MILCZĄCA APROBATA…?

Kategoria: Archiwum, Kultura, Nauka w domu, Polecane, Polityka, Polska, Świat, Wiara

Autor:

intix

, 25 lipca 2019

.

Bez względu na miejsce… czas…
tak w masce… i bez maski
żyje w nas i wokół nas
podstępny stwór szatański…

gdy nikt się nie sprzeciwi
nie wyda z siebie głosu…
nie widzi… nie chce widzieć…
milcząc przechodzi obok…

milczące przyzwolenie
na GRZECH… zło tego świata…
dla bliźniego i siebie
milcząca aprobata…

milczące przyzwolenie
dla księcia tego świata
w domu, w pracy, w kościele
– MILCZĄCA APROBATA…

a gdzie odpowiedzialność
za siebie… za bliźniego…?
znaczenia słów – moralność
i sumienia prawego…?

MILCZĄCA APROBATA
to GRZECH wśród ludzi WIARY…!
wszelkiemu Złu – NIE!… NIE! dla
MILCZĄCEJ APROBATY…!

…………………………………………………

.

Modlitwa do św. Michała Archanioła

†

Sancte Michael Archangele, defende nos in proelio; contra nequitiam et insidias diaboli esto praesidium.
Imperet illi Deus; supplices deprecamur: tuque, Princeps militiae caelestis, Satanam aliosque spiritus malignos, qui ad perditionem animarum pervagantur in mundo, divina virtute in infernum detrude. Amen.

Święty Michale Archaniele, broń nas w walce. Przeciw niegodziwości i zasadzkom złego ducha bądź nam obroną.
Niech go Bóg pogromić raczy, pokornie o to prosimy; a Ty, Książę wojska niebieskiego, szatana i inne duchy złe, które na zgubę dusz krążą po świecie, mocą Bożą strąć do piekła. Amen.

.

.

___________________________________________________________________

Żyjemy w czasach, kiedy – w Polsce i na całym świecie – ZŁO panoszy się coraz śmielej.
Postanowiłam przenieść – na obecny mój blog – kilka refleksji napisanych i opublikowanych wcześniej, a wciąż aktualnych, aby zachęcić nas do nieustannej walki ze ZŁEM w sobie i wokół siebie.
Refleksje te oznaczam tagiem: refleksja POWTARZANA.
Refleksję „MILCZĄCA APROBATA…?”,  było mi dane napisać 23.07.2016r., i opublikować na moim poprzednim blogu dnia 31.07.2016 roku.
Podczas dzisiejszej publikacji dodałam w tytule znak zapytania.
Pozwolę też sobie – w tym temacie – przypomnieć grzechy cudze:

Dziewięć grzechów cudzych

Do grzechu radzić.
Grzech nakazywać.
Na grzech drugich zezwalać.
Innych do grzechu pobudzać.
Grzech drugich pochwalać.
Na grzech drugich milczeć.
Grzechu nie karać.
Do grzechu drugim pomagać.
Grzechu innych bronić.

.

„POKUTY… POKUTY… POKUTY…!”

_______

.

Szczęść Boże! na wspólnej drodze do poprawy…
intix
____________________________________________________________________
(„MILCZĄCA APROBATA…?” – J.B.K. – 25.07.2019r.)

Tagi: cnoty chrześcijańskie, człowieczeństwo, etyka katolicka, grzech, grzech pierworodny, grzech społeczny, grzechy cudze, hierarchia wartości, judaizacja-protestantyzacja-synkretyzacja Katolicyzmu, MODLITWA i CZYN, modlitwy, moralność, nawrócenie, obowiązek, odpowiedzialność, pokusa - szatańska strategia kuszenia, pokuta, Porządek, Przykazania Boże, Przykazanie Miłości, refleksja POWTARZANA, skutki grzechu pierworodnego, sumienie, św. Michał Archanioł, Walka Dobra ze Złem, Wiara i Rozum, wolna wola, wolność, zniewolenie

O autorze: intix

Dzięki Panu Bogu... Polka. Na Ziemi Polskiej urodzona, narodowość polska. Sygnatariusz Aktu Konfederacji Gietrzwałdzkiej. Przeciwniczka fałszywego, ślepego posłuszeństwa i tzw. "świętego spokoju" - w każdej dziedzinie życia. Jednym z moich drogowskazów jest myśl św. Augustyna: "Gdzie Bóg jest na pierwszym miejscu, tam wszystko jest na swoim miejscu". Któż jak Bóg! https://i.pinimg.com/originals/25/81/e6/2581e6ab451156d7aca4b7199dac5cd1.jpg

6 komentarzy

1. Odpowiedz

   intix

   25 lipca 2019 godz. 19:17

   ..

