A więc USA właśnie zbombardowały Iran…

Kategoria: Archiwum, Co piszą inni, Filozofia, Kontrowersyjne, Militaria, Niekonwencjonalne, Polecane, Polityka, Polska, Świat, Ważne

Autor:

AlterCabrio

, 22 czerwca 2025

Może USA naprawdę zrzuciły bomby na prawdziwe miejsca i zginęli prawdziwi ludzie. Może zrzucili prawdziwe bomby na puste miejsca (wiemy, że tak robią po uprzedzających telefonach) i nikt nie zginął. Może ani bomby, ani miejsca nie są prawdziwe.

Wiemy, że rządy rzekomo „wrogich” krajów współpracują ze sobą, aby sprzedać wielkie kłamstwo.

−∗−

Tłumaczenie: AlterCabrio – ekspedyt.org

−∗−

A więc USA właśnie zbombardowały Iran…

Niecałą godzinę temu prezydent Donald Trump ogłosił, że amerykańskie siły powietrzne przeprowadziły „ukierunkowane ataki” na irańskie obiekty nuklearne.

W chwili, gdy to piszę, przemawia do narodu…

Iran z kolei twierdzi, że zakład nuklearny Fordow został ledwie uszkodzony i „ewakuowany kilka miesięcy temu”.

Kto może powiedzieć, co jest prawdą? Każdy materiał filmowy, który się pojawi, może być wygenerowany przez AI. Albo stanowić wycięte sceny z gry wideo. Albo filmy z jakiejś innej eksplozji w innej wojnie.

Może USA naprawdę zrzuciły bomby na prawdziwe miejsca i zginęli prawdziwi ludzie. Może zrzucili prawdziwe bomby na puste miejsca (wiemy, że tak robią po uprzedzających telefonach) i nikt nie zginął. Może ani bomby, ani miejsca nie są prawdziwe.

Wiemy, że rządy rzekomo „wrogich” krajów współpracują ze sobą, aby sprzedać wielkie kłamstwo.

Iran nie tylko poszedł za „covidem”, ale odegrał kluczową rolę na wczesnych etapach narracji. Rząd irański zmusił swoich obywateli do szczepień, wprowadził lockdowny, dystans społeczny i paszporty szczepionkowe.

Wiemy, że żaden z rządów USA, Izraela czy Iranu nie przejmuje się życiem cywilów drugiej strony. Co ważniejsze, wiemy, że żaden z nich nie przejmuje się życiem własnych cywilów.

Jeśli USA, Izrael i Iran potrafią współpracować i udawać, że mają pandemię, to mogą też współpracować i udawać, że toczą wojnę.

Jeśli są gotowi zatruwać, uśmiercać i okradać własnych obywateli w imię fałszywej „pandemii”, to oczywiście są gotowi palić, strzelać i bombardować obywateli innych państw w imię równie fałszywej „wojny”.

Biorąc pod uwagę wszystkie posiadane przez nas informacje, jest to jedyny logiczny wniosek, jaki można wysnuć.

Jedyne pytanie, które powinniśmy sobie zadać – jak zawsze – brzmi: dlaczego?

Na razie słychać tylko brzęk tłuczonego szkła i krzyki komentatorów: „Na Boga, to muzyka Sił Powietrznych USA!”

Zapraszam na transmisję w przyszłym tygodniu, żeby zobaczyć, czy uda im się obronić pas [retain their belt].

Tutaj jest 3.30 w nocy. Jestem zmęczony.
________________

So, the US just bombed Iran…, Kit Knightly, Jun 22, 2025

−∗−

BONUS:

„Republika Islamska dobiegła końca”: wygnany następca tronu wzywa Irańczyków do powstania i obalenia reżimu (wideo)

Reza Pahlawi – wygnany następca tronu Iranu – opublikował swój jak dotąd najbardziej bezczelny apel o zmianę reżimu, wzywając miliony ludzi do wyjścia na ulice i położenia kresu teokracji rządzącej od 1979r.

„Rodacy, Republika Islamska dobiegła końca i jest bliska upadku. Chamenei, jak przestraszona mysz pod ziemią, stracił kontrolę nad sytuacją. To, co się zaczęło, jest nieodwracalne.”
„Przyszłość jest świetlana i razem pokonamy tę ostrą krzywą historii.”

Oświadczając, że „machina represji w Teheranie jest w stanie rozpadu”, Pahlavi nalega, aby ostateczny cios został zadany z ulicy:

„Tylko masowe powstanie zdoła zakończyć ten koszmar raz na zawsze”. Teraz jest czas, aby powstać. Teraz jest czas, aby odzyskać [kraj]”.

Wzywa wszystkie prowincje do przyłączenia się do buntu:

„Wszyscy razem. Od Bandar Abbas do Bandar Anzali, od Szyrazu do Isfahanu, od Tebrizu do Zahedanu, od Maszhadu do Ahwazu, od Shahr-e-Kord (miasto) do Kermanszah, zaznaczmy naszą obecność i zakończmy ten reżim”.

