Cytat dnia
______________________________________________________________________________________________________________
Słowo Boże
Św. Jana, Apostoła i Ewangelisty, Święto
Okres Narodzenia Pańskiego,
J 20, 2-8
Wiara nie jest czymś, co dane jest nam raz na zawsze. Przychodzą kryzysy, pytania i zwątpienia. Nawet apostołowie, nawet umiłowany uczeń Jan, potrzebowali umocnienia wiary.
Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Jana
J 20, 2-8
Pierwszego dnia po szabacie Maria Magdalena pobiegła i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono». Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył.
Po śmierci Jezusa na krzyżu apostołowie przeżywają czas zwątpienia i lęku. Ich Mistrz został zabity. Oczekiwania, które z Nim wiązali przepadły. Jednak nie rozproszyli się, są razem. Czy w chwilach wielkiego smutku i zwątpienia zamykasz się w sobie czy otwierasz się na bycie z innymi, które przynosi wsparcie i umocnienie?
Kiedy Maria Magdalena przynosi wiadomość, że ciało Jezusa zniknęło, Piotr i Jan biegną do grobu. Nie chcą uwierzyć, muszą sami się przekonać o tym, co się stało. Ale nie namyślają się długo, nie analizują, czy to bezpieczne, czy możliwe. Biegną. Jest w nich iskierka „nadziei wbrew nadziei”.
Kiedy Jan wszedł do pustego grobu: ujrzał i uwierzył. Nie wiemy dokładnie co go przekonało – znak, który umacnia wiarę może być inny dla każdego. Czy umiesz odczytać w swoim życiu znaki, którymi Bóg umacnia twoja wiarę?
Wiara jest łaską, jest darem. Ale jest też decyzją, zwłaszcza wtedy, gdy przychodzą kryzysy i wątpliwości. Bóg sam może umocnić twoją wiarę.
PIERWSZE CZYTANIE (1J 1,1-4)
Oznajmiamy wam, cośmy ujrzeli i słyszeli
Początek z Pierwszego listu świętego Jana Apostoła.
Umiłowani:
To wam oznajmiamy, co było od początku, cośmy usłyszeli o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce, bo życie objawiło się. Myśmy je widzieli, o nim świadczymy i głosimy wam życie wieczne, które było w Ojcu, a nam zostało objawione, oznajmiamy wam, cośmy ujrzeli i słyszeli, abyście i wy mieli łączność z nami. A mieć z nami łączność znaczy: mieć ją z Ojcem i z Jego Synem Jezusem Chrystusem. Piszemy to w tym celu, aby nasza radość była pełna.
Oto słowo Boże.
W kościołach, w których obchodzi się uroczystość powyższe pierwsze czytanie(1J 1,1-4) staje się drugim, a za pierwsze czytanie służy poniższe (Iz 49, 1-6). W innych kościołach, gdzie obchodzi się tylko święto odczytujemy jedno czytanie (powyższe – 1J 1,1-4), a poniższe opuszczamy.
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 49,1-6)
Ustanowię Cię światłością dla pogan
Czytanie z Księgi proroka Izajasza.
Wyspy, posłuchajcie Mnie! Ludy najdalsze, uważajcie! Powołał Mnie Pan już z łona mej matki, od jej wnętrzności wspomniał moje imię. Ostrym mieczem uczynił me usta, w cieniu swej ręki Mnie ukrył. Uczynił ze mnie strzałę zaostrzoną, utaił mnie w swoim kołczanie. I rzekł mi: „Tyś Sługą moim, Izraelu, w tobie się rozsławię”.
Ja zaś mówiłem: „Próżno się trudziłem, na darmo i na nic zużyłem me siły. Lecz moje prawo jest u Pana i moja nagroda u Boga mego. Wsławiłem się w oczach Pana, Bóg mój stał się moją siłą”.
A teraz przemówił Pan, który mnie ukształtował od urodzenia na swego Sługę, bym nawrócił do Niego Jakuba i zgromadził Mu Izraela.
I rzekł mi: „To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela! Ustanowię cię światłością dla pogan, aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi”.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 97,1-2.5-6.11-12)
Refren: Niech sprawiedliwi weselą się w Panu.