   JAK BOKSERZY W RINGU

   Św. Michale Archaniele, broń nas w walce... Modlitwa, którą wszyscy dobrze znamy i codziennie odmawiamy na zakończenie Eucharystii.

   Myślę, że każdy z nas widział kiedyś walkę bokserską. Na ringu zmaga się dwóch ludzi, okładając się pięściami, ale obok ringu, gdzieś w narożniku, znajduje się trener pięściarza. Uważnie obserwuje walkę i czasami nawet słychać, jak pokrzykuje do swojego zawodnika, podpowiadając mu, co ma robić, aby wygrać walkę.
   Pierwsza prośba wspomnianej modlitwy przypomina właśnie taką sytuację. To my toczymy walkę ze złym duchem, bo św. Michał już ją wygrał. Teraz walka zła z dobrem przeniosła się na cały świat, między ludzi i toczy się również w nas samych, a ponieważ w porównaniu z naszym wrogiem jesteśmy słabymi zawodnikami, dlatego prosimy, by św. Michał bronił nas; by jak trener zatroskany o swojego zawodnika, w porę dał znak, wskazał metodę, co trzeba uczynić, żeby walki nie przegrać. Bo walka ta toczy się przeciw niegodziwości i zasadzkom złego ducha.

   Szatan już w swej naturze jest niegodziwy. Wszystko cokolwiek czyni, podyktowane jest niegodziwością. Kiedy mówimy – przeciw niegodziwości i zasadzkom – to mówimy w liczbie mnogiej, bo na co dzień spotykamy się z najróżniejszymi rodzajami niegodziwości. Co więcej, zły duch zastawia na nas zasadzki, a zasadzka to coś ukrytego, coś co niespodziewanie spada na człowieka, zaskakuje i niszczy.

   Św. Michał, jako ten, który pierwszy stoczył walkę z tą szatańską niegodziwością, najlepiej zna jego podstępy i może nam pomóc wyjść z tej walki obronną ręką.
   Szatan nigdy nie daje za wygraną. Złośliwa nienawiść do Boga i do ludzi jest motorem jego działania, dlatego ciągle krąży po świecie. Słowa te są przestrogą i
   przypomnieniem, aby ciągle czuwać. Bo walka toczyć się będzie do końca naszych dni.

   Pokrzepia nas jednak zapewnienie Ks. Markiewicza: Stójmy przy Nim (św. Michale), dzierżącym zwycięską ręką Chorągiew Krzyża Chrystusowego i pamiętajmy, że pod tą chorągwią idąc naprzód i walcząc, pokonamy szczęśliwie wszystkie zasadzki i napaści złego ducha.

   (Ks. Leszek Cioch CSMA)

   .

   Któż jak Bóg!

   .

2. Odpowiedz

   intix

   26 lipca 2019 godz. 08:26

   .

   Cześć Św. Michała Archanioła z każdym dniem róść będzie na ziemi, im więcej zbliżamy się do czasów antychrysta.
   (Bł. Ks. Bronisław Markiewicz)

   .

   Modlitwa do Św. Michała Archanioła

   Patronie nasz, święty Michale Archaniele, Obrońco Kościoła i Wodzu potężny wojska niebieskiego, przybądź nam na pomoc w potrzebach naszych i wybaw z niebezpieczeństw duszy i ciała, którymi zagrażają duchy ciemności.

   Miłość Twoja i moc, święty Archaniele, większa jest niżeli ich nieprawość i szkodliwość. Gdy oni ciągną nas do obrazy Boga, Ty nas hamować racz od grzechu. Gdy oni sieją wśród nas niezgodę, Ty jako Anioł pokoju i jeden z książąt Górnego Syjonu racz nas zachować i utwierdzić w jedności. Gdy oni rozkładają przed nami sidła zdrad swoich, Ty odwracaj serca nasze od ich zasadzek i dawaj nam poznać wszelkie ich podstępy.

