Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata
J 18,33b–37
Piłat powiedział do Jezusa: „Czy Ty jesteś Królem żydowskim?” Jezus odpowiedział: „Czy to mówisz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o Mnie?” Piłat odparł: „Czy ja jestem Żydem? Naród Twój i arcykapłani wydali mi Ciebie. Co uczyniłeś?” Odpowiedział Jezus: „Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd”. Piłat zatem powiedział do Niego: „A więc jesteś królem?” Odpowiedział Jezus: „Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu”.
Do odsłuchania
* * * * *
Chrystus określił Bożą, niewidzialną rzeczywistość słowem „królestwo”, wziętym z codziennego języka ludzkiego. Tego królestwa nie można porównać jednak z królestwem ziemskim, politycznym, ponieważ ma ono charakter nadprzyrodzony, duchowy. Stwierdził to Chrystus przed Piłatem, gdy powiedział, że ono „nie jest z tego świata” (por. J 18, 36). Zostało jednak wśród tego świata zaszczepione, pośród niego ma się rozwijać i wzrastać za pośrednictwem i przez posługę Kościoła, który na ziemi „stanowi zalążek i zaczątek tego królestwa” (por. KKK 541).
Rzeczywistość określana mianem „Królestwo Boże” oznacza najogólniej panowanie Boga w świecie i w człowieku – w jego myślach, słowach i czynach. Pięknie to wyraził św. Paweł: „Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus” (Gal 2, 20).
Jezus, aby wypełnić wolę Ojca, zapoczątkował Królestwo Boże na ziemi (por. KKK 541). Swoją publiczną działalność rozpoczął w tym czasie, gdy Jan Chrzciciel został uwięziony przez Heroda. Przyszedł wówczas do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: „Czas się wypełnił i bliskie jest Królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (por. Mk 1, 14-15).
W osobie Jezusa Chrystusa, w Jego słowach i czynach, Królestwo Boże wkracza w dzieje człowieka i świata. Ma ono swój początek w Starym Testamencie, w obietnicach i zapowiedziach prorockich, danych ludowi wybranemu i całej ludzkości. Staje się centralnym tematem przepowiadania Jezusa, który naucza o nim przede wszystkim w przypowieściach. Jezus głosi w nich, że pierwszym i najważniejszym warunkiem wejścia do Królestwa Bożego jest nawrócenie, czyli takie myślenie i postępowanie, które będzie zawsze zgodne z Ewangelią.
Zbawiciel słowem i czynem ukazuje bezgraniczne miłosierdzie Ojca wobec grzeszników i ogromną radość w niebie, gdy choćby jeden z nich się nawraca. Największym zaś dowodem tej miłości będzie ofiara Jego życia na odpuszczenie grzechów (por. KKK 545). Męka, krzyż i zmartwychwstanie Jezusa potwierdzą prawdę wszystkich słów i czynów Jezusa.
W Ewangelii Jezus mówi do uczniów: „przyszło do was królestwo Boże” (Mt 12, 28); „królestwo Boże jest pośród was” (Łk 17, 21) i „królestwo Boże przyjdzie” (Mt 6, 10). Jak to rozumieć?
(…) Królestwo Boże jest w nich w tej mierze, w jakiej przyjmują wolę Bożą i rzeczywiście starają się ją wypełnić. Gdy tak czynią, realizuje się w nich Boże panowanie. Królestwo Boże dopiero przyjdzie, ponieważ Jezus nie doprowadził jeszcze dzieła zbawienia do końca. Stanie się to dopiero u kresu historii, gdy przyjdzie On w chwale jako Sędzia. Będzie to ostateczne zwycięstwo Boga nad szatanem i sprawiedliwi posiądą królestwo, przygotowane im od założenia świata (por. Mt 25, 31-46).
(…) michalici.pl
“Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”
Ewangelie jeszcze nie zostały napisane.
Greckie euangelion oznacza dobra nowina.
Prawdidłowo powinno być: wierzcie w dobrą nowinę.
Boże!
