Cytat dnia
Na skałę pada u tych, którzy, gdy usłyszą, z radością przyjmują słowo, lecz nie mają korzenia: wierzą do czasu, a chwili pokusy odstępują (Łk 8).
______________________________________________________________________________________________________________
Słowo Boże
św. Roberta Bellarmina, biskupa i doktora Kościoła
Łk 8, 4-15
Za chwilę usłyszysz przypowieść o siewcy, którą Jezus opowiada tym którzy za nim idą. Po pytaniu uczniów, Jezus wyjaśnia tę przypowieść w szczegółach. Wsłuchaj się w tę opowieść z uwagą i skupieniem. Otwórz swe serce by Jego słowa mogły paść na żyzną glebę.
Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza
Łk 8, 4-15
Gdy zebrał się wielki tłum i z miast przychodzili do Jezusa, rzekł w przypowieści: «Siewca wyszedł siać ziarno. A gdy siał, jedno padło na drogę i zostało podeptane, a ptaki powietrzne wydziobały je. Inne padło na skałę i gdy wzeszło, uschło, bo nie miało wilgoci. Inne znowu padło między ciernie, a ciernie razem z nim wyrosły i zagłuszyły je. Inne w końcu padło na ziemię żyzną i gdy wzrosło, wydało plon stokrotny». Przy tych słowach wołał: «Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha». Wtedy pytali Go Jego uczniowie, co oznacza ta przypowieść. On rzekł: «Wam dano poznać tajemnice królestwa Bożego, innym zaś w przypowieściach, aby patrząc nie widzieli i słuchając nie rozumieli. Takie jest znaczenie przypowieści: Ziarnem jest słowo Boże. Tymi na drodze są ci, którzy słuchają słowa; potem przychodzi diabeł i zabiera słowo z ich serca, żeby nie uwierzyli i nie byli zbawieni. Na skałę pada u tych, którzy, gdy usłyszą, z radością przyjmują słowo, lecz nie mają korzenia: wierzą do czasu, a chwili pokusy odstępują. To, co padło między ciernie, oznacza tych, którzy słuchają słowa, lecz potem odchodzą i przez troski, bogactwa i przyjemności życia bywają zagłuszeni i nie wydają owocu. W końcu ziarno w żyznej ziemi oznacza tych, którzy wysłuchawszy słowa sercem szlachetnym i dobrym, zatrzymują je i wydają owoc przez swą wytrwałość».
Ziarnem jest słowo Boże. W twoim życiu pojawia się wiele głosów, opinii, punktów widzenia. W dzisiejszej Ewangelii Jezus pokazuje, że Bóg również mówi do Ciebie. Pośród tych różnych myśli, jest też słowo które kieruje Pan. Może słyszysz je na modlitwie, czytając duchową lekturę, na mszy w Kościele lub w rozmowie z niektórymi przyjaciółmi. Gdzie w Twoim życiu siane jest ziarno słowa Bożego?
Słowo może paść na nieurodzajną glebę. Przeszkodą do wzrostu mogą być: przyziemne pokusy, troski, czy chciwość. Czasem po prostu zmęczenie lub znudzenie. Brak cierpliwości i poszukiwanie natychmiastowych owoców, zamiast spokojnego wzrostu. Co jest przeszkodą w twoim życiu, by słowo mogło dojrzewać?
Żyzna ziemia to taka dyspozycja w twego serca, która przyczynia się do wzrostu tego co dobre i szlachetne. Wytrwałe słuchanie słowa, cierpliwa modlitwa, nie oczekiwanie natychmiastowych rezultatów. Trwanie mimo przeciwności i trudów. Taką postawę chwali Jezu. Przypomnij sobie momenty w twojej codzienności, kiedy dajesz Mu szansę by jego słowo przynosiło owoc. Kiedy jego słowo motywuje twoje działanie.
Na koniec poproś Jezusa, by Jego słowo kształtowało twoje serce. By twoja dyspozycja była otwarta i wytrwała. Aby jego słowo mogło wydawać obfite owoce.
Liturgia słowa na dziś
PIERWSZE CZYTANIE (1 Kor 15,35-37.42-49)
Ciała zmartwychwstałe będą przemienione
Czytanie z Pierwszego listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian.
Bracia:
Powie ktoś: A jak zmartwychwstają umarli? W jakim ukazują się ciele? O, niemądry! Przecież to, co siejesz, nie ożyje, jeżeli wprzód nie obumrze. To, co zasiewasz, nie jest od razu ciałem, którym ma się stać potem, lecz zwykłym ziarnem, na przykład pszenicznym lub jakimś innym.
Podobnie rzecz się ma ze zmartwychwstaniem. Zasiewa się zniszczalne, powstaje zaś niezniszczalne; sieje się niechwalebne, powstaje chwalebne; sieje się słabe, powstaje mocne; zasiewa się ciało zmysłowe, powstaje ciało duchowe. Jeżeli jest ciało ziemskie, powstanie też ciało niebieskie. Tak też jest napisane. « Stał się pierwszy człowiek, Adam, duszą żyjącą», a ostatni Adam duchem ożywiającym.
Nie było jednak wpierw tego co duchowe, ale to co ziemskie; duchowe było potem. Pierwszy człowiek z ziemi ziemski. Drugi Człowiek z nieba. Jaki ów ziemski, tacy i ziemscy; jaki ten niebieski, tacy i niebiescy.
