Cytat dnia

______________________________________________________________________________________________________________

Słowo Boże

św. Piotra Kanizjusza, prezbitera i doktora Kościoła

Adwent,

Łk 1, 39-45

Tym, co najbardziej jednoczy ludzi są wspólne doświadczenia. Głębokie więzi kształtuje nie tylko spędzony z kimś czas, ale to, co razem zrobiliśmy, co się nam przytrafiło, czemu razem stawiliśmy czoła.  Wspomnienia o tym, co razem przeżyliśmy, nawet po latach, sprawiają nam wiele radości.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza
Łk 1, 39-45
W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: «Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w łonie moim. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana».

Dzisiejsza Ewangelia czyni nas świadkami niezwykłego spotkania. Pomijając nadzwyczajne okoliczności zajścia w ciążę przez Elżbietę i Marię, uderza nas życzliwość i wylewność tego spotkania. Te kobiety nie widziały się od dawna. Doświadczenie Bożej ingerencji jednak bardzo je zbliżyło.

Wiara rodzi się i rozwija przez dzielenie się nią. Zarówno Elżbieta, jak i Maria promienieją. Podobnie jak my nie posiadamy się z radości na widok starego przyjaciela. Nieomal rozpiera je radość z doświadczonego Bożego błogosławieństwa. Czują się z tego powodu wyjątkowe. Wiedzą również, że poza nimi dwiema, nikt nie zrozumie tego, co się naprawdę stało.

Nasze życie duchowe także potrzebuje towarzysza. Naturalnie są nimi przyjaciele, z którymi można mówić „o wszystkim”. Może to być twój stały spowiednik lub kierownik duchowy. Czy masz kogoś z kim możesz szczerze dzielić się duchowymi doświadczeniami?

Trudno o coś bardziej ożywiającego, niż głęboka rozmowa na temat tego, jak Bóg działa w naszym życiu. Dziękczynienie staje się nieomal spontaniczne. Dbajmy o jakość naszych relacji, by mogło to być możliwe. Tylko wtedy będziemy w stanie lepiej zrozumieć treść dzisiejszego, biblijnego spotkania.

PIERWSZE CZYTANIE  (Pnp 2,8-14)

Nadchodzi umiłowany

Czytanie z Księgi Pieśni nad pieśniami.

Cicho! Ukochany mój!
Oto on! Oto nadchodzi!
Biegnie przez góry,
skacze po pagórkach.
Umiłowany mój podobny do gazeli,
do młodego jelenia.
Oto stoi za naszym murem,
patrzy przez okno,
zagląda przez kraty.
Miły mój odzywa się
i mówi do mnie:
„Po wstań, przyjaciółko moja,
piękna moja, i pójdź!
Bo oto minęła już zima,
deszcz ustał i przeszedł.
Na ziemi widać już kwiaty,
nadszedł czas przycinania winnic,
i głos synogarlicy już słychać
w naszej krainie.
Drzewo figowe wydało zawiązki owoców
i winne krzewy kwitnące już pachną.
Powstań, przyjaciółko moja,
piękna moja, i pójdź!
Gołąbko moja, ukryta w zagłębieniach skały,
w szczelinach przepaści,
ukaż mi swą twarz,
daj mi usłyszeć swój głos!
Bo słodki jest głos twój
i twarz pełna wdzięku”.

Oto słowo Boże.

Albo:

PIERWSZE CZYTANIE  (So 3,14-18a)

Bóg jest wśród swojego ludu

Czytanie z Księgi proroka Sofoniasza.

Wyśpiewuj, Córo Syjońska,
podnieś radosny okrzyk, Izraelu!
Ciesz się i wesel z całego serca,
Córo Jeruzalem!
Pan oddalił wyroki na ciebie,
usunął twego nieprzyjaciela:
Król Izraela, Pan, jest pośród ciebie,
już nie będziesz bała się złego.
Owego dnia powiedzą Jerozolimie:
„Nie bój się, Syjonie!
Niech nie słabną twe ręce!”
Pan, twój Bóg jest pośród ciebie,
Mocarz, który daje zbawienie.
On uniesie się weselem nad tobą,
odnowi swą miłość,
wzniesie okrzyk radości,
jak w dniu uroczystego święta.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY  (Ps 33,2-3,11-12,20-21)

Refren: Pieśń nową Panu radośnie śpiewajmy.

