Cytat dnia

W Piśmie świętym szukajmy prawdy, a nie stylu. Biblia powinna być czytana w tym samym duchu, w jakim została napisana.

Tomasz a Kempis – O naśladowaniu Chrystusa

Kto chce zaprowadzić porządek w swoim domu, niechaj zacznie od swojego serca.

Konfucjusz

______________________________________________________________________________________________________________

Słowo Boże

Przemienienie Pańskie, Święto

Łk 9, 28b-36

Czasami jesteśmy świadkami nadzwyczajnych zdarzeń. Mówimy, że pewne sytuacje zmieniły nasze życie. Jesteśmy wręcz przekonani, że nie był to zwyczajny zbieg okoliczności, lecz nadprzyrodzona interwencja. Zdarza się, że zostajemy obdarowani przez Boga łaską, która nas zaskakuje i zmienia jakość naszej wiary.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza
Łk 9, 28b-36
Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić. Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe. A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dokonać w Jerozolimie. Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwóch mężów, stojących przy Nim. Gdy oni odchodzili od Niego, Piotr rzekł do Jezusa: «Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza». Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, zjawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy tamci weszli w obłok. A z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn wybrany, Jego słuchajcie». W chwili, gdy odezwał się ten głos, Jezus znalazł się sam. A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie oznajmiali o tym, co widzieli.

Na co dzień Jezus pewnie nie wyróżniał się niczym szczególnym. Wiemy, że wszystkie znaki Jego Boskiej mocy, takie jak chodzenie po wodzie czy uciszenie burzy, przejmowały uczniów lękiem. Jezus z pewnością był kimś niezwykłym, obdarzonym wielką charyzmą, mądrością i mocą, jednak dla apostołów cały czas pozostawał człowiekiem. W wydarzeniu na górze Jezus zechciał ukazać im coś ze swojej boskości.

Przemienienie było znakiem, którego apostołowie nie pojmowali aż do zmartwychwstania. Możliwe nawet, że dopiero Duch Święty pozwolił im zrozumieć, w czym uczestniczyli. Jednak bez tego doświadczenia nie mogliby świadczyć, że Jezus przez całe swoje życie pozostawał prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem.

Nam również przytrafiają się sytuacje lub jesteśmy świadkami wydarzeń, które widzimy jasno dopiero z perspektywy czasu. Wspominając je, mamy pewność, że było w nich coś niesamowitego, zmieniły nasze myślenie lub właśnie wtedy zaczęło się w naszym życiu coś ważnego. Bóg zasiał w nas ziarno, które potrzebowało czasu, żeby wykiełkować w odpowiednim momencie.

Spróbuj przypomnieć sobie momenty, które były w twoim życiu szczególnym przebłyskiem Bożej obecności. Może uda ci się przywołać uczucia, jakie ci wtedy towarzyszyły. Uczyń z tego swoje dzisiejsze dziękczynienie.

Liturgia słowa na dziś

PIERWSZE CZYTANIE  (Dn 7,9-10.13-14)

Wieczne panowanie Syna Człowieczego

Czytanie z Księgi proroka Daniela.

Patrzałem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata Jego była biała jak śnieg, a włosy Jego głowy jakby z czystej wełny. Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła – płonący ogień. Strumień ognia się rozlewał i wypływał od Niego. Tysiąc tysięcy służyło Mu, a dziesięć tysięcy po dziesięć tysięcy stało przed Nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi.
Patrzałem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY  (Ps 97,1-2.5-6.9)

Refren: Pan wywyższony króluje nad ziemią.

Pan króluje, wesel się, ziemio, *
radujcie się, liczne wyspy!
Obłok i ciemność wokół Niego, *
prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu.

Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana, *
przed obliczem władcy całej ziemi.
Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa, *
a wszystkie ludy widzą Jego chwałę.

Ponad całą ziemię *
Tyś bowiem wywyższony
i nieskończenie wyższy *
ponad wszystkich bogów.

DRUGIE CZYTANIE  (2 P 1,16-19)

Naoczni świadkowie wielkości Jezusa

Czytanie z Drugiego listu świętego Piotra Apostoła.

Najmilsi:
Nie za wymyślonymi bowiem mitami postępowaliśmy wtedy, gdy daliśmy wam poznać moc i przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa, ale nauczaliśmy jako naoczni świadkowie Jego wielkości.
Otrzymał bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy taki oto głos Go doszedł od wspaniałego Majestatu: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie”. I słyszeliśmy, jak ten głos doszedł z nieba, kiedy z Nim razem byliśmy na górze świętej.
Mamy jednak mocniejszą, prorocką mowę, a dobrze zrobicie, jeżeli będziecie przy niej trwali jak przy lampie, która świeci w ciemnym miejscu, aż dzień zaświta, a gwiazda poranna wzejdzie w waszych sercach.

Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ  (Mt 17,5c)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

To jest mój Syn umiłowany,
w którym mam upodobanie,
Jego słuchajcie!

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA  (Łk 9,28b-36)

Przemienienie Pańskie

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.

Jezus wziął z sobą Piotra, Jana i Jakuba i wyszedł na górę, aby się modlić.
Gdy się modlił, wygląd Jego twarzy się odmienił, a Jego odzienie stało się lśniąco białe.
A oto dwóch mężów rozmawiało z Nim. Byli to Mojżesz i Eliasz. Ukazali się oni w chwale i mówili o Jego odejściu, którego miał dokonać w Jerozolimie.
Tymczasem Piotr i towarzysze snem byli zmorzeni. Gdy się ocknęli, ujrzeli Jego chwałę i obydwóch mężów, stojących przy Nim.
Gdy oni odchodzili od Niego, Piotr rzekł do Jezusa: „Mistrzu, dobrze, że tu jesteśmy. Postawimy trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza”. Nie wiedział bowiem, co mówi. Gdy jeszcze to mówił, zjawił się obłok i osłonił ich; zlękli się, gdy tamci weszli w obłok.
A z obłoku odezwał się głos: „To jest mój Syn wybrany, Jego słuchajcie”. W chwili gdy odezwał się ten głos, Jezus znalazł się sam.
A oni zachowali milczenie i w owym czasie nikomu nic nie oznajmili o tym, co widzieli.

Oto słowo Pańskie.

KOMENTARZ

Blask Twojej chwały daje nadzieję

Piotr doznaje wielkiej radości na widok chwały, która otacza jego Mistrza. Wszystko mu przypomina świetlane dzieje przodków: góra i głos, namiot i obłok, lśniące szaty i Mesjasz, Mojżesz i Eliasz. Nic zatem dziwnego, że pragnie przedłużyć chwilę pobytu na górze, bo przecież te wszystkie rzeczywistości od wieków nie były udziałem żadnego Izraelity. Więcej, teraz widzi on swojego Mistrza jako Syna Człowieczego z Danielowej wizji, a więc jako prawdziwego Mesjasza. Namioty, które Piotr chce stawiać, to nowe przybytki-świątynie i początek nowej chwały Izraela. To mu wystarcza. A Jezus w scenie przemienienia pokazuje, że to wszystko musi przeminąć, aby w całej pełni mogła zajaśnieć chwała zmartwychwstania.

Chryste, Synu Boży, przemień moje serce i umysł, abym słuchał Ciebie, a nie swoich pragnień i wyobrażeń. Blask Twojej chwały daje mi nadzieję na udział w chwale zmartwychwstania.

Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2016” ks.Mariusz Szmajdziński/Edycja Świętego Pawła

_____________________________________________________________________________________________________________

Ewangelia: Będziemy piękni!