A jak nosiliśmy obraz ziemskiego człowieka, tak też nosić będziemy obraz Człowieka niebieskiego.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 56,10.11-12.13-14)
Refren: W światłości wiecznej będę widział Boga.
Odstąpią moi wrogowie *
w dniu, gdy Cię wezwę,
Po tym poznam, *
że Bóg jest ze mną.
W Bogu, którego słowo wielbię, *
w Panu, którego słowo uwielbiam,
w Bogu pokładam nadzieję, nie będę się lękał, *
cóż może uczynić mi człowiek?
Wiążą mnie, Boże, śluby, które Ci złożyłem, +
Tobie oddam ofiary pochwalne,
bo od śmierci ocaliłeś me życie, *
a moje nogi od upadku, *
abym w światłości życia chodził przed Bogiem.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Łk 8,15)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Błogosławieni, którzy sercem szlachetnym i dobrym
zatrzymują słowo Boże
i wydają owoc przez swą wytrwałość.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 8,4-15)
Przypowieść o siewcy
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
Gdy zebrał się wieki tłum i z miast przychodzili do Jezusa, rzekł w przypowieści: „Siewca wyszedł siać ziarno. A gdy siał, jedno padło na drogę i zostało podeptane, a ptaki powietrzne wydziobały je. Inne padło na skałę i gdy wzeszło, uschło, bo nie miało wilgoci. Inne znowu padło między ciernie, a ciernie razem z nim wyrosły i zagłuszyły je. Inne w końcu padło na ziemię żyzną i gdy wzrosło, wydało plon stokrotny”.
Przy tych słowach wołał: „Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha”.
Wtedy pytali Go Jego uczniowie, co oznacza ta przypowieść.
On rzekł: „Wam dano poznać tajemnice królestwa Bożego, innym zaś w przypowieściach, aby patrząc nie widzieli i słuchając nie rozumieli.
Takie jest znaczenie przypowieści: Ziarnem jest słowo Boże. Tymi na drodze są ci, którzy słuchają słowa; potem przychodzi diabeł i zabiera słowo z ich serca, żeby nie uwierzyli i nie byli zbawieni. Na skałę pada u tych, którzy gdy usłyszą, z radością przyjmują słowo, lecz nie mają korzenia: wierzą do czasu, a w chwili pokusy odstępują. To, co padło między ciernie, oznacza tych, którzy słuchają słowa, lecz potem odchodzą i przez troski, bogactwa i przyjemności życia bywają zagłuszeni i nie wydają owocu.
W końcu ziarno w żyznej ziemi oznacza tych, którzy wysłuchawszy słowa sercem szlachetnym i dobrym, zatrzymują je i wydają owoc przez swą wytrwałość”.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Ziarno potrzebuje żyznej gleby
Zamaszysty gest siewcy sprawił, że ziarno padało na różne podłoża: drogę, skałę, pomiędzy ciernie. Uległo zatem bezpowrotnej stracie. Tylko część padła tam, gdzie powinna – na żyzną glebę. W Jezusowym wyjaśnieniu widzimy, że prawdziwy zasiew, a więc i plon, dokonuje się w sercu człowieku – w nas samych. W tym momencie zostają niejako odwrócone role. To nie Siewca, czyli Pan Bóg, marnuje ziarno – swoje słowo, lecz robimy to my, będąc złą glebą dla niego. Jak ziarno potrzebuje odpowiedniego miejsca do wzrostu i wydania plonu, tak i słowo Boże potrzebuje żywej gleby naszego serca. To ziarno jest zasiewane podczas Eucharystii przez słowo Boże oraz Chleb żywy, który zbiera w sobie ziarna jako owoc pracy naszych rąk.
Jezu, Ty jesteś Słowem, które stało się Ciałem. Przepraszam Cię za brak należytego słuchania i przyjmowania ziarna Bożego słowa. Uczyń me serce dobrą i zdatną glebą dla jego wzrostu.
Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2016” ks. Mariusz Szmajdziński/Edycja Świętego Pawła
____________________________________________________________________________________________________________
Ewangelia: jak zacząć żyć w zgodzie ze Słowem Bożym?
Mieczysław Łusiak SJ/Deon
Wiara w Słowo Boże jest nie tylko sprawą łaski, ale także ukierunkowania człowieka, czyli jego woli. Jak zacząć żyć zgodnie z Ewangelią? Oto skuteczny sposób.
Komentarz do Ewangelii
Szlachetność, dobroć i wytrwałość są cechami ludzi, których oznacza “ziarno w żyznej ziemi”. Jest po prostu tak, że słowo Boże nie pasuje (nie trafia) do ludzi, którzy nie chcą być szlachetni, dobrzy i wytrwali. Jeśli chcemy “wydać plon stokrotny”, to musimy zdecydować się na rozwijanie w sobie tych cech.
Wiara w Słowo Boże nie jest więc tylko sprawą łaski, ale także ukierunkowania człowieka, czyli jego woli. Ludzie często nie mają tej woli (są ukierunkowani przeciwnie niż Słowo Boże), a twierdzą, że nie mają łaski wiary. To wielkie nieporozumienie!
_____________________________________________________________________________________________________________
Bunt nastolatka – o. Szymon Popławski OP
