Wrogowie ludu: czerpanie zysków z wojny po wojnie

Rzeczywiście pokazało to, że Rothschildowie przez lata wyolbrzymiali finansowe niebezpieczeństwa wojny. W rzeczywistości wojny – a zwłaszcza krótkie wojny, jakie charakteryzowały okres od 1854 do 1871 roku – stworzyły możliwości finansowe, do wykorzystania których, dzięki swojej charakterystycznej wielonarodowej strukturze, byli szczególnie dobrze przygotowani

−∗−

Tłumaczenie: AlterCabrio – ekspedyt.org

−∗−

 

Wrogowie ludu: czerpanie zysków z wojny po wojnie

◊

Mamy wierzyć, że historia toczy się losowo i chaotycznie. Jeśli jednak przyjrzymy się uważnie, dostrzeżemy pewne powtarzające się wzorce odzwierciedlające sposób, w jaki często manipuluje się zakulisowo najważniejszymi wydarzeniami na świecie. Ponieważ w 2024r. bębny wojny stają się coraz głośniejsze, przedstawiamy, w ramach ostrzeżenia dotyczącego przedmiotowej agendy, poniższy rozdział z eseju Paula Cudeneca na temat historii skorumpowanego imperium Rothschildów.

◊

Był okres w XIX wieku, kiedy Rothschildowie zyskali reputację osób broniących pokoju w Europie, ale z perspektywy czasu wydaje się, że było to z ich strony jeszcze bardziej celowe.

Kiedy ich własny interes w postaci inwestycji wymagał stabilności, sprzeciwiali się zamętom powodowanym przez wojnę, ale nigdy nie wynikało to z zasad moralnych.

Rzeczywiście, cały sukces ich dynastii opierał się na sposobie, w jaki wykorzystywali oni możliwości, jakie tworzyły im wojny, które nastąpiły po rewolucji francuskiej 1789 roku.

Ferguson pisze, że „wojny rewolucyjne dały Rothschildom niewyobrażalne możliwości biznesowe” [60], podczas gdy Bouvier definiuje Rothschildów jako „rodzinę kupców wzbogaconą w długiej wojnie europejskiej toczącej się w latach 1792–1815”. [61]

Według historyka Egona Caesara Cortiego „to właśnie w zyskach uzyskanych z wojny w tamtym czasie możemy znaleźć prawdziwe źródła późniejszej ogromnej fortuny Domu Rothschildów”. [62]

Rothschildowie zarabiali na wojnie na wiele różnych sposobów, z których nie wszystkie były całkowicie legalne. „Zaburzenie ustalonych wzorców handlu i bankowości stworzyło przestrzeń dla ambitnych osób podejmujących ryzyko”, jak to ujął Ferguson. [63]

W swoim rodzinnym Frankfurcie wykorzystali niedobory żywności i rosnące ceny, aby działać na czarnym rynku i sprzedawać armiom zaopatrzenie ze znacznym zyskiem. [64]

Od 1808 roku Nathan Rothschild (na grafice) eksportował angielskie gwinee na kontynent. Ferguson opisuje to jako „lukratywny biznes” [65], a Bouvier dodaje, że „zyski były bez wątpienia proporcjonalne do ryzyka”. [66]

Brytyjskie towary, w tym tkaniny bawełniane, cukier, indygo i tytoń, były również transportowane przez kanał La Manche poprzez magazyny Rothschildów, wbrew blokadzie Napoleona. [67]

Mayer Amschel Rothschild, bliski Wilhelma IX, elektora Hesji-Kassel, był zaangażowany w zakup tysięcy najemników, aby przyłączyli się do prowadzonej przez Brytyjczyków walki z siłami francuskimi. [68]

Wojny są kosztownym przedsięwzięciem i skądś trzeba je finansować. „Wraz ze skalą i kosztem konfliktu między Francją a resztą Europy rosły potrzeby pożyczkowe walczących państw”, mówi Ferguson. [69]

„Klęska Francji w wojnach napoleońskich została w dużej mierze sfinansowana z brytyjskich pożyczek i subwencji dla Austrii, Rosji i Prus. Dzięki swoim zakładom we Frankfurcie, Londynie i Paryżu Rothschildowie byli w wyjątkowo dobrej sytuacji, aby umożliwić te transfery”. [70]

Twierdzi, że ich działalność w tym czasie zapoczątkowała nową erę w finansowej i politycznej historii.