Jakże szybko zapomniano o Twych Słowach; „Królestwo Moje nie jest
z tego Świata” – pragnąc Cię obdarować czymś, co można określić globalną niegodziwością, niejako przy okazji, zdejmując ze swoich barków wszelką za nią odpowiedzialność?
Boski przekaz zaczął jawić się jak diamenty w piaskach pustyni, bo Boskie słowa „diamenty”, zasypywane były i są piaskiem naszej ludzkiej egoistycznej
i życzeniowej interpretacji.
Legere sin intellegere neglegere est
————————————–
Rzeczownik euangelion dosłownie oznacza „dobrą nowinę”. W świecie grecko-rzymskim termin ten był używany do opisywania lub ogłaszania wydarzeń o znaczeniu, takich jak objęcie tronu przez nowego władcę lub duże zwycięstwo militarne. Słowo to jest używane 76 razy w Nowym Testamencie. Jego pokrewny czasownik euangeliz ō oznacza „głosić (lub opowiadać) dobrą nowinę”. Czasownik ten występuje w Nowym Testamencie 54 razy. Z nielicznymi wyjątkami terminy te odnoszą się do pewnego aspektu dobrej nowiny o zbawieniu, którą Bóg oferuje tym, którzy wierzą w Jezusa jako Syna Bożego.
Jeden wyjątek znajduje się w 1 Tesaloniczan 3:6, gdzie Tymoteusz przyniósł Pawłowi dobrą nowinę ( euangeliz ō ) o wierze i miłości, które przejawiają się w kościele w Tesalonice. Inny przykład pojawia się w Galatów 1:6-9, gdzie Paweł sarkastycznie odnosi się do „innej dobrej nowiny”, która jest głoszona Tesaloniczanom. W tym kontekście wcale nie jest to „dobra nowina”.
Terminy euangelion i euangeliz ō są często tłumaczone jako „ewangelia” i „głosić/przepowiadać ewangelię”. Gospel to angielskie słowo, którego poprzednikiem było „godspel”, słowo złożone utworzone z go ̄d („dobry”) + „ spel ” („wiadomość” lub „opowieść”), co odsyła nas z powrotem do znaczenia euangelion — „dobra nowina ”.
Wiele tłumaczeń używa gospel bardzo często dla tych greckich słów. KJV używa gospe l 98 razy; NASB: 96 razy; ESV: 93 razy; NIV: 92 razy. Ale NLT używa gospel tylko 5 razy.
NLT zazwyczaj tłumaczy euangelion jako „Dobrą Nowinę”. I jest pisane wielką literą, aby zwrócić uwagę na fakt, że nie jest to po prostu dobra nowina — jest to Dobra Nowina o zbawieniu. Zespół tłumaczący NLT uważał, że słowo „ ewangelia ” jest dość znajome współczesnym czytelnikom, ale większość nie utożsamia go z podstawowym znaczeniem dobrej nowiny. Więc aby pomóc przekazać sedno, w większości fragmentów jest tłumaczone jako „Dobra Nowina”.
Często odnosimy się do ksiąg Mateusza, Marka, Łukasza i Jana jako do Ewangelii, ale najwcześniejsze greckie rękopisy nie używają słowa euangelion w nagłówku tych ksiąg. Zaczynają się po prostu od kata, terminu oznaczającego „według” — np. „Według Mateusza”. Podstawowym przesłaniem wszystkich czterech ksiąg jest Dobra Nowina o Jezusie, więc jest całkiem zrozumiałe, dlaczego niektóre późniejsze greckie rękopisy używają rozszerzonego nagłówka: euangelion kata — np. „Ewangelia według Mateusza”.
Czytając Ewangelie i listy, usłyszmy i przyjmijmy Dobrą Nowinę o zbawieniu, które Bóg ofiarowuje nam za darmo.
https://wpmu2.azurewebsites.net/nlt/2022/02/08/word-studies-in-the-new-living-translation-%CE%B5%E1%BD%90%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%BF%CE%BD-euangelion-%CE%B5%E1%BD%90%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%B6%CF%89-euangelizo/