Ks. Tomasz Jochemczyk (Włochy) Chrystusowi Królowi dana jest wszelka władza na niebie i ziemi – IV Kongres Chrystusa Króla w Poznaniu 2015 r.
Intronizacja w Polsce musi być przeprowadzona, Polska nie zginie o ile przyjmie Chrystusa za Króla w całym tego słowa znaczeniu. Służebnica Boża Rozalia Celakówna
Zaproszenie Ks. Tomasza Jochemczyka na IV Kongres Chrystusa Króla
https://www.youtube.com/watch?v=_tU4rF4b8IA
Gdy mówimy o panowaniu Jezusa w dzisiejszym świecie, to od razu musimy dodać, że do czasu paruzji zasiada On na tronie w duchowym świecie człowieka. Tak więc władza i panowanie Jezusa są natury duchowej. Nie oznacza to jednak, że nie dotyczą one świata materialnego. Duchowa rzeczywistość jest wyższa od materialnej, a duch panuje nad materią (gdy jest odwrotnie, występuje zjawisko zniewolenia i degradacji godności osoby). Z tego względu duchowe władztwo Jezusa kieruje całą aktywnością ludzką i wszelkimi relacjami międzyosobowymi.
Panowanie Chrystusa nad człowiekiem przenika zatem całą jego rzeczywistość osobową, społeczną, gospodarczą i polityczną. A uznanie bądź nie uznanie Jego godności i władzy królewskiej decyduje o tym, jakimi prawami dany człowiek czy naród będzie się rządził i jakie owoce tych rządów będzie zbierał. Tak więc w rzeczywistości duchowej, objawionej nam przez Boga, Intronizacja jako akt uznania nad sobą Jezusa Króla i poddania się pod Jego władzę jest pierwszym i podstawowym wymogiem wiary chrześcijańskiej.
Więcej tutaj http://intronizacja.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=52&Itemid=137
Ks. Tomasz Jochemczyk (Włochy) Chrystusowi Królowi dana jest wszelka władza na niebie i ziemi
https://www.youtube.com/watch?v=qShou0wJO-Y
Na jakim zaś fundamencie spoczywa owa godność i owa władza Pana Naszego, dobrze określa św. Cyryl Aleksandryjski: Posiada On, jednym słowem, panowanie nad wszystkimi stworzeniami, nie wymuszone lecz z istoty swej i natury(20), to znaczy, że władza Jego opiera się na tym przedziwnym zjednoczeniu, które zwą hipostatycznym. Z tego wynika, iż Chrystus nie tylko ma być czczony jako Bóg przez aniołów i ludzi, ale, że aniołowie i ludzie posłuszni i poddani być mają panowaniu jego jako Człowieka: tj. iż przez zjednoczenie hipostatyczne Chrystus ma władzę nad wszystkimi stworzeniami. Cóż może być milszego i przyjemniejszego do rozważania, jak to, że Chrystus panuje nad nami nie tylko prawem natury Swojej, lecz także i prawem, które nabył sobie przez odkupienie nasze. Oby wszyscy ludzie, skłonni do zapominania, rozważyli, ileśmy Zbawiciela naszego kosztowali: Nie skazitelnym złotem albo srebrem jesteście wykupieni… ale drogą krwią jako baranka niezmazanego i niepokalanego Chrystusa(21). Już nie należymy do siebie samych, gdyż Chrystus zapłatą wielką(22) nas kupił; a ciała nasze są członkami Chrystusowymi(23).
