Cytat dnia
______________________________________________________________________________________________________________
Słowo Boże
rocznica poświęcenia rzymskich bazylik Świętych Apostołów Piotra i Pawła
Łk 19, 11-28
Złóż w ręce Jezusa wszystko, co teraz zaprząta twoje myśli. On pragnie jedynie twojej obecności i uwagi, poświęć Mu kilka najbliższych chwil.
Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza
Łk 19, 11-28
Jezus opowiedział przypowieść, dlatego że był blisko Jerozolimy, a oni myśleli, że królestwo Boże zaraz się zjawi. Mówił więc: «Pewien człowiek szlachetnego rodu udał się w kraj daleki, aby uzyskać dla siebie godność królewską i wrócić. Przywołał więc dziesięciu sług swoich, dał im dziesięć min i rzekł do nich: Zarabiajcie nimi, aż wrócę. Ale jego współobywatele nienawidzili go i wysłali za nim poselstwo z oświadczeniem: Nie chcemy, żeby ten królował nad nami. Gdy po otrzymaniu godności królewskiej wrócił, kazał przywołać do siebie te sługi, którym dał pieniądze, aby się dowiedzieć, co każdy zyskał. Stawił się więc pierwszy i rzekł: Panie, twoja mina przysporzyła dziesięć min. Odpowiedział mu: Dobrze, sługo dobry; ponieważ w dobrej rzeczy okazałeś się wierny, sprawuj władzę nad dziesięciu miastami. Także drugi przyszedł i rzekł: Panie, twoja mina przyniosła pięć min. Temu też powiedział: I ty miej władzę nad pięciu miastami. Następny przyszedł i rzekł: Panie, tu jest twoja mina, którą trzymałem zawiniętą w chustce. Lękałem się bowiem ciebie, bo jesteś człowiekiem surowym: chcesz brać, czegoś nie położył, i żąć, czegoś nie posiał. Odpowiedział mu: Według słów twoich sądzę cię, zły sługo. Wiedziałeś, że jestem człowiekiem surowym: chcę brać, gdzie nie położyłem, i żąć, gdziem nie posiał. Czemu więc nie dałeś moich pieniędzy do banku? A ja po powrocie byłbym je z zyskiem odebrał. Do obecnych zaś rzekł: Odbierzcie mu minę i dajcie temu, który ma dziesięć min. Odpowiedzieli mu: Panie, ma już dziesięć min. Powiadam wam: Każdemu, kto ma, będzie dodane; a temu, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma. Tych zaś przeciwników moich, którzy nie chcieli, żebym panował nad nimi, przyprowadźcie tu i pościnajcie w moich oczach». Po tych słowach ruszył na przedzie, zdążając do Jerozolimy.
„Dał im dziesięć min”. Powierzone pieniądze wzbudziły różne reakcje. Słudzy, którzy przyjęli je z wdzięcznością i radością, zaczęli je pomnażać. Jednak dla trzeciego z nich powierzona kwota okazała się ciężarem. Nieufność i lęk sprawiły, że nie był w stanie jej pomnożyć. Co w twoim życiu napawa cię radością, a co jest trudne, przyjmowane niechętnie?
„Dobrze, sługo dobry”. Jezus cieszy się każdym dobrem, które udało ci się pomnożyć. Kiedy udaje ci się to osiągnąć? Które twoje działania przynoszą rzeczywiste dobro i co jest ich siłą napędową?
„Zły sługo…”. Co przychodzi ci na myśl, kiedy słuchasz rozmowy ze złym sługą? Nieufność i obawy pojawiają się u każdego. W jakich obszarach twojego życia jest ich najwięcej? Czy dotyczą rzeczywistych zagrożeń, mobilizują do działania czy, tak jak u złego sługi, powstrzymują cię przed czynieniem dobra?
Podziękuj Bogu za dobro, które w ostatnim czasie dokonało się przez ciebie. Oddaj Mu wszystkie trudne sprawy, które budzą lęk. Poproś o odwagę w czynieniu dobra.
Liturgia słowa na dziś
PIERWSZE CZYTANIE (Ap 4,1-11)
Wizja otwartego nieba
Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła.
Ja, Jan, ujrzałem oto drzwi otwarte w niebie, a głos, ów pierwszy, jaki usłyszałem, jak gdyby trąby mówiącej ze mną, powiedział: „Wstąp tutaj, a to ci ukażę, co potem musi się stać”. Doznałem natychmiast zachwycenia: A oto w niebie stał tron i na tronie ktoś siedział.