Przewidując obawy związane z chaosem po rewolucji, były książę, który opuścił Iran w 1978r., a obecnie opowiada się za świecką demokracją, przedstawia plan działania:

„Nie martwcie się o przyszłość po upadku Republiki Islamskiej. Iran nie stanie się miejscem wojny domowej i niestabilności. Mamy plany na przyszłość Iranu po upadku. Jesteśmy gotowi najpierw na 100-dniowy plan po upadku Republiki Islamskiej i ustanowienie narodowego i demokratycznego rządu dla ludu Iranu i w rękach ludu Iranu”.

Pahlavi apeluje do żołnierzy, policjantów i urzędników o porzucenie umierającego porządku:

„Nie próbujcie zachować skorumpowanego i zgniłego reżimu, którego upadek właśnie się zaczął, co jest pewne. Stańcie po stronie ludu i nie stawajcie przeciwko ludowi Iranu. Nie poświęcajcie się dla zgniłego reżimu. Stając po stronie ludu, ratujcie swoje życie”.

Kończy obietnicą odnowienia:

„Odegrajmy historyczną rolę w budowie Iranu i przyczyńmy się do jego przyszłości. Przed nami wolny i prosperujący Iran”.

Gdy gospodarka Iranu znajduje się w stanie swobodnego spadku, protesty narastają, a napięcia regionalne osiągają punkt krytyczny, przesłanie Pahlawiego ląduje niczym zapałka na suchej podpałce. To, czy wezwanie wywoła ogólnokrajowe powstanie, czy zostanie stłumione przez istniejących jeszcze lojalistów reżimu, ukształtuje los 85 milionów Irańczyków.

________________

The Islamic Republic Has Come to an End’: Exiled Crown Prince Urges Iranians to Rise Up and Overthrow the Regime (Translated Video), Vlad Tepes, June 18, 2025

−∗−

[Na pewno] warto porównać:

III wojna światowa i inne symulakra
Kiedy nie musisz dostosowywać się do żadnej konkretnej ideologii, możesz nosić dowolną maskę, którą akurat musisz założyć. Możesz odgrywać dowolną rolę, jaka jest wymagana. To wszystko jest tylko marketingiem, reklamą, […]

Tagi: covid, iran, Izrael, Kit Knightly, lockdowny, Off-Guardian, OffGuardian, Persja, rewolucja, Reza Pahlavi, USA

O autorze: AlterCabrio

If you don’t know what freedom is, better figure it out now!

12 komentarzy

Odpowiedz

AlterCabrio

22 czerwca 2025 godz. 12:05

Jak zawsze warto podchodzić do takich wydarzeń z dystansem. Pisałem o tym w 2024r.
____________

Nie twierdzę, że należy lekceważyć obecne wydarzenia, ale też nie ulegać chętnym do rozbujania emocji.

Pod rozwagę.

Arcybiskup Fulton J. Sheen o Polsce pisze w 1953 roku

Polska albo III wojna światowa

Podstawową lekturą ogromnej większości ludzi jest codzienna gazeta. Oznacza to, że ich myślenie jest w dużym stopniu ustandaryzowane, że ich wiedza o świecie pochodzi głównie z jednego źródła, a to, co się wydarzyło, jest mało ważne, albowiem nic nie jest równie stare, co wczorajsza gazeta. Podobnie jak nasza pamięć wpływa na nasze obecne działania i nasze przyszłe decyzje, tak również wydarzenia, które miały miejsce w naszym świecie politycznym, w znacznym stopniu determinują to, co zdarzy się w przyszłości. Wśród minionych wydarzeń z ostatnich lat chyba żadne nie podsumowuje tak trafnie naszych problemów, jak zapomniana tragedia Polski.

Pamiętam, jak kilka lat temu napisałem takie oto słowa do audycji radiowej: „Polska została ukrzyżowana między dwoma złodziejami”. Przez dwóch złodziei miałem na myśli hitlerowców i Sowietów. Amerykanie w tamtych czasach wierzyli, że Sowieci są szczerzy, mimo że Lenin mówił, iż „musimy użyć każdego kłamstwa, oszustwa i podstępu, aby zaprowadzić światową rewolucję”. Otrzymałem telegram od jednego z moich cenzorów, który stwierdził, że nie mogę wygłosić tego oświadczenia na antenie, ponieważ byłoby ono obraźliwe dla Sowietów. Odesłałem depeszę zapytując: ” A gdyby tak nazwać Rosję dobrym złodziejem?”Ale cenzor nie uznał tego za ani trochę śmieszne.

