za:
http://sacerdoshyacinthus.wordpress.com/2013/03/29/refleksja-na-wielki-piatek-niechciany-krzyz/
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
Ecce lignum crucis in quo salus mundi pependit.
Venite adoremus.
Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata.
Pójdźmy z pokłonem.
Et ego, si exaltatus fuero a terra, omnes traham ad meipsum.
„A Ja, gdy zostanę nad ziemię wywyższony, przyciągnę wszystkich do siebie” (J 12, 32).
Wielki Piątek to pamiątka Męki i Śmierci Naszego Pana Jezusa Chrystusa.
Pan Jezus umarł na Krzyżu dla naszego zbawienia. Adorujmy z pokorą i czcią Naszego Pana Ukrzyżowanego. Dla nas On cierpi, dla nas umiera, nas zbawia. Klękajmy!
Wisi na krzyżu Pan, Stwórca nieba,
Płakać za grzechy, człowiecze, potrzeba.
Ach! Ach! Na krzyżu umiera,
Jezus oczy swe zawiera.
Miłość do Krzyża to wyraz naszej wiary i pokory. Chcę mieć Krzyż przed oczami! On przypomina mi o Chrystusowej Ofierze Golgoty, która uobecnia się w każdej Mszy Świętej. Znak miłości Boga do nas, ludzi!
Od wieków Krzyż towarzyszył Mszy Świętej. Wysoka stosowność, bo kieruje myśli kapłana i uczestników do Boga – fundamentalne ukierunkowanie akcji liturgicznej: versus Deum, ad Orientem – ku Bogu.
Od wieków Krzyż towarzyszy Mszy Świętej. Wysoka stosowność, bo Msza Święta jest uobecnieniem Chrystusowej ofiary Golgoty.
Krzyż w centralnym miejscu ołtarza przypomina: Boże sprawy tu się dzieją! Wielka Tajemnica Wiary – Mysterium Fidei! Patrz, człowiecze i rozważaj z czcią i pokorą!
W ostatnich kilkudziesięciu latach stała się w Kościele rzecz niebywała (z czyjej inspiracji?): wbrew wielowiekowej tradycji, pod osłoną przepisów, w wielu miejscach wyrzucono Krzyż z centralnego miejsca ołtarza. Neodogmatem stało się, że „przewodniczący” musi patrzeć na zgromadzonych a oni na niego. Chrystusa usunięto w znaku Jego Krzyża, aby nie przeszkadzał. Mądry kardynał Ratzinger nazwał to dosadnie „prawdziwie absurdalnym zjawiskiem” (Duch liturgii).
Jest poważny i zarazem pocieszający aspekt eklezjalny: w kwestię jest zaangażowany autorytet papieski – Ojciec Święty Benedykt XVI przywrócił Krzyżowi centralne miejsce na ołtarzu!
O jakiej obronie Krzyża chcemy dzisiaj mówić, jeżeli usuwamy Krzyż z najświętszego kontekstu świętej celebracji Mszy Świętej?
O jakim rozumieniu Mszy Świętej chcemy dzisiaj mówić, jeżeli usuwamy Krzyż z najświętszego kontekstu świętej celebracji Eucharystycznej?
O jakim kapłaństwie chcemy dzisiaj mówić, jeżeli celebrujący Mszę Świętą nie chce mieć przed oczami Krzyża, Chrystusa Ukrzyżowanego?
Sposób odniesienia do Krzyża na ołtarzu jest dzisiaj probierzem naszej wiary w Jezusa Chrystusa, jako Pana i Boga, który umarł i zmartwychwstał dla naszego zbawienia.
Sposób odniesienia do Krzyża na ołtarzu jest dzisiaj fundamentalnym probierzem katolickiego czyli prawdziwego rozumienia Mszy Świętej jako Ofiary uobecniającej Ofiarę Golgoty.
Sposób odniesienia do Krzyża na ołtarzu jest dzisiaj fundamentalnym probierzem katolickiego czyli prawdziwego rozumienia katolickiego kapłaństwa, dzięki któremu może być składana codzienna Ofiara – ad maiorem Dei gloriam oraz dla uświęcenia żywych i umarłych.
Adoramus te, Christe, et benedicimus tibi,
quia per sanctam crucem tuam redemisti mundum.
Kłaniamy Ci się, Panie Jezu Chryste, i błogosławimy Tobie,
żeś przez Krzyż i Mękę Swoją świat odkupić raczył.
12 lipca i 13 września oraz 4 lipca 2012 pisałem o dramacie wyrzuconego Krzyża. W Wielki Piątek – i nie tylko – słowo aktualne!
Zapraszam do odsłuchania pierwszego ze wspomnianych tekstów:
AUDIO
* * *
Po Soborze Watykańskim II Pan Bóg nie zmienił poglądów.
* * *
Jeżeli nie klękniemy przed Panem Bogiem,
Rok Wiary będzie mnożeniem słów i oklasków.
Dodaj komentarz