Myśl dnia
Antoine de Saint-Exupéry
ŚW. ARCHANIOŁÓW MICHAŁA, GABRIELA I RAFAŁA
– ŚWIĘTO
PIERWSZE CZYTANIE (Dn 7,9-10.13-14)
Zastępy aniołów służą Bogu
Czytanie z Księgi proroka Daniela.
Patrzałem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata Jego była biała jak śnieg, a włosy Jego głowy jakby z czystej wełny. Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła to płonący ogień. Strumień ognia się rozlewał i wypływał sprzed Niego. Tysiąc tysięcy służyło Mu, a dziesięć tysięcy po dziesięć tysięcy stało przed Nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi.
Patrzałem w nocnych widzeniach, a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.
Oto słowo Boże.
albo:
PIERWSZE CZYTANIE (Ap 12,7-12a)
Michał i jego aniołowie walczą z szatanem
Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła.
Nastąpiła walka na niebie: Michał i jego aniołowie mieli walczyć ze Smokiem. I wystąpił do walki Smok i jego aniołowie, ale nie przemógł, i już się miejsce dla nich w niebie nie znalazło. I został strącony wielki Smok, Wąż Starodawny, który się zwie diabeł i szatan, zwodzący całą zamieszkałą ziemię, został strącony na ziemię, a z nim strąceni zostali jego aniołowie.
I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: „Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca, bo oskarżyciel braci naszych został strącony, ten, co dniem i nocą oskarża ich przed Bogiem naszym. A oni zwyciężyli dzięki krwi Baranka i dzięki słowu swojego świadectwa i nie umiłowali dusz swych aż do śmierci. Dlatego radujcie się, niebiosa oraz ich mieszkańcy”.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 138,1-5)
Refren: Wobec aniołów psalm zaśpiewam Panu.
Będę Cię sławił, Panie, z całego serca, *
bo usłyszałeś słowa ust moich;
Będę śpiewał Ci psalm wobec aniołów, *
pokłon Ci oddam w Twoim świętym przybytku.
I będę sławił Twe imię za łaskę Twoją i wierność, *
bo ponad wszystko wywyższyłeś Twoje imię i obietnicę.
Wysłuchałeś mnie, kiedy Cię wzywałem, *
pomnożyłeś moc mojej duszy.
Wszyscy królowie ziemi będą dziękować Tobie, Panie, *
gdy usłyszą słowa ust Twoich,
i będą opiewać drogi Pana: *
„Zaprawdę, chwała Pana jest wielka”.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Ps 103,21)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Błogosławcie Pana, wszyscy Jego aniołowie,
wszyscy słudzy, pełniący Jego wolę.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 1,47-51)
Ujrzycie aniołów Bożych
Słowa Ewangelii według świętego Jana.
Jezus ujrzał, jak Natanael zbliżał się do Niego, i powiedział o nim: „Patrz, to prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu”.
Powiedział do Niego Natanael: „Skąd mnie znasz?”
Odrzekł mu Jezus: „Widziałem cię, zanim cię zawołał Filip, gdy byłeś pod drzewem figowym”.
Odpowiedział Mu Natanael: „Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś królem Izraela!”
Odparł mu Jezus: „Czy dlatego wierzysz, że powiedziałem ci: «Widziałem cię pod drzewem figowym»? Zobaczysz jeszcze więcej niż to”.
Potem powiedział do niego: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego”.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Wyznanie wiary
Wizja otwartego nieba, aniołów i zstępującego Syna Człowieczego to obietnica, jaką otrzymują wierzący w Chrystusa. Wyznanie wiary w Jezusa jako Zbawiciela jest dla nas gwarancją zbawienia. Potwierdzają ją święci mistycy, którzy tak jak św. Faustyna Kowalska mówią o niepojętnej piękności i szczęściu, jakie czekają nas po śmierci (zob. Dzienniczek, 777-778). Zanim osiągniemy niebo, tutaj, na ziemi, musimy dokonywać ciągłych wyborów pomiędzy wiarą a pokusą niewiary, pomiędzy dobrem a złem, pomiędzy tym, co duchowe, a tym, co cielesne. Natanael wyznał swoją wiarę, uznając Jezusa za Zbawiciela. Pójdźmy w jego ślady.
Mój Zbawicielu, stając przed Tobą, uznaję, że tylko Ty jesteś moim Bogiem i tylko Tobie pragnę służyć. Przyjmij moje wyznanie wiary i odpuść grzechy, które popełniłem.
Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2015”Autor: ks. Mariusz Krawiec SSP
Edycja Świętego Pawła
#Ewangelia: Czy fascynuję się dobrem?
Mieczysław Łusiak SJ
Jezus ujrzał, jak Natanael zbliżał się do Niego, i powiedział o nim: “Patrz, to prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu”. Powiedział do Niego Natanael: “Skąd mnie znasz?” Odrzekł mu Jezus: “Widziałem cię, zanim cię zawołał Filip, gdy byłeś pod drzewem figowym”. Odpowiedział Mu Natanael: “Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś królem Izraela!” Odparł mu Jezus: “Czy dlatego wierzysz, że powiedziałem ci: «Widziałem cię pod drzewem figowym»? Zobaczysz jeszcze więcej niż to”.
Potem powiedział do niego: “Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego”.
Komentarz do Ewangelii:
Jezus nazwał Natanaela “prawdziwym Izraelitą, w którym nie ma podstępu”, ponieważ widział coś, co on uczynił, a co świadczyło o jego szlachetności. Jezus nie ukrywa, że widzi nasze dobre czyny. Nigdy natomiast Jezus nie “chwalił się” wiedzą o jakiś złych czynach człowieka, które stawiałyby tego człowieka w złym świetle. Nie oznacza to, że On nie widzi grzechu, ale często robi wrażenie, jakby go nie wiedział.
Bóg, w odróżnieniu od człowieka, nie ma upodobania w dostrzeganiu naszych grzechów. Za to ma wielkie upodobanie w dostrzeganiu dobra – wręcz się nim fascynuje. Byłoby to z wielkim pożytkiem dla nas, gdybyśmy ukształtowali nasze upodobania na wzór Boga.
http://www.deon.pl/religia/duchowosc-i-wiara/pismo-swiete-rozwazania/art,2587,ewangelia-czy-fascynuje-sie-dobrem.html
*********
Na dobranoc i dzień dobry – J 1, 47-51
Mariusz Han SJ
Potrzebujemy świadectwa dobra
Świadectwo uczniów
Odpowiedział Mu Natanael: Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Izraela! Odparł mu Jezus: Czy dlatego wierzysz, że powiedziałem ci: Widziałem cię pod drzewem figowym? Zobaczysz jeszcze więcej niż to. Potem powiedział do niego: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego.
Opowiadanie pt. “O Sądzie Ostatecznym inaczej”
Kiedy przyszedł czas Sądu i Król zasiadł na tronie pełnym chwały, zgromadzili się przed nim wszyscy ludzie, żywi i umarli. Wtedy odezwał się król do archanioła Gabriela: – Czytaj głośno dziesięć przykazań! Po pierwszym przykazaniu Król powiedział: – Ci, co przekroczyli to przykazanie Boże, niech przejdą na lewą stronę! Niektórzy z tłumu poruszyli się i ze spuszczoną głową przeszli na wskazane miejsce. I tak anioł powoli czytał kolejne zdania Dekalogu, a Król w przerwach odsyłał kolejne partie na lewą stronę.
W końcu po ostatnim przykazaniu na placu ogólnej zbiórki ostał się tylko jeden człowiek sprawiedliwy. Król rozejrzał się wkoło i szepnął do Gabriela z niemałym zdziwieniem: – Co, tylko ten jeden pozostał z przeznaczeniem na prawa stronę? – Tak jest – odparł archanioł. – To trochę nudno będzie po tej stronie – stwierdził Król i dodał: – Zawołaj wszystkich z powrotem!
Gdy usłyszał te słowa – sprawiedliwy, gdy dowiedział się o powszechnej “amnestii”, zdenerwował się “piekielnie” i obrzucił Króla pretensjami: – To niesprawiedliwe! Dlaczego wcześniej o tym nie powiedziałeś?! A Sędzia nic nie odpowiedziawszy, wskazał mu tylko miejsce po lewej stronie – tam, gdzie ogień wieczny, przygotowany diabłu i jego aniołom.
Refleksja
Wspominamy dziś archaniołów: Michała – walczącego z szatanem; Gabriela – przekaziciela Bożego Orędzia; oraz Rafała – opiekuna chorych i podróżujących. Ci trzej słudzy Boga pomagają nam dostać się do nieba. Na krętych drogach naszego życia przeprawiamy się wśród zawiłości tego świata. Bo każdy z nas skazany jest na walkę z pokusami grzechu, ale wezwany też do głoszenia Ewangelii potrzebującym, tych w ludzkiej doli i niedoli, naznaczonej często chorobami i bólem.
Trzej archaniołowie mają być dla chrześcijan pomocą w ziemskim dążeniu do świętości. Obyśmy mając opiekę tych z nieba, wspomagali innych w ich szukaniu woli Boga tu na ziemi. Możemy to uczynić dobrym słowem i czynem, których nigdy nie było, nie ma i chyba nigdy za dużo tu na ziemi nie będzie. Dlatego zacznijmy mówić i działać już od teraz…
3 pytania na dobranoc i dzień dobry
1. Wierzysz w Anioły?
2. Który Anioł Stróż jest Twoim ulubionym i dlaczego?
3. W jaki sposób czujesz obecność Twojego Anioła Stróża?
I tak na koniec…
“Aniołem człowieka jest czas” (Friedrich Schiller)
http://www.deon.pl/religia/duchowosc-i-wiara/na-dobranoc-i-dzien-dobry/art,29,na-dobranoc-i-dzien-dobry-j-1-47-51.html
**********
ŚŚ. Archaniołów Michała, Gabriela, Rafała
ściągnij plik MP3 
Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Jana
J 1, 47-51
Jezus ujrzał, jak Natanael zbliżał się do Niego, i powiedział o nim: «Patrz, to prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu». Powiedział do Niego Natanael: «Skąd mnie znasz?» Odrzekł mu Jezus: «Widziałem cię, zanim cię zawołał Filip, gdy byłeś pod drzewem figowym». Odpowiedział Mu Natanael: «Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Izraela!» Odparł mu Jezus: «Czy dlatego wierzysz, że powiedziałem ci: Widziałem cię pod drzewem figowym? Zobaczysz jeszcze więcej niż to». Potem powiedział do niego: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego».
Zobacz, że Jezus zna ciebie, podobnie jak zna Natanaela. I nie chodzi o to, że spotkał go raz w życiu i teraz wydaje o nim opinię. Jezus jest tym, który zna ciebie, jak w psalmie 139, gdzie czytamy: „przenikasz i znasz mnie”. Jezus zna ciebie, ale nie po to, by ciebie oskarżać. On jest tym, który zawsze na ciebie czeka.
Dzięki temu, że Jezus zna ciebie, może być twoim Królem. Nie jest On królem, który szuka własnych korzyści za wszelką cenę, nie jest tyranem. On rządzi, wiedząc, co jest dla ciebie najlepsze, znając ciebie. Oczywiście czasami możesz sądzić, że dzieje ci się krzywda. Pamiętasz takie sytuacje?
Jeżeli tylko dasz się prowadzić Jezusowi, oddasz się pod Jego rządy, to On poprowadzi ciebie do wielkich rzeczy. Ale nie chodzi o to, że staniesz się kimś znanym, wielkim. Lecz twoje czyny, drobne i ciche, zaczną zmieniać na początku ciebie, a następnie innych. Do jakiej drobnej rzeczy wzywa ciebie Jezus dzisiaj?
Proś Jezusa, by pomagał tobie w dostrzeganiu, co jest najlepsze dla ciebie w danym momencie życia, dnia.
SPOWIEDŹ
by Grzegorz Kramer SJ
Brałem kiedyś udział w audycji radiowej w nowohuckie.pl, polegała ona na odpowiadaniu na pytania nadesłane przez słuchaczy, większość pytań dotyczyła sakramentu spowiedzi. Wielu z pytających miało problem z tym, że sakrament stał się dla nich urzędową sprawą, w której liczą się detale, kruczki, przypisy, ilości i okoliczności.
Dzisiejszy fragment Ewangelii pokazuje sedno spotkania z Bogiem, On nas zna od zawsze i wie o wszystkich naszych sprawach (nie tylko grzechach). I właśnie o to chodzi, by podchodzić do spowiedzi jak do spotkania, w którym „sprawa jest ustawiona”. Bóg wie, co jest w moim sercu, zna moje motywacje, wszystkie niuanse wydarzenia, które nazywamy grzechem.
W sakramencie chodzi o to, by mieć szczere serce; serce, które pragnie być odkryte przez Boga, który mnie doskonale zna i widział mnie „pod drzewem figowym, zanim zawołał nas Filip”. Używając ludzkiego języka, a innego nie znamy, nigdy nie jesteśmy w stanie do końca, dokładnie i szczegółowo opisać czegokolwiek. Język, choć najlepszym jakie mamy, jest tylko nieudolnym narzędziem komunikowania naszego wewnętrznego świata. Dlatego nie ma co się skupiać na księgowych szczegółach, a przyłożyć się do tego, by pragnąć spotkać Boga, Jezusa, który przychodzi z miłosierną miłością przebaczenia.
W walce ze złym przegrywamy zawsze wtedy, kiedy przestajemy patrzeć na Jezusa (kochać), a zaczynamy bawić się w urzędnicze wyznaczanie granic i szukanie kolejnych pól, w których jesteśmy jeszcze mocni.
Pewnie, że taka więź z Bogiem, w której chodzi o spotkanie, jest trudniejsza niż podejście księgowe, w którym człowiek szybciej może doświadczyć złudnego poczucia „bycia w porządku”. Jednak nie do tego zostały stworzone nasze serca. One zostały wyposażone w zdolność spotkania w bardzo intymnych okolicznościach. Tylko tak można drugiego poznać.
http://kramer.blog.deon.pl/2015/09/29/spowiedz/
*********
Usłyszałeś słowa ust moich
Święto Świętych archaniołów Michała, Gabriela i Rafała
Wprowadzenie do modlitwy na wtorek, 29 września
Proś o łaskę nadziei i zaufania.
Tekst: Psalm 138, 1-5
Dzisiejszy dzień przypomina o obecności Archaniołów, którzy stoją przed Bogiem i są Jego specjalnymi posłańcami. Michał walczy ze złem. Rafał uzdrawia. Gabriel obwieszcza wolę Pana. Tajemnica aniołów wpatrzonych w obliczę Boga i równocześnie wykonujących zadania znajduje swe odbicie w Psalmie 138. Benedykt XVI zwraca uwagę na to, iż Bóg otoczony aniołami w niebie nieustannie słucha i aniołów, i modlącego się w świątyni człowieka. Niebo i przybytek świątynny zlewają się jakby w jedno miejsce wychwalania Boga i miejsce Jego obecności. Jego imię, czyli przymioty Boga takie jak: Jego osobowe istnienie, wierność i miłosierdzie podtrzymują człowieka w ufności i nadziei.
„Wysłuchałeś mnie, kiedy Cię wzywałem, pomnożyłeś moc mojej duszy” – zatrzymaj się na chwilę na tym zdaniu. Pozwól, by nasyciła się nim Twoja dusza. Jakie uczucia towarzyszą Ci, gdy je wymawiasz. Trwaj w nich i pomyśl, na co one wskazują? Czy wzrasta w Tobie nadzieja i zaufanie?
„Wszyscy królowie ziemi będą dziękować Tobie, Panie” – słowa Psalmisty są wyrazem nadziei, że Jego świadectwo dotrze do wszystkich zakątków ziemi. Widać w tym zapowiedź rodzącego się Kościoła, w którym i Żydzi i poganie będą wychwalać jedynego Boga. Jak Ty sam przeżywasz swoje włączenie w Kościół?
http://e-dr.jezuici.pl/uslyszales-slowa-ust-moich/
***********
Św. Bazyli Wielki (ok. 330-379), mnich i biskup Cezarei w Kapadocji, doktor Kościoła
Traktat o Duchu Świętym, rozdz. 16
„Przez słowo Pana powstały niebiosa i wszystkie ich zastępy przez tchnienie ust Jego” (Ps 33,6)… Jakże nie pomyśleć o Trójcy: Pan, który rozkazuje, Słowo, które stwarza, Tchnienie, które umacnia. Co znaczy „umacniać”, jeśli nie doskonalenie się w świętości? To słowo z pewnością oznacza fakt bycia solidnie zakorzenionym w dobru. Ale bez Ducha Świętego nie ma świętości, ponieważ moce niebieskie nie są święte z własnej natury, bo inaczej nie różniły by się od Ducha Świętego – one od Ducha otrzymały miarę własnej świętości, każda według rangi…
Natura aniołów może być powietrznym tchnieniem lub niematerialnym ogniem. Czytamy w psalmie: „Jako swych posłów używasz wichry, jako sługi – ogień i płomienie” (Ps 104,4). To dlatego mogą być w jednym miejscu, a następnie stać się widzialnymi pod postacią ciała dla tych, którzy są tego godni. Ale świętość… jest im przekazana przez Ducha. I aniołowie trwają w swojej godności, wybierając zawsze trwanie w prawdziwym dobru. Strzegąc swego wyboru, wybierają bliskość prawdziwego dobra…
Jakże anioły mogłyby powiedzieć: „Chwała na wysokości Bogu” (Łk 2,14), jeśli nie przez Ducha? Bowiem „nikt może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: «Panem jest Jezus» i nikt, pozostając pod natchnieniem Ducha Bożego, nie może mówić: «Niech Jezus będzie przeklęty»” (1Kor 12,3). Oto, co dokładnie powiedzą złe duchy, przeciwnicy Boga…, w swojej wolnej woli… Czy wszelkie niewidzialne władze (Kol 1,16) mogłyby prowadzić szczęśliwe życie, gdyby nie oglądały nieustannie oblicza Ojca, który jest w niebie? (Mt 18,10) Otóż tej wizji nie można posiadać bez Ducha… Czy serafiny mogłyby wołać: „Święty, Święty, Święty” (Iz 6,3), gdyby Duch nie nauczył ich tego uwielbienia? Jeśli wszyscy aniołowie i wszelkie moce niebieskie wielbią Boga (Ps 148,2), jeśli tysiące tysięcy aniołów i niezliczone miriady sług stoją przy Nim, to czynią tak w mocy Ducha Świętego, który zarządza tym niewyrażalnym, niebieskim chórem ku służbie Bogu i we wspólnej zgodzie.
***********
Święto Archaniołów Michała, Gabriela i Rafała (29 września 2015)
Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego (J 1,51).
