Cytat dnia
______________________________________________________________________________________________________________
Słowo Boże
Mk 2, 1-12
Nieraz potrzeba wiary i determinacji, aby doprowadzić kogoś do Jezusa. W dzisiejszej Ewangelii mamy przykład takiej postawy. Posłuchaj, co czyni Jezus dla dotkniętego paraliżem człowieka.
Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Marka
Mk 2, 1-12
Gdy Jezus po pewnym czasie wrócił do Kafarnaum, posłyszeli, że jest w domu. Zebrało się tyle ludzi, że nawet przed drzwiami nie było miejsca, a On głosił im naukę. Wtem przyszli do Niego z paralitykiem, którego niosło czterech. Nie mogąc z powodu tłumu przynieść go do Niego, odkryli dach nad miejscem, gdzie Jezus się znajdował, i przez otwór spuścili łoże, na którym leżał paralityk. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: «Synu, odpuszczają ci się twoje grzechy». A siedziało tam kilku uczonych w Piśmie, którzy myśleli w duszy: «Czemu On tak mówi? On bluźni. Któż może odpuszczać grzechy, jeśli nie Bóg sam jeden?» Jezus poznał zaraz w swym duchu, że tak myślą, i rzekł do nich: «Czemu nurtują te myśli w waszych sercach? Cóż jest łatwiej: powiedzieć do paralityka: Odpuszczają ci się twoje grzechy, czy też powiedzieć: Wstań, weź swoje łoże i chodź? Otóż, żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów – rzekł do paralityka: Mówię ci: Wstań, weź swoje łoże i idź do domu! On wstał, wziął zaraz swoje łoże i wyszedł na oczach wszystkich. Zdumieli się wszyscy i wielbili Boga mówiąc: «Jeszcze nigdy nie widzieliśmy czegoś podobnego».
Człowiek sparaliżowany potrzebował pomocy, aby dostać się do Jezusa. Życzliwi ludzie wykazali się wielką determinacją. Ich wysiłek okazał się skuteczny. Pomimo tłumu chory człowiek znalazł się przed Jezusem. Czy masz taką wiarę, aby szukać sposobu, jak kogoś doprowadzić do Jezusa?
Jezus wie wszystko o sparaliżowanym. Wie, czego pragnie on i jego bliscy. Wszyscy czekają na uzdrowienie fizyczne. Natomiast Jezus chce go wyzwolić z jeszcze większego paraliżu, jaki jest skutkiem uwikłania w grzech. Grzech uczynił go niezdolnym do normalnego życia. Może sam doświadczyłeś, jak grzech paraliżuje, odbiera wolność i radość życia…
Jezus jest Bogiem i ma moc, aby uzdrowić całego człowieka. Jezus wie, że najważniejsze jest wyzwolenie duchowe. Dlatego najpierw uwalnia paralityka od jego grzechu. A towarzyszy temu uzdrowienie fizyczne. Może wrócić o własnych siłach do domu. Czy doświadczyłeś uwolnienia z twojego grzechu, abyś mógł żyć wolny i szczęśliwy? Jeżeli nie, to co w Tobie potrzebuje uleczenia?
Podziękuj Jezusowi za to, że uwalnia cię od grzechu i uzdrawia z paraliżu duchowego. To Jezus sprawia, że możesz być wolny i szczęśliwy.
PIERWSZE CZYTANIE (Hbr 4,1-5.11)
Spieszmy do odpoczynku Bożego
Czytanie z Listu do Hebrajczyków.
Bracia:
Gdy jeszcze trwa obietnica wejścia do Bożego odpoczynku, lękajmy się, aby ktoś z was nie mniemał, iż jest jej pozbawiony. Albowiem i myśmy otrzymali dobrą nowinę, jak i ci, którzy wyszli z Egiptu, lecz tamtym słowo usłyszane nie było pomocne, gdyż nie łączyli się przez wiarę z tymi, którzy je usłyszeli.
Wchodzimy istotnie do odpoczynku my, którzy uwierzyliśmy, jak to powiedział: „Toteż przysiągłem w gniewie moim: nie wejdą do mego odpoczynku”, aczkolwiek dzieła były dokonane od stworzenia świata. Powiedział bowiem Bóg na pewnym miejscu o siódmym dniu w ten sposób: „I odpoczął Bóg w siódmym dniu po wszystkich dziełach”. I znowu na tym miejscu: „Nie wejdą do mego odpoczynku”.
