Cytat dnia

______________________________________________________________________________________________________________

Słowo Boże

Adwent,

Łk 1, 57-66

Po czym poznać prawdziwą radość? Po tym, że jest zaraźliwa. Jeśli muszę ją usprawiedliwiać, wyjaśniać, mówić: „jestem radosny, tylko tego nie widać”, to oszukuję samego siebie. Radość jest wspaniała, bo jest prosta i spontaniczna.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza
Łk 1, 57-66
Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się z nią razem. Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza. Jednakże matka jego odpowiedziała: «Nie, lecz ma otrzymać imię Jan». Odrzekli jej: «Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię». Pytali się więc znakami jego ojca, jak by go chciał nazwać. On zażądał tabliczki i napisał: «Jan będzie mu na imię». I wszyscy się dziwili. A natychmiast otworzyły się jego usta, język się rozwiązał, i mówił wielbiąc Boga. I padł strach na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się zdarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: «Kimże będzie to dziecię?». Bo istotnie ręka Pańska była z nim.

Kiedy ostatnio byłeś radosny? Kiedy cieszyło cię coś w twoim życiu lub życiu twoich znajomych? Jak się wtedy czułeś? Czego doświadczałeś? Potrafisz określić ten stan? Czy zdajesz sobie sprawę, że jest tak, kiedy w naszym życiu wydarza się jakieś dobro?

Zachariaszowi i Elżbiecie przytrafiło się wielkie dobro. Dlatego nazwali syna imieniem Jan. To znaczy „Bóg jest dobry”. Nie przejmowali się zwyczajem, który nakazywał przekazać potomkowi imię któregoś z przodków. To, co dobre i autentyczne często wymyka się schematom. Ma siłę, by zmieniać myślenie i przyzwyczajenie ludzi, by stawali się bardziej boży.

Wraz z pojawieniem się Jana przyszła radość. Elżbieta odzyskała szacunek, Zachariasz mowę, możliwe, że wielu ludzi odzyskało wiarę w dobroć Boga. Dobro ma wielką moc ewangelizacyjną. Otwarcie się na nie ożywia i przemienia. O ile bardziej świat byłby lepszy a my bliżsi Boga gdybyśmy pozwalali naszym sercom poddawać się radości.

Przypomnij sobie te momenty, w których otworzenie się na dobro i radość przemieniało cię.  Czy dodawało ci chęci do życia? Siły do podjęcia zadań  lub do przezwyciężenia sytuacji beznadziejnych? Ile takiego dobra pozostaje wokół ciebie niezauważonego?

Liturgia słowa na dziś

Eliasz poprzedzi przyjście Pana

Czytanie z Księgi proroka Malachiasza.

To mówi Pan Bóg:
„Oto Ja wyślę anioła mego, aby przygotował drogę przede Mną, a potem nagle przybędzie do swej świątyni Pan, którego wy oczekujecie, i Anioł Przymierza, którego pragniecie. Oto nadejdzie, mówi Pan Zastępów. Ale kto przetrwa dzień Jego nadejścia i kto się ostoi, gdy się ukaże? Albowiem On jest jak ogień złotnika i jak ług farbiarzy. Usiądzie więc, jakby miał przetapiać i oczyszczać srebro, i oczyści synów Lewie-go, i przecedzi ich jak złoto i srebro, a wtedy będą składać dla Pana ofiary sprawiedliwie. Wtedy będzie miła dla Pana ofiara Judy i Jeruzalem jak za dawnych dni i lat starożytnych.
Oto Ja poślę wam proroka Eliasza przed nadejściem dnia Pana, dnia wielkiego i strasznego. I skłoni serce ojców ku synom, a serce synów ku ich ojcom, abym nie przyszedł i nie poraził ziemi przekleństwem”.
Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY  (Ps 25,4-5,8-9,10 i 14)

Refren: Podnieście głowy, bo Zbawca nadchodzi.

Daj mi poznać Twoje drogi, Panie, *
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń *
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.

Dobry jest Pan i prawy, *
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze, *
pokornych uczy dróg swoich.