Wspominanych dzisiaj Archaniołów znamy z Pisma Świętego z ich misji, jaką otrzymali od Boga w stosunku do ludzi. Samo określenie „anioł” oznacza „posłany”, anioł zatem to posłaniec Boży. Michała znamy jako opiekuna Izraela, narodu wybranego, Gabriela znamy ze scen zwiastowania Maryi i Zachariaszowi, a Rafała z Księgi Tobiasza.
Dzisiejsze czytania wskazują jednak na bardziej zasadniczą rolę tych aniołów w dziejach zbawienia. Apokalipsa mówi o walce na niebie, w której archanioł Michał wraz ze swoimi aniołami strącił z nieba szatana z jego aniołami. To strącenie oznacza, że szatan stracił bezpośredni dostęp do Boga i skończyła się jego złośliwa rola oskarżyciela człowieka przed obliczem Boga. Święty Jan pisze: oskarżyciel braci naszych został strącony, ten, co dniem i nocą oskarża ich przed Bogiem naszym (Ap 12,10).
Dzisiejsze czytania liturgiczne: Ap 12, 7-12a; J 1, 47-51
Oczywiście Apokalipsa jest księgą symboliczną i nie należy obrazów przez nią podawanych brać dosłownie. Obrazy te jednak w formie symbolicznej objawiają prawdę. Aniołowie jako stworzenia Boże, doskonalsze od nas, biorą udział w walce z mocami ciemności. Bóg pragnie, by zbawienie dokonało się niejako wewnątrz samego stworzenia. Dlatego walka rozgrywa się wewnątrz stworzonego świata pomiędzy aniołami z Michałem na czele i Diabłem z jego aniołami. Z tej samej racji walka z grzechem popełnionym na ziemi rozegrała się na ziemi. A mówiąc bardziej konkretnie: na drzewie dokonało się zwiedzenie człowieka i na drzewie także dokonało się zbawienie. Dokonał tego Jezus Chrystus, Syn Boży, który stał się Człowiekiem.
Obraz wstępowania i zstępowania aniołów na Niego wskazuje na Jego świętość. Dokładniej na to, że w Nim jest miejsce spotkania się nieba i ziemi. Ten obraz nawiązuje do wizji ze snu Jakuba, jaki ten miał w Penuel, kiedy uciekał przed bratem Ezawem do swojego wuja Labana. Sen, w którym widział aniołów wstępujących i zstępujących na to miejsce, uświadomił mu świętość miejsca. Dokładniej to, że jest ono miejscem styku nieba z ziemią, miejscem, gdzie istnieje bezpośredni dostęp do Boga. Otóż takim „miejscem styku nieba i ziemi” w pełni jest Jezus Chrystus, Syn Boży i Człowiek jednocześnie. On jest naszym pojednaniem z Bogiem, do którego teraz możemy się zwracać: „Ojcze”.
Włodzimierz Zatorski OSB
http://ps-po.pl/2015/09/28/swieto-archaniolow-michala-gabriela-i-rafala-29-wrzesnia-2015/
**********
Bóg mnie kontempluje
Jezus ujrzał, jak Natanael zbliżał się do Niego… J 1, 47 – 51
Natanael zbliża się do Jezusa. Podobnie jak ja. Przynajmniej robię, co mogę. Jezus widzi to moje zbliżanie się do Niego. Patrzy na mnie. Jeśli oczy są zwierciadłem duszy, to Jezus patrzy na mnie sercem. Widzi mnie takiego, jakim jestem.
Natanael jest zdziwiony tym, że Jezus go zna. Skąd mnie znasz? Jezus mówi o drzewie figowym. Wielu się zastanawia, co to oznacza. Prawdopodobnie to z drzewa figowego Ewa zjadła owoc i zgrzeszyła. Ale równie dobrze to drzewo może wiązać się z jakimś dobrym doświadczeniem. A może jedno i drugie? Bo Jezus, skoro patrzy na mnie sercem, zna też moje serce. Wie, że jest w nim i dobro i zło. Wie, że są miejsca prześwietlone dobrem, prawdą, pięknem – Jego światłem, ale są również miejsca ciemne, ukryte, wstydliwe, zatwardziałe, może nawet obumarłe przez grzech. Jezus zna to wszystko. Nie ma jednak śladu potępiania w Jego spojrzeniu. Jest za to przyjęcie Natanaela ze wszystkim, co go stanowi, kim jest.
Bóg na mnie patrzy. Nie tylko ja patrzę na Niego, nie tylko ja się w Niego wpatruję. On patrzy również na mnie. Patrzy, kiedy zbliżam się do Niego. Widzi moje wysiłki, widzi moje odchodzenie i przychodzenie. Widzi moją wierność i niestałość. Moje światło i moją ciemność. Czasem mnie nuży to falowanie, ta przemienność, lecz On na mnie patrzy, obserwuje, kontempluje. Tak, Bóg kontempluje mnie, tak jak ja na modlitwie kontempluję Jego. Kontempluje i przyjmuje mnie.
Może tu jest zawarte źródło Miłości?
http://ginter.sj.deon.pl/bog-mnie-kontempluje/
***********
**********************************************************************************************************************
ŚWIĘTYCH OBCOWANIE
29 WRZEŚNIA
***********
W tradycji chrześcijańskiej Michał to pierwszy i najważniejszy spośród aniołów (Dn 10, 13; 12, 1; Ap 12, 7 nn), obdarzony przez Boga szczególnym zaufaniem.Hebrajskie imię Mika’el znaczy “Któż jak Bóg”. Według tradycji, kiedy Lucyfer zbuntował się przeciwko Bogu i do buntu namówił część aniołów, Archanioł Michał miał wystąpić i z okrzykiem “Któż jak Bóg” wypowiedzieć wojnę szatanom.
W Piśmie świętym pięć razy jest mowa o Michale. W księdze Daniela jest nazwany “jednym z przedniejszych książąt nieba” (Dn 13, 21) oraz “obrońcą ludu izraelskiego” (Dn 12, 1). Św. Jan Apostoł określa go w Apokalipsie jako stojącego na czele duchów niebieskich, walczącego z szatanem (Ap 12, 7). Św. Juda Apostoł podaje, że jemu właśnie zostało zlecone, by strzegł ciała Mojżesza po jego śmierci (Jud 9). Św. Paweł Apostoł również o nim wspomina (2 Tes 4, 16). Jest uważany za anioła sprawiedliwości i sądu, łaski i zmiłowania. Jeszcze bardziej znaczenie św. Michała akcentują księgi apokryficzne: Księga Henocha, Apokalipsa Barucha czy Apokalipsa Mojżesza, w których Michał występuje jako najważniejsza osoba po Panu Bogu, jako wykonawca planów Bożych odnośnie ziemi, rodzaju ludzkiego i Izraela. Michał jest księciem aniołów, jest aniołem sądu i Bożych kar, ale też aniołem Bożego miłosierdzia. Pisarze wczesnochrześcijańscy przypisują mu wiele ze wspomnianych atrybutów; uważają go za anioła od szczególnie ważnych zleceń Bożych. Piszą o nim m.in. Tertulian, Orygenes, Hermas i Didymus. Jako praepositus paradisi ma ważyć dusze na Sądzie Ostatecznym. Jest czczony jako obrońca Ludu Bożego i dlatego Kościół, spadkobierca Izraela, czci go jako swego opiekuna. Papież Leon XIII ustanowił osobną modlitwę, którą kapłani odmawiali po Mszy świętej z ludem do św. Michała o opiekę nad Kościołem.
Kult św. Michała Archanioła jest w chrześcijaństwie bardzo dawny i żywy. Sięga on wieku II. Symeon Metafrast pisze, że we Frygii, w Małej Azji, św. Michał miał się objawić w Cheretopa i na pamiątkę zostawić cudowne źródło, do którego śpieszyły liczne rzesze pielgrzymów. Podobne sanktuarium było w Chone, w osadzie odległej 4 km od Kolosów, które nosiło nazwę “Michelion”. W Konstantynopolu kult św. Michała był tak żywy, że posiadał on tam już w VI w. aż 10 poświęconych sobie kościołów, a w IX w. kościołów i klasztorów pod jego wezwaniem było tam już 15. Sozomenos i Nicefor wspominają, że nad Bosforem istniało sanktuarium św. Michała, założone przez cesarza Konstantyna (w. IV). W samym zaś Konstantynopolu w V w. istniał obraz św. Michała, czczony jako cudowny w jednym z klasztorów pod jego imieniem. Liczni pielgrzymi zabierali ze sobą cząstkę oliwy z lampy płonącej przed tym obrazem, gdyż według ich opinii miała ona własności lecznicze. W Etiopii każdy 12. dzień miesiąca był poświęcony św. Michałowi.
W Polsce powstały dwa zgromadzenia zakonne pod wezwaniem św. Michała: męskie (michalitów) i żeńskie (michalitek), założone przez błogosławionego Bronisława Markiewicza (+ 1912, beatyfikowanego przez kard. Józefa Glempa w Warszawie w czerwcu 2005 r.).
Św. Michał Archanioł jest patronem Cesarstwa Rzymskiego, Papui Nowei Gwinei, Anglii, Austrii, Francji, Hiszpanii, Niemiec, Węgier i Małopolski; diecezji łomżyńskiej; Amsterdamu, Łańcuta, Sanoka i Mszany Dolnej; ponadto także mierniczych, radiologów, rytowników, szermierzy, szlifierzy, złotników, żołnierzy. Przyzywany jest także jako opiekun dobrej śmierci.W ikonografii św. Michał Archanioł przedstawiany jest w tunice i paliuszu, w szacie władcy, jako wojownik w zbroi. Skrzydła św. Michała są najczęściej białe, niekiedy pawie. Włosy upięte opaską lub diademem. Jego atrybutami są: globus, krzyż, laska, lanca, miecz, oszczep, puklerz, szatan w postaci smoka u nóg lub skrępowany, tarcza z napisem: Quis ut Deus – “Któż jak Bóg”, waga.
Gabriel po raz pierwszy pojawia się pod tym imieniem w Księdze Daniela (Dn 8, 15-26; 9, 21-27). W pierwszym wypadku wyjaśnia Danielowi znaczenie tajemniczej wizji barana i kozła, ilustrującej podbój przez Grecję potężnych państw Medów i Persów; w drugim wypadku archanioł Gabriel wyjaśnia prorokowi Danielowi przepowiednię Jeremiasza o 70 tygodniach lat. Imię “Gabriel” znaczy tyle, co “mąż Boży” albo “wojownik Boży”. W tradycji chrześcijańskiej (Łk 1, 11-20. 26-31) przynosi Dobrą Nowinę. Ukazuje się Zachariaszowi zapowiadając mu narodziny syna Jana Chrzciciela. Zwiastuje także Maryi, że zostanie Matką Syna Bożego.
Według niektórych pisarzy kościelnych Gabriel był aniołem stróżem Świętej Rodziny. Przychodził w snach do Józefa (Mt 1, 20-24; 2, 13; 2, 19-20). Miał być aniołem pocieszenia w Ogrójcu (Łk 22, 43) oraz zwiastunem przy zmartwychwstaniu Pana Jezusa (Mt 28, 5-6) i przy Jego wniebowstąpieniu (Dz 1, 10). Niemal wszystkie obrządki w Kościele uroczystość św. Gabriela mają w swojej liturgii tuż przed lub tuż po uroczystości Zwiastowania. Tak było również w liturgii rzymskiej do roku 1969; czczono go wówczas 24 marca, w przeddzień uroczystości Zwiastowania. Na Zachodzie osobne święto św. Gabriela przyjęło się dopiero w wieku X. Papież Benedykt XV w roku 1921 rozszerzył je z lokalnego na ogólnokościelne. Pius XII 1 kwietnia 1951 r. ogłosił św. Gabriela patronem telegrafu, telefonu, radia i telewizji. Św. Gabriel jest ponadto czczony jako patron dyplomatów, filatelistów, posłańców i pocztowców. W 1705 roku św. Ludwik Grignion de Montfort założył rodzinę zakonną pod nazwą Braci św. Gabriela. Zajmują się oni głównie opieką nad głuchymi i niewidomymi.
W ikonografii św. Gabriel Archanioł występuje niekiedy jako młodzieniec, przeważnie uskrzydlony i z nimbem. Odziany w tunikę i paliusz, czasami nosi szaty liturgiczne. Na włosach ma przepaskę lub diadem. Jego skrzydła bywają z pawich piór. Szczególnie ulubioną sceną, w której jest przedstawiany w ciągu wieków, jest Zwiastowanie. Niekiedy przekazuje Maryi jako herold Boży zapieczętowany list lub zwój. Za atrybut służy mu berło, lilia, gałązka palmy lub oliwki.
Rafał przedstawił się w Księdze Tobiasza, iż jest jednym z “siedmiu aniołów, którzy stoją w pogotowiu i wchodzą przed majestat Pański” (Tb 12, 15). Występuje w niej pod postacią ludzką, przybiera pospolite imię Azariasz i ofiarowuje młodemu Tobiaszowi wędrującemu z Niniwy do Rega w Medii swoje towarzystwo i opiekę. Ratuje go z wielu niebezpiecznych przygód, przepędza demona Asmodeusza, uzdrawia niewidomego ojca Tobiasza. Hebrajskie imię Rafael oznacza “Bóg uleczył”.
Ponieważ zbyt pochopnie używano imion, które siedmiu archaniołom nadały apokryfy żydowskie, dlatego synody w Laodycei (361) i w Rzymie (492 i 745) zakazały ich nadawania. Pozwoliły natomiast nadawać imiona Michała, Gabriela i Rafała, gdyż o tych wyraźnie mamy wzmianki w Piśmie świętym. W VII w. istniał już w Wenecji kościół ku czci św. Rafała. W tym samym wieku miasto Kordoba w Hiszpanii ogłosiło go swoim patronem.
Św. Rafał Archanioł ukazuje dobroć Opatrzności. Pobożność ludowa widzi w nim prawzór Anioła Stróża. Jest czczony jako patron aptekarzy, chorych, lekarzy, emigrantów, pielgrzymów, podróżujących, uciekinierów, wędrowców i żeglarzy.
W ikonografii św. Rafał Archanioł przedstawiany jest jako młodzieniec bez zarostu w typowym stroju anioła – tunice i chlamidzie. Jego atrybutami są: krzyż, laska pielgrzyma, niekiedy ryba i naczynie. W ujęciu bizantyjskim ukazywany jest z berłem i globem.
Henryk Przondziono /Foto Gość Odwieczna tradycja religijna, powszechne przeczucie pokoleń podpowiada, że istnieją owe istoty tak inne, a zarazem jakoś bliskie człowiekowi. Bliskie – a przecież niewyobrażalne. Marcin Jakimowicz
Duchy dobre i złe. Są bliżej, niż myślisz…
Cóż my, poziome robaki, możemy powiedzieć o anielskich duchach? Strzegą każdego kroku człowieka. I choć ten często lekceważąco odwraca się do nich plecami, wiernie pilnują, by przestrzegał Bożych przykazań. Przekazują słowa Boga ze stuprocentową precyzją. Są twardzi i wierni jak miedź, ale nie zatrzymują nawet promyka Bożego blasku. Choć są potężni, największą przyjemność sprawia im służenie ludziom. Aniołowie. Są bliżej, niż myślisz. ”Weźmy konkretny przykład, aniołów” – znany francuski teolog o. Thomas Philippe rozpoczął swoją konferencję.
Na twarzach zebranych pojawił się nieśmiały uśmiech. Nic dziwnego, współczesny świat włożył aniołów między bajki. Występują z rusałkami i skrzatami. A przecież to prawdziwa rzeczywistość, o której mowa jest we wszystkich najważniejszych religiach monoteistycznych. Współczesne wizerunki gości z nieba widzimy w serialach, filmach, książkach i czasopismach. Można śmiało powiedzieć, że zapanowała moda na anioły. To wyraz ogromnej tęsknoty za tym, co niewypowiedziane i niedotykalne. Wszystko, co można powiedzieć o aniołach, wynika z Biblii i świadectw świętych.
– To, co wiemy o aniołach, mówi nam o niebie. Niebo nie jest puste – zastępy aniołów śpiewają nieustannie, sprawując liturgię w Jeruzalem niebieskim – woła brat Efraim, założyciel francuskiej Wspólnoty Błogosławieństw. Talmud powiada, że ”aniołowie sporządzają z ludzkich modlitw korony, po czym wkładają je na głowę Świętego Jedynego”. Słowo anioł wywodzi się z greckiego angelos – posłaniec, emisariusz i znaczeniowo bliskie jest hebrajskiemu słowu malak, jakim w Biblii określa się duchy niebiańskie.
Anioły bez cellulitu
Półki sklepów z dewocjonaliami zalegają małe figurki przedstawiające pulchniutkie aniołki z mikroskopijnymi skrzydełkami. Podobne rzeźby uśmiechają się rubasznie w większości barokowych kościołów. Tymczasem te popularne wizerunki nie mają nic wspólnego z biblijnymi obrazami aniołów! Anioł ukazujący się Danielowi jest tak potężny, że rzuca proroka na twarz (Dn 10,5-6). Daniel jest przerażony, ze strachu drżą mu kolana, a ludzie, widząc go przywartego do ziemi i dygocącego, uciekają w popłochu. Więcej, po spotkaniu z gościem z nieba Daniela ”ogarnęła niemoc i chorował przez wiele dni” (Dn 8, 27). A przecież anioł nie uczynił mu niczego złego! Nic dziwnego, że pierwszymi słowami, które aniołowie kierują do ludzi jest często prośba: ”Nie bójcie się! ”. Są odbiciem potęgi Najwyższego i choć dysponują niewyobrażalną mocą, nie przypisują sobie chwały.
Nie lubią zdradzać swoich imion. Kiedy Jakub zmagał się z aniołem nad potokiem Jabbok, zapytał: ”Jak ci na imię? ”, a ten odrzekł: ”Czemu pytasz mnie o imię? ”. I nie odpowiedział. Dlaczego? ”Aniołowie nie zdradzają imion, by swą tożsamością, blaskiem obecności nie odwrócić uwagi człowieka od czci imienia Bożego. Anielskie imiona to właściwie… komplementy prawione Panu” – opowiada o. Augustyn Pelanowski – ”Potężny Michał woła Któż jak Bóg!, Rafał: Pan uzdrawia!, a Gabriel obwieszcza Bóg jest mocą! ”.