Abyśmy zaś moc i istotę tego panowania określili, krótko powiemy, że składa się na nie trojaka władza, której, gdyby brakło, nie moglibyśmy nawet zrozumieć panowania. Świadectwa zaczerpnięte z Pisma św. o powszechnym panowaniu naszego Odkupiciela aż nadto dowodzą i musimy w to wierzyć niezachwianie, że Chrystus Jezus dany jest ludziom jako Odkupiciel, w którym pokładać mają nadzieję, ale zarazem jest On prawodawcą, któremu ludzie winni posłuszeństwo(24). Ewangelie bowiem nie tyle opowiadają o Nim, że ustanowił prawa, ile raczej przedstawiają Go, jak ustanawia prawa; o tych wszystkich, którzy przykazania Jego zachowywać będą, w różnych okolicznościach i w różnych słowach, mówi Mistrz Boski, iż dadzą oni dowód swojej miłości względem Niego i w miłości tej wytrwają(25). O władzy zaś sądowniczej, którą Jezus otrzymał od Ojca, sam mówi do żydów, oskarżających Go o znieważenie spoczynku sobotniego, gdy uzdrowił cudownie paralityka: bo Ojciec nikogo nie sądzi, lecz wszystek sąd dał Synowi(26). W tej władzy sądowniczej, jako rzecz nieodłączna od sądu, mieści się także i to, aby sędzia miał prawo nagradzania i karania ludzi jeszcze za ich życia. A ponadto przysługuje Chrystusowi władza tzw. wykonawcza, gdyż wszyscy rozkazów Jego słuchać powinni i to pod groźbą zapowiedzianych kar, których uporni uniknąć nie mogą.
Jednakowoż królestwo to jest przede wszystkim duchowe i odnosi się głównie do rzeczy duchowych, co i słowa Pisma św., któreśmy powyżej przytoczyli, bardzo jasno wykazują i Chrystus Pan potwierdza swoim sposobem postępowania. Przy różnych bowiem sposobnościach, gdy żydzi a nawet sami Apostołowie błędnie sądzili, iż Mesjasz przywróci wolność i wskrzesi królestwo Izraelskie, zbijał to próżne ich mniemanie i nadzieję im odbierał; gdy otaczająca i podziwiająca Go rzesza miała Go ogłosić królem, uszedł i ukrył się, bo nie chciał imienia i czci królewskiej; przed Starostą rzymskim oświadcza, że królestwo Jego nie jest z tego świata. Jego bowiem królestwo, jak je Ewangelie przedstawiają, jest takie, że ludzie, którzy chcą należeć do niego, przygotowują się przez pokutę, ale wejść nie mogą inaczej, jak przez wiarę i chrzest, który, chociaż obrządkiem zewnętrznym się spełnia, oznacza jednak i sprawia wewnętrzne odrodzenie; królestwo to przeciwstawia się jedynie królestwu szatana i mocom ciemności – a wymaga od swych zwolenników nie tylko, aby, wyrzekłszy się bogactw i dóbr doczesnych, odznaczali się skromnością obyczajów i łaknęli i pragnęli sprawiedliwości, lecz także, aby zaparli się siebie samych i krzyż swój nieśli. Gdy zaś Chrystus jako Odkupiciel nabył Krwią Swoją Kościół, a jako Kapłan złożył ofiarę ze Siebie samego za grzechy nasze i wiecznie ją składa, komuż tu nie widocznym, że władza Jego królewska zawiera w sobie obydwa te urzędy i w nich ma udział? Błądziłby zresztą bardzo, kto odmawiałby Chrystusowi, jako Człowiekowi, władzy nad jakimikolwiek sprawami doczesnymi, gdyż Chrystus otrzymał od Ojca nieograniczone prawo nad wszystkim, co stworzone, tak, iż wszystko poddane jest Jego woli. Jednak, dopokąd żył na ziemi, wstrzymał się zupełnie od wykonywania tej władzy, a jak niegdyś wzgardził posiadaniem rzeczy ludzkich i nic troszczył się o nie, tak pozostawił je wówczas i dziś je pozostawia ich właścicielom. Co przepięknie wyrażają słowa: Nie odbiera rzeczy ziemskich Ten, który daje Królestwo niebieskie!