Sławcie Pana na cytrze, *
grajcie Mu na harfie o dziesięciu strunach.
Śpiewajcie Mu pieśń nową, *
pełnym głosem śpiewajcie Mu wdzięcznie.

Zamiary Pana trwają na wieki, *
zamysły Jego serca przez pokolenia.
Błogosławiony lud, którego Pan jest Bogiem, *
naród, który On wybrał na dziedzictwo dla siebie.

Dusza nasza oczekuje Pana, *
On jest naszą pomocą i tarczą.
Raduje się w Nim nasze serce, *
ufamy Jego świętemu imieniu.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Emmanuelu, nasz Królu i prawodawco,
przyjdź nas zbawić, nasz Panie i Boże.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA  (Łk 1,39-45)

Maryja jest Matką oczekiwanego Mesjasza

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.

W tym czasie Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę.
Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała:
„Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto, skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w łonie moim. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana”.
Oto słowo Pańskie.

 

KOMENTARZ

Dzielić się radością

Maryja idzie z pośpiechem, niosąc w swoim łonie Jezusa. Pragnie w ten sposób podzielić się Dobrą Nowiną i jednocześnie pomóc swojej starszej krewnej. Jej droga przez górskie okolice wokół Jerozolimy przypomina przeniesienie Arki Przymierza w czasach Dawida. Maryja jest swego rodzaju żywą monstrancją, przez którą można dostrzec obecność Zbawiciela. Elżbieta cieszy się, rozpoznając Maryję jako Matkę Pana. Radość ta ogarnia całe jej wnętrze, udzielając się także dziecku. Ono poruszyło się, a dokładnie zatańczyło z radości. W tych ostatnich dniach przed świętami zapewne i my poruszamy się, czy wręcz tańczymy wokół różnych spraw, zakupów, porządków. A czy w tej bieganinie raduje się w Bogu nasze serce?

Panie, Twoja Matka uczy mnie, że radością otrzymaną od Ciebie trzeba się dzielić z innymi. Na mojej codziennej drodze pragnę być znakiem Twojej obecności, aby nieść radość i pokój.

Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2016” ks. Mariusz Szmajdziński/Edycja Świętego Pawła

______________________________________________________________________________________________________________

W domu Zachariasza spotykają się dwie kobiety. Obie poczęły na skutek działania Boga. Obie są napełnione Duchem Świętym. Obie posiadają dojrzałą wiarę i mówią o tym, kim jest ich Bóg oraz o tym, co uczynił On w ich życiu. Obie służą Bogu jako matki synów, co do których Bóg ma swój plan.

Elżbieta poruszona przez Ducha Świętego z radością wyznaje, że odwiedziła ją matka jej Boga. Błogosławi Marię oraz błogosławi owoc jej łona.

Maria powie później o swoim Bogu jako Zbawicielu, świętym, miłosiernym, troskliwym i wypełniającym dane obietnice.

Człowiek, który miłuje Boga, miłuje też ludzi. Maria pomaga więc Elżbiecie przez trzy miesiące. Przed powrotem do Nazaretu zobaczyła z pewnością syna Zachariasza i Elżbiety, Jana.

O czym wtedy rozmawiały Maria z Elżbietą? O czym z tych rozmów dowiedzieli się później dwaj synowie: Jan i Jezus?

Około trzydziestu lat później Jan zostanie nazwany przez Jezusa – “największym z urodzonych przez kobiety”.
A Jan powie o Jezusie – “Ja to widzę i oświadczam: On jest Synem Boga!

______________________________________________________________________________________________________________