Stoją przed samym tronem Najwyższego, lecz blasku, jaki je przeszywa, nie przypisują sobie. To dopiero pokora! Przebywanie w obecności Boga tak udoskonala ich naturę, że piękno ich osobowości mogłoby odwrócić naszą uwagę od samego Stwórcy. Niemożliwe jest nie zafascynować się pięknem aniołów, jeśli ma się słabą relację z Bogiem. Wiedzą o tym i dlatego usuwają się w cień.
http://kosciol.wiara.pl/doc/489499.Prawie-wszystko-o-aniolach/12
**********
Naturę anielską opisuje hebrajskie słowo haszmal (Ez 8,2). Słowo to we współczesnym słownikach oznacza… elektryczność. To brązowo-żółto-srebrna przejrzysta jasność. ”Są twardzi jak miedź, ale wobec Bożego światła są przeźroczyści. Mają kolor… herbaty – uśmiecha się o. Pelanowski. – Anioł jest jak szkło, przez które widzimy to, co jest za nim, ale szkła nie widzimy. Możemy jednak rozbić o nie głowę” – dodaje paulin.
”Oto stał pewien człowiek ubrany w lniane szaty, a jego biodra były przepasane czystym złotem, ciało zaś jego było podobne do tarsziszu, jego oblicze do blasku błyskawicy, oczy jego były jak pochodnie ogniste, jego ramiona i nogi jak błysk polerowanej miedzi, a jego głos, jak głos tłumu” – opowiadał przejęty prorok Daniel (Dn 10,5-6).
Bardzo często obecność anioła i Boga przenika się wzajemnie. Abraham, pod dębami Mamre rozmawiając z trzema wędrowcami, używa na przemian liczby pojedynczej i mnogiej. Niektórzy w postaciach tych widzą archaniołów, inni (m. in. słynny malarz ikon Andriej Rublow) samą Trójcę. Jakub zmaga się z aniołem, ale nad ranem słyszy zdumiony: ”Walczyłeś z Bogiem”.
Występują już na pierwszych stronach Biblii. Strzegą raju, chronią Lota, ratują Hagar i jej dziecko, nawiedzają wątpiącego Abrama, towarzyszą prorokom, a śpiący Jakub widzi ich wchodzących i schodzących po drabinie łączącej niebo z ziemią. W Nowym Testamencie zwiastują nowinę o narodzinach Mesjasza, usługują Mu na pustyni, pocieszają przerażonego Jezusa w Ogrójcu i oznajmiają Jego zmartwychwstanie.
Dworzanie, zarządcy i słudzy
Liczba aniołów jest ogromna (Dn 7,10). Nie ma dwóch aniołów równych sobie – każdy z nich w inny sposób odbija doskonałość Bożą. Tradycja Kościoła ukazuje dziewięć chórów anielskich, które z kolei dzielą się na trzy hierarchie. Trzy pierwsze chóry najbliższe Boga to Serafini, Cherubini i Trony. Przebywają przed majestatem Bożym, nieustannie kontemplując oblicze Stwórcy i darząc Go największą miłością. Druga hierarchia (Panowania, Moce i Władze) odpowiedzialna jest za harmonijne funkcjonowanie wszechświata, trzecia (Zwierzchności, Archaniołowie i Aniołowie) opiekuje się królestwami, państwami, narodami i poszczególnymi ludźmi. Pierwsze trzy chóry to jakby dworzanie Boży, drugie – zarządy, a trzecie – pokorni wykonawcy poleceń. Podział ten utrwalił się w chrześcijańskiej tradycji i został uznany za kanoniczny przez św. Tomasza z Akwinu.
Najwięcej wiemy o archaniołach. Najznamienitszy z nich – Michał – w miejsce upadłego Lucyfera został księciem aniołów. Dowodzi zastępami anielskimi, jest rządcą niebios, udaremnia plany nieprzyjaciela, sam będąc prawdziwym traktatem teologicznym: ”Któż jak Bóg? ”. Jest aniołem śmierci, pogromcą smoka, opiekunem Kościoła na ziemi. Jest też aniołem skruchy, miłosierdzia, sprawiedliwości i uświęcenia. Gabriel jest aniołem zwiastowania, najpierw Zachariaszowi (o narodzinach Jana), a potem Maryi (o narodzinach Syna Bożego). Jest też zwiastunem gniewu Bożego. Midrasze opowiadają, że to on właśnie odpowiedzialny był za zrównanie z ziemią Sodomy i Gomory. Rafał to ”Uzdrowienie Boże”. Jest patronem chorych, lekarzy i podróżnych.
Człowiek ma skłonność do bałwochwalstwa. Druga Księga Królewska ukazuje króla Manassesa budującego ołtarze wojskom anielskim i oddającemu im boską cześć. Papież Zachariasz zakazał w roku 745 kultu archaniołów Uriela, Raguela, Tubuela i Oribela, bo wierni bardziej byli zainteresowani nimi niż ich Stwórcą.
Królową aniołów nie jest anioł lecz… człowiek. To Maryja. Zafascynowani pokorą Matki Bożej spełniają każde Jej polecenie.
http://kosciol.wiara.pl/doc/489499.Prawie-wszystko-o-aniolach/13
**********
Służba nie drużba
Umiłowanym zajęciem aniołów jest służba. Usługując, prześcigają się w naśladowaniu Syna Bożego, który: ”istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi” (Flp 2, 6-7). Służą Bogu w okamgnieniu. Nie wahają się, nie zatrzymują Bożej laski. Jak błyskawice przenoszą Jego Słowo z miejsca na miejsce. Nie ulegają namiętnościom, nie służą ze względu na interes i pomagają niezależnie od tego, czy ktoś ich prosi, czy nimi gardzi.
Izajasz pisze: ”Ujrzałem Pana siedzącego na wysokim i wyniosłym tronie, a tren Jego szaty wypełniał świątynię. Serafiny stały ponad Nim; każdy z nich miał po sześć skrzydeł; dwoma zakrywał swą twarz, dwoma okrywał swoje nogi, a dwoma latał. I wołał jeden do drugiego: Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów. Cała ziemia pełna jest Jego chwały. Od głosu tego, który wołał, zadrgały futryny drzwi, a świątynia napełniła się dymem” (Iz 6, 4). Midrasze dodają, że serafini zasłaniają swe twarze przed Bogiem, który… pragnie im służyć.
Rano, wieczór, we dnie, w nocy
”Każdy wierny ma u swego boku anioła jako opiekuna i stróża, aby prowadził go do życia” – głosi Katechizm Kościoła Katolickiego (336). Dzieci w to gorąco wierzą, ba – wedle brata Efraima – mają zdolność widzenia gościa z nieba! A dorośli? Żyjąc w nieustannym pośpiechu, nadmiernie racjonalizując rzeczywistość, zatracają gdzieś po drodze świadomość obecności i nie zauważają owoców działania ich osobistego opiekuna. Anioł Stróż zna doskonale naszą duszę, dba o nasze zdrowie i życie cielesne. Jednak sprawy doczesne podlegają jego opiece tylko o tyle, o ile w jakimś stopniu zależy od nich zbawienie człowieka. W historii Kościoła znaleźć można ludzi, którzy widzieli swojego anioła. Święta Gemma Galgani rozmawiała z niebiańskim stróżem jak ze starszym bratem, a o. Pio często posyłał ich z różnymi wiadomościami. Jak twierdzi kardynał Journet: ”Aniołowie pokazują się tym, którzy ich miłują i wzywają ich pomocy”.
Oskarżyciele
”Wierzę w Boga” – chwali się wielu ludzi. Cóż z tego? Szatan też wierzy. Więcej: on zna doskonale Pana Zastępów. O jego postawie decyduje inne kryterium… miłość. Aniołowie pokornie wielbią Boga, stojąc w Jego chwale, demony chwałę tę przypisują sobie. Bóg, stwarzając niebieskie zastępy, poddał je próbie, nakazując, by złożyły hołd Adamowi. Nie wszystkie posłuchały tego rozkazu. Na czele buntowników stanął duch zwany w żydowskiej tradycji Samaelem, a w chrześcijańskiej Lucyferem. Bóg strącił go z niebios wraz z jego poplecznikami, których pokonał w walce archanioł Michał. Od tego dnia Lucyfer skierował swą nienawiść na Adama i jego potomstwo. Szatan miał być cherubinem lub serafinem, czyli jednym z tych, którzy stali najbliżej Boga, nieustannie płonąc miłością do Stwórcy. Zachwycił się jednak bardziej sobą niż Bogiem, toteż ogień jego podziwu zaczął trawić jego samego.
Niezwykle ciekawy jest jedyny opis tego ducha, jaki znajdziemy w Piśmie Świętym (Ez 28). ”Jako wielkiego cheruba opiekunem ustanowiłem cię na świętej górze Bożej, chadzałeś pośród błyszczących kamieni. Byłeś doskonały w postępowaniu swoim od dni twego stworzenia, aż znalazła się w tobie nieprawość. Pod wpływem rozkwitu twego handlu wnętrze twoje napełniło się uciskiem i zgrzeszyłeś, wobec czego zrzuciłem cię z góry Bożej i jako cherub opiekun zniknąłeś spośród błyszczących kamieni.
Serce twoje stało się wyniosłe z powodu twej piękności, zanikła twoja przezorność z powodu twego blasku. Rzuciłem cię na ziemię, wydałem cię królom na widowisko. Mnóstwem twoich przewin, nieuczciwością twego handlu zbezcześciłeś swoją świątynię. Sprawiłem, że ogień wyszedł z twego wnętrza, aby cię pochłonąć, i obróciłem cię w popiół na ziemi na oczach tych wszystkich, którzy na ciebie patrzyli. Wszystkie spośród narodów, które cię znały, zdumiały się nad tobą. Stałeś się dla nich postrachem. Przestałeś istnieć na zawsze”.
Ty się nie liczysz!
”Przestał istnieć na zawsze” – to jego imię. ”Hebrajska wykładnia imienia: LO-CIFIR, znaczy »ten, który się nie liczy«, albo »ten, który nie jest zapisany«” – opowiada o. Pelanowski. Nic dziwnego, że Jezus, witając uczniów radujących się z tego, że poddają im się złe duchy, powiedział: ”Cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie” (Łk 10,20). Jezus dodał wówczas: ”Widziałem szatana spadającego z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi”.
http://kosciol.wiara.pl/doc/489499.Prawie-wszystko-o-aniolach/14
*********
”Diabeł był aniołem, który zgrzeszył, po czym przekonał tylu aniołów, ilu tylko mógł do tego, by razem z nim odeszli od Boga” – pisał Orygenes. Wielu twierdzi, że aż jedna trzecia z nich wybrała drogę buntu. Ma ich symbolizować apokaliptyczna ”trzecia część gwiazd, które zostały zrzucone na ziemię”. ”Nienawiść, jaką szatan żywi do Boga oraz wrogość ku jego dzieciom nie jest dziełem Bożym. Nie jest też wynikiem żadnych wad w procesie tworzenia. Zło jest owocem pychy szatana oraz jego sprzeciwu wobec Boga” – wyznaje znany demonolog o. Michael Scanlan.
Demon dzieli i oskarża. To jego główne zadanie. ”Oskarżyciel braci naszych został strącony, ten, co dniem i nocą oskarża ich przed Bogiem naszym” (Ap 12,10). Stając przed Bogiem, przekonuje Go, że Hiob jest jego nieprzyjacielem, a w serce człowieka sączy jad, że złośliwy Bóg jest winny jego nieszczęść.
Częstszym jego kłamstwem jest ukazywanie raju jako nudy. To zresztą logiczne – ojciec kłamstwa nie może ukazać nam prawdziwie najważniejszej rzeczywistości świata, którą zresztą utracił na zawsze. A przecież opisane przez Ezechiela niebo tryska ogniem, żywiołem, jest niesłychanie dynamiczne i pełne życia. Tymczasem dzisiejsze reklamy tak przedstawiają… piekło.
Smok, wąż, małpa i ryczący lew
Zły duch nie ma mocy stwórczej. Średniowieczna ikonografia często przedstawiała go jako małpę. Małpuje to, co stworzone przez Pana, i odwraca znaczenie obrazów. Biblia ukazuje go również przez inne obrazy: smoka, lwa, drapieżnego ptaka i węża.
”Niegdyś najdoskonalszy z aniołów, ukazany jest jako… zwierzę i to jeszcze bez nóg, bez skrzydeł i bez rąk. Cóż za degradacja istnienia! Ze szczytu piramidy najdoskonalszych stworzeń aż na dno beznożnych gadów – opowiada o. Pelanowski. – Oślizły, beznogi i bezręki stwór skradający się niezauważenie do ofiary, trudny do uchwycenia i usłyszenia. Jego syczenie jest delikatne, ale nic tak nie przypomina ludzkiego zbuntowanego szemrania. Rozdwojony język przypomina o dwulicowości. Trudno go uchwycić, ale za to łatwo na niego nadepnąć, ale tego rodzaju spotkanie kończy się zazwyczaj ukąszeniem”.
Takie ukąszenie bywa bolesne. W skrajnych przypadkach niezbędna jest modlitwa Kościoła o uwolnienie opętanego – egzorcyzm. Może on być odmawiany jedynie przez biskupa lub z jego wyraźnego polecenia. W zwykłych pokusach i zniewoleniach można odmawiać modlitwy o charakterze egzorcyzmów prywatnych. Bardzo skuteczną bronią jest również Różaniec – modlitwa Niewiasty, która ”zdepcze głowę węża”. Moc szatana nie jest nieskończona. Jest silny, ponieważ jest duchem, ale jednak stworzeniem. I choć jego działanie powoduje wielkie duchowe szkody, jest ono dopuszczone przez Opatrzność Bożą.
”Syn Boży przybył na ziemię, aby zniszczyć królestwo złego ducha, a już sama obecność Jezusa sprawia, że demony drżą z trwogi i odczuwają lęk” – opowiada o. Michael Scanlan. – ”Wypędzanie demonów stanowiło większą część publicznej działalności Jezusa. Zły duch doskonale wie, że jego klęska jest pewna. Jednak walka trwa, a my żyjemy w okresie przejściowym między zadaniem śmiertelnego ciosu szatanowi przez krzyż a ostateczną klęską jego panowania, która nastąpi z chwilą ponownego przyjścia Pana”. O przyjściu tym powiadomi nas głos trąby. Zagrają na niej aniołowie.
Był pewien pustelnik, który wypędzał
złe duchy i pytał się ich: ”Co was wypędza:
posty? ”. Odpowiedziały: ”My nie jadamy,
ani nie pijamy”. ”Czuwania? ”.
Odrzekli: ”My nie śpimy! ”. ”Życie pustelnicze? ”.
Odparli: ”My sami mieszkamy na pustelni”.
Więc co was wypędza?
Odpowiedzieli: ”Nic nas pokonać nie może oprócz pokory”.
Pierwsza Księga Starców
http://kosciol.wiara.pl/doc/489499.Prawie-wszystko-o-aniolach/15
***********
Gustave Doré (PD)
Jakub walczy z Aniołem 29 września Kościół obchodzi Dzień Archanioła Michała i Wszystkich Aniołów. Samo słowo anioł jest tłumaczeniem łacińskiego wyrażenia angelus, które z kolei oddaje greckie angelos. Św. Augustyn zauważył, że “anioł jest określeniem funkcji (nomen officii), a nie natury” (Sermo VII, 3).
Religia żydowska miała bardzo rozwiniętą i żywą naukę o aniołach. Aniołów określano na podstawie zadania, jakie spełniały: malakim – posłańcy, malak – posłaniec, wierzono, że Jahwe Bóg posługuje się tymi istotami dla wykonania swojej woli, zwiastowania jej (1 Mż 1,1; 28,12; 32,2; Ps 103,20); oraz według ich związku z Bogiem: “wojsko Jahwe” (Joz 5,14), “wojsko niebieskie” (1 Krl 22,19). Aniołów uważano za wysłanników Boga, a często był to On sam. Bóg posyłał ich w celu ochrony ludzi lub ukarania. Wśród aniołów występuje szczególnie Anioł Jahwe (Rdz 16,7) lub Anioł Boży (Rdz 21,17). W 1 Księdze Mojżeszowej cheruby i połyskujące miecze strzegły bram Edenu. Aniołowie oddalili się od człowieka, kiedy człowiek oddalił się od Boga. Aniołowie sprawują liturgię przed Bogiem, śpiewają Święty… (Iz 6,1-3).
Nauka o aniołach szczególnie rozwinęła się w późniejszych czasach. Obraz tego rozwoju znajdujemy w Księgach: Hioba, Daniela, Tobiasza, a zwłaszcza w apokryfach (Księga Henocha, Księga Jubileuszów). Aniołowie przyjmują wówczas różne określenia: “Synowie Boży” (jako istoty stojące blisko Boga – Hi 1,6; 2,1; Dn 3,92), “Synowie nieba”, “Święci” (Hi 5,1; 15,15). Angelologię rozwinęła również wspólnota qumrańska.
Także Nowy Testament potwierdza łączność pomiędzy światem aniołów i światem ludzi. Są to pouczenia przede wszystkim w świetle Wcielenia Słowa Bożego, które inauguruje królestwo Boże na ziemi. Należy podkreślić obecność aniołów i ich działanie w całym życiu Chrystusa. Posłańcy Boga są również sługami Jezusa. Inny uderzający fakt w Nowym Przymierzu, to działania aniołów w życiu Kościoła. To oni cieszą się z nawrócenia grzeszników, przychodzą z pomocą uwięzionemu pierwszemu z Apostołów (Dz 5,19; 8,26; 10,3-8; 12,15; 1 Kor 4,9). Wreszcie Apokalipsa ukazuje udział aniołów i ludzi w historii. Dla autora Objawienia Kościół ziemski i Jeruzalem niebieskie stanowią tylko dwie fazy (etapy) tej samej rzeczywistości. Mieszkańcy nieba, święci, aniołowie modlą się za pielgrzymów na ziemi, aniołowie odkrywają ludziom w mocy Boga Jego plany i przychodzą z pomocą Kościołowi w walce z mocami ciemności.
Tak Stary, jak i Nowy Testament znają różne grupy aniołów: Moce (Rz 8,38; 1 Kor 15,24; Ef 1,21), Władze (1 Kor 15,24; Ef 1,21; Kor 1,16), Zwierzchności (Rz 8,38), Panowania (Ef 1,21), Trony (Kor 1,16), a oprócz tego także cherubini i serafowie oraz archaniołowie. Każda z wymienionych grup spełnia określone zadanie. Aniołowie wychwalają Boga, Panowania – adorują, Zwierzchności – drżą, Moce i Serafini – współwychwalają.
Najbardziej znanym z aniołów jest Archanioł Michał. Według tradycji chrześcijańskiej i żydowskiej, kiedy Lucyfer zbuntował się przeciw Bogu, Archanioł Michał miał wystąpić jako pierwszy z okrzykiem: “Któż jak nie Bóg!” (z hebr. Mika’el – oznacza “któż, jak nie Bóg”).