(27) – Tak więc Królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi – jak o tym mówi nieśmiertelnej pamięci Poprzednik nasz, Leon XIII, którego słowa chętnie tu przytaczamy: “Panowanie Jego mianowicie nie rozciąga się tylko na same narody katolickie lub na tych jedynie, którzy przez przyjęcie chrztu według prawa do Kościoła należą, chociaż ich błędne mniemania sprowadziły na bezdroża albo niezgoda od miłości oddzieliła, lecz panowanie Jego obejmuje także wszystkich niechrześcijan, tak, iż najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa(28). – I wszystko jedno, czy jednostki, czy rodziny, czy państwa, gdyż ludzie w społeczeństwa zjednoczeni nie mniej podlegają władzy Chrystusa jak jednostki. On jest zaiste źródłem zbawienia dla jednostek i dla ogółu: I nie masz w żadnym innym zbawienia. Albowiem nie jest pod niebem inne imię dane ludziom, w którym byśmy mieli być zbawieni(29). On jest sprawcą pomyślności i prawdziwej szczęśliwości tak dla pojedyńczych obywateli, jak i dla państwa: Nie przez co innego szczęśliwe państwo – a przez co innego człowiek, państwo bowiem nie jest czym innym, jak zgodnym zrzeszeniem łudzi(30). Niech więc nie odmawiają władcy państw publicznej czci i posłuszeństwa królującemu Chrystusowi, lecz niech ten obowiązek spełnią sami i wraz z ludem swoim, jeżeli pragną powagę swą nienaruszoną utrzymać, i przyczynić się do pomnożenia szczęścia swej ojczyzny. To bowiem, cośmy na początku Naszego Pontyfikatu napisali o zmniejszeniu się powagi prawa i poszanowania dla władzy, to samo i do czasów dzisiejszych zastosować można: “Gdy Boga i Jezusa Chrystusa – takeśmy się żalili – usunięto z praw i z państw i gdy już nie od Boga, lecz od ludzi wywodzono początek władzy, stało się iż zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą, gdyż usunięto główną przyczynę, dlaczego jedni mają prawo rozkazywać, drudzy zaś mają obowiązek słuchać. Z tego powodu musiało być wstrząśnięte całe społeczeństwo ludzkie, gdyż brakło mu stałej i silnej podstawy”(31).
PIUS XI Encyklika QUAS PRIMAS
Źródło; http://www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/pius_xi/encykliki/quas_primas_11121925.html
PIUS XI Encyklika QUAS PRIMAS /audio/
Całość;https://www.youtube.com/watch?v=5q_aoWafgSQ
Lub tutaj Jerzy Zelnik cz. 1; https://www.youtube.com/watch?v=aOF0iwFyWXw
Lub tutaj Jerzy Zelnik cz. 2; https://www.youtube.com/watch?v=4ou2pIUm64M
Ks. Tomasz Jochemczyk – tradycyjne i polskie życzenia
https://www.youtube.com/watch?v=Df10DiHb1dM
Ks. Tomasz Jochemczyk kazanie – Jasna Góra 27.12.14 – wygłoszone podczas czuwania Krucjaty Różańcowej za Ojczyznę
https://www.youtube.com/watch?v=OnAjFDBCOoE
Ks. Tomasz Jochemczyk, który jest kapłanem diecezjalnym i proboszczem we włoskiej Diecezji Ligurii, złożył Najświętszą Ofiarę podczas Czuwania Krucjaty Różańcowej za Ojczyznę w dniu 27.12.2014 roku a więc w rocznicę klęski Szwedów pod Jasną Górą. Podczas Mszy Świętej wygłosił kazanie do uczestników Krucjaty. Msza Święta była w klasycznym rycie rzymskim, w którym na co dzień Ks. Tomasz w swej parafii składa Najświętszą Ofiarę.
x. Tomasz Jochemczyk Msza św. w klasycznym rycie w Krakowie 24.XI, AD 2013 ( !)