A Siedzący był podobny z wyglądu do jaspisu i do krwawnika, a tęcza dokoła tronu podobna z wyglądu do szmaragdu. Dokoła tronu dwadzieścia cztery trony, a na tronach dwudziestu czterech siedzących Starców, odzianych w białe szaty, a na ich głowach złote wieńce. A z tronu wychodzą błyskawice i głosy, i grzmoty, i płonie przed tronem siedem lamp ognistych, które są siedmiu Duchami Boga.
Przed tronem niby szklane morze podobne do kryształu, a w środku tronu i dokoła tronu cztery Zwierzęta pełne oczu z przodu i z tyłu: Zwierzę pierwsze podobne do lwa, Zwierzę drugie podobne do wołu, Zwierzę trzecie mające twarz jak gdyby ludzką i Zwierzę czwarte podobne do orła w locie.
Cztery Zwierzęta, a każde z nich ma po sześć skrzydeł, dokoła i wewnątrz są pełne oczu i spoczynku nie mają, mówiąc dniem i nocą: „Święty, Święty, Święty, Pan Bóg wszechmogący, Który był i Który jest, i Który przychodzi”. A ilekroć Zwierzęta oddadzą chwałę i cześć, i dziękczynienie Siedzącemu na tronie, Żyjącemu na wieki wieków, upada dwudziestu czterech Starców przed Siedzącym na tronie i oddaje pokłon Żyjącemu na wieki wieków, i rzuca przed tronem wieńce swe, mówiąc: „Godzien jesteś, Panie i Boże nasz, odebrać chwałę i cześć, i moc, boś Ty stworzył wszystko, a dzięki Twej woli istniało i zostało stworzone”.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 150,1-2.3-4.5-6)
Refren: Bóg wszechmogący jest po trzykroć święty.
Chwalcie Boga w Jego świątyni, *
chwalcie na ogromnym Jego nieboskłonie.
Chwalcie Go za potężne Jego dzieła, *
chwalcie za niezmierzoną Jego wielkość.
Chwalcie Go dźwiękiem rogu,: *
chwalcie na harfie i cytrze.
Chwalcie Go bębnem i tańcem, *
chwalcie na strunach i flecie.
Chwalcie Go na dźwięcznych cymbałach, *
chwalcie na cymbałach brzęczących:
Wszystko, co żyje, *
niechaj chwali Pana.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 15,16)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem,
abyście szli i owoc przynosili.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 19,11-28)
Przypowieść o dziesięciu minach
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
Jezus opowiedział przypowieść, dlatego że był blisko Jerozolimy, a oni myśleli, że królestwo Boże zaraz się zjawi.
Mówił więc: „Pewien człowiek szlachetnego rodu udał się w kraj daleki, aby uzyskać dla siebie godność królewską i wrócić.
Przywołał więc dziesięciu sług swoich, dał im dziesięć min i rzekł do nich: «Zarabiajcie nimi, aż wrócę».
Ale jego współobywatele nienawidzili go i wysłali za nim poselstwo z oświadczeniem: «Nie chcemy, żeby ten królował nad nami».
Gdy po otrzymaniu godności królewskiej wrócił, kazał przywołać do siebie te sługi, którym dal pieniądze, aby się dowiedzieć, co każdy zyskał.
Stawił się więc pierwszy i rzekł: «Panie, twoja mina przysporzyła dziesięć min». Odpowiedział mu: «Dobrze, sługo dobry; ponieważ w drobnej rzeczy okazałeś się wierny, sprawuj władzę nad dziesięciu miastami».
Także drugi przyszedł i rzekł: «Panie, twoja mina przyniosła pięć min». Temu też powiedział: «I ty miej władzę nad pięciu miastami».
Następny przyszedł i rzekł: «Panie, tu jest twoja mina, którą trzymałem zawiniętą w chustce. Lękałem się bowiem ciebie, bo jesteś człowiekiem surowym: chcesz brać, czegoś nie położył, i żąć, czegoś nie posiał».
Odpowiedział mu: «Według słów twoich sądzę cię, zły sługo. Wiedziałeś, że jestem człowiekiem surowym: chcę brać, gdzie nie położyłem, i żąć, gdziem nie posiał. Czemu więc nie dałeś moich pieniędzy do banku? A ja po powrocie byłbym je z zyskiem odebrał».
Do obecnych zaś rzekł: «Odbierzcie mu minę i dajcie temu, który ma dziesięć min».
Odpowiedzieli mu: «Panie, ma już dziesięć min».
Powiadam wam: «Każdemu, kto ma, będzie dodane; a temu, kto nie ma, zabiorą nawet to, co ma. Tych zaś przeciwników moich, którzy nie chcieli, żebym panował nad nimi, przyprowadźcie tu i pościnajcie w moich oczach»”.