W Piśmie św. nazywany jest “jednym z przedniejszych książąt nieba” (Dn 13,21), obrońcą ludu (Dn 12,1) i pogromcą Smoka-szatana (Ap 12,7). Św. Juda Apostoł twierdzi, że to właśnie Michałowi zostało zlecone strzeżenie ciała Mojżesza po jego śmierci. Michał występuje jako wykonawca planów Bożych, szczególny opiekun Izraela, a później Kościoła. Jest księciem aniołów. Jest aniołem sądu i kar Bożych, a także aniołem Bożego miłosierdzia.
Imię innego archanioła – Gabriel oznacza tyle, co “mąż Boży”, “wojownik Boży”. W Starym Testamencie spotykamy się z nim dwa razy w księdze proroka Daniela. W pierwszym wypadku archanioł Gabriel tłumaczy prorokowi sens wizji o baranie i koźle (Dn 8,13-26), a w drugim – archanioł Gabriel wyjaśnia prorokowi Danielowi przepowiednię Jeremiasza o 70 tygodniach-latach (Dn 29,10; Jr 25,11 n). Najbardziej znanym posłannictwem Gabriela było zwiastowanie Zachariaszowi w Jerozolimie narodzenia syna, Jana Chrzciciela, oraz Marii Pannie – narodzenia Jezusa, Syna Bożego (Łk 1,1-80).
Anioły są częstokroć utożsamiane z działaniem samego Boga. Można bowiem dopatrywać się w wielu posłannikach Bożych w Starym i Nowym Testamencie samego Boga, który ukazuje się nam w takiej postaci, która jest nam najbliższa sercu i poznaniu. Nie możemy Go na razie widzieć, lecz jak dzieci przybiera On dla nas formę nam bliską i przez nas kochaną, taką której się nie boimy i wzbudza w nas ufność. Bóg jest dla nas miłością, a ta jest dla każdego inna. Do każdego Jego Dobra Nowina przychodzi w inny sposób. Przez czytanie Pisma Św., przez kontakt z drugim człowiekiem lub dzięki… aniołom.
http://kosciol.wiara.pl/doc/489499.Prawie-wszystko-o-aniolach/16
**********
Oprócz wymienianych z imienia aniołów Dżibrila (Gabriela), który przekazał Muhammadowi Koran, Micha’ila, Israfila i Azra’ila (dwaj ostatni nie są wspomniani w Koranie), Haruta i Maruta, a także upadłego anioła Iblisa, Koran zna jeszcze dwie grupy aniołów: “stróżów ognia” (piekielnego: 74,31) oraz “blisko dopuszczonych” (4,172). Anioły są duchowymi istotami, wychwalającymi i wysławiającymi Boga. Uchodzą za istoty nieskazitelne, o pięknej postaci.
Ich zadanie polega na podtrzymywaniu we wszechświecie – na polecenie Boga – ładu wewnętrznego. Strzegą i chronią ludzi, odnotowują ich czyny i odbierają dusze zmarłych.
Anioła Gabriela określa się w Koranie jako “Wiernego Ducha” lub też “Świętego Ducha”. W 19.17 otrzymuje on miano “Naszego Ducha”, jawiącego się Marii jako “człowiek doskonały”. Gabriel i Michał pełnią funkcje pośredników w procesie objawienia: Gabriel często występuje w roli posłannika. Israfil pojawia się tylko w eschatologicznych legendach. Iblis został wygnany z rajskich “ogrodów”, ponieważ wzbraniał się oddać pokłon człowiekowi, którego Bóg stworzył jako istotę dobrą. Aniołowie są sługami Boga i towarzyszą ludziom oraz innym stworzeniom. Wyzbyci zaś własnej woli i rozumienia nie mogą popełnić żadnego grzechu.
Monika i Udo Tworuschka “Islam. Mały słownik”
http://kosciol.wiara.pl/doc/489499.Prawie-wszystko-o-aniolach/17
*********
Michał Archanioł – któż jak Bóg!
Henryk Fros SJ
Michał, archanioł. Już Stary Testament wspomina go jako jednego z najpotężniejszych duchów, niebieskiego wodza Izraela, który towarzyszy temu ludowi (Dn 10, 13 i 21; 12, 1).
Jeszcze bardziej akcentują jego znaczenie starotestamentalne pisma niekanoniczne, takie jak: Księga Henocha, Apokalipsa Barucha, Apokalipsa Mojżesza itd. Michał jest w tych pismach archaniołem, jednym z czterech najpotężniejszych duchów, księciem aniołów, obdarzonym przez Boga szczególnym zaufaniem i kluczami do nieba; on to składa ofiarę na niebieskim ołtarzu Świętego Świętych. Jest zarazem aniołem sprawiedliwości i sądu, ale także aniołem łaski i zlitowania. Wstawia się za Izraelitami, jest ich aniołem.
W Liście św. Judy apostoła pojawia się walcząc z szatanem o ciało Mojżesza (9): to także widoczny wpływ legend żydowskich. W Apokalipsie św. Jana apostoła Michał prowadzi aniołów do zwycięskiego boju z szatanem i jego zastępami; jest także aniołem gminy Jezusowej. Również we wczesnochrześcijańskim piśmiennictwie (Tertulian, Orygenes, Hermas, Didymus itp.) uchodzi za księcia aniołów, archanioła, któremu Bóg powierza zadania wymagające szczególnej siły. Wstawia się za ludźmi u Boga, jest aniołem ludu chrześcijańskiego, stoi u wezgłowia umierających, a potem towarzyszy duszom w drodze do nieba. Z tymi właśnie funkcjami złączył się później jego patronat nad kaplicami cmentarnymi, a w w. XII także wyobrażenie z wagami do odmierzania dobrych uczynków.
Poczynając od VI w. Michał uchodzi za pogromcę aniołów zbuntowanych, którzy stali się szatanami. Przeświadczenie to (Kasjodor, Ekumeniusz, Andrzej z Cezarei) pochodzi z interpretacji Apokalipsy (12, 7). W tym czasie istniało już wiele dowodów czci liturgicznej archanioła. Znacznie później pojawił się kult oddawany mu na górze Gargano pod Manfredonią (południowe Włochy); cześć ta miała zrazu charakter czysto lokalny, później jednak znalazła swój wyraz w martyrologium pod dniem 8 maja. Z czasem imię Michał weszło także do modlitw mszalnych (przy poświęceniu kadzidła) oraz do liturgii zadusznej.
Grecy wspominali Michała 9 czerwca, 6 września i 8 listopada, natomiast Martyrologium Hieronimiańskie pod dniem 29 września mówiło o poświęceniu ku czci św. Michała bazyliki przy Drodze Salaryjskiej. Najsławniejszą jednak budowlą poświęconą jego czci stał się kościół i klasztor na Mont-Saint-Michel pod Avranches, dokąd w r. 966 przybyli benedyktyni. Po reformie kalendarza liturgicznego (1969) święto archanioła Michała zatrzymało swój dawny termin (29 września), dołączono doń jednak wspomnienia archaniołów Gabriela i Rafała.
http://www.deon.pl/religia/swiety-patron-dnia/art,161,michal-archaniol-ktoz-jak-bog.html
*******************
NOWENNA DO TRZECH Św. ARCHANIOŁÓW: MICHAŁA,
RAFAŁA i GABRIELA ♥
♥ PIERWSZY DZIEŃ NOWENNY – 20 WRZEŚNIA
Modlitwa
Dostojni Święci Archaniołowie: Michale, Gabrielu, Rafale, stojących przy Tronie Boga, Dowódcy Zastępów Niebieskich, Przewodnicy Boży, prowadźcie nas przez życie,byśmy nie ulegali pokusom złego, brońcie i chrońcie nas.. Wspierajcie nas zawsze w walce przeciwko szatanowi i jego sługom.Wyproście nam światło Ducha Świętego dla pełnienia zawsze Woli Bożej, trwania w Wierze, Nadziei i Miłosci, dla pożytku dusz naszych.Uproście nam łaske Miłosierdzia Ojca, przez Rany Chrystusa, gdy Syn ponownie przyjdzie w Chwale, by nas sądzić, jak też w godzinie naszej śmierci.
Przez Miłosierdzie Ojca,
Przez Rany Pana Nszego Jezusa Chrystusa,.
Przez ożywcze i zbawcze działanie w nas Ducha Świętego
Amen.
Św. Rafale którego imię oznacza “Bóg uzdrawia”, Ciebie Bóg w swej niewysłowionej dobroci uczynił uzdrowicielem i przewodnikiem wiernych, prosimy, byśmy doświadczyli pomocy w chorobie duszy i ciała,byś poprowadził nas na drodze, która spodoba się Bogu.
Św. Gabrielu którego imię znaczy “Bóg jest Mocą”, stojący przed Bożym Tronem i którego Dobry Bóg posłał, byś zwiastował przeświętej Dziewicy tajemnicę wejścia błogosławionego Syna Bożego w ciało człowiecze, prosimy, byśmy poprzez twoje wstawiennictwo zyskali pomoc w każdej naszej potrzebie, duchowej i doczesnej. Wspomagaj, byśmy zawsze godnie przyjmowli żywe Ciało Chrystusa, w którym po Swojej Męce,Zmartwychwstaniu i Wniebowstapieniu, na ziemi pozostał, aż do skonczenia świata.
Św. Michale, ktorego imię znaczy “Któż jak Bóg?”, który zwyciężyłeś pysznego Lucyfera i nikczemne duchy, prosimy Ciebie,byśmy walcząc pod znakiem Krzyża, wraz z Tobą zwyciężyli wszystkich naszych wrogów, pokonali wszelkie przeszkody, uporządkowali nasze życie zgodnie z Bożą Wolą, zgodnie z przykazaniami, żyli w Bożej łasce.Czuwaj nad naszą śmiercią, by nie zastała nas w grzychu, odpędź w jej godzinie od nas wszelkie demony, szatana i jego sługi, proś o Boże Miłosierdzie dla nas, byśmy z Twoja pomocą osiagnęli Zbawienie wieczne.
Amen.
Ojcze nasz…, Zdrowas Maryjo…, Chwała Ojcu…
Dobrze jest odmówić również Litanie do świętych Archaniołów:Michała, Gabriela i Rafała
(jej treść jest podana na koncu.)
♥ DRUGI DZIEŃ NOWENNY – 21 WRZEŚNIA
Modlitwa
Dostojni Święci Archaniołowie: Michale, Gabrielu, Rafale, stojących przy Tronie Boga, Dowódcy Zastępów Niebieskich, Przewodnicy Boży, prowadźcie nas przez życie,byśmy nie ulegali pokusom złego, brońcie i chrońcie nas.. Wspierajcie nas zawsze w walce przeciwko szatanowi i jego sługom.Wyproście nam światło Ducha Świętego dla pełnienia zawsze Woli Bożej, trwania w Wierze, Nadziei i Miłosci, dla pożytku dusz naszych.Uproście nam łaske Miłosierdzia Ojca, przez Rany Chrystusa, gdy Syn ponownie przyjdzie w Chwale, by nas sądzić, jak też w godzinie naszej śmierci.
Przez Miłosierdzie Ojca,
Przez Rany Pana Nszego Jezusa Chrystusa,.
Przez ożywcze i zbawcze działanie w nas Ducha Świętego
Amen.
Św. Rafale którego imię oznacza “Bóg uzdrawia”, Ciebie Bóg w swej niewysłowionej dobroci uczynił uzdrowicielem i przewodnikiem wiernych, prosimy, byśmy doświadczyli pomocy w chorobie duszy i ciała,byś poprowadził nas na drodze, która spodoba się Bogu.
Św. Gabrielu którego imię znaczy “Bóg jest Mocą”, stojący przed Bożym Tronem i którego Dobry Bóg posłał, byś zwiastował przeświętej Dziewicy tajemnicę wejścia błogosławionego Syna Bożego w ciało człowiecze, prosimy, byśmy poprzez twoje wstawiennictwo zyskali pomoc w każdej naszej potrzebie, duchowej i doczesnej. Wspomagaj, byśmy zawsze godnie przyjmowli żywe Ciało Chrystusa, w którym po Swojej Męce,Zmartwychwstaniu i Wniebowstapieniu, na ziemi pozostał, aż do skonczenia świata.
Św. Michale, ktorego imię znaczy “Któż jak Bóg?”, który zwyciężyłeś pysznego Lucyfera i nikczemne duchy, prosimy Ciebie,byśmy walcząc pod znakiem Krzyża, wraz z Tobą zwyciężyli wszystkich naszych wrogów, pokonali wszelkie przeszkody, uporządkowali nasze życie zgodnie z Bożą Wolą, zgodnie z przykazaniami, żyli w Bożej łasce.Czuwaj nad naszą śmiercią, by nie zastała nas w grzychu, odpędź w jej godzinie od nas wszelkie demony, szatana i jego sługi, proś o Boże Miłosierdzie dla nas, byśmy z Twoja pomocą osiągnęli Zbawienie wieczne.
Amen.
Ojcze nasz…, Zdrowas Maryjo…, Chwała Ojcu…
Dobrze jest odmówić również Litanie do świętych Archaniołów:Michała, Gabriela i Rafała
(jej treść jest podana na koncu.)
♥ TRZECI DZIEŃ NOWENNY – 22 WRZEŚNIA
Modlitwa
Dostojni Święci Archaniołowie: Michale, Gabrielu, Rafale, stojących przy Tronie Boga, Dowódcy Zastępów Niebieskich, Przewodnicy Boży, prowadźcie nas przez życie,byśmy nie ulegali pokusom złego, brońcie i chrońcie nas.. Wspierajcie nas zawsze w walce przeciwko szatanowi i jego sługom.Wyproście nam światło Ducha Świętego dla pełnienia zawsze Woli Bożej, trwania w Wierze, Nadziei i Miłosci, dla pożytku dusz naszych.Uproście nam łaske Miłosierdzia Ojca, przez Rany Chrystusa, gdy Syn ponownie przyjdzie w Chwale, by nas sądzić, jak też w godzinie naszej śmierci.
Przez Miłosierdzie Ojca,
Przez Rany Pana Nszego Jezusa Chrystusa,.
Przez ożywcze i zbawcze działanie w nas Ducha Świętego
Amen.
Św. Rafale którego imię oznacza “Bóg uzdrawia”, Ciebie Bóg w swej niewysłowionej dobroci uczynił uzdrowicielem i przewodnikiem wiernych, prosimy, byśmy doświadczyli pomocy w chorobie duszy i ciała,byś poprowadził nas na drodze, która spodoba się Bogu.
Św. Gabrielu którego imię znaczy “Bóg jest Mocą”, stojący przed Bożym Tronem i którego Dobry Bóg posłał, byś zwiastował przeświętej Dziewicy tajemnicę wejścia błogosławionego Syna Bożego w ciało człowiecze, prosimy, byśmy poprzez twoje wstawiennictwo zyskali pomoc w każdej naszej potrzebie, duchowej i doczesnej. Wspomagaj, byśmy zawsze godnie przyjmowli żywe Ciało Chrystusa, w którym po Swojej Męce,Zmartwychwstaniu i Wniebowstapieniu, na ziemi pozostał, aż do skonczenia świata.
Św. Michale, ktorego imię znaczy “Któż jak Bóg?”, który zwyciężyłeś pysznego Lucyfera i nikczemne duchy, prosimy Ciebie,byśmy walcząc pod znakiem Krzyża, wraz z Tobą zwyciężyli wszystkich naszych wrogów, pokonali wszelkie przeszkody, uporządkowali nasze życie zgodnie z Bożą Wolą, zgodnie z przykazaniami, żyli w Bożej łasce.Czuwaj nad naszą śmiercią, by nie zastała nas w grzychu, odpędź w jej godzinie od nas wszelkie demony, szatana i jego sługi, proś o Boże Miłosierdzie dla nas, byśmy z Twoja pomocą osiągnęli Zbawienie wieczne.
Amen.
Ojcze nasz…, Zdrowas Maryjo…, Chwała Ojcu…
Dobrze jest odmówić również Litanie do świętych Archaniołów:Michała, Gabriela i Rafała
(jej treść jest podana na koncu.)
♥ CZWARTY DZIEŃ NOWENNY – 23 WRZEŚNIA
Modlitwa
Dostojni Święci Archaniołowie: Michale, Gabrielu, Rafale, stojących przy Tronie Boga, Dowódcy Zastępów Niebieskich, Przewodnicy Boży, prowadźcie nas przez życie,byśmy nie ulegali pokusom złego, brońcie i chrońcie nas.. Wspierajcie nas zawsze w walce przeciwko szatanowi i jego sługom.Wyproście nam światło Ducha Świętego dla pełnienia zawsze Woli Bożej, trwania w Wierze, Nadziei i Miłosci, dla pożytku dusz naszych.Uproście nam łaske Miłosierdzia Ojca, przez Rany Chrystusa, gdy Syn ponownie przyjdzie w Chwale, by nas sądzić, jak też w godzinie naszej śmierci.
Przez Miłosierdzie Ojca,
Przez Rany Pana Nszego Jezusa Chrystusa,.
Przez ożywcze i zbawcze działanie w nas Ducha Świętego
Amen.
Św. Rafale którego imię oznacza “Bóg uzdrawia”, Ciebie Bóg w swej niewysłowionej dobroci uczynił uzdrowicielem i przewodnikiem wiernych, prosimy, byśmy doświadczyli pomocy w chorobie duszy i ciała,byś poprowadził nas na drodze, która spodoba się Bogu.
Św. Gabrielu którego imię znaczy “Bóg jest Mocą”, stojący przed Bożym Tronem i którego Dobry Bóg posłał, byś zwiastował przeświętej Dziewicy tajemnicę wejścia błogosławionego Syna Bożego w ciało człowiecze, prosimy, byśmy poprzez twoje wstawiennictwo zyskali pomoc w każdej naszej potrzebie, duchowej i doczesnej. Wspomagaj, byśmy zawsze godnie przyjmowli żywe Ciało Chrystusa, w którym po Swojej Męce,Zmartwychwstaniu i Wniebowstapieniu, na ziemi pozostał, aż do skonczenia świata.
Św. Michale, ktorego imię znaczy “Któż jak Bóg?”, który zwyciężyłeś pysznego Lucyfera i nikczemne duchy, prosimy Ciebie,byśmy walcząc pod znakiem Krzyża, wraz z Tobą zwyciężyli wszystkich naszych wrogów, pokonali wszelkie przeszkody, uporządkowali nasze życie zgodnie z Bożą Wolą, zgodnie z przykazaniami, żyli w Bożej łasce.Czuwaj nad naszą śmiercią, by nie zastała nas w grzychu, odpędź w jej godzinie od nas wszelkie demony, szatana i jego sługi, proś o Boże Miłosierdzie dla nas, byśmy z Twoja pomocą osiągnęli Zbawienie wieczne.