   Obronie Twojej poruczony jest Kościół cały. Strzeż Go w Ojczyźnie naszej od upadku i ratuj od zamachów nieprzyjaciół, aby chwała Boża szerzyła się i wzrastała. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen.

   .

3. Odpowiedz

   intix

   26 lipca 2019 godz. 20:09

   .

   Ks. Dolindo Ruotolo: MUSIMY WALCZYĆ Z GRZECHEM!

   Obowiązkiem każdego chrześcijanina jest walka z grzechem i przyczynianie się do zbawienia innych dusz. Także wówczas, gdy świat nie chce już słyszeć o grzechu i jego następstwach – taką, niepopularną dziś naukę pozostawił nam Sługa Boży ks. Dolindo Ruotolo.

   „Jeśli człowiek mógłby zobaczyć ruinę, jaką powoduje sam sobie przez własne grzechy, jeśli mógłby oszacować konsekwencje, jakie go spotkają – także w ziemskim życiu – zapewniam was, ukochani, na Ziemi nie byłoby ani jednego grzechu! (…) Jak to się więc dzieje, że tak wielu spokojnie śpi ze swymi grzechami, jest nawet tak głupich, że się swymi grzechami chwali? Przyczyna jest prosta i wyraźna: nie znają prawdziwej natury tego strasznego zła. Sami się oszukują postrzegając je tak, jakby było to proste wykroczenie; jakby nieład o takich rozmiarach mógłby trwać bez żadnych konsekwencji” – tłumaczył na łamach „Nauki doktryny katolickiej” ks. Ruotolo. Człowiek jest koroną stworzenia, w życiu ziemskim został stworzony do życia wiecznego w niebie. Konsekwencje jego grzechu mają więc charakter doczesny jak i nadprzyrodzony.

   Objawione nam przez Boga prawo nie jest zbiorem „zarządzeń” bądź przepisów nałożonych na człowieka, jak wielu się to wydaje. To prawdziwe objawienie dotyczące porządku, w którym jesteśmy zanurzeni. Skutki grzechu dla grzesznika są pewne. „Jedna chwila fałszywej, pełnej niepokoju szczęśliwości przynosi im w tym życiu tysiące zgryzot, a w następnym wieczne potępienie” – tłumaczył włoski kapłan, cieszący się szacunkiem świętego o. Pio z Pietrelciny.

   Duma przynosi nam niepokój, czyni nasze serca zimnymi, sprzyja pogardzie. Chciwość odbiera nam tą nikłą pociechę, jaką przynoszą nam dobra, czyniąc nas jeszcze uboższymi. Pożądanie niszczy wewnętrzny pokój, podobnie gniew. Obżarstwo przynosi opłakane skutki dla naszego ciała, zazdrość dokłada nam na drogach naszego życia kolejne krzyże. „Choć grzech jest dziś szeroko akceptowany, nie zmienia to faktu, że zawsze jest wielkim nieszczęściem i trucizną. Zawsze niesie w sobie nieporządek i niepokój i dlatego nie jest niczym dobrym, tak sam w sobie jak i w przypadku jego konsekwencji” – czytamy w „Nauce doktryny katolickiej” ks. Ruotolo.

   W innych spośród swoich pism kapłan zauważał, że grzech nie jest jedynie naszą osobistą sprawą. „W wielkiej bitwie toczonej przez Kościół dusze niezaangażowane są liczniejsze od tych, które z pełnym i absolutnym zaufaniem wobec Boga prawdziwie poświęcają się dla dobra wszystkich. W przypadku wielu katolików przeważają strach i ludzkie względy, zadawalają się oni obozowaniem w Kościele nie wyruszając do walki” – zauważał ks. Dolindo Ruotolo („La Sacra Scrittura”, t. 5).

   Obowiązkiem każdego chrześcijanina jest troska o zbawienie dusz bliźnich. Grzesznik doświadczający ze strony braci napomnienia, zachęty i pomocy uzyskuje coś niezwykłego: o wiele trudniej mu popaść w otchłań grzechu, łatwiej podjąć i wytrwać mu w postanowieniu poprawy. To jednak dla wielu rzecz trudna, bywa, że i… mało zrozumiała. „Wyraźnie i z boleścią dostrzegamy coś odwrotnego: grzeszników pozostawia się w ich opłakanym stanie, a sprawiedliwi są atakowani kpiną i wrogością. To rzecz straszna!” – podkreślał Sługa Boży.