Pan króluje, wesel się, ziemio, *
radujcie się, liczne wyspy!
Obłok i ciemność wokół Niego, *
prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu.
Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana, *
przed obliczem władcy całej ziemi.
Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa, *
a wszystkie ludy widzą Jego chwałę.
Światło wschodzi dla sprawiedliwego *
i radość dla ludzi prawego serca.
Radujcie się w Panu, sprawiedliwi, *
i sławcie Jego święte imię.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ciebie, Boże, chwalimy, Ciebie, Panie, wysławiamy,
Ciebie wychwala przesławny chór Apostołów.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 20,2-8)
Jan ujrzał i uwierzył
Słowa Ewangelii według świętego Jana.
Pierwszego dnia po szabacie Maria Magdalena pobiegła i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: „Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono”.
Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu.
Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Abyśmy ujrzeli i uwierzyli
Jan nie rozstawał się z Jezusem, lecz zawsze był blisko Niego i był Mu wierny do końca. Nic więc dziwnego, że na wiadomość o pustym grobie pobiegł tam w poranek wielkanocny. Miłość umiłowanego ucznia nie pozwoliła mu siedzieć bezczynnie w Wieczerniku. Dlatego pobiegł do miejsca, w którym pożegnał swojego Mistrza. Więcej, miłość dała Janowi moc, aby wygrał ten bieg do jedynej w swoim rodzaju mety, gdzie ujrzał i uwierzył. Nagrodą był więc nie tylko ogląd pustego grobu (doświadczenie prawdy), ale i wiara (doświadczenie łaski). Jan przekazuje nam tę łaskę i prawdę, abyśmy także my ujrzeli i uwierzyli. Uwierzyli tej miłości, którą Bóg nas umiłował, a następnie świadczyli o niej wobec wszystkich ludzi.
Panie, w tych dniach biegnę do żłóbka, aby się wpatrywać w Twoją miłość objawioną w nowo narodzonym Dziecięciu. Patrzę w taki sposób, abym i ja ujrzał i uwierzył, i świadczył o Tobie.
Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2016” ks. Mariusz Szmajdziński/Edycja Świętego Pawła
______________________________________________________________________________________________________________
Starożytni Żydzi nie uważali świadectwa kobiety za wiarygodne w większości postępowań prawnych. Owo uwarunkowanie kulturowe mogło dodatkowo skłonić uczniów Jana oraz Piotra, by sami sprawdzili.
Jan i Piotr śpieszą się w drodze do grobu, aby sprawdzić informację Marii Magdaleny o pustym grobowcu oraz o rzekomym zabraniu ciała Jezusa i jego przeniesieniu w nieznane miejsce. Uczniowie zaglądają do grobu, a potem wchodzą i oglądają to, co pozostało. Zastanawiają się.
Gdyby to złodzieje wykradli ciało Jezusa, zabraliby je razem z płótnami, a gdyby nawet je pozostawili, leżałyby w nieładzie. Ktokolwiek je pozostawił, bardzo schludnie je poukładał. Chusta, którą przykrywano twarz, była nie tylko „złożona”, lecz „zwinięta”, co wskazywałoby na staranny sposób, w jaki to uczyniono albo, że w dalszym ciągu była zwinięta w taki sposób, w jaki umieszczono ją na głowie Jezusa. Znaczyłoby, że Jego ciało zmartwychwstało wprost z płócien i chust, jakimi było owinięte.
Wiara ucznia Jana w to, że Jezus zmartwychwstał, mogła być spowodowana sposobem, w jaki były ułożone płótna. Jan podkreśli dalej, że gdyby uczniowie rozumieli Pismo, już wtedy uwierzyliby w zmartwychwstanie Jezusa.
Dzieło zbawienia zostało dokonane. Zmartwychwstanie Jezusa, Syna Bożego otworzyło dostęp do skutków Jego ofiary na krzyżu. Nowy Testament opisuje je jako przebłaganie, odkupienie, pojednanie, usprawiedliwienie oraz zbawienie. Wiara obejmująca przekonanie, że Jezus umierał również za mnie, pozwala na przyjęcie w darze od Boga wszystkich skutków śmierci Jezusa na krzyżu. Ta wiara pozwala nam wyznać, że Jezus Chrystus jest Panem i Zbawicielem.