Faktem było i jest, że Polska została ukrzyżowana między dwoma złodziejami. Osiemdziesiąt pięć procent jej domów zostało zniszczonych najpierw przez hitlerowców, a milion ludzi został bez dachu nad głową. Potem przyszli Sowieci, by utrwalić ruinę i dodać nowe ogniwa do łańcuchów niewoli. To właśnie z powodu Polski rozpoczęła się II wojna światowa i tak to rozumiano, gdy mówiono „Gdańsk albo II wojna światowa”. Choć dziś dziennikarze mówią o Rosji i III wojnie światowej, trafniejsze sformułowanie brzmiałoby „Polska albo III wojna światowa”. Polska jest zwierciadłem sytuacji na świecie; jest ona węzłem polityki europejskiej; jest kluczem do tego, czy w następnym stuleciu będzie panowała na świecie sprawiedliwość, czy przemoc.

Wyjątkowość Polski bierze się nie z tego, że Sowieci zgwałcili ją i wzięli do swojego imperialistycznego haremu, ale z tego, że pod koniec II wojny światowej Europa współuczestniczyła w tej zbrodni. Zniknęła Polska, ze względu na którą Anglia i Francja chwyciły za broń, Polska będąca sercem Karty Atlantyckiej, pod którą podpisał się Stalin. Karta Atlantycka obiecywała, że każdy lud i każdy naród będzie mógł wybrać taki rząd, jaki uzna za stosowny; Polsce tego odmówiono – najpierw przez inwazję Sowietów, a potem przez współudział Europy w mordzie dokonanym na Polsce.

Organizacja Narodów Zjednoczonych zdaje się nie dostrzegać niekonsekwencji w tym, że Sowieci – siejąc zamęt w Afryce, Azji i Ameryce Południowej oraz podżegając do nacjonalizmu – jednocześnie odmawiają prawa do samostanowienia Polsce i innym krajom za żelazną kurtyną. Rosja nie miała prawa do Polski – to jest elementarna etyka międzynarodowa. Prawne usankcjonowanie przez Europę siłowego zagarnięcia [Polski] było tożsame ze zgodą na rozbój.

Załóżmy, że cały akcent Wolnego Świata w ONZ zostałby zmieniony. Przypuśćmy, że zamiast organizować siły polityczne przeciwko „wrogiej” Rosji, zmieniono by akcenty i ponownie poruszono by kwestię Polski? Wówczas akcent nie byłby położony na przeciwstawienie się złu, lecz na obronę praw. Żaden naród nie jest silny, gdy przeciwstawia się innemu narodowi, ponieważ ów kradnie, ale każdy naród jest silny, gdy potwierdza, że uczciwość powinna być zasadą we wszystkich stosunkach międzynarodowych. W zjednoczeniu na rzecz praw Polski drzemie więcej energii niż w zjednoczeniu przeciwko imperializmowi Rosji.

Jeśli wolne narody nie przyjmą postawy umiłowania dobra, nadzieja Polski będzie musiała wznieść się ponad wszelkie nadzieje polityki. Ponadto w naszych sercach powinniśmy połączyć wierność obowiązkowi odbudowy Polski z uznaniem olbrzymiej dysproporcji tego zadania. Nasze nadzieje powinny być wtedy przyrównane do kwiatów i drzew, które w długie zimy zrzucają swą zieleń, by odrodzić się następnej wiosny. A jeśli narody zawiodą, Polska musi zaufać Chrystusowi, który łkał nad grobem Łazarza i który płacze teraz nad Polską. Wtedy Polska znajdzie zapewnienie swojej chwały w Tym, który mówi: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem”.

Arcybiskup Fulton J. Sheen

Źródło: „On Being Human”, 1983 r., str. 301-304. (Tekst pochodzi z 1953 r.)

Za dakowski.pl
Odpowiedz

CzarnaLimuzyna

22 czerwca 2025 godz. 12:27 - w odpowiedzi do: AlterCabrio 12:05

Ponadczasowy czyli aktualny właśnie w tej chwili pogląd Arcybiskupa Fultona J. Sheena. Rzecz ważniejsza od płytkich spekulacji.
Odpowiedz

Klara

22 czerwca 2025 godz. 12:42

Jaki mądry i piękny tekst, i jak w subtelny sposób nawołujący do nawrócenia:
“Polska musi zaufać Chrystusowi, który łkał nad grobem Łazarza i który płacze teraz nad Polską. Wtedy Polska znajdzie zapewnienie swojej chwały w Tym, który mówi: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem”.
Odpowiedz

AlterCabrio

22 czerwca 2025 godz. 12:58

Pan Tomasz bez hamulców i poprawności. Są też omówienia wystąpień przywódców.

