Cytat dnia
______________________________________________________________________________________________________________
Słowo Boże
Mk 6, 53-56
Na początek znajdź miejsce zatłoczone, hałaśliwe, w którym jest dużo ludzi i wszystko dzieje się w pośpiechu. Usiądź na ławce i przyjrzyj się takiej rzeczywistości.
Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Marka
Mk 6, 53-56
Gdy Jezus i Jego uczniowie się przeprawili, przypłynęli do ziemi Genezaret i przybili do brzegu. Skoro wysiedli z łodzi, zaraz Go poznano. Ludzie biegali po całej owej okolicy i zaczęli znosić na noszach chorych, tam gdzie, jak słyszeli, przebywa. I gdziekolwiek wchodził do wsi, do miast czy do osad, kładli chorych na otwartych miejscach i prosili Go, żeby choć frędzli u Jego płaszcza mogli się dotknąć. A wszyscy, którzy się Go dotknęli, odzyskiwali zdrowie.
Ewangelia przedstawia obraz prawdziwej wspólnoty – Jezus i apostołowie płyną razem łodzią do Genezaret. Ta przeprawa na pewno wymagała wspólnej pracy – odpowiedniej dynamiki, koordynacji i skupienia. Czy pamiętasz o tym, jaką radość przynosi wspólna praca i wzajemna pomoc?
Kiedy Jezus przypłynął, ludzie biegali po okolicy i znosili chorych. Zaledwie się pojawił, a przyniósł życie, dynamikę, ruch. Czy twoje serce „podrywa się” na widok Jezusa? Czy oczekujesz Jego przybycia i nowego życia?
“Prosili Go, żeby choć frędzli u Jego płaszcza mogli się dotknąć. A wszyscy, którzy się Go dotknęli, odzyskiwali zdrowie” Jezus przynosi coś nowego – zdrowie i życie, życie w pełni. Przynosi je, wtedy kiedy do Niego przychodzimy. Czy przychodzisz do Niego każdego dnia?
Jezus uzdrawia chorych, dlatego, że do Niego przychodzą. Zauważ, że nie zawsze zrobią to o własnych siłach, czasem zostaną przez kogoś przyniesieni. Daj się przynieść, aby otrzymać nowe życie.
Liturgia Słowa na dziś
PIERWSZE CZYTANIE (Rdz 1,1-19)
Stworzenie świata
Czytanie z Księgi Rodzaju.
Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. Ziemia zaś była bezładem i pustkowiem: ciemność była nad powierzchnią bezmiaru wód, a Duch Boży unosił się nad wodami.
Wtedy Bóg rzekł: „Niechaj się stanie światłość.” I stała się światłość. Bóg widząc, że światłość jest dobra, oddzielił ją od ciemności. I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą. I tak upłynął wieczór i poranek, dzień pierwszy.
A potem Bóg rzekł: „Niechaj powstanie sklepienie w środku wód i niechaj ono oddzieli jedne wody od drugich.” Uczyniwszy to sklepienie, Bóg oddzielił wody pod sklepieniem od wód ponad sklepieniem; a gdy tak się stało, Bóg nazwał to sklepienie niebem. I tak upłynął wieczór, a po nim poranek, dzień drugi.
A potem Bóg rzekł: „Niechaj zbiorą się wody spod nieba w jedno miejsce i niech się ukaże powierzchnia sucha.” A gdy tak się stało, Bóg nazwał tę suchą powierzchnię ziemią, a zbiorowisko wód nazwał morzem.
Bóg widząc, że były dobre, rzekł: „Niechaj ziemia wyda rośliny zielone: trawy dające nasiona, drzewa owocowe rodzące na ziemi według swego gatunku owoce, w których są nasiona”. I stało się tak. Ziemia wydała rośliny zielone: trawę dającą nasienie według swego gatunku i drzewa rodzące owoce, w których było nasienie według ich gatunków. A Bóg widział, że były dobre. I tak upłynął wieczór i poranek, dzień trzeci.
A potem Bóg rzekł: „Niechaj powstaną ciała niebieskie, świecące na sklepieniu nieba, aby oddzielały dzień od nocy, aby wyznaczały pory roku, dni i lata, aby były ciałami jaśniejącymi na sklepieniu nieba i aby świeciły nad ziemią”. I stało się tak. Bóg uczynił dwa duże ciała jaśniejące: większe, aby rządziło dniem, i mniejsze, aby rządziło nocą, oraz gwiazdy. I umieścił je Bóg na sklepieniu nieba, aby świeciły nad ziemią; aby rządziły dniem i nocą i oddzielały światłość od ciemności. A widział Bóg, że były dobre. I tak upłynął wieczór i poranek, dzień czwarty.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 104,1-2a.5-6.10 i 12.24 i 35c)
Refren: Radością Pana dzieła, które stworzył.
Błogosław, duszo moja, Pana, *
o Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki!
Odziany w majestat i piękno, *
światłem okryty jak płaszczem.
Umocniłeś ziemię w jej podstawach, *
nie zachwieje się na wieki wieków.
Jak szatą okryłeś ją Wielką Głębią, *
ponad górami stanęły wody.
Ty zdroje kierujesz do strumieni, *
co pośród gór się sączą.
Nad nimi mieszka ptactwo niebieskie *
i śpiewa wśród gałęzi.
Jak liczne są dzieła Twoje, Panie, *
Tyś wszystko mądrze uczynił,
ziemia jest pełna Twych stworzeń. *
Błogosław, duszo moja, Pana.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 4,23)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Jezus głosił Ewangelię o królestwie
i leczył wszelkie choroby wśród ludu.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 6,53-56)
Jezus uzdrawia chorych
Słowa Ewangelii według świętego Marka.
Gdy Jezus i uczniowie Jego się przeprawili, przypłynęli do ziemi Genezaret i przybili do brzegu.
Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2017”Autorzy: o. Daniel Stabryła OSB, o. Michał Legan OSPPE
Edycja Świętego Pawła
Dlaczego politycy obawiają się Chrystusa?
Dodaj komentarz