Myśl dnia
przysłowie arabskie
Rady dotyczące życia rodzinnego
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Efezjan.
Niewolnicy, ze czcią i bojaźnią, w prostocie serca bądźcie posłuszni waszym doczesnym panom, jak Chrystusowi, nie służąc tylko dla oka, by ludziom się podobać, lecz jako niewolnicy Chrystusa, którzy z duszy pełnią wolę Bożą. Z ochotą służcie, jak byście służyli Panu, a nie ludziom, świadomi tego, że każdy, jeśli czyni co dobrego, otrzyma to z powrotem od Pana, czy to niewolnik, czy wolny.
A wy, panowie, tak samo wobec nich postępujcie: zaniechajcie groźby, świadomi tego, że w niebie jest Pan zarówno ich, jak wasz, a u Niego nie ma względu na osoby.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 145,10-11.12-13ab.13cd-14)
Refren: Pan Bóg jest wierny we wszystkich swych słowach.
Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła *
i niech Cię błogosławią Twoi święci.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa *
i niech głoszą Twoją potęgę.
Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę *
i wspaniałość chwały Twojego królestwa.
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków, *
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.
Pan jest wierny we wszystkich swoich słowach *
i we wszystkich dziełach swoich świętych.
Pan podtrzymuje wszystkich, którzy upadają, *
i podnosi wszystkich zgnębionych.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (2 Tes 2,14)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Bóg wezwał nas przez Ewangelię,
abyśmy dostąpili chwały naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 13,22-30)
Powszechne wezwanie do zbawienia
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
Raz ktoś Go zapytał: „Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?”
On rzekł do nich: „Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, a nie będą mogli.
Skoro Pan domu wstanie i drzwi zamknie, wówczas stojąc na dworze, zaczniecie kołatać do drzwi i wołać: «Panie, otwórz nam»; lecz On wam odpowie: «Nie wiem, skąd jesteście».
Wtedy zaczniecie mówić: «Przecież jadaliśmy i piliśmy z tobą, i na ulicach naszych nauczałeś». Lecz On rzecze: «Powiadam wam, nie wiem, skąd jesteście. Odstąpcie ode Mnie wszyscy dopuszczający się niesprawiedliwości».
Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów, gdy ujrzycie Abrahama, Izaaka i Jakuba, i wszystkich proroków w królestwie Bożym, a siebie samych precz wyrzuconych. Przyjdą ze wschodu i zachodu, z północy i południa i siądą za stołem w królestwie Bożym. Tak oto są ostatni, którzy będą pierwszymi, i są pierwsi, którzy będą ostatnimi”.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Dać się poznać Bogu
Ilu będzie zbawionych i kto? Jezus nie odpowiada na to pytanie, nie mówi czy wielu, czy nieliczni, nie informuje, kto tak, a kto nie. Jezus zwraca uwagę na zupełnie inną rzeczywistość. Nie wystarczy poznać Jezusa, słuchać Go, jeść z Nim, ale trzeba dać się też poznać Jezusowi. To właśnie są te ciasne drzwi prawdy o nas samych. Dać się poznać Jezusowi to pozwolić Mu być sobą dla nas, czyli Zbawicielem, i pozwolić sobie być sobą wobec Niego, czyli grzesznikiem potrzebującym miłosierdzia, przebaczenia, łaski, miłości.
Jezu, na ile potrafię Ci powierzyć siebie? Na ile potrafię być prawdziwy wobec Ciebie i samego siebie? Co jest dziś moją ciasną bramą?
Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2014”
s. Anna Maria Pudełko AP
Edycja Świętego Pawła
http://www.paulus.org.pl/czytania.html
Julianna z Norwich (1342 – po 1416), pustelnica angielska
Objawienia o Bożej miłości, rozdz. 39
[Kiedy grzesznik uznaje swoją winę], łaska boska wzbudza w nim tak wielką skruchę, współczucie i prawdziwe pragnienie Boga, że grzesznik, nagle wolny od grzechu i trudu, podnosi się… Skrucha nas oczyszcza, współczucie nas przygotowuje, prawdziwe pragnienie Boga zwraca nam godność. Według mojego sposobu pojmowania, oto trzy środki dzięki którym dusze idą do nieba; to znaczy te, które zgrzeszyły na ziemi i które zostaną zbawione. Ponieważ każda grzeszna dusza musi zostać uzdrowiona dzięki tym trzem lekarstwom. Nawet uzdrowiona, jej rany widzi Bóg, ale już nie jako rany, lecz jako chwalebne znaki. W zamian za naszą karę na ziemi – cierpienia i pokutę, w niebie otrzymamy nagrodę życzliwej miłości naszego Pana… Dla Niego grzech tych, którzy Go kochają, jest smutkiem i cierpieniem, ale ze względu na swoją miłość nie pragnie kary. Nagroda, którą otrzymamy nie będzie mała, ale wybitna, zaszczytna i chwalebna, i w ten sposób wstyd zostanie zamieniony w chwałę i radość.
Ponieważ w swej życzliwości nasz Pan nie chce, aby Jego słudzy rozpaczali na skutek żałosnych i częstych upadków; nasze upadki nie przeszkadzają Mu w kochaniu nas… Pragnie, byśmy wiedzieli, że jest podwaliną naszego życia w miłości, a nawet więcej, jest naszym wiecznym opiekunem, broniącym nas z mocą przeciw wszelkim wrogom, którzy gwałtownie na nas nastają. I, niestety, ogromnie Go potrzebujemy, ponieważ często pozwalamy się dominować naszym wrogom, kiedy upadamy.
www.evzo.pl
***************************************************************************************************************************
ŚWIĘTYCH OBCOWANIE
 |
Święty Felicjan, męczennik |
 |
Błogosławiony Michał Rua, prezbiter |
 |
Bazylika metropolitalna w Częstochowie |
Dodaj komentarz