USA Zaatakowały Iran: Co naprawdę się Wydarzyło? Czy Trump Rozpoczął Trzecią Wojnę Światową? – Tomasz Piekielnik [77min]
Odpowiedz

pokutujący łotr

22 czerwca 2025 godz. 13:01

Powrót na scenę Cyrusa Rezy Pahlaviego, synalka obalonego szacha Iranu Mohammeda Rezy Pehlaviego, z nawoływaniem do “zmiany reżimu w Iranie” jest spełnieniem głównego celu ataku Izraela na Iran – gdzie mniej im chodziło o zniszczenia doraźne, a bardziej o obalenie ajatollahów. Nie jestem ich wielbicielem, ale Mohammed Reza Pahlavi był absolutnym agentem Bestii, najbardziej mu pasowało wesołe życie z koksem i panienkami, co “w świecie demokratycznym” nazywano “budowaniem demokracji”. Jego synuś nawołuje teraz swych rodaków do buntu, siedząc sobie na synekurze w Stanach, gdzie dostaje zapewne tłuste kęski z omastą i wie, z jakiego klucza ma śpiewać, jak by powiedział Stanisław Michalkiewicz. Mam nadzieję, że Irańczycy go nie posłuchają, pamiętając jeszcze rządy tatusia.
Odpowiedz

AlterCabrio

22 czerwca 2025 godz. 13:28

Z zupełnie innej strony.
_________

Izraelsko-irańskie stosunki, które są ukrywane

Izraelsko-irańskie stosunki, które były przed wami ukrywane

Izrael – Iran: konfrontacja

Starcie między Izraelem a Iranem w ogóle nie odpowiada obrazowi przedstawianemu przez media. Jego korzenie sięgają czasów sprzed Republiki Islamskiej i nie mają nic wspólnego z rozwojem bomby atomowej.

Obecny wybuch wojny ma na celu zatuszowanie występków Argentyńczyka Rafaela Grossiego, dyrektora Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej.

Sieć Voltaire | Paryż (Francja) 17 czerwca 2025 r.

Oto jesteśmy: Rozpoczęła się konfrontacja między Izraelem a Persją. Rozpoczęła się nie w Republice Islamskiej, ale w tym, co ją poprzedzało. Ta wojna miała trwać, dopóki jeden z przeciwników nie zostanie wyczerpany.

Aby zrozumieć, co się dzieje i nie wpaść w jedną z dwóch oficjalnych narracji, zaciemniających istotę problemu, koniecznych jest kilka retrospekcji.
Wrogowie Iranu w XX wieku

Wszystkie demonstracje w Iranie przeciwko zewnętrznym wrogom kończą się nieuchronnym „Śmierć Brytanii! Śmierć USA! Śmierć Izraelowi!” To krzyk, który pochodzi z głębi cierpienia Persów od czasów I wojny światowej.

• Chociaż my na Zachodzie nie jesteśmy tego świadomi, Iran był w rzeczywistości ofiarą największego ludobójstwa I wojny światowej w latach 1917-1919 [ 1 ] . Od 6 do 8 milionów ludzi z populacji liczącej od 18 do 20 milionów, czyli od jednej czwartej do jednej trzeciej Irańczyków, zmarło z głodu. Iran, mimo że był krajem neutralnym, został zmiażdżony przez armie brytyjskie na tle rywalizacji między bolszewikami a Osmanami. Ten horror pozostawił traumatyczne wspomnienie, które jest nadal bardzo obecne w Iranie [ 2 ] . Dla Irańczyka nie ma wątpliwości, że Zjednoczone Królestwo jest pierwszym wrogiem jego kraju.

• Brytyjczycy, którzy skolonizowali Iran z pomocą jednego ze swoich oficerów, Rezy Szacha (1925-1941), obalili go, aby doprowadzić do władzy jego syna, Mohammada Rezę Pahlawiego (1941-1979). Za tą fasadą rabowali ropę naftową kraju. W 1951 roku szach mianował Mohammada Mossadegha premierem. Mossadeg znacjonalizował ropę naftową ze szkodą dla Londynu. Następnie wybuchł spór, w którym Brytyjczycy złośliwie zaatakowali i z pomocą Amerykanów zorganizowali kolorową rewolucję. Była to „Operacja Ajax” [ 3 ] .

Nowym [perskim] reżimem nie kierował już Londyn, ale Waszyngton. Ambasada USA, która zainstalowała telefony ministrów, zainstalowała odgałęzienia wszystkich linii, aby móc podsłuchiwać na żywo bez ich wiedzy. System ten został odkryty podczas rewolucji w 1978 roku. Dlatego też Irańczycy nie mają wątpliwości, że Stany Zjednoczone są ich drugim wrogiem.

• Kiedy Mossadegha obalili, Brytyjczycy zastąpili go generałem Fazlollahem Zahedim. Zahedi był nazistą [co u niego znaczy? md] , którego uwięzili w Kairze, ale Londyn liczył na niego, że przywróci „porządek”. Dlatego też utworzył tajną policję wzorowaną na Gestapo. Sprowadził byłych nazistów, aby ich szkolić, a kilkaset „rewizjonistycznych syjonistów” zostało wysłanych przez Icchaka Szamira (wówczas pracującego dla Mossadu), aby ich nadzorować [ 4 ] . Okropności Sawaka, najstraszniejszej tajnej policji na świecie w tamtym czasie, można nadal oglądać w muzeum poświęconym jej w Teheranie [ 5 ] . Dlatego też nie ma wątpliwości wśród Irańczyków, że Izrael jest ich trzecim wrogiem.
Jedyny wróg Izraela w XX wieku

Wbrew temu, w co wierzy izraelska opinia publiczna po 25 latach „rewizjonistycznej syjonistycznej” propagandy, Iran — ani szach, ani Republika Islamska — nigdy nie miał na celu eksterminacji ludności żydowskiej okupowanej Palestyny. Jak jasno stwierdził prezydent Mahmud Ahmadineżad, celem było zniszczenie państwa Izrael, tak jak Rosja zniszczyła ZSRR [ 6 ] .