Po tych słowach ruszył na przedzie zdążając do Jerozolimy.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Bóg rozlicza sprawiedliwie
Jak często nie zgadzamy się z Bogiem i wyrażamy swoje “święte” oburzenie, będąc przekonani, że nasz Pan nie jest sprawiedliwy? Zwłaszcza w odniesieniu do nas. Przypowieść może nas ugruntować w takim myśleniu. Przecież sługa nazwany złym nie roztrwonił Majątku swojego pana, a karę otrzymał tylko za to, że nie przyczynił się do jego prosperity. Spójrzmy na tę przypowieść w inny sposób: Pan to Bóg, który Majątek, czyli stworzony świat, powierzył sługom – nam. Jego mina to łaska Boża, ta wypracowana – nasze dobre uczynki. Nie można stanąć przed Bogiem z pustymi rękoma. Przyjdzie bowiem czas, kiedy powróci Pan i zacznie sprawiedliwie rozliczać się, nagradzając dobrych i wiernych, a karząc tych, którzy nie zrobili nic.
Jezu, Ty nie pozostawisz bez należytego osądzenia tego, kto jest niedbały i leniwy w Twojej służbie. Pomóż mi stale rozwijać dobro, które zaszczepiłeś we mnie w dniu chrztu świętego.
Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2016” ks. Mariusz Szmajdziński/Edycja Świętego Pawła
______________________________________________________________________________________________________________
Każdy człowiek, który zarządza powierzonymi mu darami jest biblijnym szafarzem. Nie jest właścicielem, lecz kimś kto będzie musiał się w przyszłości rozliczyć z dochodu.
Jezus odpowiedział na pytania dotyczące tego, co wydarzy się w Jerozolimie. W tym mieście ginęli prorocy, w tym mieście słynącym z pobożności Boże dary stały się źródłem dochodów arystokracji kapłańskiej, a słowo Boże zostało schowane w chuście i odłożone na bok. A kiedy przychodzi do Jerozolimy Pan, Najwyższy, Mesjasz, odrzucą Jego władzę i powiedzą do Niego: „Nie chcemy, żeby On został naszym królem”.
______________________________________________________________________________________________________________
Czytelnia
4 kardynałów naciska na papieża. Oczekują odpowiedzi “tak” lub “nie”
ncronline / catholic herald / kw
W mediach opublikowano list 4 kardynałów, w którym hierarchowie zarzucają papieżowi sprzeczne wypowiedzi, “które szerzą zamieszanie wśród wiernych”.
Kardynałowie Carlo Caffarra, Raymond Burke, Walter Brandmüller i Joachim Meisner wysłali do Ojca Świętego prośbę o odpowiedź na pięć pytań. Dotyczą one ostatniej adhortacji Franciszka – “Amoris Laetitia”. Pierwotnie pismo zostało wysłane do papieża oraz do kard. Gerharda Müllera, prefekta Kongregacji Nauki Wiary we wrześniu.
Niedawno opublikował je włoski tabloid L’Espresso.
Pytania hierarchów dotyczyły VIII rozdziału adhortacji, który ich zdaniem “jest wewnętrznie sprzeczny” i domaga się “wyjaśnienia”, gdyż “szerzy zamieszanie zarówno wśród wiernych, jak i biskupów oraz księży”. Kardynałowie zadeklarowali zarazem, że kierując się “duszpasterską troską”, oczekują jedynie odpowiedzi “tak / nie”.
W liście postawiono 5 pytań:
- Czy jest możliwe udzielenie rozgrzeszenia i dopuszczenie do sakramentu Eucharystii osób rozwiedzionych żyjących w powtórnych związkach?
- Czy można mówić o istnieniu bezwzględnych norm moralnych zakazujących czynów wewnętrznie złych? Czy jeśli tak, to czy można mówić o wyjątkach od tych norm?
- Czy osoby mieszkające wspólnie w powtórnym związku, żyją w stanie grzechu ciężkiego?
- Czy nadal obowiązuje zasada, że nigdy nie można uznać czynów wewnętrznie złych za subiektywnie dobre?
- Czy nadal obowiązuje nauczanie Jana Pawła II (encyklika Veritatis Splendor, p. 56) nt. “sumienia kreatywnego”? Zgodnie z tym nauczaniem okoliczności i intencje nie mogą przekształcić czynu wewnętrznie złego w czyn subiektywnie dobry.
(…)
_____________________________________________________________________________________________________________
Grafika: http://mariuszhan.pl
Dodaj komentarz