wzgórze na północnym brzegu jeziora Genezaret, w okolicach Kafarnaum
(2 Kor 1,1-7)
Paweł, z woli Bożej apostoł Chrystusa Jezusa, i Tymoteusz, brat, do Kościoła Bożego, który jest w Koryncie, ze wszystkimi świętymi, jacy są w całej Achai. Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa. Błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec miłosierdzia i Bóg wszelkiej pociechy, Ten, który nas pociesza w każdym naszym utrapieniu, byśmy sami mogli pocieszać tych, co są w jakiejkolwiek udręce, pociechą, której doznajemy od Boga. Jak bowiem obfitują w nas cierpienia Chrystusa, tak też wielkiej doznajemy przez Chrystusa pociechy. Ale gdy znosimy udręki – to dla pociechy i zbawienia waszego; a gdy pocieszani jesteśmy – to dla waszej pociechy, sprawiającej, że z wytrwałością znosicie te same cierpienia, których i my doznajemy. A nadzieja nasza co do was jest silna, bo wiemy, że jak cierpień jesteście współuczestnikami, tak i naszej pociechy.
(Ps 34,2-9)
REFREN: Wszyscy zobaczcie, jak nasz Pan jest dobry
Będę błogosławił Pana po wieczne czasy.
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem,
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.
Wysławiajcie razem ze mną Pana,
wspólnie wywyższajmy Jego imię.
Szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał
i wyzwolił od wszelkiej trwogi.
Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością,
oblicza wasze nie zapłoną wstydem.
Oto zawołał biedak i Pan go usłyszał,
i uwolnił od wszelkiego ucisku.
Anioł Pański otacza szańcem bogobojnych,
aby ich ocalić.
Skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry,
szczęśliwy człowiek, który znajduje w Nim ucieczkę.
(Mt 5,12a)
Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie.
Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie.
(Mt 5,1-12)
Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami: Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni. Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią. Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą. Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi. Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni jesteście, gdy /ludzie/ wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami.
Bł. Bogumił (zm. ok. 1204), arcybiskup gnieźnieński, misjonarz Prus i pustelnik, od średniowiecza przyzywany był w modlitwie jako orędownik dobrego zdrowia. Także w dzisiejszym wspomnieniu liturgicznym zanosimy do Boga przez jego wstawiennictwo prośby o zachowanie zdrowia duszy i ciała, o właściwy ład i równowagę tego, co w nas duchowe i cielesne. Niekiedy osiągnięcie tej równowagi wymaga od nas radykalizmu, by ciało, przez pożądliwość sprzeciwiające się duchowi, nie zatraciło się w piekle razem z duszą.
Piotr Stasiński OFMCap, „Oremus” czerwiec 2005, s. 41 – mateusz.pl
Drugi List do Koryntian – Kolejny list św. Pawła, pisany z Macedonii, zawiera przede wszystkim apologię apostolatu św. Pawła. Wobec negowania przez niektórych Koryntian uprawnień Pawła jako apostoła, Paweł broni się ukazując ogrom łask jakie otrzymał od Boga i ogrom trudów i cierpień poniesionych podczas głoszenia Ewangelii. Paweł zdaje sobie sprawę z tego, że jego powołanie na głosiciela Dobrej Nowiny jest wielkim skarbem przechowywanym w glinianym naczyniu, jakim jest on sam, jako osoba ludzka. Ale właśnie w taki sposób okazuje się ogromna moc Boga, działająca w słabym człowieku i przez niego (2 Kor 4,7).
– vide: http://nowezycie.archidiecezja.wroc.pl/numery/112008/07.html