Amen.
Ojcze nasz…, Zdrowas Maryjo…, Chwała Ojcu…
Dobrze jest odmówić również Litanie do świętych Archaniołów:Michała, Gabriela i Rafała
(jej treść jest podana na koncu.)
♥ PIATY DZIEŃ NOWENNY – 24 WRZEŚNIA
Modlitwa
Dostojni Święci Archaniołowie: Michale, Gabrielu, Rafale, stojących przy Tronie Boga, Dowódcy Zastępów Niebieskich, Przewodnicy Boży, prowadźcie nas przez życie,byśmy nie ulegali pokusom złego, brońcie i chrońcie nas.. Wspierajcie nas zawsze w walce przeciwko szatanowi i jego sługom.Wyproście nam światło Ducha Świętego dla pełnienia zawsze Woli Bożej, trwania w Wierze, Nadziei i Miłosci, dla pożytku dusz naszych.Uproście nam łaske Miłosierdzia Ojca, przez Rany Chrystusa, gdy Syn ponownie przyjdzie w Chwale, by nas sądzić, jak też w godzinie naszej śmierci.
Przez Miłosierdzie Ojca,
Przez Rany Pana Nszego Jezusa Chrystusa,.
Przez ożywcze i zbawcze działanie w nas Ducha Świętego
Amen.
Św. Rafale którego imię oznacza “Bóg uzdrawia”, Ciebie Bóg w swej niewysłowionej dobroci uczynił uzdrowicielem i przewodnikiem wiernych, prosimy, byśmy doświadczyli pomocy w chorobie duszy i ciała,byś poprowadził nas na drodze, która spodoba się Bogu.
Św. Gabrielu którego imię znaczy “Bóg jest Mocą”, stojący przed Bożym Tronem i którego Dobry Bóg posłał, byś zwiastował przeświętej Dziewicy tajemnicę wejścia błogosławionego Syna Bożego w ciało człowiecze, prosimy, byśmy poprzez twoje wstawiennictwo zyskali pomoc w każdej naszej potrzebie, duchowej i doczesnej. Wspomagaj, byśmy zawsze godnie przyjmowli żywe Ciało Chrystusa, w którym po Swojej Męce,Zmartwychwstaniu i Wniebowstapieniu, na ziemi pozostał, aż do skonczenia świata.
Św. Michale, ktorego imię znaczy “Któż jak Bóg?”, który zwyciężyłeś pysznego Lucyfera i nikczemne duchy, prosimy Ciebie,byśmy walcząc pod znakiem Krzyża, wraz z Tobą zwyciężyli wszystkich naszych wrogów, pokonali wszelkie przeszkody, uporządkowali nasze życie zgodnie z Bożą Wolą, zgodnie z przykazaniami, żyli w Bożej łasce.Czuwaj nad naszą śmiercią, by nie zastała nas w grzychu, odpędź w jej godzinie od nas wszelkie demony, szatana i jego sługi, proś o Boże Miłosierdzie dla nas, byśmy z Twoja pomocą osiągnęli Zbawienie wieczne.
Amen.
Ojcze nasz…, Zdrowas Maryjo…, Chwała Ojcu…
Dobrze jest odmówić również Litanie do świętych Archaniołów:Michała, Gabriela i Rafała
(jej treść jest podana na koncu.)
♥ SZÓSTY DZIEŃ NOWENNY – 25 WRZEŚNIA
Modlitwa
Dostojni Święci Archaniołowie: Michale, Gabrielu, Rafale, stojących przy Tronie Boga, Dowódcy Zastępów Niebieskich, Przewodnicy Boży, prowadźcie nas przez życie,byśmy nie ulegali pokusom złego, brońcie i chrońcie nas.. Wspierajcie nas zawsze w walce przeciwko szatanowi i jego sługom.Wyproście nam światło Ducha Świętego dla pełnienia zawsze Woli Bożej, trwania w Wierze, Nadziei i Miłosci, dla pożytku dusz naszych.Uproście nam łaske Miłosierdzia Ojca, przez Rany Chrystusa, gdy Syn ponownie przyjdzie w Chwale, by nas sądzić, jak też w godzinie naszej śmierci.
Przez Miłosierdzie Ojca,
Przez Rany Pana Nszego Jezusa Chrystusa,.
Przez ożywcze i zbawcze działanie w nas Ducha Świętego
Amen.
Św. Rafale którego imię oznacza “Bóg uzdrawia”, Ciebie Bóg w swej niewysłowionej dobroci uczynił uzdrowicielem i przewodnikiem wiernych, prosimy, byśmy doświadczyli pomocy w chorobie duszy i ciała,byś poprowadził nas na drodze, która spodoba się Bogu.
Św. Gabrielu którego imię znaczy “Bóg jest Mocą”, stojący przed Bożym Tronem i którego Dobry Bóg posłał, byś zwiastował przeświętej Dziewicy tajemnicę wejścia błogosławionego Syna Bożego w ciało człowiecze, prosimy, byśmy poprzez twoje wstawiennictwo zyskali pomoc w każdej naszej potrzebie, duchowej i doczesnej. Wspomagaj, byśmy zawsze godnie przyjmowli żywe Ciało Chrystusa, w którym po Swojej Męce,Zmartwychwstaniu i Wniebowstapieniu, na ziemi pozostał, aż do skonczenia świata.
Św. Michale, ktorego imię znaczy “Któż jak Bóg?”, który zwyciężyłeś pysznego Lucyfera i nikczemne duchy, prosimy Ciebie,byśmy walcząc pod znakiem Krzyża, wraz z Tobą zwyciężyli wszystkich naszych wrogów, pokonali wszelkie przeszkody, uporządkowali nasze życie zgodnie z Bożą Wolą, zgodnie z przykazaniami, żyli w Bożej łasce.Czuwaj nad naszą śmiercią, by nie zastała nas w grzychu, odpędź w jej godzinie od nas wszelkie demony, szatana i jego sługi, proś o Boże Miłosierdzie dla nas, byśmy z Twoja pomocą osiągnęli Zbawienie wieczne.
Amen.
Ojcze nasz…, Zdrowas Maryjo…, Chwała Ojcu…
Dobrze jest odmówić również Litanie do świętych Archaniołów:Michała, Gabriela i Rafała
(jej treść jest podana na koncu.)
♥ SIÓDMY DZIEŃ NOWENNY – 26 WRZEŚNIA
Modlitwa
Dostojni Święci Archaniołowie: Michale, Gabrielu, Rafale, stojących przy Tronie Boga, Dowódcy Zastępów Niebieskich, Przewodnicy Boży, prowadźcie nas przez życie,byśmy nie ulegali pokusom złego, brońcie i chrońcie nas.. Wspierajcie nas zawsze w walce przeciwko szatanowi i jego sługom.Wyproście nam światło Ducha Świętego dla pełnienia zawsze Woli Bożej, trwania w Wierze, Nadziei i Miłosci, dla pożytku dusz naszych.Uproście nam łaske Miłosierdzia Ojca, przez Rany Chrystusa, gdy Syn ponownie przyjdzie w Chwale, by nas sądzić, jak też w godzinie naszej śmierci.
Przez Miłosierdzie Ojca,
Przez Rany Pana Nszego Jezusa Chrystusa,.
Przez ożywcze i zbawcze działanie w nas Ducha Świętego
Amen.
Św. Rafale którego imię oznacza “Bóg uzdrawia”, Ciebie Bóg w swej niewysłowionej dobroci uczynił uzdrowicielem i przewodnikiem wiernych, prosimy, byśmy doświadczyli pomocy w chorobie duszy i ciała,byś poprowadził nas na drodze, która spodoba się Bogu.
Św. Gabrielu którego imię znaczy “Bóg jest Mocą”, stojący przed Bożym Tronem i którego Dobry Bóg posłał, byś zwiastował przeświętej Dziewicy tajemnicę wejścia błogosławionego Syna Bożego w ciało człowiecze, prosimy, byśmy poprzez twoje wstawiennictwo zyskali pomoc w każdej naszej potrzebie, duchowej i doczesnej. Wspomagaj, byśmy zawsze godnie przyjmowli żywe Ciało Chrystusa, w którym po Swojej Męce,Zmartwychwstaniu i Wniebowstapieniu, na ziemi pozostał, aż do skonczenia świata.
Św. Michale, ktorego imię znaczy “Któż jak Bóg?”, który zwyciężyłeś pysznego Lucyfera i nikczemne duchy, prosimy Ciebie,byśmy walcząc pod znakiem Krzyża, wraz z Tobą zwyciężyli wszystkich naszych wrogów, pokonali wszelkie przeszkody, uporządkowali nasze życie zgodnie z Bożą Wolą, zgodnie z przykazaniami, żyli w Bożej łasce.Czuwaj nad naszą śmiercią, by nie zastała nas w grzychu, odpędź w jej godzinie od nas wszelkie demony, szatana i jego sługi, proś o Boże Miłosierdzie dla nas, byśmy z Twoja pomocą osiągnęli Zbawienie wieczne.
Amen.
Ojcze nasz…, Zdrowas Maryjo…, Chwała Ojcu…
Dobrze jest odmówić również Litanie do świętych Archaniołów:Michała, Gabriela i Rafała
(jej treść jest podana na koncu.)
♥ ÓSMY DZIEŃ NOWENNY – 27 WRZEŚNIA
Modlitwa
Dostojni Święci Archaniołowie: Michale, Gabrielu, Rafale, stojących przy Tronie Boga, Dowódcy Zastępów Niebieskich, Przewodnicy Boży, prowadźcie nas przez życie,byśmy nie ulegali pokusom złego, brońcie i chrońcie nas.. Wspierajcie nas zawsze w walce przeciwko szatanowi i jego sługom.Wyproście nam światło Ducha Świętego dla pełnienia zawsze Woli Bożej, trwania w Wierze, Nadziei i Miłosci, dla pożytku dusz naszych.Uproście nam łaske Miłosierdzia Ojca, przez Rany Chrystusa, gdy Syn ponownie przyjdzie w Chwale, by nas sądzić, jak też w godzinie naszej śmierci.
Przez Miłosierdzie Ojca,
Przez Rany Pana Nszego Jezusa Chrystusa,.
Przez ożywcze i zbawcze działanie w nas Ducha Świętego
Amen.
Św. Rafale którego imię oznacza “Bóg uzdrawia”, Ciebie Bóg w swej niewysłowionej dobroci uczynił uzdrowicielem i przewodnikiem wiernych, prosimy, byśmy doświadczyli pomocy w chorobie duszy i ciała,byś poprowadził nas na drodze, która spodoba się Bogu.
Św. Gabrielu którego imię znaczy “Bóg jest Mocą”, stojący przed Bożym Tronem i którego Dobry Bóg posłał, byś zwiastował przeświętej Dziewicy tajemnicę wejścia błogosławionego Syna Bożego w ciało człowiecze, prosimy, byśmy poprzez twoje wstawiennictwo zyskali pomoc w każdej naszej potrzebie, duchowej i doczesnej. Wspomagaj, byśmy zawsze godnie przyjmowli żywe Ciało Chrystusa, w którym po Swojej Męce,Zmartwychwstaniu i Wniebowstapieniu, na ziemi pozostał, aż do skonczenia świata.
Św. Michale, ktorego imię znaczy “Któż jak Bóg?”, który zwyciężyłeś pysznego Lucyfera i nikczemne duchy, prosimy Ciebie,byśmy walcząc pod znakiem Krzyża, wraz z Tobą zwyciężyli wszystkich naszych wrogów, pokonali wszelkie przeszkody, uporządkowali nasze życie zgodnie z Bożą Wolą, zgodnie z przykazaniami, żyli w Bożej łasce.Czuwaj nad naszą śmiercią, by nie zastała nas w grzychu, odpędź w jej godzinie od nas wszelkie demony, szatana i jego sługi, proś o Boże Miłosierdzie dla nas, byśmy z Twoja pomocą osiągnęli Zbawienie wieczne.
Amen.
Ojcze nasz…, Zdrowas Maryjo…, Chwała Ojcu…
Dobrze jest odmówić również Litanie do świętych Archaniołów:Michała, Gabriela i Rafała
(jej treść jest podana na koncu.)
♥ DZIEWIĄTY DZIEŃ NOWENNY – 28 WRZEŚNIA
Modlitwa
Dostojni Święci Archaniołowie: Michale, Gabrielu, Rafale, stojących przy Tronie Boga, Dowódcy Zastępów Niebieskich, Przewodnicy Boży, prowadźcie nas przez życie,byśmy nie ulegali pokusom złego, brońcie i chrońcie nas.. Wspierajcie nas zawsze w walce przeciwko szatanowi i jego sługom.Wyproście nam światło Ducha Świętego dla pełnienia zawsze Woli Bożej, trwania w Wierze, Nadziei i Miłosci, dla pożytku dusz naszych.Uproście nam łaske Miłosierdzia Ojca, przez Rany Chrystusa, gdy Syn ponownie przyjdzie w Chwale, by nas sądzić, jak też w godzinie naszej śmierci.
Przez Miłosierdzie Ojca,
Przez Rany Pana Nszego Jezusa Chrystusa,.
Przez ożywcze i zbawcze działanie w nas Ducha Świętego
Amen.
Św. Rafale którego imię oznacza “Bóg uzdrawia”, Ciebie Bóg w swej niewysłowionej dobroci uczynił uzdrowicielem i przewodnikiem wiernych, prosimy, byśmy doświadczyli pomocy w chorobie duszy i ciała,byś poprowadził nas na drodze, która spodoba się Bogu.
Św. Gabrielu którego imię znaczy “Bóg jest Mocą”, stojący przed Bożym Tronem i którego Dobry Bóg posłał, byś zwiastował przeświętej Dziewicy tajemnicę wejścia błogosławionego Syna Bożego w ciało człowiecze, prosimy, byśmy poprzez twoje wstawiennictwo zyskali pomoc w każdej naszej potrzebie, duchowej i doczesnej. Wspomagaj, byśmy zawsze godnie przyjmowli żywe Ciało Chrystusa, w którym po Swojej Męce,Zmartwychwstaniu i Wniebowstapieniu, na ziemi pozostał, aż do skonczenia świata.
Św. Michale, ktorego imię znaczy “Któż jak Bóg?”, który zwyciężyłeś pysznego Lucyfera i nikczemne duchy, prosimy Ciebie,byśmy walcząc pod znakiem Krzyża, wraz z Tobą zwyciężyli wszystkich naszych wrogów, pokonali wszelkie przeszkody, uporządkowali nasze życie zgodnie z Bożą Wolą, zgodnie z przykazaniami, żyli w Bożej łasce.Czuwaj nad naszą śmiercią, by nie zastała nas w grzychu, odpędź w jej godzinie od nas wszelkie demony, szatana i jego sługi, proś o Boże Miłosierdzie dla nas, byśmy z Twoja pomocą osiągnęli Zbawienie wieczne.
Amen.
Ojcze nasz…, Zdrowas Maryjo…, Chwała Ojcu…
Dobrze jest odmówić również Litanie do świętych Archaniołów:Michała, Gabriela i Rafała.
♥ LITANIA DO ŚWIĘTYCH ARCHANIOŁÓW: MICHAŁA, RAFAŁA I GABRIELA
Kyrie elejson,
Chryste, elejson, Kyrie, elejson
Chryste, usłysz nas.
Chryste wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, Stworzycielu wszystkich duchów, zmiłuj się nad nami!
Synu, Odkupicielu świata, Boże, na którego patrzeć pragną aniołowie, zmiłuj się nad nami!
Duchu Święty, Boże, radości duchów błogosławionych, który uświęcasz dusze, zmiłuj się nad nami!
Święta Trójco Jedyny Boże, chwało świętych aniołów, zmiłuj się nad nami!
Święta Maryjo, Królowo duchów niebieskich; módl się za nami.
Święty Michale, książę zastępu wiecznego; módl się za nami.
Wodzu aniołów pokoju;
Najmocniejszy w walce;
Pogromco pradawnego węża;
Odwieczny obrońco ludu Bożego;
Któryś wygnał z nieba Lucyfera i jego popleczników;
Który przyjmujesz odchodzące dusze i prowadzisz je do raju;
Pocieszenie wiernych,
Opiekunie tych, którzy oddali się tobie;
Święty Gabrielu, któryś objawił Danielowi tajemnice Boskie; módl się za nami.
Który zapowiedziałeś narodziny i misję Św. Jana Chrzciciela;
Który zwiastowałeś Wcielenie Słowa;
Stróżu Najświętszej Panienki;
Czuwający nad dzieciństwem Zbawiciela
Który pocieszałeś Chrystusa w chwilach męki;
Wierny sługo Chrystusa;
Święty Rafale, aniele zdrowia; módl się za nami.
Święty Rafale, jeden z siedmiu duchów stojących przy Tronie Boga;
Wierny przewodniku Tobiasza;
Który zmusiłeś diabła do ucieczki;
Orędowniku naszych modlitw przed Panem;
Uzdrowicielu ślepego;
Wspomożycielu w strapieniu;
Pocieszycielu w trudach;
Niosący radość twym wiernym podopiecznym.
Święty Michale, Gabrielu i Rafale, módlcie się za nami.
Jezu Chryste, błogosławieństwo aniołów,
przepuść nam!
Jezu Chryste, chwało duchów niebieskich,
wysłuchaj nas!
Jezu Chryste, ozdobo wiecznych zastępów,
zmiłuj się nad nami!
Módlmy się:
O najszczęśliwsi Archaniołowie: Michale, Gabrielu, Rafale,
dowódcy wojsk Niebieskich, wyproście nam światło Ducha Świętego, wprowadźcie nas w tajemnice Boskie i dajcie nam siłę do walki przeciwko naszemu wspólnemu nieprzyjacielowi.Amen.
https://gloria.tv/?media=335374
**********
SIEDMIU ŚWIĘTYCH ARCHANIOŁÓW
(Michał,Gabriel,Rafał, Uriel,Jechudiel,Sealtiel,
Barachiel)
Tych siedmiu Archaniołów stoi przed Tronem Boga.
Ten przywilej zdobyli sobie głęboką pokorą i wielką
wiernością w czasie ich próby.
Dowodzą wiernymi i Woli Bożej uległymi wojskami niebieskimi,
na których czele stoi Święty Michał Archanioł.
