowiedzi do: sarmata 12:47

   Więc nie wszystkie historie “Polek w Anglii” to przykład reprodukcyjnego sukcesu.

   Znam kilka bezdzietnych [UK/Irlandia], ale też takie, które posiadają dzieci.

   Sądzę, ze ciekawszą sprawą jest tam różnica między paniami z polskim mężem – 2, max. 3 pociech, a paniami gustującymi w głębszym odcieniu opalenizny i nie baczącymi na rozbieżności religijne, tu min. 5.

8. Odpowiedz

   AlterCabrio

   11 czerwca 2025 godz. 16:44

   Dla wciąż zainteresowanych.
   ___________

   Audycja ‘Cztery pory roku’, PR I, Jedynka, z 03.02.2025

   Tytuł programu jest subtelny: “Racjonalizacja braku posiadania dzieci osiągnęła szeroką skalę”.

   Proszę posłuchać i przekonać się, że nie ‘szeroką skalę’, ale skalę absurdu.

   Jesteśmy w absolutnym deficycie dzieci, w absolutnym deficycie rodzicielstwa. Jesteśmy w odwrocie, jeśli chodzi o rozwój naszego społeczeństwa – powiedziała w audycji “Cztery pory roku” socjolożka Justyna Pokojska.

   Pod koniec 2024 roku liczba ludności w Polsce spadła poniżej 37,5 mln osób, a liczba urodzeń była najniższa od zakończenia II wojny światowej – wynika z najnowszego raportu Głównego Urzędu Statystycznego. W okresie styczeń-listopad zeszłego roku zarejestrowano nieco ponad 230 tys. nowych urodzeń, czyli o ok. 21 tys. mniej niż w 2023 roku. W tym samym okresie zmarło w Polsce ponad 370 tys. osób.

   Dlaczego młodzi Polacy nie chcą zakładać rodzin, posiadać dzieci?

   Dlaczego młodzi Polacy nie chcą zakładać rodzin, dlaczego nie chcą mieć dzieci? Z tymi pytaniami w miasto ruszył reporter radiowej Jedynki, Patryk Bedliński.

   Jego rozmówcy zwracali uwagę na to, że czasy się zmieniły. Dziś decyzja o posiadaniu potomstwa jest bardziej przemyślana, bierze się pod uwagę więcej elementów, skończyło się myślenie pod tytułem “jakoś to będzie”. Ciężko się zdecydować na założenie rodziny, kiedy ceny mieszkań w dużych polskich miastach (i koszty kredytu) są takie, że na posiadanie (a nawet wynajem) własnego M stać niewielu młodych ludzi.

   Dlaczego młodzi Polacy nie chcą zakładać rodzin? “Racjonalizacja braku posiadania dzieci osiągnęła szeroką skalę”

9. Odpowiedz

   AlterCabrio

   11 czerwca 2025 godz. 16:47

   A 1 czerwca wreszcie bez zobowiązań…

   Dzień Dziecka bez Dziecka – Depopulacja – R.Nowakowski [80min]