Nie, jedynym wrogiem państwa Izrael jest ten, który sabotował każdą próbę pokoju między Żydami i Arabami przez 80 lat: Zjednoczone Królestwo. Jak często wyjaśniałem, gdy Foreign Office opracowało swój plan zatytułowany „Przyszłość Palestyny” w 1915 r., zdecydowało, że państwo żydowskie powinno zostać utworzone w Mandatowej Palestynie, ale że w żaden sposób nie powinno być w stanie zapewnić sobie własnego bezpieczeństwa. Dopiero dwa lata później rząd Davida Lloyda George’a opracował Deklarację Balfoura, ogłaszając utworzenie Żydowskiego Domu Narodowego, a rząd Woodrowa Wilsona zobowiązał się do utworzenia niezależnego państwa dla Żydów z Imperium Osmańskiego.

Autor tego tekstu, Lord Herbert Samuel, został brytyjskim Wysokim Komisarzem Palestyny. Lojalnie faworyzował „rewizjonistycznych syjonistów” Żabotyńskiego z jednej strony i antysemitę Mohammeda Amina al-Husseiniego jako Wielkiego Muftiego Jerozolimy z drugiej. Następnie został mianowany Sekretarzem Stanu ds. Wewnętrznych w rządzie Archibalda Sinclaira.

Polityka ta trwa nieprzerwanie do dziś: Wielka Brytania jedną ręką wspiera „rewizjonistycznego syjonistę” Benjamina Netanjahu, a drugą – Bractwo Muzułmańskie, którego palestyńską odnogą jest Hamas.
Przedłużanie się konfliktu między „rewizjonistycznymi syjonistami” a Iranem

Krótko po II wojnie światowej prezydent USA Dwight D. Eisenhower wyraził obawę, że jego izraelski odpowiednik, Chaim Weizmann, może zrealizować „Wielki Izrael”, mając na myśli przywrócenie nie Królestwa Jerozolimy (które w dużej mierze istniało już w Państwie Izraela), ale byłego Imperium Asyryjskiego (tj. od Nilu do Eufratu). Poprosił swojego sekretarza stanu, Johna Fostera Dullesa, o zorganizowanie sojuszu między Syrią a Iranem w celu zrównoważenia wpływów Izraela.

Na prośbę Waszyngtonu prezydent Syrii Adib Chishakli (SSNP) (1953-1954) podpisał 24 maja 1953 r. umowę o współpracy wojskowej z suwerenem [szachem] Iranu Mohammadem Rezą Pahlawim. [ 7 ] Dlatego też głupotą jest dziś potępianie tego sojuszu (nazywanego obecnie „Osią Oporu”) tylko dlatego, że oba reżimy zostały zdekolonizowane.

A jednak właśnie to robimy. W 1979 roku prezydent USA Jimmy Carter wygnał szacha z Iranu i położył kres jego roszczeniom dominacji na Bliskim Wschodzie, zdobywając „bombę atomową” dostarczoną przez prezydenta Francji Valéry’ego Giscarda d’Estaing i premiera Jacques’a Chiraca [ 8 ] . Aby zastąpić szacha, Carter, za radą swojego doradcy ds. bezpieczeństwa narodowego Zbigniewa Brzezińskiego, przeniósł imama Ruhollaha Chomeiniego z Francji do Teheranu. Izrael początkowo wspierał Iran w walce z Irakiem, dostarczając mu broń, gdy było to potrzebne. Tel Awiw zorganizował nawet irańską stronę skandalu Iran-Contras. Następnie stopniowo zmienił strategię [ 9 ] , zachowując pewne pozostałości z czasów szacha. Na przykład konsorcjum EAPC-B, które jest w równych częściach własnością obu państw, nadal obsługuje rurociąg Ejlat-Aszkelon, który ma kluczowe znaczenie dla gospodarki Izraela. W 2018 roku Kneset uchwalił ustawę, która karze 15 latami więzienia za każdą publikację informacji o właścicielach tej firmy [ 10 ] .

Począwszy od inwazji Anglosasów na Irak w 2003 r., rzekomo z powodu roli, jaką odegrał w atakach z 11 września 2001 r., Londyn i Waszyngton zaczęły rozpowszechniać pogłoski o rzekomej irańskiej broni jądrowej, tak samo jak zrobiły to w przypadku rzekomej broni masowego rażenia w Iraku . [ 11 ] W tym czasie Londyn i Waszyngton miały nadzieję zmusić Iran do pomocy w walce z Irakiem.