Zwalczają przede wszystkim siedmiu arcydiabłów rozpowszechniających
siedem grzechów głównych (pychę, chciwość,zazdrość, gniew, nieumiarkowanie,
nieczystość, lenistwo).Za każdym z tych siedmiu Archaniołów stoją potężne
Chóry Aniołów – większe i mniejsze. Ale nawet ci najmniejsi Aniołowie są
strasznie groźni dla złych duchów.Dlatego należy wzywać codziennie tych potężnych
Archaniołów i Aniołów Dnia.
Święty Archaniele Michale, przybądź nam z pomocą z Twoimi Świętymi Aniołami.
Naucz nas wierzyć w tych ciemnościach. Naucz nas walczyć Twoją pokorą.
Naucz nas zwyciężać w milczeniu i w posłuszeństwie Bogu.
Naucz nas kochać i być wiernymi jak Maryja. Amen.
Ojcze nasz… Zdrowaś Maryjo… Chwała Ojcu…
Święty Archanioł Michał „Któż jak Bóg” zwalcza ducha wyniosłości,pychy,grzech pierworodny.Pokorą i dobrowolnym uniżeniem siebie zwyciężamy wyniosłość i pychę.Święty Michał jest wodzem wojsk niebieskich, obrońcą Kościoła, patronem umierających i pogromcą Lucyfera i wszelkich złych duchów.Jako symbol nosi wagę w lewej,a miecz w prawej ręce.
Święty Archaniele Gabrielu, przybądź z Twoimi Zastępami.Pomóż nam być sługami i służebnicami.Dopomóż nam być czystymi i chętnymi do usług.Dopomóż nam stać się miejscem spoczynku Pana Jezusa i Maryi.Amen.
Ojcze nasz …Zdrowaś Maryjo… Chwała Ojcu…
Święty Archanioł Gabriel, „Moc Boga” – zwalcza ducha Mamona,ducha chciwości i gonitwy za zyskiem.Ten występek zwalczamy hojnością z miłości ku Bogu. Jest posłańcem Boga. Jest pomocnikiem kapłanów i osób Bogu poświęconych.
Święty Archaniele Rafale, przybądź z Twoimi pomocnikami.Pomnóż w nas Twoją moc i miłość.Niechaj miłość Boża i Niepokalanej dopomaga nam pokonać nienawiść i nieczystość w naszych sercach,rodzinach i na świecie. Amen.
Ojcze nasz… Zdrowaś Maryjo…Chwała Ojcu…
Święty Archanioł Rafał, „Lekarstwo Boga” – zwalcza ducha nieczystości,rozwiązłości i niemoralności.Jako opiekun Sakramentu Ducha Świętego (Bierzmowania) nosi czerwone jak ogień szaty.Jest Aniołem miłości,pocieszenia i uzdrawiania.
Święty Archaniele Urielu, otocz nas Twoim wieńcem Ognia. Przybądź nam z pomocą z Twoim Niebieskim Zastępem. Naucz nas postępować tak,jak postępował Jezus na ziemi. Amen.
Ojcze nasz…Zdrowaś Maryjo…Chwała Ojcu.
Święty Archanioł Uriel, „Ogień Boga” , „Światło Boga” – zwalcza ducha gniewu i niecierpliwości.Najgorszego tego ducha pokonujemy łagodnością i cierpliwośćią.Święty Uriel otacza nas swoim ognistym wieńcem miłości, cierpliwości i dobroci. Ten płonący żar ognia Miłości Bożej trzyma w lewej ręce.
Święty Archaniele Jechudielu, Ty potężny Aniele i przeciwniku złych duchów, przybądź nam z pomocą z całym Zastępem twych Aniołów.Wspieraj nas w walce ze strasznymi atakami piekła,które grożą zniszczeniem Kościoła.Zabierz wszelką zazdrość z naszych serc i spraw,by Boże rozporządzenia owocowały w nas żywą Chwałą Bożą.Amen.
Ojcze nasz…Zdrowaś Maryjo…Chwała Ojcu…
Święty Archanioł Jechudiel, „Chwała Boga” – zwalcza ducha zazdrości i nieżyczliwości.Duch zazdrości buntował się przeciw wyróżnieniu Maryi.Zazdrości bliźniemu dobra. Przezwyciężyc go można miłością Boga i Jego Przykazań, i miłością bliźniego.
Święty Archaniele Sealtielu, przybywaj nam z pomocą z Twoimi Aniołami.Naucz nas modlić się,jak Pan się modlił i jak nas nauczył modlić się.
Ojcze nasz…Zdrowaś Maryjo… Chwała Ojcu…
Święty Archanioł Sealtiel, „Modlitwa Boga” – zwalcza ducha nieumiarkowania i pijaństwa. Temu występkowi przeciwstawiamy cnoty umiarkowania i wstrzemięźliwości…Jako ten,który przynosi łaski, w prawej ręce trzyma czarę z kwiatami,czyli znak radości i życia w Boga.Pan Jezus powiedział do J.Menendez: „Radość w Bogu jest kluczem do wszystkich łask”.
Święty Archaniele Barachielu, razem z Twoimi Aniołami pobudxaj nas do czynu. Dopomóż na wzrastać w dobrych dziełach oraz miłości do Boga i Maryi. Amen.
Ojcze nasz…Zdrowaś Maryjo…Chwała Ojcu…
Święty Archanioł Barachiel, „Błogosławieństwo Boże” – zwalcza ducha lenistwa, obojętności religijnej i oziębłości.Tylko w gorliwym dążeniu do tego,co dobre,można tę przywarę okiełzać.Ludzie letni są w oczach Boga gorsi niż dusze zimne. W Apokalipsie czytamy: „Bodajbyś był zimny lub gorący,ale żeś letni:ani zimni ani gorący,pocznę cię wypluwać z ust moich”.
Książe anielski Lechitiel – Anioł Góry Oliwnej
Święty Lechitielu, Aniele Góry Oliwnej,który umacniałeś Jezusa w jego strasznej trwodze i cierpieniu – pomóż mi i umocnij mnie w chwilach trudnych i wszelkim zwątpieniu. Umocnij i ratuj przed rozpaczą i załamaniem zagubione dusze.
Ojcze nasz…Zdrowaś Maryjo…Chwała Ojcu…
Święty Anioł Lechitiel nosi szaty kapłańskie – stułę skrzyżowaną,a na szacie obraz cierpienia na Górze Oliwnej wraz z Kielichem i Hostią.On umacniał Pana Jezusa w tym cierpieniu duchowym,gdy jak całe piekło nacierało,pokazując Mu cierpienia i wszystkie potworności ludzkich grzechów.Jest Aniołem zrozpaczonych,upadłych na duchu i kuszonych do popełnienia samobójstwa.Anioł ten chce i może pomóc ludziom,pomaga w każdym zwątpieniu i władny jest powstrzymać ich od samobójstwa,jeśli się Go wezwie choćby kilka razy w roku.Ma On wielką moc i siłę.
Książe anielski Orfar – Anioł nocy i ciemności
Święty Orfarze, Aniele nocy i ciemności – przyjdź mi z pomocą i ratuj w ciemnościach duchowym.Ratuj upadłych grzeszników (alkoholików,narkomanów), duszw zagubionych ludzi i zaprowadź na drogę światłości.Amen.
Ojcze nasz…Zdrowaś Maryjo…Chwała Ojcu…
Święty Anioł Orfar jest Aniołem ciemności i nocy.Jest pomocny ludziom upadłym,narkomanom,alkoholikom, nałogowcom.Jest silnym i potężnym Aniołem,który wspiera zgnębionych i potrafi wydostać z niebezpieczeństwa i nałogu, przygarnąć i pocieszyć,jeśli się do niego zwróci o pomoc.Ratuje przed rozpaczą i samobójstwem.
Uwaga: Aniołowie mają wielką moc i czekąją na nasze wezwanie. Ale jeszcze większą moc i potęgę mają,gdy Ich pozdrawiamy mocą Jezusa Eucharystycznego po przyjęciu Komunii Świętej.Można też ofiarować Komunię Świętą.
https://gloria.tv/user/u5m9gpDvKbF
****************
• Błogosławiony Ludwik Monza, prezbiter
• Rachela, żona Jakuba
• Bazylika katedralna diecezji warszawsko-praskiej
*********************************************************************************************************************
TO WARTO PRZECZYTAĆ
*********
Duda: Twórzmy świat oparty na sile prawa, a nie na prawie siły!
PAP / slo
Pokój i prawo to pojęcia piękne i ważne, ale nader kruche, o które musimy dbać i bez ustanku pielęgnować; my, Polacy, wiemy doskonale, że pokój nie jest dany raz na zawsze – mówił prezydent Andrzej Duda podczas 70. sesji Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych.
– Pokój i prawo – dwa słowa klucze, dzięki którym jesteśmy zrozumieć i docenić rolę Narodów Zjednoczonych w ostatnich 70 latach historii świata. Pokój i prawo – dwa słowa, bez których nie sposób wyobrazić sobie współistnienia narodów, grup etnicznych, wyznawców różnych religii. Pokój i prawo – pojęcia piękne, ważne, aczkolwiek nader kruche, o które musimy dbać, które musimy bez ustanku pielęgnować – mówił polski prezydent.
– My, Polacy wiemy doskonale, że pokój nie jest dany raz na zawsze. (…) 1 września 1939 roku o świcie rozpoczęła się inwazja nazistowskich Niemiec na moją ojczyznę. 17 dni później – 17 września 1939 roku – otrzymaliśmy cios z drugiej strony – Związek Radziecki napadł na Polskę i Polska zniknęła z mapy. Ale Polacy są dumnym narodem i nie poddali się, bo ponad wszystko cenią sobie wolność i dlatego do końca walczyli po stronie wolnego świata – powiedział Duda.
Podkreślił, że II wojna światowa, “największa i najbardziej krwawa wojna w dziejach ludzkości, pogrążyła w mroku zbrodni, barbarzyństwa i cierpień całą Europę, wschodnią i południowo-wschodnią Azję, północną Afrykę, Bliski Wschód i wszystkie oceany”.
– Jedną z pierwszych ofiar tamtej wojny było prawo międzynarodowe, kolejną zaś – prawa człowieka. Począwszy od fundamentalnego prawa do życia aż po prawa żołnierzy uczestniczących w starciach zbrojnych, prawa cywili ginących pod bombami, prawa uchodźców. Skala terroru, zniszczeń oraz bezprawia tamtych lat postawiły społeczność międzynarodową przed ważną próbą – należało podjąć wzmożone wysiłki w celu ochrony i zagwarantowania pokoju w przyszłości – powiedział prezydent.
Żadne deklaracje przywódców państw, obietnice i zaklęcia nie zastąpią traktatów, konwencji, rezolucji. Żadne negocjacje za zamkniętymi drzwiami nie mogą prowadzić do naruszenia, złamania, podeptania tych traktatów – mówił prezydent Duda. – Jak zauważył Jan Paweł II, pokój i prawo międzynarodowe są wewnętrznie ze sobą związane. Prawo sprzyja pokojowi – przypomniał Duda. Podkreślił, że niestety traktaty międzynarodowe są nadal łamane, solenne zobowiązania lekceważone, a prawa człowieka nagminnie łamane. – Powinniśmy o tym stale przypominać. Bo nie dość przypominania, że prawo międzynarodowe to podstawowa wartość i podstawowe narzędzie do budowania pokoju na świecie – mówił prezydent. Podkreślił, że wszystkie państwa powinny korzystać z przysługujących im praw na równych zasadach.
– Polska, tak boleśnie doświadczona w okresie II wojny światowej i przez ponad 40-letni okres reżimu komunistycznego, jest szczególnie wyczulona na używanie siły w stosunkach między państwami, na stosowanie agresji zbrojnej, na łamanie praw człowieka. – Dlatego – mówił – Polska czuje się w obowiązku przypomnieć, że “takie metody są nie tylko niemoralne, niezgodne z szeroko rozumianym humanizmem, ale przede wszystkim sprzeczne z prawem międzynarodowym”.
– Chciałbym powtórzyć z całą siłą – w sytuacji, kiedy jakieś państwo dokonuje agresji, prowadząc swoją politykę zagraniczną przy pomocy faktów dokonanych, czołgów, rakiet i bomb, społeczność międzynarodowa jest zobowiązana do odrzucenia faktów powstałych w wyniku takich działań – powiedział prezydent Polski. – Dlatego kluczowe jest “kontynuowanie prac nad poprawą efektywności funkcjonowania Rady Bezpieczeństwa ONZ”. Przywilej stałego członkostwa wiążę się z obowiązkiem podejmowania aktywnych działań, zmierzających do realizacji podstawowych celów ONZ – zaznaczył Duda.
– W ostatnich latach prawo weta wielokrotnie prowadziło do całkowitego impasu prac RB ONZ i to w najistotniejszych kwestiach, dotyczących właśnie bezpieczeństwa – zwrócił uwagę polski prezydent. Zapewnił, że Polska popiera francuską propozycję przyjęcia kodeksu postępowania w sprawie powstrzymania się od użycia prawa weta, gdy mamy do czynienia z najcięższymi zbrodniami w rozumieniu prawa międzynarodowego.
– Spójrzmy jak bardzo niespokojny jest dziś świat, ile milionów ludzi cierpi z powodu wojen, niedostatku, głodu i prześladowań religijnych. Czy powinniśmy przymykać oko na łamanie przyjętych zobowiązań? Czy powinniśmy przechodzić do porządku dziennego nad prawnymi manipulacjami usprawiedliwiającymi działanie niegodne? Odpowiedź brzmi: nie i to musi być odpowiedź każdego uczciwego polityka. Świętej pamięci prezydent Rzeczypospolitej Polskiej prof. Lech Kaczyński, występując w tej sali w 2009 roku zwrócił uwagę, że naruszenie integralności terytorialnej państw jest zawsze przyczyną konfliktów na skalę globalną. Dziś ja również jako prezydent RP chciałbym wyrazić sprzeciw wobec wizji świata zbudowanego na podziale stref wpływów i agresji ze strony tych, którzy dla własnych korzyści ignorują zapisy prawa międzynarodowego, niwecząc 70-letni dobytek narodów zjednoczonych. W naszej części Europy zbyt dobrze znamy konsekwencje takiej polityki, gdy brakuje solidarności i zdecydowanej postawy państw w początkowym etapie agresji. (…) – przypomniał prezydent.
– Jedno nie zmienia się od setek lat – w różnych częściach świata, przy okazji różnych konfliktów systematycznie ograniczana jest wolność sumienia i wyznania. Członkowie mniejszości religijnych, zwłaszcza chrześcijanie, narażeni są na prześladowania – powiedział prezydent. Jak mówił, na Bliskim Wschodzie liczba aktów przemocy wobec przedstawicieli Kościołów chrześcijańskich “rośnie w zastraszającym tempie”. – Nie zapominamy też o ciężkim losie społeczności jazydów mordowanych i wypędzanych ze swoich rodzinnych ziem – dodał. – Polska apeluje do społeczności międzynarodowej o podjęcie zdecydowanych działań w celu ochrony praw mniejszości religijnych – oświadczył Duda.
Jak dodał, konflikty zbrojne na Bliskim Wschodzie kosztują życie tysięcy niewinnych ofiar, naruszają stabilność społeczną i ekonomiczną regionu; bojownicy tzw. Państwa Islamskiego plądrują muzea, bezczeszczą miejsca kultu, wysadzają w powietrze pozostałości starożytnych metropolii. – W obliczu tych bestialskich czynów społeczność międzynarodowa powinna podjąć bardziej stanowcze kroki, aby powstrzymać praktyki niszczenia i grabieży światowego dziedzictwa – podkreślił prezydent.
– Polska, wciąż pamiętająca tragedię II wojny światowej i czasy komunizmu, zobowiązuje się do aktywnej współpracy na rzecz porządku międzynarodowego opartego na prawie. Prawo sprzyja efektywnemu funkcjonowaniu społeczeństw, które tworzą państwa, ale również efektywnemu i pokojowemu ułożeniu stosunków między tymi państwami. Twórzmy świat oparty na sile prawa, a nie na prawie siły – apelował Andrzej Duda.
Duda podkreślał, że do zachowania pokoju na świecie przyczyniają się: obrona demokracji, zrównoważony rozwój ekonomiczny, zasypywanie nierówności społecznych, szerszy dostęp do edukacji oraz długofalowa ochrona przed skutkami zmian klimatycznych. – W tym kontekście chcę zapewnić o gotowości mojego kraju do włączenia się w realizację celów zrównoważonego rozwoju – powiedział prezydent.
Podkreślił, że Polska aktywnie uczestniczy m.in. w międzynarodowych wysiłkach na rzecz uzgodnienia nowego porozumienia klimatycznego. – Widzimy potrzebę trwałego porozumienia na tym polu, do którego przyłączą się wszystkie państwa i w odniesieniu do którego wszyscy podejmą wysiłek odpowiedni do swych faktycznych możliwości. Polska ma, skądinąd, niebagatelny wkład w ochronę klimatu. Wystarczy wspomnieć, że nasza transformacja gospodarcza przyczyniła się do obniżenia emisji dwutlenku węgla w Polsce o 30 proc. w stosunku do roku 1990 – zauważył.
Prezydent zapewnił również, że nasz kraj jest gotowy zwiększać nasz bezpośredni wkład w dzieło utrzymania pokoju i bezpieczeństwa. – Tym motywowane jest także zgłoszenie naszej kandydatury na niestałego członka Rady Bezpieczeństwa – zaznaczył.
– Nie można zapominać tych, którzy walczą o prawdę i wolność słowa – dysydentów, dziennikarzy, blogerów. Dzięki nim wychodzą na jaw zbrodnie totalitarnych reżimów i okrucieństwa terrorystów, brutalność sił porządku. Nie możemy zapomnieć o ich poświęceniu, a społeczność międzynarodowa powinna im zapewnić stosowną ochronę, także w kontekście prawnym – apelował prezydent.
Duda podkreślił, że Polska działa na rzecz wzmocnienia ogólnoświatowego systemu pomocy humanitarnej poprzez rozszerzanie współpracy między instytucjami międzynarodowymi, rządami państw i organizacjami pozarządowymi. Podkreślił również, że większy nacisk powinien być położony na związek pomiędzy pomocą humanitarną i rozwojową.
Zaznaczył, że polskie organizacje humanitarne mają znaczny dorobek we wspieraniu ofiar konfliktów i klęsk żywiołowych na całym świecie. – Chciałbym wyrazić moją najszczerszą wdzięczność wobec tych wszystkich ludzi dobrego serca, wobec ludzi sumienia, którzy niosą pomoc innym czasem ryzykując nawet własne życie – powiedział Duda.
– Poszanowanie praw człowieka jest kluczową przesłanką dla zachowania pokoju i sprawiedliwości między państwami i narodami – mówił prezydent RP.