   „Co możemy powiedzieć o strasznych zbrodniach popełnianych przez narody nieuznające Boga i nieoddające Mu już czci? Szkoły stały się wylęgarniami bezbożnictwa, rządy są ateistyczne i prześladują Kościół, parlamenty są ożywiane szatańskim oddechem wskutek którego na słowa o Bogu i o tym, co mu należne, powstają jak dzikie zwierzęta, fabryki są prawdziwymi wylęgarniami bluźnierstw i przekleństw, wszędzie, gdzie się pójdzie, niedziela jest ignorowana, cześć Boga deptana, Jego prawa łamane – tę listę można by kontynuować” – zauważał kapłan.

   “Uciekajcie od grzechu! Nigdy nie przestanę tego powtarzać, bowiem grzech jest prawdziwą przyczyną wszystkich nieszczęść na świecie i wszystkich nieszczęść, jakie mogą ci się przydarzyć. Uciekajcie od grzechu, ponieważ jest on obrazą Boga, która przynosi wieczne potępienie!” – zachęcał ksiądz Dolindo Ruotolo.

   Źródło: Dolindo Ruotolo, „Teaching the Catholic Doctrine”; Rorate Caeli
   mat

   Za:http://www.pch24.pl

4. Odpowiedz

   intix

   26 lipca 2019 godz. 21:56

   .

   ODKRYĆ PRAWDĘ ŻYCIA

   W Liturgii Godzin na Uroczystość Św. Michała Archanioła Kościół woła do Boga:

   Ześlij, Panie, na pomoc ludowi Twemu wielkiego Michała Archanioła, abyśmy odczuwali Jego opiekę w naszej walce z szatanem i jego aniołami.

   Trzeba pozbyć się złudzeń, że człowiek może być szczęśliwy odrzucając Boga, ignorując Jego obecność, nie licząc się z Nim w życiu osobistym i społecznym.

   Historia pokazuje aż nadto wyraźnie, że ci, którzy marzą o zbudowaniu na ziemi raju bez Boga, rozniecają wciąż nowe piekła. Musimy ciągle uczyć się mądrze wybierać, odróżniać dobro prawdziwe od pozorów, prawdę od kłamstwa, szczęście od złudzeń. Nie jest to łatwe, albowiem nastąpiło niedostrzegalne wcześniej pomieszanie pojęć i wartości. Jakże aktualne są słowa Baltazara Gracjana, jezuity żyjącego w XVI wieku:

   “Wszystko idzie na opak… cnota jest ścigana, występek sławiony, prawdy nie ma, kłamstwo ma trzy języki, księgi są bez mędrców, a mędrcy bez ksiąg”.

   Niewątpliwie obecnie jednym z bardziej niebezpiecznych zagrożeń dla życia chrześcijańskiego i życia wiarą na co dzień jest zorganizowany na szeroką skalę proces zamącania prawdy, zamazywania granic między dobrem a złem, zacieranie różnic między prawdą a fałszem. środki masowego przekazu zamiast wiernie opisywać rzeczywistość, komentują ją po swojemu. Obserwujemy swoisty festiwal błyskotliwych sloganów. Człowiekowi, szczególnie młodemu, trudno odnaleźć się w tym pojęciowym bałaganie.

   Miał rację św. Tomasz z Akwinu, gdy pisał:

   “Łatwiej jest dojść do prawdy z błędu aniżeli z zamętu”.

   Nałykaliśmy się tylu ideologii, że w wielu skutecznie zniszczyły one tęsknotę za Bogiem. Sporo chrześcijan wróciło do statusu pogan, a czasami jeszcze gorzej. Niestety, także w naszej Ojczyźnie mamy pogan obrządku rzymskokatolickiego.

   Postawa św. Michała Archanioła – walecznego i służebnego skłania mnie, bym zadał sobie pytanie o rzeczywiste miejsce Pana Boga w moim życiu. Inaczej nie znajdzie człowiek szczęścia, poumierają fascynacje, dogaśnie entuzjazm. Św. Michale Archaniele, nie pozwól na to.

   (Ks. Tadeusz Musz CSMA)

   _ _ _

   Załączam wraz z serdecznym poleceniem:

   Pokora nie jest milczącą potulnością wobec błędu !

   .