Spieszmy się więc wejść do owego odpoczynku, aby nikt nie szedł za tym samym przykładem nieposłuszeństwa.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 78,3 i 4bc.6-7.8)
Refren: Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy.
To, cośmy usłyszeli i poznali, *
i co nam opowiedzieli nasi ojcowie,
opowiemy przyszłemu pokoleniu *
chwałę Pana i Jego potęgę.
Aby wiedziało przyszłe pokolenie, +
synowie, którzy się narodzą, *
że mają pokładać nadzieję w Bogu
i nie zapominać dzieł Bożych, *
lecz strzec Jego poleceń.
A niech nie będą jak ich ojcowie, *
pokoleniem opornym buntowników,
pokoleniem, którego serce jest niestałe, *
a duch nie dochowuje wierności Bogu.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (2 Kor 5,19)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
W Chrystusie Bóg pojednał świat ze sobą,
nam zaś przekazał słowo pojednania.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 2,1-12)
Chrystus ma władzę odpuszczania grzechów
Słowa Ewangelii według świętego Marka.
Gdy Jezus po pewnym czasie wrócił do Kafarnaum, posłyszeli, że jest w domu. Zebrało się tyle ludzi, że nawet przed drzwiami nie było miejsca, a On głosił im naukę.
Wtem przyszli do Niego z paralitykiem, którego niosło czterech. Nie mogąc z powodu tłumu przynieść go do Niego, odkryli dach nad miejscem, gdzie Jezus się znajdował, i przez otwór spuścili łoże, na którym leżał paralityk. Jezus widząc ich wiarę rzekł do paralityka: „Synu, odpuszczają ci się twoje grzechy”.
A siedziało tam kilku uczonych w Piśmie, którzy myśleli w duszy: „Czemu On tak mówi? On bluźni. Któż może odpuszczać grzechy, jeśli nie Bóg sam jeden?”
Jezus poznał zaraz w swym duchu, że tak myślą, i rzekł do nich: „Czemu nurtują te myśli w waszych sercach? Cóż jest łatwiej powiedzieć do paralityka: «Odpuszczają ci się twoje grzechy», czy też powiedzieć: «Wstań, weź swoje łoże i chodź»? Otóż żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów rzekł do paralityka: „Mówię ci: «Wstań, weź swoje łoże i idź do domu»”.
Pragnienie spotkania z Jezusem
Zdeterminowanie i wiara tych, którzy przynieśli do Jezusa paralityka, musiały być ogromne. Zdecydowali się na to, aby rozebrać dach i przez niego spuścić nosze, na których leżał chory. Gdyby nie wierzyli, że Jezus może go uzdrowić, nigdy by się nie podjęli tego zadania. Wokół Jezusa zgromadzone były tłumy, które pragnęły osobiście doświadczyć Jego mocy. Gdyby nie spryt owych mężczyzn, paralityk prawdopodobnie nigdy by nie powstał ze swojego łoża. Nikt z nas nie lubi, gdy ktoś inny wpycha się przed niego, a to właśnie, mówiąc krótko, oni zrobili. Zapewne zdawali sobie sprawę, że takie zachowanie nie spotka się z aprobatą. Zrobili jednak wszystko, co było w ich mocy, aby ten, z którym przyszli do Jezusa, mógł Go rzeczywiście spotkać. Niech ich pragnienie spotkania z Jezusem stanie się i naszym udziałem.
Panie Jezu, rozpal w naszych sercach głód spotkania z Tobą. Wypal wszystko to, co nas od Ciebie oddziela, i stawiaj na naszej drodze ludzi, którzy nas do Ciebie przywiodą.
Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2017”Autorzy: o. Daniel Stabryła OSB, o. Michał Legan OSPPE
Edycja Świętego Pawła
Często wiara chorego była powodem uzdrowienia, a Jezus nie wyjaśniał tego, że dokonuje się również przebaczenie grzechów.
Jednak w obecności nauczycieli religijnych Jezus rozpoczyna od stwierdzenia, że sparaliżowanemu człowiekowi odpuszcza grzechy.
Dwie wypowiedzi Jezusa: “odpuszczone są tobie twoje grzechy” oraz “wstań i chodź” są równoprawnymi wypowiedziami Mesjasza, Syna Bożego.
Dodaj komentarz