Wpływy te doprowadziły do przyjęcia przez Radę Bezpieczeństwa ONZ rezolucji 1737 (23 grudnia 2006) i 1747 (24 marca 2007) [ 12 ] . Propagandę tę wykorzystał następnie przywódca izraelskiej opozycji, Benjamin Netanjahu. Przez 25 lat nadal potępiał „bliską” produkcję irańskiej bomby atomowej, pomimo przedłożenia przez Teheran Organizacji Narodów Zjednoczonych rezolucji wzywającej do utworzenia „strefy wolnej od broni jądrowej na Bliskim Wschodzie” [ 13 ] .

Jakkolwiek by było, William Burns (późniejszy dyrektor CIA Joe Bidena) negocjował Joint Comprehensive Plan of Action (JCPoA) z Iranem w 2013 r. jako zastępca asystenta sekretarza stanu prezydenta Baracka Obamy w Omanie. Miało to miejsce podczas spotkań 5+1 (tj. pięciu mocarstw posiadających broń jądrową w Radzie Bezpieczeństwa plus Niemcy) w Genewie. Ale nie został podpisany aż do dwóch lat później w Wiedniu, a Stany Zjednoczone i Iran zarezerwowały sobie długą przerwę na sfinalizowanie tajnego dodatku.

W bardzo długim wywiadzie [ 14 ] Barack Obama oświadczył krótko przed końcem swojej drugiej kadencji, że prewencyjnie odmówił powstrzymania Iranu przed zaangażowaniem się w wyścig nuklearny, ale że jest gotowy interweniować, jeśli Teheran będzie kontynuował wojskowy program nuklearny. Jego doradca ds. bezpieczeństwa narodowego, Susan Rice, wyjaśniła: „Umowa z Iranem nigdy nie miała na celu zapoczątkowania nowej ery stosunków między Stanami Zjednoczonymi a Iranem. Była o wiele bardziej pragmatyczna i minimalistyczna. Celem było po prostu uczynienie niebezpiecznego kraju znacznie mniej niebezpiecznym. Nikt nie spodziewał się, że Iran stanie się życzliwym aktorem”.

Stanowisko Stanów Zjednoczonych [ 15 ] nie uległo zmianie. Chociaż prezydent Donald Trump jednostronnie wycofał się z JCPoA i tajnego aneksu wynegocjowanego przez Baracka Obamę w trakcie swojej pierwszej kadencji, to jedynie ustnie zakazał Iranowi wzbogacania uranu, a nie w trakcie negocjacji.

W tym okresie Iran zaczął mobilizować społeczności szyickie na Bliskim Wschodzie, aby zapewnić sobie bezpieczeństwo. Następnie, wraz z generałem Qassemem Soleimanim, Teheran powrócił do doktryny Chomeiniego, polegającej na pomocy, a nie instrumentalizacji. Iranowi zabrakło „pełnomocników”, zanim Izrael zniszczył Hamas, Hezbollah i wiele innych. Wszystkie stały się niezależne.
Wydarzenia, które wywołały konfrontację

Irański minister wywiadu Esmail Khatib 7 czerwca ujawnił informację o operacji przeprowadzonej przez jego służby wywiadowcze. Służbom tym udało się ukraść tajne dokumenty dotyczące izraelskiego programu nuklearnego, podobnie jak Mossadowi udało się ukraść irańskie dokumenty dotyczące badań nuklearnych w kwietniu 2018 r. [ 16 ] .

12 czerwca Rada Gubernatorów Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej, której przewodniczy Rafael Grossi, przyjęła rezolucję [ 17 ] stwierdzającą, że „Dyrektor Generalny nie może udzielić zapewnień, że irański program nuklearny ma wyłącznie pokojowy charakter, zgodnie z dokumentem GOV/2025/25”. W związku z tym Rada uznała, że „liczne zaniedbania Iranu od 2019 r. w zakresie pełnej i terminowej współpracy z Agencją w zakresie niezadeklarowanych materiałów jądrowych i działań w kilku niezadeklarowanych lokalizacjach w Iranie, zgodnie z dokumentem GOV/2025/25, stanowią naruszenie jego zobowiązań wynikających z umowy o zabezpieczeniach z Agencją, zgodnie z definicją zawartą w artykule XII.C Statutu Agencji”. Na tej podstawie skierowała sprawę do Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Jednakże, podczas gdy irańskie dokumenty przejęte przez Mossad nie ujawniły wojskowego programu nuklearnego [ 18 ] , pierwsze izraelskie dokumenty przejęte przez irańskie Ministerstwo Wywiadu, pomimo oświadczeń Benjamina Netanjahu, zakwestionowały neutralność Argentyńczyka Rafaela Grossiego, dyrektora Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej (MAEA).