Wszystkie ścieżki Pana są pewne i pełne łaski *
dla strzegących Jego praw i przymierza.
Bóg powierza swe zamiary tym, którzy się Go boją, *
i objawia im swoje przymierze.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Królu narodów, kamieniu węgielny Kościoła,
przyjdź i zbaw człowieka, którego z mułu utworzyłeś.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA  (Łk 1,57-66)

Narodzenie Jana Chrzciciela

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.

Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy jej sąsiedzi i krewni usłyszeli, że Pan okazał tak wielkie miłosierdzie nad nią, cieszyli się z nią razem.
Ósmego dnia przyszli, aby obrzezać dziecię, i chcieli mu dać imię ojca jego, Zachariasza. Jednakże matka jego odpowiedziała: „Nie, lecz ma otrzymać imię Jan”.
Odrzekli jej: „Nie ma nikogo w twoim rodzie, kto by nosił to imię”.
Pytali się więc znakami jego ojca, jak by go chciał nazwać. On zażądał tabliczki i napisał: „Jan będzie mu na imię”. I wszyscy się dziwili.
A natychmiast otworzyły się jego usta, język się rozwiązał, i mówił wielbiąc Boga.
I padł strach na wszystkich ich sąsiadów. W całej górskiej krainie Judei rozpowiadano o tym wszystkim, co się zdarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, brali to sobie do serca i pytali: „Kimże będzie to dziecię?” Bo istotnie ręka Pańska była z nim.
Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ

Pan obdarzył łaską

Spór o wybór imienia dla nowo narodzonego dziecka Elżbiety i Zachariasza jest sporem o obraz Boga. Imię Zachariasz, za którym optują sąsiedzi, oznacza po hebrajsku: Pan pamięta. W Starym Testamencie często pojawia się ta myśl. Odpowiedzią ze strony ludu wybranego na tę Bożą pamięć było łamanie przymierza. Inną perspektywę wyznacza imię Jan, które po hebrajsku oznacza Pan obdarzył łaską. Najpełniej objawiła się ona w Jego Synu, z którego pełności otrzymaliśmy łaskę po łasce (J 1,16). Podziwu godna konsekwencja Zachariasza i jego małżonki Elżbiety w nadaniu tego właśnie imienia jest więc radosną zapowiedzią prawdy o Bogu, który jest bogaty w łaskę i miłosierdzie. Jej poprzednikiem jest ich syn – Jan.

Chryste, Twoje narodzenie jest już tak blisko. Świat wkrótce zostanie rozpromieniony blaskiem łaski Bożej. Przygotowuję moje serce do przyjęcia Ciebie z miłością i wdzięcznością.

Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2016” ks. Mariusz Szmajdziński/Edycja Świętego Pawła

_____________________________________________________________________________________________________________

Bóg powołał Jana Chrzciciela do najważniejszej roli w historii Izraela i ludzkości. Miał bez błędu wskazać na tego, który jako jedyny w całej historii ludzkiej był w pełni człowiekiem i Bogiem.

    Bóg uwierzytelnił swojego świadka okolicznościami jego poczęcia i narodzenia się w późnym wieku Zachariasza i Elżbiety.

    Na uroczystość obrzezania Jana przyszli krewni i sąsiedzi ustalając, że powinien nosić imię ojca – Zachariasz. Elżbieta, matka, wbrew tradycji judaistycznej powiedziała im jednak: “Jan”. Zapytali więc ojca, Zachariasza. Potwierdził wybór Elżbiety. Napisał: “Jan”.

    Wtedy Bóg przywrócił mu mowę utraconą dziewięć miesięcy wcześniej.
Pierwszymi słowami Zachariasza były słowa uwielbienia Boga. Bo uwielbienie Boga jest owocem i przejawem wiary.

Wybór Jana Chrzciciela na świadka został kolejny raz uwiarygodniony przez Boga wobec rodziny i sąsiadów.

Bóg przygotowywał, wzmacniał i chronił swojego świadka, aby mógł w przyszłości przedstawić Jezusa jako Mesjasza i Boga ludowi izraelskiemu.

__________________________________________________________________________________________________________