– Szczególne znaczenie dla Polski ma obrona wolności sumienia, religii i wypowiedzi. Z wolnością wypowiedzi wiążę się obowiązek prawdy, nic tak nie zatruwa relacji między narodami i państwami jak manipulowanie prawdą, jak kłamstwo, czy poniżające stereotypy. Dlatego prawda, także ta dotycząca historii jest tak istotnym elementem relacji pomiędzy państwami i pomiędzy narodami – powiedział Duda.
Prezydent odniósł się także do sytuacji kobiet w rejonach objętych konfliktami. Duda mówił, że kobiety cierpią podwójnie. – Najpierw, gdy tracą poczucie bezpieczeństwa, wiedząc, że wokół nich szaleje wojna, potem zaś, gdy tracą swoich mężów, ojców, braci, synów, czasami nie mogąc ich nawet pochować. Łzy kobiety udręczonej wojną to największe oskarżenie ludzkości w XXI wieku – powiedział Duda.
Małżeństwa niesakramentalne. Jak mogą żyć w Kościele?
Monika Białkowska / “Przewodnik Katolicki”
Świadomie mówię o małżeństwach, nie związkach niesakramentalnych. Życie bez sakramentów jest konsekwencją ludzkich wyborów. Status tych małżeństw jest inny niż małżeństw sakramentalnych, ale czy znaczy to, że zasługują oni na odrzucenie?
Dlaczego Jezus nie narzekał?
Dariusz Michalski SJ
Pokusa narzekania pojawia się wtedy, gdy coś nie idzie po naszej myśli. Ucieczka w narzekanie zamyka nas w poczuciu zranienia i bólu. Gdy na czas nie otrząśniemy się z zamknięcia w sobie, wtedy jesteśmy pewni: “Wszystko jest bez sensu. Nie ma po co żyć!”
Nie tak miało być
Na kartach Biblii znajdujemy wiele świadectw ludzkich narzekań. Widzimy Izraelitów wychodzących z niewoli Egipskiej. Wydaje się, że niemal natychmiast znajdują się w sytuacji bez wyjścia opisanej w Księdze Wyjścia(!). Na widok ciągnącego za nimi wojska faraona, Morza Czerwonego przed nimi oraz pustyni po prawej i lewej stronie podnoszą głośne wołanie do Mojżesza: “Czyż brakowało grobów w Egipcie, że nas tu przyprowadziłeś, abyśmy pomarli na pustyni? Cóż za usługę wyświadczyłeś nam przez to, że wyprowadziłeś nas z Egiptu? Czyż nie mówiliśmy ci wyraźnie w Egipcie: Zostaw nas w spokoju, chcemy służyć Egipcjanom. Lepiej bowiem nam było służyć im, niż umierać na tej pustyni” (Wj 14, 11-12).
A w Nowym Testamencie, po Zmartwychwstaniu Jezusa(!) widzimy dwóch zniechęconych uczniów w drodze do Emaus. Gdy dołącza do nich Jezus, nie rozpoznają Go, gdyż są całkowicie pochłonięci swoim widzeniem męki i śmierci ich Mistrza. Zapominają całkowicie o tym, co wcześniej Jezus trzykrotnie im zapowiadał. Dlatego napomina ich: “O nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy! Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?” (Łk 24, 25-26).
Przyglądając się tym scenom widzimy, że pokusa narzekania pojawia się wtedy, gdy coś nie idzie po naszej myśli. Gdy nie następuje spełnienie naszych oczekiwań. Rozczarowani i rozgoryczeni sobą, ludźmi, światem, a nawet samym Bogiem wpadamy w pułapkę narzekania, która zamyka nas na nową perspektywę. Coś czego sami o własnych siłach nie umiemy dojrzeć.
Narzekanie: odrzucanie krzyża
Pokusa narzekania pojawia się tak często, jak często pojawia się krzyż – różnego rodzaju przeciwności. Zarówno te zewnętrzne: nieprzychylność lub wrogość ze strony innych ludzi, niesprzyjające sytuacje jak utrata pracy, zdrowia, przyjaciół…, jak i te w nas samych, gdy pragniemy czynić dobro, ale ulegamy złu. Wówczas zniechęcamy się sobą, nie umiemy dostrzec w sobie dobra, odmawiamy sobie samym poczucia wartości z powodu popełnionych błędów. Te mniejsze lub większe krzyże niemal codziennie wyrastają przed nami. Wydaje się wtedy, że najłatwiejszym rozwiązaniem jest ucieczka w narzekanie zamykające nas w poczuciu zranienia i bólu. Gdy na czas nie otrząśniemy się z zamknięcia w sobie, krążąc wokół doznanej krzywdy lub skupiając się na rzekomej bezwartościowości własnej osoby, narzekanie może sięgnąć zenitu. Wtedy jesteśmy pewni: “Wszystko jest bez sensu. Nie ma po co żyć!” Odrzucamy krzyż naszego człowieczeństwa, który jest nieodłączną częścią życia.
Każdy z nas ma w sobie dwa elementy: ja prawdziwe i ja fałszywe. W skrócie, ja prawdziwe to niezmienna tożsamość bycia umiłowanymi dzieckiem Boga, umiłowanym synem lub córką Dobrego Ojca w Niebie. Ja fałszywe to ta część nas, która pragnie absolutnego poczucia bezpieczeństwa budowanego nie na relacji z Ojcem, ale na kontroli i samowystarczalności. Ja fałszywe będzie więc w nas krzyczeć jak małe, rozpuszczone dziecko: “Wszyscy muszą się ze mną zgadzać! Wszystko musi mi wychodzić! Wszyscy muszą myśleć tak, jak ja! Wszystkim musi się podobać to, co robię!” itd. Ja fałszywe nie zgadza się na wizję świata, w którym jest miejsce na krzyż, cierpienie, samotność czy jakikolwiek, choćby najmniejszy trud. Zapominam o słowach Jezusa: “Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje” (Mt 16, 24). Walka duchowa, którą toczymy w sobie to przede wszystkim nieustanne zmaganie się ja fałszywego z ja prawdziwym. To walka, która ma nam pokazać, że można nieść swój krzyż i nie trzeba uciekać w narzekanie, że zawsze jest coś dobrego, co możemy uczynić nawet w najtrudniejszej sytuacji. Matka Teresa z Kalkuty wyraziła to tak: “Lepiej jest zapalić świecę, niż przeklinać ciemność”.
Uwaga kryzys! wieku średniego!
Na pułapkę destrukcyjnego narzekania jesteśmy szczególnie narażeni w okresie tzw. kryzysu wieku średniego. Umownie wyznacza się go na wiek 35-50 lat. W tym czasie uświadamiamy sobie, że wiele z tego, co zamierzaliśmy dokonać nie może się spełnić w takiej formie, jak tego oczekiwaliśmy. Albo po prostu nie spełni się w ogóle. Odczuwamy wtedy silną pokusę zamknięcia się w kręgu cynizmu, zgorzknienia i narzekania. Trzeba nam pamiętać, że przełom życia jest szansą! Kryzys bowiem mówi nam, że nie da się dalej żyć tak, jak do tej pory. Zaprasza nas do bardziej realnego spojrzenia na siebie, pogodzenia się ze swoją ograniczonością. Jednocześnie otwiera przed nami nową perspektywę dziecięcego powierzenia się kochającemu Ojcu. Rozczarowanie, które dopada nas w kryzysie wieku średniego jest potrzebne, abyśmy w końcu spokornieli.
Bardzo poruszyła mnie scena z filmu “Bogowie”, w której prof. Zbigniew Religa po trzech nieudanych przeszczepach serca rozmawia ze starszym lekarzem, który jako pierwszy w Polsce podjął się tego zadania. Niestety zakończonego niepowodzeniem. Pyta Religę: “Czy wiesz, co stanowi największy problem?”. Religa wymienia: “Kwalifikacje chorych do zabiegu, dawkowanie cyklosporyny, czas od pobrania serca do wszycia…”. Lekarz odpowiada: “Nie, to nie są prawdziwe problemy. Chodzi o pokorę. Potrzebna jest duża dawka pokory!”. Czwarty przeszczep Religi okazał się być pierwszym zakończonym powodzeniem.
Wszystko jest po coś
Narzekanie pojawia się, gdy tracimy poczucie sensu tego, co dzieje się w nas i wokół nas. A sens możemy odnaleźć tylko w postawie pokory – zgody na swoją ograniczoność i skończoność. Nieustannie jesteśmy kuszeni do tego, by stać się jak Bóg. A przecież już jesteśmy jak Bóg, bo stworzeni na Jego obraz i podobieństwo. W osobie Jezusa Chrystusa otrzymaliśmy zbawienie. Także wybawienie od destrukcyjnego narzekania. Jezus przyjął na siebie niezrozumiałą i niesprawiedliwą po ludzku śmierć. Ale przyjął ją w duchu pokory i całkowitego zaufania do Boga. W ten sposób obronił w swoim sercu obraz Boga jako Dobrego Ojca aż do końca. I to właśnie, z perspektywy chrześcijaństwa, stanowi sedno wszelkiego sensu. Istnieje Bóg, który jest Miłosiernym Ojcem i z każdego bezsensu zła potrafi wyprowadzić dobro! Ale Bóg potrzebuje do tego naszego zaufania, tak jak potrzebował pełnego zaufania swego Syna. Albo istnieje Bóg, który jest Absolutnym Miłosierdziem i Dobrem, albo nic nie ma sensu.
Każdy z nas ma do przejścia własną drogę życia. Zapewne jeszcze nie raz będziemy walczyć zmagając się ze sobą i ze światem o to, by zaufać, że życie – choć nie takie, jakiego się spodziewaliśmy – to jednak ma swój głęboki, choć często ukryty sens. Odnajdywanie go daje głęboką radość i pokój, uwalniając nas od dręczącego narzekania. Jeśli nie umiemy dzisiaj dostrzec sensu swego życia, to może zacznijmy od czegoś mniejszego. Popatrzmy na uśmiech dziecka, na promień słońca w pochmurny dzień, na wiosenne pąki. Być może jedynym w dniu dzisiejszym i wystarczającym sensem dalszej drogi będzie uważne wypicie kubka herbaty lub kilka życzliwych słów, które możemy ofiarować drugiemu człowiekowi. A w obliczu trudnych do zaakceptowania wydarzeń przywołajmy słowa ks. Jana Twardowskiego z wiersza “Narzekania”: “stale potrzeba tego co niepotrzebne”. Potrzeba tego, co w pierwszej chwili wydaje się niepotrzebne, ale z czasem nabiera sensu.
Dariusz Michalski SJ, rekolekcjonista i kierownik duchowy, przełożony wspólnoty jezuitów w Poznaniu, współpracuje z ruchem Spotkań Małżeńskich, autor książki Mądrość życia według św. Ignacego Loyoli, prowadzi blog: www.chwila.jezuici.pl
Artykuł pochodzi z najnowszego numery kwartalnika “Być dla Innych”
http://www.deon.pl/religia/duchowosc-i-wiara/zycie-i-wiara/art,2017,dlaczego-jezus-nie-narzekal.html
***********
Papież: konieczna zmiana postawy biskupów
PAP / kw
Podczas spotkania z biskupami z wielu krajów, przybyłymi do Filadelfii na zlot rodzin, papież Franciszek apelował do nich w niedzielę o zmianę postawy. Mówił, że nie można tylko narzekać na sekularyzację, i pytał: czy mamy “ekskomunikować” młodzież za styl życia?
W przemówieniu wygłoszonym w seminarium w Filadelfii papież prosił biskupów, by towarzyszyli rodzinom, lecząc ich rany. Dodał, że także ci, którzy żyją w najbardziej złożonej sytuacji, jak na przykład – wskazał dobitnie – samarytanka ze swymi “pięcioma nie-mężami”, odkryją zdolność do głoszenia świadectwa.
Przeczytaj treść przemówienia
Drodzy bracia w biskupstwie, dzień dobry!
W moim sercu wyryte są historie, cierpienia i ból nieletnich, którzy zostali wykorzystani seksualnie przez księży. Nadal przytłacza mnie wstyd, że ludzie, którym powierzono delikatną opiekę nad tymi maluczkimi, ich wykorzystali i spowodowali im poważne szkody. Głęboko ubolewam z tego powodu. Bóg płacze. Przestępstwa i grzechy wykorzystywania seksualnego nieletnich nie mogą być dłużej trzymane w tajemnicy. Zobowiązuję się do gorliwej czujności Kościoła, aby chronić nieletnich i obiecuję, że osoby odpowiedzialne zdadzą sprawę ze swoich czynów. Ofiary nadużyć stały się prawdziwymi zwiastunami nadziei i sługami miłosierdzia. Pokornie należy się z naszej strony każdemu z nich i ich rodzinom, nasza wdzięczność za wielką odwagę rzucenia światła Chrystusa nad złem seksualnego wykorzystywania nieletnich. A mówię to dlatego, że dopiero co spotkałem się z grupą osób molestowanych jako dzieci, które są wspomagane i otaczane szczególną miłością tutaj w Filadelfii przez arcybiskupa Charlesa Chaputa. Uważaliśmy, że warto wam o tym powiedzieć.
Cieszę się, że mogę dzielić z wami tę refleksję duszpasterską, podczas radosnych obchodów Światowego Spotkania Rodzin. Mówię po kastylijsku, bo mówią mi, że wszyscy znają kastylijski.
Dla Kościoła rodzina nie jest przede wszystkim powodem do obaw, ale raczej radosnym potwierdzeniem Bożego błogosławieństwa dla dzieła stworzenia. Każdego dnia, na całym świecie, Kościół może radować się darem Pana tak wielu rodzin, które nawet pośród trudnych prób pozostają wierne swoim obietnicom i dochowują wiary!
Chciałbym powiedzieć, że głównym wyzwaniem duszpasterskim naszych zmieniających się czasów jest zdecydowane pójście w kierunku uznania tego daru. Pomimo wszystkich przeszkód, jakie widzimy przed nami, wdzięczność i uznanie powinny przeważać nad obawami i narzekaniami. Rodzina jest podstawowym miejscem przymierza między Kościołem a Bożym stworzeniem, z tym Bożym stworzeniem, które Bóg pobłogosławił ostatniego dnia rodziną. Bez rodziny, nawet Kościół by nie istniał. Nie mógł by też być tym, do czego jest powołany, to znaczy “znakiem i narzędziem wewnętrznego zjednoczenia z Bogiem i jedności całego rodzaju ludzkiego” (Lumen gentium, 1).
Nie trzeba dodawać, że nasze zrozumienie, ukształtowane przez wzajemne oddziaływanie wiary kościelnej i małżeńskiego doświadczenia łaski sakramentalnej, nie może prowadzić nas do lekceważenia bezprecedensowych zmian zachodzących we współczesnym społeczeństwie, z ich skutkami społecznymi, kulturowymi – a niestety także prawnymi – dla więzów rodzinnych. Zmiany te oddziaływają na nas wszystkich, zarówno wierzących jak i niewierzących. Chrześcijanie nie są “uodpornieni” na zmiany swej epoki. Ten konkretny świat, ze wszystkimi jego wieloma problemami i możliwościami jest miejscem gdzie musimy żyć, wierzyć i głosić Ewangelię.
Do niedawna żyliśmy w kontekście społecznym, w którym istniały znaczne podobieństwa między instytucją małżeństwa cywilnego a sakramentem chrześcijańskim. Obydwie były ze sobą powiązane i wzajemnie się wspierały. Obecnie tak już nie jest. Aby opisać naszą dzisiejszą sytuację, chciałbym posłużyć się dwoma bliskimi nam obrazami: naszymi małymi sklepami w najbliższej okolicy i supermarketami lub centrami handlowymi.
Był taki czas, kiedy w sklepie, znajdującym się nieopodal naszego domu było wszystko, co potrzebne do życia osobistego czy też rodzinnego. Może produkty nie zawsze były zręcznie wyłożone, czy też nie było wielkiego wyboru. Istniała jednak więź osobista między sklepikarzem a jego klientami. Podstawą handlu było zaufanie, ludzie znali się nawzajem, wszyscy byli sąsiadami. Ufali sobie nawzajem. Zbudowali zaufanie. Sklepy te często były znane po prostu jako “lokalny rynek”.
Następnie powstał inny rodzaj sklepu: supermarket. Ogromne przestrzenie z wielkim wyborem towarów. Zdaje się, że świat stał się jednym z tych wielkich supermarketów; nasza kultura stała się coraz bardziej konkurencyjna. Przedsiębiorczości nie prowadzi się już na podstawie zaufania; nie można już ufać innym. Nie ma już bliskich relacji osobistych. Dzisiejsza kultura wydaje się zachęcać ludzi, aby nie wiązali się z niczym ani z nikim, aby nie ufali innym ani też im nie ufano. Dzisiaj najważniejszą rzeczą zdaje się nadążanie za najnowszymi trendami czy aktywnościami. Dotyczy to nawet religii. Zatem konsumpcjonizm zdaje się dziś określać, co jest ważne. Konsumować relacje konsumować przyjaźnie, konsumować religie, konsumować, konsumować… Bez względu na koszty i konsekwencje. Konsumpcja, która nie sprzyja związaniu się, konsumpcja, która ma niewiele wspólnego relacjami międzyludzkimi. Więzi społeczne są zaledwie “środkami” do zaspokojenia “moich potrzeb”. Rzeczą ważną nie jest już nasz bliźni, z jego czy jej znajomą twarzą, historią i osobowością.
Rezultatem jest kultura, która odrzuca wszystko, co nie jest już “przydatne” lub “satysfakcjonujące” dla gustów konsumenta. Zamieniliśmy nasze społeczeństwo w ogromną wielokulturową witrynę powiązaną jedynie do gustów niektórych “konsumentów”, podczas gdy wielu innych tylko “je z okruszyn, które spadają ze stołów ich panów” (Mt 15,27).
To powoduje ogromne szkody, bardzo poważne szkody kulturowe. Powiedziałbym, że u podstaw wielu współczesnych sytuacji jest pewien rodzaj zubożenia zrodzony z rozpowszechnionego i radykalnego poczucia samotności, do życia w którym czuje się zmuszonych wiele osób. Gonitwa za najnowszym kaprysem, gromadzenie “przyjaciół” na jednym z portali społecznościowych, możemy dać się wciągnąć w to, co ma do zaoferowania współczesne społeczeństwo. Samotność w lęku przed zaangażowaniem w bezgranicznym wysiłku, by poczuć się uznanym.