Pokazują one, że przekazał on obserwacje swojej organizacji Izraelowi, mimo że Izrael nie jest członkiem.

Spośród gubernatorów MAEA, Rosja, Chiny i Burkina Faso sprzeciwiły się rezolucji.

Laurence Norman, specjalny korespondent Wall Street Journal na Forum w Davos na temat irańskiego programu nuklearnego, napisał na Twitterze o oświadczeniu Rafaela Grossiego na temat ukraińskiego programu nuklearnego, ale nie opublikował na ten temat artykułu. Informację potwierdził inny dziennikarz, tym razem z New York Times, który nadal jest na Twitterze.

Przypadkowo Rafael Grossi został już przesłuchany za swoje dziwne milczenie podczas rosyjskiej operacji specjalnej na Ukrainie: ujawnił podczas przemówienia na Forum w Davos w 2022 r., że ukraiński reżim zmagazynował 30 000 kilogramów plutonu i kolejne 40 000 kilogramów wzbogaconego uranu w elektrowni w Zaporożu. A potem nic, cisza, pomimo gorących próśb Rosji.

Dzień po opublikowaniu dokumentów zdobytych w Iranie, Tel Awiw zaatakował Iran. Jest to dokładnie takie samo zachowanie, jak podczas wojny z Libanem w 2006 roku. Wówczas Izrael twierdził, że działał po tym, jak kilku jego żołnierzy zostało pojmanych przez Hezbollah. W rzeczywistości zaatakował, aby udaremnić śledztwa libańskiej policji i wymiaru sprawiedliwości w sprawie rozległej sieci szpiegostwa i izraelskiego terroryzmu w Libanie — śledztwa, które mogłyby doprowadzić do nowej interpretacji zamachu na byłego premiera Rafika Haririego, jak wykazałem w mojej książce *L’Effroyable Imposture* [ 19 ] .

Thierry Meyssan

Źródła i aktywne odnośniki na dakowski.pl
Odpowiedz

AlterCabrio

22 czerwca 2025 godz. 13:33

Dla twardych smakoszy tematu i analiz p. Ewy.
___________

Dlaczego Izrael napadł na Iran? Czy nowa Jerozolima powstanie na terenach dawnej I Rzeczpospolitej? – NISS Tv [47min]
Odpowiedz

pokutujący łotr

22 czerwca 2025 godz. 14:19 - w odpowiedzi do: AlterCabrio 13:28

Już w Marcu 2025 r. Dyrektor National Intelligence w USA (DNI) Tulsi Gabbard, wydała oświadczenie dla US Intelligence Community (IC) na temat stanu bezpieczeństwa narodowego, włączając w to rzekome “zagrożenie nuklearne” ze strony Iranu. Stwierdziła w oświadczeniu, że “Iran NIE BUDUJE broni nuklearnej a Najwyższy Przywódca Islamskiej Republiki Iranu, Ali Khameini NIE autoryzował Programu budowy tejże broni, który został przez niego zatrzymany w 2003 r.“. https://responsiblestatecraft.org/tulsi-iran-bomb/
Czyli na rozkaz Netanjahu, Trump nakazał atak na laboratoria wzbogacania uranu używane dla celów cywilnych, a nie miejsca składowania samej broni, której Iran nie posiada.
Odpowiedz

jan

22 czerwca 2025 godz. 14:36 - w odpowiedzi do: AlterCabrio 12:05

Szkoda bo Iran ma pelno starozytnych zabytkow,Izrael tez,ale widac to wszystko musi zniknac
Odpowiedz

pokutujący łotr

22 czerwca 2025 godz. 14:38 - w odpowiedzi do: AlterCabrio 13:33

Z panią Ewą rozstałem się, odkąd w przededniu II tury wyborów prezydenckich nawoływała by pozostać w domu. Z całym szacunkiem dla jej wieloletniej szlachetnej działalności w sieci, ale jeśli w innych sprawach miewa ona takie rozeznanie jak wtedy, to nie powinienem odczuć straty.
Odpowiedz

AlterCabrio

22 czerwca 2025 godz. 15:36

Z jeszcze innej strony…
___________

Krótka historia Izraela i Iranu

Od samego zarania Izrael rozpoczął czystkę etniczną Palestyńczyków żyjących na ziemiach nadanych im przez Koronę Brytyjską. Nowi Izraelczycy stosowali broń biologiczną, zatruwając studnie we wsiach, co uznawano za zbrodnię wojenną, ale zignorowano.

Na początku lat 70. Izrael dostarczał broń i informacje wywiadowcze, aby wesprzeć ruch apartheidu w Republice Południowej Afryki, w zamian za uran nadający się do produkcji broni.

W 1982 roku w izraelskich obozach dla uchodźców stracono tysiące Palestyńczyków, a Zgromadzenie Ogólne ONZ uznało to za ludobójstwo.

W 1994 roku Izrael dostarczył broń w celu wsparcia ludobójstwa w Rwandzie, w wyniku którego zamordowano około 800 tysięcy osób.