Syn Boży może wrócić do Boga Ojca. Bóg staje się Ojcem wszystkich wierzących – wszystkich Bożych dzieci. Zbawienie staje się dostępne dla ludzi z wszystkich narodów świata.
______________________________________________________________________________________________________________
Czytelnia
Ks. prof. Waldemar Cisło: bronimy wszystkiego i wszystkich, tylko nie chrześcijaństwa
PCh24.pl
Od rewolucji francuskiej uznajemy prawo człowieka do wolności, tolerancji, tylko że bronimy wszystkiego i wszystkich, tylko nie chrześcijaństwa – podkreślił w rozmowie z portalem telewizjarepublika.pl ks. prof. dr hab. Waldemar Cisło. Zdaniem dyrektora sekcji polskiej organizacji Pomoc Kościołowi w Potrzebie, to powoduje, że Europa, jaką znaliśmy dotąd, ginie.
Jak podkreślił ks. prof. Cisło, obecnie muzułmanie patrzą na Stary Kontynent jak na miejsce, gdzie jest tylko dewiacja i nie ma szacunku do życia. – Oni chcą tę Europę, która jest dla nich bezbożna, bezwartościowa, chcą na nowo zaszczepić prawdziwą religią, jaką dla nich jest islam – powiedział.
– Jeśli Europa – co mówił papież Benedykt XVI i papież Franciszek – będzie patrzyła tylko na konsumpcjonizm, dalej będzie zwalczała to wszystko, co religijne, to w tę pustkę ideologiczną przyjdą inni – mówił. Tak na naszych oczach nastąpi koniec Europy, jaką do tej pory znaliśmy.
Zdaniem ks. prof. Cisło Europa, która wyrzekła się Chrystusa robi wszystko, by chrześcijaństwo osłabić – a to za sprawą lewactwa rządzącego w UE, które ma wpisane w działanie chrystianofobię. W tej walce zapomniano jednak o rzeczy najważniejszej, że próżnia po chrześcijaństwie zostanie wypełniona – pytanie czym i czy będzie to lepsze i bardziej odpowiadające oczekiwaniom Europejczyków.
– Ratunkiem dla Europy jest przebudzenie się z tego letargu, w którym była i zauważenia, że sytuacja wokół nas się bardzo zmieniła i wygląda zupełnie inaczej, niż nam się wydawało – dodał. Zdaniem profesora, w wielu krajach pojawia się instynkt samozachowawczy. – Oczywiście, przez lewactwo i skrajny liberalizm jest to bardzo mocno krytykowane – zresztą Polska napotyka na ogromny opór, tak jak inne kraje, gdzie lewactwo zostało odsunięte od władzy. Ale zauważmy, że Europa idzie w prawą stronę, bo takie całkowite lewactwo nic jej nie przynosi, a wręcz przeciwnie – czyni ją bezbronną pod względem wartości, pod względem ideowym wobec muzułmanów, wobec innych religii – dodał.
Ks. prof. Cisło przypomniał też, że nawet Angela Merkel niedawno przyznała, że potrzeba powrócić do korzeni. – Jeśli będziemy bardziej świadomi naszej wiary, wtedy nie będziemy musieli obawiać niczego innego. A gdy jesteśmy byle jacy, zimni, to niestety – obawiać się musimy – zaznaczył.
Rozmówca portalu zwrócił również uwagę na sytuację chrześcijan na Bliskim Wschodzie. Jak przypomniał, tylko obecność chrześcijan na tych terenach daje nadzieję na pokój. – Chrześcijanie to ci, którzy budują pokój – znajdziemy bowiem wioskę, w której chrześcijanie mieszkają z sunnitami i chrześcijanie z szyitami, a sunnici i szyici razem mieszkać nie będą. To jest niesamowicie ważny element – w czasie tej wojny w Syrii było też wiele takich przykładów, gdzie chrześcijanie ratowali muzułmanów, ale też muzułmanie ratowali chrześcijan – dodał.
Źródło: PCh24.pl/ telewizjarepublika.pl, wpolityce.pl/MA
______________________________________________________________________________________________________________
Dodaj komentarz