W XX w. geolog z pasji i zawodu, dr, b. wykładowca UJ, wykluczony w PRL, w czasach Wielkiej Czystki Akademickiej, z wilczym biletem ważnym także w III RP. W XXI w. jako dysydent akademicki z szewską pasją działa na rzecz reform systemu nauki i szkolnictwa wyższego, założyciel i redaktor Niezależnego Forum Akademickiego, autor kilku serwisów internetowych i książek o etyce i patologiach akademickich III RP, publicysta, współpracuje z kilkoma serwisami internetowymi, także niezależny fotoreporter – dokumentuje krakowskie ( i nie tylko) wydarzenia patriotyczne i klubowe. Jako geolog ma wiedzę, że kropla drąży skałę.
Jak się nie dać zmielić – hmmm
Taki drobiazg, ale skoro edukacja to edukacja.
“Zmielić” – prawidłowo po polsku: zemleć.
Na razie to jedyna dopuszczalna w języku polskim forma gramatyczna.
W tym linku jest napisane: dopuszczalne w grach.
Nie w prawidłowej polszczyźnie.
Nie żal Panu, że język ojczysty umiera?
Tuskówna pisała “ubrałam bluzkę”. Bo przecież wszyscy tak mówią….
Nie, nie wszyscy. Jest jeszcze nieliczne grono, które pamięta gramatykę ze szkoły. To ubieranie butów i kurtek zawsze mnie będzie razić. Podobnie jak zwrot “Dobrze jej w tych włosach” albo koszmarek niezgodności podmiotu z orzeczeniem (“idąc drogą, przyszedł mi do głowy pomysł” – nota bene, cos takiego spotkałam w tekście publicysty zajmującego się kulturą, podobno artysty muzyka))
“Dopuszczalne w grach” nie dla wszystkich jest argumentem.
Polszczyzna umiera. Jej przyszłość to słowniki do gier.
Jak się nie dać zmielić – hmmm
Taki drobiazg, ale skoro edukacja to edukacja.
“Zmielić” – prawidłowo po polsku: zemleć.
Na razie to jedyna dopuszczalna w języku polskim forma gramatyczna.
http://sjp.pl/zmieli%E6
zmielić
W tym linku jest napisane: dopuszczalne w grach.
Nie w prawidłowej polszczyźnie.
Nie żal Panu, że język ojczysty umiera?
Tuskówna pisała “ubrałam bluzkę”. Bo przecież wszyscy tak mówią….
Nie, nie wszyscy. Jest jeszcze nieliczne grono, które pamięta gramatykę ze szkoły. To ubieranie butów i kurtek zawsze mnie będzie razić. Podobnie jak zwrot “Dobrze jej w tych włosach” albo koszmarek niezgodności podmiotu z orzeczeniem (“idąc drogą, przyszedł mi do głowy pomysł” – nota bene, cos takiego spotkałam w tekście publicysty zajmującego się kulturą, podobno artysty muzyka))
“Dopuszczalne w grach” nie dla wszystkich jest argumentem.
Polszczyzna umiera. Jej przyszłość to słowniki do gier.