„Rothschildowie naciągnęli swój kredyt do granic wytrzymałości, czasami całkowicie tracąc z oczu swoje aktywa i pasywa, ryzykując wszystko, co posiadali w imię prowizji rządowych, płatności odsetek i spekulacyjnych zysków z wahań kursów wymiany i rentowności obligacji. Tylko w 1815 roku rachunek Nathana w rządzie brytyjskim wynosił blisko 10 milionów funtów, co było wówczas sumą ogromną”. [71]

Szczególnie uderzający jest sposób, w jaki Nathan Rothschild wykorzystał fundusze powierzone mu przez Wilhelma IX jak swój własny kapitał, inwestując w warte setki tysięcy funtów brytyjskie obligacje rządowe, zapewniając sobie w ten sposób bliskość państwa brytyjskiego, z czego jego rodzina jest wciąż znana. [72]

Sieć agentów Rotszyldów w całej Europie umożliwiła im także jako pierwszym w Londynie otrzymanie wiadomości o ostatecznej klęsce Napoleona pod Waterloo w 1815r., co, jak mówi Bouvier, być może umożliwiło Nathanowi Rothschildowi dokonanie spektakularnego wyczynu na giełdzie. [73]

.
Pisze Ferguson: „Rothschildowie pojawili się w 1815 roku jako funtowi milionerzy. Niemal natychmiast Nathan rozpoczął prawdopodobnie najbardziej udaną transakcję w swojej karierze: ogromną inwestycję w brytyjskie obligacje rządowe (konsole), dzięki której przetrwał wzrost wywołany powojenną stabilizacją finansową rządu i zgarnął zyski tuż przed szczytem na rynku. Było to największe Meistergeschäft Nathana, które za jednym zamachem przyniosło zyski przekraczające 250 000 funtów”. [74]

Finansowanie wojen stało się dla Rothschildów czymś w rodzaju specjalności. Na przykład pożyczyli Brazylii 1 milion funtów, aby sfinansować jej wojnę z Argentyną i Urugwajem w 1851 roku. [75]

Kilka lat później wrócili do działań, udzielając rządowej pożyczki na wojnę krymską [76], co było odzwierciedleniem niemalże monopolu, jakim cieszyli się Rothschildowie w brytyjskim finansowaniu wojny. [77]

Ich zaangażowanie w ten konflikt z lat 1853–1856 torpeduje pogląd, że mieli niejako żywotny interes w utrzymaniu pokoju.

Ferguson upiera się: „Wojna krymska, daleka od osłabienia pozycji Rothschildów, miała dokładnie odwrotny skutek, ponieważ dobitnie potwierdziła prymat domów Rothschildów w dziedzinie finansów publicznych.”

„Rzeczywiście pokazało to, że Rothschildowie przez lata wyolbrzymiali finansowe niebezpieczeństwa wojny. W rzeczywistości wojny – a zwłaszcza krótkie wojny, jakie charakteryzowały okres od 1854 do 1871 roku – stworzyły możliwości finansowe, do wykorzystania których, dzięki swojej charakterystycznej wielonarodowej strukturze, byli szczególnie dobrze przygotowani”. [78]

.
Oprócz pożyczenia Wielkiej Brytanii łącznie 26 milionów funtów na wojnę krymską, która została dodana do 782 milionów funtów istniejącego długu publicznego po wojnach napoleońskich, [79] pożyczyli także pieniądze Francji i Turcji. [80]

