Skoro mamy globalizm to i globalną kulturę i sztukę.
Olafur Eliasson urodził się w Kopenhadze 1967 roku w islandzkiej rodzinie. W latach 1989 – 1995 studiował na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Kopenhadze. Kiedy otrzymał stypendium od Królewskiej Akademii, Eliasson udał się do Nowego Jorku, gdzie rozpoczął pracę jako asystent w studio. W 1993 roku przeprowadził się do Kolonii, a następnie do Berlina, gdzie założył Studio Olafur Eliasson – laboratorium do badań przestrzennych, tworzone przez zespół architektów, inżynierów, rzemieślników, którzy wspólnie pracują nad instalacjami, rzeźbami oraz monumentalnymi projektami Eliassona.
Jako profesor na Universität der Künste w Berlinie, Olafur Eliasson założył Institute for Spatial Experiments (Institut für Raumexperimente, IfREX) – edukacyjny projekt badawczy, w którego skład wchodzi cykl wykładów, warsztatów i eksperymentów,
Już w swoich wczesnych pracach Olafur Eliasson koncentruje się na problemie percepcji – zwłaszcza percepcji koloru. Szczególnie interesują go zależności, jakie zachodzą pomiędzy światłem, a kolorem. Często jego projekty angażują widza, by uświadomić mu jego własną rolę w doznawaniu otaczającej rzeczywistości, a przede wszystkim to, że percepcja nie jest doświadczeniem obiektywnym. Korzystając z teorii optyki odkrywa przed widzem mechanizmy percepcji[3].
Do najczęściej powracających motywów w twórczości Eliassona należą cztery żywioły: woda, ziemia, powietrze i ogień interpretowany jako światło, a także świat zmysłów: dotyk, węch, wzrok, smak i słuch. W obrębie wymienionych pojęć, artysta często eksperymentuje z formami zapisu i utrwalania danych zjawisk, np. dźwięków (w pracy „3-5 dimensional endles sound study” z 2005 r.), ruchu i wibracji („Pedestrian vibes studies” z 2004 r., „Time vibes studies” z 2004 r., „LED model studies” z 2005 r.) oraz fal radiowych, dźwiękowych, ale też naturalnych – wodnych, np. morskich.
“Green river series”
Projekt „Green river series” (Seria Zielona Rzeka) z 1998 roku polegał na rozpuszczeniu w rzece Fjakkabaksleid nedri w południowej Islandii jaskrawego, fluorescencyjnego zielonego barwnika, który zmieniał zupełnie wygląd wody, nie wpływając jednak negatywnie na naturalny biosystem. Eksperyment powtórzono później w Bremie, Sztokholmie, Los Angeles i Tokio.
The New York City Waterfalls
Wodospad pod Brooklyn Bridge
New York City Waterfalls to projekt publicznej sztuki wykonany we współpracy z Public Art Fund, Projekt składał się z czterech sztucznych wodospadów umieszczonych w Nowym Jorku wzdłuż East Riber. Był to najdroższy publiczny projekt w Central Parku, od czasów instalacji Christo i Jeanne-Claude’a w Central Parku, bowiem kosztował on 15,5 mln dolarów . Cały projekt trwał od 26 czerwca 2008 roku do 13 października tego samego roku.
Eliasson (syn Eliasza) i Eliphas mają ten sam rdzeń.
Eliphas Lévi Zahed, właśc. Alphonse-Louis Constant (ur. 8 lutego 1810, zm. 31 maja 1875) – francuski autor ksiąg o tematyce magicznej, niedoszły ksiądz katolicki, mason.
Myślę że to happening jakiegoś artysty.
Ale tu piękne;
Chyba raczej jakieś algi czy glony?
teść mi opowiadał, że jak była bitwa pod Ostrołęką, to Narew tak wyglądała. tylko że krew była prawdziwa.
Skoro mamy globalizm to i globalną kulturę i sztukę.
Eliasson (syn Eliasza) i Eliphas mają ten sam rdzeń.