5. Odpowiedz

   intix

   30 lipca 2019 godz. 19:45

   .

   
   .

   Sancte Michael Archangele, defende nos in proelio…!

   .

   MIŁOŚĆ W OGNIU

   Ileż razy myślałem o moim Patronie! Zdumiewał pokorą i oddaniem. Uczył służby i odwagi. Można się było poczuć przy nim bezpieczniej.

   Najczęściej jednak wyobraźnia malowała go cokolwiek militarnymi barwami. Pozwalały na to litanijne wezwania: pogromca szatana, postrach złych duchów, nieustraszony w walce ze złem, Książę hufców anielskich.

   Widziałem go z lśniącym mieczem, tryumfalnym bądź hardym spojrzeniem – jak artystom pędzel pobiegł. Podziwiałem jak deptał szatana, który skowyczał w morzu ognistych płomieni. Czasem tylko rodziło się wewnętrzne napięcie: jak pogodzić bycie najbliżej Tego, który zwie się Miłością z waleniem po głowie wroga? Czy zachwyt może zrodzić się na gruzach walki, nawet jeśli była zwycięska? Oczywiście, że. Wyobrażam sobie, że po tym jak Lucyfer swoim “non serviam” odmówił Bogu posłuszeństwa, między Stwórcą a św. Michałem Archaniołem mogło dojść do podobnego dialogu jak między Jezusem a Piotrem po zdradzie.
   Czy kochasz Mnie więcej niż on? Mój Stwórco, mój Ojcze, wiesz, że Cię kocham. Któż jak Bóg! I św. Michał cały zapłonął miłością. I przynosi z sobą miłość, której nie zna szatan.

   Nie każdy ogień jest ogniem gniewu. Nieskończenie gorętszy ogień niż ten piekielny płonie w niebie – jest nim sam Bóg. Jego Miłość. On jest jak szalejąca otchłań nieskończonej Miłości. (To dlatego Biblia aniołów stojących najbliżej Boga nazywa serafinami, z jęz. hebrajskiego “ci, którzy płoną”).

   Wszystko ma swój początek i koniec w miłości. Kiedy zanurzony w ognistych płomieniach Lucyfer skowyczy i grymas rozpaczy potwornie wykrzywia mu gębę, to nie dlatego, że uwiera go stopa Księcia Aniołów bądź obawia się ciosu włóczni. Ogień wypala jego dzieła i okazuje się, że wszystko jest bezwartościową słomą – zostaje rozpacz, pustka i dalsze pogrążanie się w coraz głębszej nienawiści.

   Georges Bernanos w powieści Pamiętniki wiejskiego proboszcza pokazuje księdza, który na wszelkie sposoby usiłuje zawrócić hrabinę z drogi buntu wobec Boga. Chce zwyciężyć zaciętość jej serca po stracie dziecka. Kobieta poddaje się w końcu, pokonana jednym zdaniem kapłana:

   Piekło, proszę pani, to niemożność kochania.

   Być rycerzem i czcicielem św. Michała to w istocie znaczyć drogę śladami miłości.

   (Ks. Krzysztof Poświata CSMA)

   .

   Któż jak Bóg!

   .

6. Odpowiedz

   intix

   8 sierpnia 2019 godz. 20:16   - w odpowiedzi do: intix 20:09

   .

   TARCZA W POKUSACH

   Bramą, która otwiera nam drogę do grzechu jest pokusa. To rzeczywistość dobrze nam znana.
   Codziennie przychodzi nam zmagać się z pokusami – z różnym niestety skutkiem.

   W Litanii wzywamy św. Michała: “Nasza tarczo w pokusach”.
   To niewątpliwa prawda, że zawsze możemy liczyć na Jego pomoc, bo nic tak nie odziera nas z chwały Boga jak grzech. Trzeba jednak pamiętać, że największym darem ofiarowanym człowiekowi jest wolność.
   Św. Michał za wzorem Stwórcy szanuje ją. Jest przy nas, gdy Go wzywamy, ale staje się niejako bezsilny, gdy bezmyślnie i nonszalancko pchamy się w pokusę. On nam pomaga, ale nie chce wykonywać roboty za nas. Byłoby to poniżeniem naszej godności.