Chociaż obie te potęgi były brytyjskimi sojusznikami w tym konflikcie z Rosją, w latach 1859–1870 Rothschildowie „wielokrotnie znajdowali się po obu stronach decydujących konfliktów, które miały przerobić mapę Europy” – pisze Ferguson. [81]

„Wojny lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XIX wieku toczyły państwa, którym w większości brakowało gotówki. To bardziej niż cokolwiek innego wyjaśnia wagę roli, jaką odegrali bankierzy w tym okresie – i znaczne zyski, jakie mogli osiągnąć”. [82]

Dodaje, że ich wewnętrzna wymiana informacji ujawnia, że ​​Rothschildowie „dokładnie kalkulowali, aby mieć pewność, że obie strony konfliktu zapłacą im za swoje usługi finansowe”. [83]

Ferguson podkreśla, że ​​absurdem byłoby twierdzić, że nie było związku pomiędzy ogólną rentownością Rothschildów w tym okresie a ponownym wystąpieniem konfliktu zbrojnego.

„Wojny toczące się w połowie XIX wieku, dalekie od zniszczenia ich pozycji wiodącego międzynarodowego banku na świecie, wygenerowały dla Rothschildów bezprecedensowy biznes, tak jak pięćdziesiąt lat wcześniej wojna skierowała ich na drogę do fortuny i sławy”. [84]

Wspomnę jeszcze o politycznych machinacjach powiązanych z Rothschildami, stojących za wybuchem wojny francusko-pruskiej w 1870r., ale teraz wystarczy powiedzieć, że byli oni zaangażowani po obu stronach, w wyniku czego ich władza we Francji i Europie została jeszcze bardziej wzmocniona. [85]

Skuszeni do rozpoczęcia wojny, którą przegrali, Francuzi wpakowali się w ogromne odszkodowania.

Oczywiście Rothschildowie byli pod ręką, aby udzielić pożyczek państwu francuskiemu na spłatę Prus.

„Była to po prostu największa operacja finansowa stulecia i prawdopodobnie ukoronowanie wysiłków Rotszyldów” [86], pisze Ferguson.

„Wyrażony jako procent PKB, francuski dług publiczny wynosił już 44 procent w 1869r., przed wojną, i 59 procent w 1871r., zanim spłacono większość odszkodowań. Zatem całkowite zadłużenie wewnętrzne i zewnętrzne w 1871r. oscylowało wokół 80% PKB”. [87]

„Utożsamianie Rotszyldów we Francji z płaceniem Berlinowi tak dużych sum pieniędzy stanowiło „ogromne ryzyko” [88], dodaje, i „niezwykłe” jest to, jak mało krytykowano Alphonse’a de Rothschilda za jego „wielką operację”, jak to określiła rodzina. [89]

„Wielki Reket” byłby bliższy prawdy!

Opisałem już [90] powiązania Rothschildów z Afryką Południową, gdzie wojna burska w latach 1899-1902 była w zasadzie przejęciem zasobów złota i diamentów dla interesów Rothschildów, w tym De Beersa.

Warto przypomnieć, że w tym konflikcie po raz pierwszy wykorzystano obozy koncentracyjne, w których w szokujący sposób więziono rodziny osadników pochodzenia holenderskiego.

Kilka lat później Rothschildowie półtajnie pomogli finansować Japończyków w ich wojnie z Rosją w latach 1904-1906, a następnie otwarcie pożyczyli kolejną emisję 48 milionów funtów, aby pomóc odbudować powojenną japońską gospodarkę. [91]

Pełnili tę samą rolę po drugiej stronie konfliktu, kiedy „rosyjski przemysł spektakularnie ożywił się dzięki Rothschildom i innym międzynarodowym bankierom, którzy wlali do kraju ogromne pożyczki” [92], jak zauważają Docherty i Macgregor.