W 2006 roku Izrael został oskarżony o zbrodnie wojenne po użyciu bomb kasetowych na terenach cywilnych.

Izrael dostarczał broń i szkolił siły Sudanu Południowego w czasie wojny domowej, w której zbrodnie wojenne były powszechne.

Izrael sprzedawał broń armii Myanmaru podczas ludobójstwa Rohingyów w 2017r.

Tymczasem brytyjski imperializm infiltruje Persję już od ponad wieku. W 1891 roku dynastia Qajar sprzedała cały perski przemysł tytoniowy Wielkiej Brytanii za piętnaście tysięcy funtów. W 1902 roku sprzedali wyłączne prawa do ropy Wielkiej Brytanii, która następnie utworzyła Anglo-Persian Oil Company. W 1935 roku, kiedy Persję przemianowano na Iran, zmieniono nazwę na Anglo-Iranian Oil Company.

Władze Iranu zachowywały wszelkie pozory wasali Korony Brytyjskiej, aż do 1951r., kiedy to Iran wybrał Mohammada Mossadegha na premiera i zagłosował za nacjonalizacją ropy naftowej.

Magazyn Time nazwał go „irańskim George’em Washingtonem” i „Człowiekiem Roku”, ale Brytyjczycy uważali, że Iran właśnie „ukradł” ich największe źródło ropy. Zorganizowali międzynarodowy bojkot i zaczęli przejmować tankowce przewożące irańską ropę.

Z pomocą Allena Dullesa i CIA brytyjski wywiad przeprowadził „Operację Ajax”. Mohammad Reza Shah został wzięty pod opiekę przez brytyjski wywiad i otrzymał gotówkę od CIA. Po obaleniu Mossadegha w 1953r. Mohammad Reza Shah wrócił do Iranu i ponownie objął władzę, gdzie zaczął tworzyć sojusze z izraelskimi przedsiębiorstwami i armią USA. W 1954r. Anglo-Iranian Oil Company stała się British Petroleum Company, czyli BP. A Mohammad Reza Shah był postrzegany jako marionetka Korony.

Ale sytuacja się zmieniła. Szach zaczął krytykować Izrael po zbrodniach wojennych z 1967r., a w latach 70. zainicjował utworzenie Organizacji Krajów Eksportujących Ropę Naftową (OPEC) i otwarcie planował rozwiązanie umowy konsorcjum z 1954r., która zapewniała zachodnim firmom naftowym 50% udziałów w irańskiej ropie naftowej. Szach oficjalnie postawił ultimatum, że umowa konsorcjum zostanie rozwiązana w 1979r.

Ale w 1979r. wybuchła rewolucja irańska prowadzona przez ajatollaha Chomeiniego, który rok wcześniej został oskarżony o bycie brytyjskim agentem, a Umowa Konsorcjum z 1954r. została unieważniona przez Republikę Islamską. Oznaczało to koniec kontroli Zachodu nad ropą irańską i początek Iranu jako wroga publicznego numer jeden na Zachodzie.

Po 11 września [9/11] Iran stał się ostatecznym celem armii USA w długiej serii destabilizacji rządów. Teraz znów są na celowniku, a Reza Pahlavi, następca tronu dynastii Pahlavi, marionetka brytyjskiej korony i syjonista, jest sprzedawany ludziom jako nowy przywódca.

_________________

A Brief History of Israel and Iran, Greg Reese, Jun 19, 2025
Odpowiedz

pokutujący łotr

22 czerwca 2025 godz. 17:38 - w odpowiedzi do: AlterCabrio 13:33

Jednak wysłuchałem wykładu p. Ewy i miałem trochę racji. Ona mówi dokładnie o tym, choć nieco chaotycznie, mieszając chazarię z milenaryzmem, noahitami itp. co już nie od dziś pisujemy na Legionie. Chodzi o ten główny wektor dzisiejszego syjonizmu czyli odbudowę Imperium Chazarii, rozbitego przez księcia Świętosława, syna św. Olgi, w latach 964-966. Ale o tych faktach z historii p. Olga nie mówi, przez co jej wykład, wprawdzie pełen masy ciekawych szczegółów, jest jednak trochę chaotyczny i nieuporządkowany.

Dziwny to jakiś niedostatek w dzisiejszych interpretacjach tematu odbudowy Wielkiego Izraela (Erec Israel) przez przybyłych do Ziemi Świętej po upadku ich państwa, talmudycznych chazarów, którzy zmieszali się z miejscowymi potomkami faryzeuszy, czarowników chaldejskich i innych nie-mojżeszowych “żydów, którzy nie są żydami” (mowa jest o nich w Piśmie Św.: Apokalipsa). Jakby bano się słowa chazar, które wszak tłumaczy właściwie wszystko i znacznie porządkuje i wyjaśnia temat agresji izraelskich na swych sąsiadów i dalej, aż po Iran z jednej strony, a Egipt z drugiej.