   Jak działa pokusa? Najłatwiej dostrzegamy to w opisie grzechu z raju. Słowo Boże mówi, że pierwsi rodzice byli arumim – tzn. nadzy, natomiast wąż był arum – czyli najbardziej przebiegły. Znamienna gra słów w języku oryginalnym. Co ona oznacza? Człowiek sam z siebie pozostaje zawsze nagi, tzn. bezbronny naprzeciw przebiegłości zwodziciela. Potrafi on zaczaić się na człowieka w ukryciu i przygotować na niego pułapkę.

   W każdej pokusie węża jest ukryta przebiegłość. Polega ona na ukrywaniu niebezpieczeństwa, którego nie ujawnia i które odkrywa dopiero w chwili ukąszenia.
   Najpierw próbuje on wciągnąć człowieka w rozmowę. Każda dyskusja ze złem, nawet najbardziej niewinna, w myślach, pragnieniach, marzeniach, wprowadza w czysty organizm człowieka zakażenie.

   Osłabia zdolność adoracji Boga.

   Następuje wsysanie kłamstwa w umysł i serce człowieka.

   Kolejnym krokiem jest uderzenie w obraz Boga, w samą jego istotę. “Czy to prawda, że Bóg powiedział: nie jedzcie…?” Tonem pretensjonalnym, podejrzliwym i kłamliwym “zahacza” człowieka.

   Zamiast Boga Miłości, szatan próbuje namalować przed naszymi oczami wizerunek Boga, który tylko zakazuje, zniewala, zazdrości życia. Najpierw “daje mi ogród, a potem stawia płoty”…

   Kolejnym elementem szatańskiej zagrywki wobec człowieka jest zniekształcanie Bożego nakazu.

   To zdumiewające jak szybko Ewa “kupuje” kłamstwo i sama zaczyna kłamać: nie wolno jeść z drzewa ze środka ogrodu, a nawet go dotykać. Dwa kłamstwa w jednym zdaniu.

   Mowa zdradza wnętrze człowieka – w tym przypadku bezlitośnie obnażyła wsączoną nieufność wobec Boga.

   Szatan, zwany w Biblii oskarżycielem, zaczyna następnie oskarżać Boga przed człowiekiem, chce skłócić człowieka ze Stwórcą. Pokazuje Boga jako konkurenta ludzkiego życia: “Na pewno nie pomrzecie! Ale wie Bóg…”
   W tej wypowiedzi znajduje się sam jad grzechu, który przypisuje Bogu zupełnie odwrotne intencje i sprawia, że zbliżamy się doń z ogromną nieufnością.

   Grzech jest zawsze próbą wyeliminowania Bożego działania z naszego życia, jest usiłowaniem, aby siebie uczynić “przykazaniem”.
   Grzech jest aktem niewiary w to, że Bóg jest dobry.
   Nigdy w naszym życiu grzech nie rodzi się nagle – on tylko nagle się pojawia. Jako gorzki owoc infekcji pokusy długo w nas dojrzewa.

   Patrząc na pierwszych ludzi w raju, na Dawida dopuszczającego się grzechu cudzołóstwa i morderstwa przyjaciela, względnie łatwo można wykryć proces przenikania pokusy aż do całkowitego opanowania człowieka.
   Najpierw jest prowokacja zmysłów i pragnień: owoc jest dobry do jedzenia, ta kobieta jest pociągająca. Drugim momentem jest uwodzenie estetyczne: ten owoc jest taki piękny, ta kobieta jest rozkoszą dla moich oczu (Dawid nie mógł przestać patrzeć).

   Trzecim elementem jest podbicie ludzkiej wolności i inteligencji: owoce nadają się do zdobycia wiedzy; jestem królem – ja nie mogę mieć, czegokolwiek zapragnę?

   Pokusa jest natury zmysłowej. Kusiciel nie ma bezpośredniego wpływu na nasz umysł i wolę. Szuka naszego przyzwolenia na drodze zmysłowego uwikłania.
   Nie chodzi jednak o to, by we wszystkim węszyć pokusę i ciągle się bać.
   Ostatnie słowo należy do Boga. Szatan został pokonany – jest jak pies uwiązany na łańcuchu. Nie może zrobić krzywdy tym, którzy omijają go i nie zbliżają się do niego.
   Żyjmy z pokojem i ufnością, a św. Michał Archanioł niech przywraca nam prawdziwy obraz kochającego Boga.

   (Ks. Krzysztof Poświata CSMA)

   Któż jak Bóg!

   .