Rola Rothschildów w spisku mającym na celu rozpoczęcie i przedłużenie pierwszej wojny światowej jest niezwykle ważna, ale ponieważ zbadałem ją już szczegółowo w innym miejscu, nie będę się tutaj powtarzać.

Po prostu przypomnę czytelnikom, że Rothschildowie i ich współpracownicy byli w stanie czerpać korzyści z tych rzezi na wiele sposobów – zarówno poprzez pożyczki na finansowanie wojny i późniejsze projekty „lepszej odbudowy” [“build back better”], ale także bezpośrednio poprzez swoje duże zaangażowanie w handel bronią.

Jednym z ważnych graczy w tym względzie był bogaty międzynarodowy handlarz bronią Basil Zaharoff, głęboko zaangażowany w tamtym czasie zarówno w amunicję, jak i politykę międzynarodową, „człowiek Rothschilda”, według słów Docherty’ego i Macgregora. [93]

Do 1914 roku Zaharoff zasiadał w zarządach firm Vickers i Le Nickel, finansowanych przez Rothschildów i pod ich wpływem. [94]

Bez wątpienia zgodziłby się z Jamesem de Rothschildem, który w 1866 roku z dumą powiedział swoim siostrzeńcom: „Na wojnie można zarobić pieniądze w wyniku posiadania pieniędzy”. [95]

◊

[60] Niall Ferguson, The House of Rothschild: The World’s Greatest Banker 1849-1998 (New York: Penguin, 2000), s. xxi.
[61] Jean Bouvier, Les Rothschild (Brussels: Editions Complexe, 1983), s. 14.
[62] Egon Caesar Corti, Les Rothschild, tom 1 (Paris: Payot, 1929) s. 31, cit. Bouvier, s. 23.
[63] Ferguson, s. xxii.
[64] Bouvier, s. 23.
[65] Ferguson, s. xxii.
[66] Bouvier, s. 41.
[67] Bouvier, s. 34.
[68] Bouvier, s. 25.
[69] Ferguson, s. xxi.
[70] Ferguson, s. 455.
[71] Ferguson, s. xxiii.
[72] Ferguson, s. xxii.
[73] Bouvier, s. 46.
[74] Ferguson, s. xxiii.
[75] Ferguson, s. 68.
[76] Ferguson, s. 40.
[77] Ferguson, s. 73.
[78] Ferguson, s. 72.
[79] Ferguson, s. 73.
[80] Ferguson, s. 75.
[81] Ferguson, s. 89.
[82] Ferguson, s. 94.
[83] Ferguson, s. 98.
[84] Ferguson, s. 94.
[85] Ferguson, s. 190.
[86] Ferguson, s. 205.
[87] Ferguson, s. 205.
[88] Ferguson, s. 209.
[89] Ferguson, s. 211.
[90] Paul Cudenec, ‘A Crime against humanity: The Great Reset of 1914-18’, winteroak.org.uk, October 2022.
[91] Takahashi Korekiyo, The Rothschilds and the Russo-Japanese War, 1904-06), pp. 20-21 cit. Gerry Docherty and Jim Macgregor, Hidden History: The Secret Origins of the First World War (Edinburgh & London: Mainstream Publishing, 2013), s. 93.
[92] Jim Macgregor and Gerry Docherty, Prolonging the Agony: How the Anglo-American Establishment Deliberately Extended WWI by Three-and-a-Half Years (Walterville, OR: Trine Day, 2018), s. 442.
[93] Macgregor and Docherty, Prolonging the Agony, s. 331.
[94] Macgregor and Docherty, Prolonging the Agony, s. 331.
[95] Ferguson, s. 149.

________________

Enemies of the People: Profiteering from War After War, Paul Cudenec, Enemies of the People The Rothschids and their corrupt global empire, February 14, 2024

−∗−

‘Enemies of the People’ jest dostępna w formie darmowego pdf [ang] – tutaj.

W materiale pojawiają się również odniesienia do ‘A crime against humanity: the Great Reset of 1914-1918’, która jest dostępna tutaj.

−∗−