https://www.youtube.com/watch?v=a-9fHNVTnfg
Msza św. sprawowana przez x. Tomasza Jochemczyka w klasycznym rycie rzymskim w intencji Stowarzyszenia Fides et Ratio w Krakowie – u karmelitów na Piasku, w kościele pw. Nawiedzenia NMP, gdzie króluje Patronka Krakowa Matka Boża Piaskowa (przed Jej cudownym ołtarzem jest celebrowana niniejsza Msza św.) oraz za działaczy Obozu-Narodowo Radykalnego, która poprzedziła spotkanie z x. Tomaszem Jochemczykiem “Miedzy modernizmem i Tradycją”
x. Tomasz Jochemczyk – “Miedzy modernizmem i Tradycją”
https://www.youtube.com/watch?v=bUpeSqmN4II
x. Tomasz Jochemczyk – Wniebowzięcie NMP
https://www.youtube.com/watch?v=YWjQ4bGhDJo
IV Kongres dla społecznego panowania Chrystusa Króla w Poznaniu w dniu 6 czerwca AD 2015 zorganizowany przez Stowarzyszenie Fides et Ratio pod patronatem Radia Chrystusa Króla
Program kongresu
Ks. Abp Jan Paweł Lenga
„Dzisiejsza sytuacja Kościoła”
Ks. Tomasz Jochemczyk (Włochy)
„Chrystusowi Królowi dana jest wszelka władza na niebie i ziemi”
Ks. Edmund Naujokaitis FSSPX (Łotwa)
„Enc. Piusa XI Quas Primas
nauczanie Kościoła o Królowaniu Chrystusa”
Cav. Luca Pavan-Bresciano (Włochy)
„Jarzmo moje słodkie jest a brzemię moje lekkie”
prof. Joseph Sladky (USA)
„Apostolstwo dla Chrystusa Króla”
Teresa Drapińska
„Misja Służebnicy Bożej Rozalii Celakówny”
PRZERWA ok. godz. 14:00
Prof. Roberto de Mattei (Włochy)
„Posoborowy kryzys Kościoła
a społeczne panowanie Chrystusa Króla”
Grzegorz Braun
„Intronizacja Chrystusa Króla i monarchizm polityczny”
dr Stanisław Krajski
„Królestwo Chrystusowe na ziemi – przyszły ustrój Polski ”
Andrzej Wronka
„Królowanie Chrystusa i Kościół wojujący
sekty, psychomanipulacja – zagrożenia wiary”
Program artystyczny:
Maciej Wróblewski, Kazimierz Węgrzyn
Na zakończenie odczytanie AKTU INTRONIZACYJNEGO
Zapraszamy do wysłuchania kolejnych wykładów
Radio Chrystusa Króla http://www.radiochrystusakrola.pl/
Kongresy Społecznego Panowania Chrystusa Króla http://www.kongresdlachrystusakrola.pl/
Strona Stowarzyszenia Fides et Ratio w Krakowie http://fides-et-ratio.pl/
Czy Pius XI miał rację? Tak czy Nie?
tertium non datur
To pytanie jest kłopotliwe dla wielu współczesnych Chrześcijan
W różnych odpowiedziach pada słowo “nie”, w innych “tak”.
Pada również określenie “państwo wyznaniowe”.
Wychodzi na to, że niektórzy za “nie” są zwolennikami państwa wyznaniowego -ideologicznego, nie zdając sobie z tego sprawy. :-))
Ojciec Święty Pius XI zwracał się przede wszystkim do rządzących, pragnąc im unaocznić nietrwałość każdej władzy, która nie czerpie swej mocy z Tronu Jezusowego. Tak więc, niechaj kierownicy państw nie odmawiają uznania i czci władztwu Chrystusa, i sami, i lud im poddany, jeżeli chcą zachować nienaruszony swój autorytet oraz pomnożyć ojczyzny szczęście i dobrobyt – czytamy w encyklice.
Święto Chrystusa-Króla miało uzmysłowić państwom, że mają obowiązek czci i posłuszeństwa wobec Chrystusa tak w życiu prywatnym jak i publicznym, a ich władze pobudzić do pamiętania o Sądzie Ostatecznym, na którym Chrystus z państw nie tylko wyrzucony, ale w nich pogardliwie zapomniany i zlekceważony, winnych ukarze za tak straszliwe zniewagi, ponieważ Jego godność królewska domaga się tego, by republiki całe dostrajały się do mandatów Bożych i zasad chrześcijańskich tak w uchwalaniu praw, jak w sądownictwie, jak i w wychowaniu młodzieży. Tylko w ten sposób bowiem można realizować ideę, którą Pius XI uczynił myślą przewodnią swojego pontyfikatu: Pax Christi in Regno Christi – Pokój Chrystusowy w królestwie Chrystusa.
Artykuł