Czy powinniśmy winić naszych młodych za to, że wychowali się w takim społeczeństwie? Czy powinniśmy potępić ich za życie w takim świecie? Czy powinni usłyszeć, jak ich pasterze mówią, że “dawniej wszystko było lepsze”, “świat się rozpada i jeśli tak dalej pójdzie, nie wiadomo, jak to się skończy?”. Brzmi to mi jak tango argentyńskie. Nie, nie sądzę, że można iść tą drogą. Od nas, jako pasterzy idących śladami Dobrego Pasterza, żąda się abyśmy szukali, towarzyszyli, podnosili, opatrywali rany naszych czasów. Byśmy patrzyli na rzeczywistość realistycznie, oczami kogoś, kto czuje się powołany do działania, do nawrócenia duszpasterskiego. Współczesny świat żąda od nas tego nawrócenia. Do dziś tego świata żądania konwersji z naszej strony. “Jest sprawą żywotną, aby Kościół, przyjmując wiernie wzór Mistrza, wychodził dzisiaj głosić Ewangelię wszystkim ludziom, w każdym miejscu, przy każdej okazji, nie zwlekając, bez niechęci i bez obaw. Radość Ewangelii jest dla całego ludu, nie może z udziału w niej wykluczać nikogo” (Evangelii gaudium, 23). Ewangelia nie jest produktem do konsumpcji, nie mieści się w tej kulturze konsumpcjonizmu
Bylibyśmy jednak w błędzie, postrzegając tę “kulturę” świata współczesnego jedynie jako obojętność wobec małżeństwa i rodziny, jako czysty i prosty egoizm. Czy dzisiejsi ludzie młodzi są beznadziejnie nieśmiali, słabi, niekonsekwentni? Nie wolno nam wpaść w tę pułapkę. Wielu ludzi młodych, w kontekście tej kultury zniechęcenia poddała się formie nieświadomego przyzwolenia, lękają się, ogarnia ich nieświadomy lęk i nie idą za porywami najpiękniejszymi, szlachetnymi i naprawdę koniecznymi. Wielu odkłada małżeństwo, czekając na warunki idealne, kiedy wszystko będzie doskonałe. Tymczasem życie toczy się dalej, nie będąc przeżywanym w pełni. Poznanie bowiem prawdziwych przyjemności życia przychodzi tylko jako owoc długoterminowego, szczodrego zaangażowania inteligencji, entuzjazmu i pasji.
Podczas Kongresu, kilka dni temu, mówiono, że żyjemy w kulturze, która pobudza i przekonuje ludzi młodych, by nie zakładać rodziny, niektórzy z powodu braku środków materialnych, aby to uczynić, a inni, bo mają tak wiele środków i bardzo im z tym wygodnie, a zatem istnieje pokusa by nie zakładać rodziny.
My biskupi, jako pasterze jesteśmy wezwani do zebrania naszych sił i odbudowania entuzjazmu dla czynienia rodzin coraz pełniej zgodnymi z błogosławieństwem Boga, zgodnymi z ich powołaniem! Musimy zaangażować nasze siły nie tyle w powtarzanie problemów otaczającego nas świata i zasług chrześcijaństwa, ale skierowując do ludzi młodych szczerą zachętę, aby byli odważni i zdecydowali się na małżeństwo i rodzinę. W Buenos Aires, wiele kobiet narzekało: “Mam syna 30, 32, 34 – letniego, który się nie żeni i nie wiem, co robić” – “Niech mu Pani już nie prasuje koszul”. Trzeba zachęcić młodych ludzi do podjęcia tego ryzyka, ale jest to ryzyko płodności i życia. Także tutaj również potrzebujemy trochę świętej parezji biskupów. “Dlaczego się nie ożenisz?” – “Tak, mam dziewczynę, ale nie wiemy …, tak, nie… wspólnie zbieramy pieniądze na wesele”. Święty parezja by im towarzyszyć i pomóc im dojrzewać do zdecydowania się na małżeństwo.
Chrześcijaństwo, które “czyni” niewiele w praktyce, nieustannie “wyjaśniając” swoje nauczanie jest niebezpiecznie niesymetryczne. Powiedziałbym nawet, że tkwi w błędnym kole. Pasterz musi pokazać, że “Ewangelia rodziny” jest naprawdę “dobrą nowiną” w świecie, gdzie troska o siebie zdaje się najwyższą władzą! Nie mówimy o jakimś romantycznym marzeniu: wytrwałość, potrzebna do posiadania rodziny i jej budowania przemienia świat i ludzką historię. To rodziny zmieniają świat i historię.
Pasterz z pogodą ducha, choć namiętnie głosi słowo Boże. Zachęca wiernych, by mierzyli wysoko. Umożliwia swym braciom i siostrom, by usłyszeli i doświadczyli Bożej obietnicy, która może poszerzyć ich doświadczenie macierzyństwa i ojcostwa w perspektywie nowej “zażyłości” z Bogiem (Mk 3, 31-35).
Pasterz czuwa nad marzeniami, życiem i rozwojem swojej owczarni. Ta “czujność” nie jest wynikiem przemawiania, ale pasterzowania. Tylko ten może być czujnym, kto jest zdolny do stania “pośród” owczarni, kto nie boi się pytań, kontaktu, towarzyszenia. Pasterz czuwa przede wszystkim przez modlitwę, wspieranie wiary swojego ludu i wpajając ufność w Panu, w Jego obecność. Pasterz trwa czujnie, pomagając ludziom wnieść swe spojrzenie w chwilach zniechęcenia, frustracji i niepowodzeń. Możemy również zapytać, czy w naszym duszpasterstwie jesteśmy gotowi by “tracić” czas z rodzinami. Czy jesteśmy gotowi, aby być dla nich obecnymi, dzielić ich trudy i radości.
Oczywiście, podstawową cechą stylu życia biskupa jest przede wszystkim życie duchem tej radosnej zażyłości z Bogiem, a następnie szerzenie ekscytującej ewangelicznej owocności, a nade wszystko modlenie się i głoszenie Ewangelii (Dz 6,4). Zawsze przyciągało mój uwagę i uderzyło mnie, kiedy na początku, w Kościele pierwszych wieków helleniści narzekali, że nie zatroszczono się dostatecznie o ich sieroty i wdowy. Oczywiście apostołowie nie mogli z tym sobie poradzić, a zatem zaniedbywali tę troskę. Zgromadzili się i “wymyślili” diakonów, to znaczy Duch Święty natchnął ich, by ustanowili diakonów. A kiedy Piotr ogłaszał decyzję, to wyjaśniał: wybierzemy siedmiu mężczyzn w następujący sposób, aby zajęli się tym problemem. A do nas należą dwie rzeczy: modlitwa i przepowiadanie. Co jest pierwszym dziełem biskupa? Modlić się. Drugim dziełem łączącym się z pierwszym jest przepowiadanie. Pomaga nam ta definicja dogmatyczna. Jeśli się mylę, to kardynał Müller mi pomoże, określając jaka jest rola biskupa. Biskup jest ustanawiany aby był pasterzem, jest pasterzem, ale aby paść przede wszystkim modlitwą i przepowiadaniem, a potem idzie cała reszta, jeśli zostaje jeszcze czas.
Zatem my sami, godząc się na pokorne uczenie się cnót rodzinnych Ludu Bożego staniemy się bardziej jak ojcowie i matki (jak św. Paweł: por. 1 Tes 2, 7.11), a nie jak ludzie, którzy nauczyli się żyć po prostu bez rodziny. Oddalanie się od rodziny prowadzi nas do bycia ludźmi, którzy uczą się bycia bez rodziny, to bardzo okropne. Naszym ideałem nie jest życie bez miłości! Dobry pasterz rezygnuje z miłości rodzinnej właśnie po to, aby skupić wszystkie swoje siły i łaskę swego szczególnego powołania na ewangelicznym błogosławieństwie miłości mężczyzny i kobiety, którzy podejmują Boży plan stworzenia, począwszy od tych, którzy są zagubieni, opuszczeni, zranieni, złamani, poniewierani i pozbawieni swej godności. To całkowite poddanie się agape Boga na pewno nie jest powołaniem, któremu brakuje czułości i miłości! Musimy jednak spojrzeć na Jezusa, aby to zrozumieć (por. Mt 19,12). Misja dobrego pasterza spełniana jest w stylu Boga – i tylko Bóg ją może autoryzować a nie nasze założenie! Naśladuje ona na wszelki sposób i dla wszystkich ludzi miłość Syna do Ojca. Znajduje to odzwierciedlenie w delikatności, z jaką pasterz poświęca się w miłującej trosce o mężczyzn i kobiety naszej rodziny ludzkiej.
W oczach wiary, jest to najcenniejszy znak. Nasza posługa musi pogłębiać przymierze między Kościołem a rodziną. Podkreślam to: przymierze między Kościołem a rodziną. W przeciwnym razie staje się jałowa, a rodzina ludzka będzie z naszej winy coraz bardziej nieodwracalnie oddalona od dawanej przez Boga radosnej dobrej nowiny, i pójdzie do supermarketu mody, żeby kupić produkt, który w danej chwili podoba się jej najbardziej.
Jeśli okażemy się zdolni do wymagającego zadania, by odzwierciedlać Bożą miłość, kultywując nieskończoną cierpliwość i pokój ducha, starając się siać jej ziarno w często krzywe bruzdy, w które mamy rzucać ziarno – bo naprawdę musimy wiele razy siać w krzywe bruzdy – wówczas nawet Samarytanka z pięcioma mężczyznami, którzy nie byli jej mężami odkryje, że jest w stanie dawać świadectwo. A do każdego bogatego młodzieńca, który z bólem odczuwa, że musi na nowo przemyśleć swoje sprawy zejdzie z drzewa starszy celnik, dając czterokrotnie tyle ubogim, o których wcześniej nigdy nie pomyślał.
Bracia, niech Bóg obdarzy nas tym darem odnowionej bliskości między rodziną a Kościołem. Potrzebuje tego rodzina, potrzebuje tego Kościół, potrzebujemy tego, my pasterze. Rodzina jest naszym sprzymierzeńcem, naszym oknem na świat, rodzina jest dowodem nieodwołalnego błogosławieństwa Boga przeznaczonego dla wszystkich dzieci, które w każdym wieku rodzą się w tym trudnym a jednak pięknym stworzeniem, do którego posługiwania powołał nas Bóg! Dziękuję bardzo.
Mniej narzekania, więcej słów uznania i zrozumienia – o taką postawę apelował Franciszek do biskupów. “Szacunek i wdzięczność powinny przeważać nad lamentami mimo wszystkich przeszkód, jakie przed nami stoją” – oświadczył.
Papież zwrócił uwagę na dokonujące się współcześnie głębokie zmiany w związkach rodzinnych, mające jego zdaniem charakter wręcz epokowy i wpływające także na kwestie społeczne i prawne.
“Chrześcijanin nie jest wolny od zmian swoich czasów” – ocenił papież.
“Obecna kultura – mówił – wydaje się zachęcać do tego, by nie związywać się z niczym i z nikim, nie budzić zaufania i nie ufać”.
“Odważyłbym się powiedzieć, że jeden z podstawowych niedostatków i powodów wielu współczesnych sytuacji tkwi w radykalnej samotności, do jakiej zmuszonych jest tyle osób” – dodał Franciszek.
Jako jej przejaw wskazał obecny “pęd” do tego, by mieć jak najwięcej “lajków” i obserwatorów na portalach społecznościowych. “To samotność pełna obaw przed zaangażowaniem, w niepohamowany sposób poszukująca tego, by czuć się rozpoznanym” – uważa papież.
Postawił też pytania: “Czy mamy potępić naszą młodzież za to, że dorastała w takim społeczeństwie? Czy mamy ich ekskomunikować za to, że żyją w tym świecie?”.
Franciszek pytał dalej: “Czy trzeba, aby ludzie młodzi słyszeli od swoich duszpasterzy: «kiedyś było lepiej?» albo «świat jest w ruinie i jeśli dalej tak będzie, nie wiemy, jak to się skończy»?”.
“Nie – oznajmił papież – nie sądzę, aby to była właściwa droga“.
“My duszpasterze jesteśmy wezwani do tego, by szukać, towarzyszyć, przynosić ulgę, leczyć rany naszych czasów” – wskazał Franciszek w przemówieniu do biskupów na tydzień przed watykańskim synodem na temat rodziny. Apelował do nich o krzewienie entuzjazmu, o wkładanie całej energii w tłumaczenie sensu i znaczenia małżeństwa i rodziny.
http://www.deon.pl/religia/serwis-papieski/aktualnosci-papieskie/art,3480,papiez-konieczna-zmiana-postawy-biskupow.html
*********
Bunt w Watykanie? “Franciszek zrzucił maskę”
“Die Zeit” / “Washington Post” / kw
Po kuriach watykańskich krąży pismo punktujące “wszystkie grzechy Franciszka”. Wysocy rangą duchowni mają dość papieża – donosi niemiecki dziennik “Die Zeit”. Co zarzucają papieżowi i jakie mogą być konsekwencje ich działania?
Po decyzjach papieża związanych z procesem stwierdzania nieważności małżeństwa wielu hierarchów ma oskarżyć Franciszka o porzucenie ważnego dogmatu – podają zachodnie media.
Julius Müller-Meiningen, niemiecki watykanista, na łamach “Die Zeit” poinformował o rozprowadzeniu 7-stronicowej broszury wymieniającej systematycznie błędy i grzechy papieża. “Franciszek zrzucił swoją maskę” – miał stwierdzić jeden z wysokich hierarchów w Watykanie.
Dokument, którego niemiecką kopię ma posiadać watykanista “Die Zeit”, odwołuje się przede wszystkim do decyzji papieża, by uprościć i przyspieszyć proces kanoniczny o stwierdzenie nieważności małżeństwa. Tekst krytykuje Franciszka za to, że dopuszcza do “de facto przyjęcia katolickich rozwodów“.
“Żaden z etapów przewidzianych w procedurach legislacyjnych nie był [w podejmowaniu tej decyzji] przestrzegany” – twierdzić ma autor broszury.
Niemiecki dziennikarz pisze, że tekst miał znaleźć się na biurkach najważniejszych kościelnych hierarchów. Nie było jednak oficjalnej odpowiedzi czy reakcji ze strony Watykanu.
Müller-Meiningen wskazał również, że łagodność z jaką wychodzi papież do wiernych, którzy żyją w konflikcie z doktryną Kościoła, może nie podobać się w Kurii i być powodem oburzenia wielu hierarchów.
Podobne głosy pojawiły się również niedawno w Stanach Zjednoczonych. Kardynał Raymond Burke, znany ze swoich konserwatywnych poglądów, powiedział francuskiej telewizji, że “przetrwa liberalne zmiany” oraz że zna granice władzy papieża: “Nie jest ona absolutna”. Kard. Burke dodał, że “papież nie ma mocy do zmiany nauczania czy doktryny”.
Anthony Faiola, dziennikarz “Washington Post”, stwierdza również, że hierarchowie kościelni nie byli tak mocno podzieleni co najmniej od lat 60.
Celem decyzji papieża na temat stwierdzania nieważności małżeństwa były przede wszystkim zmiany strukturalne: przyspieszenie i uproszczenie procesów legislacyjnych.
4 października ma rozpocząć się Synod o Rodzinie, podczas którego ta kwestia, obok udzielania komunii katolikom żyjącym w związkach niesakramentalnych, będzie jednym z najważniejszych tematów.
http://www.deon.pl/religia/serwis-papieski/aktualnosci-papieskie/art,3416,bunt-w-watykanie-franciszek-zrzucil-maske.html
*********
Kogo papież nominował na Synod? Poznaj “ludzi Franciszka”
Catholic Herald / kw
Ponad 360 uczestników będzie uczestniczyć w październikowym Synodzie o rodzinie. Wśród nich znajdzie się 18 par małżeńskich oraz 45 hierarchów, którzy otrzymali specjalną papieską nominację.
Niemal połowa z 45 członków XIV Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów wybranych przez papieża pochodzi z Europy, kolejnych 15 z Ameryki Pn. i Pd., jedynie trzech z Afryki, dwóch z Oceanii i jeden z Azji.
Spośród hierarchów z obu Ameryk papież wybrał m.in. kard. Donalda Wuerla (Waszyngton), Oscara Rodrigueza Maradiagę (Honduras) oraz kard. Timothy’ego Dolana (Nowy Jork).
Papieskie nominacje otrzymali również kard. Walter Kasper (Niemcy), kard. Godfried Dannels (Belgia), o. Antonio Spadaro SJ (Włochy), kard. Luis Antonio Tagle (Filipiny) i kard. Peter Erdo (Węgry).
Oprócz tego papież nominował 51 ekspertów oraz 23 obserwatorów Synodu, wśród których znajdzie się 18 małżeństw. Nie będą oni mieli prawa głosu. Wśrod nich znajdzie się między innymi polskie małżeństwo, Jadwiga i Jacek Pulikowscy, a także m.in.:
– s. Mauren Kelleher (USA) z zakonu Sióstr Najśw. Serca Maryi, która zajmuje się udzielaniem pomocy prawnej imigrantom;
– Catherine i Anthony Witczak (USA), dawni liderzy światowej wspólnoty Spotkań Małżeńskich
– Nathalie i Christian Mignonat (Francja), którzy pomagają katolikom po rozwodzie oraz żyjących w związkach niesakramentalnych;
– Suhaila Salim Toma i Wisam Marqus Odeesho (Irak), reprezentujący Kościół Chaldejski;
– Penny i Ishwar Bajaj (Indie), reprezentujący chrześcijan z Indii;
– o. Garas Boulos Bishay (Egipt), proboszcz w Sharm el Sheikh;
Oprócz osób, które otrzymały papieską nominację, 166 uczestników zostało wybranych przez konferencje Episkopatów poszczególnych krajów. Ponadto 22 uczestników to głowy Kościołów Wschodu i wspólnot prawosławnych oraz protestanckich, 25 to głowy watykańskich kongregacji i komisji, a 10 – przełożeni zakonów męskich.
Episkopat Polski reprezentować będą arcybiskupi Stanisław Gądecki i Henryk Hoser oraz bp Jan Wątroba. Jako przewodniczący dykasterii Kurii Rzymskiej – kard. Stanisław Ryłko oraz abp Zygmunt Zimowski.
W zeszłorocznym Synodzie jedynie 26 pełnoprawnych członków uczestniczyło w nim z papieskiej nominacji.
Synod odbędzie się w dniach 4-25 października. Jego temat to “Powołanie i misja rodziny w Kościele i świecie współczesnym”. Prawdopodobnie papież Franciszek – jako głowa Synodu – napisze postsynodalną adhortację na ten temat.
Tutaj znajduje się pełna lista uczestników (w jęz. włoskim).
La vocazione e la missione della famiglia nella Chiesa e nel mondo contemporaneo
Elenco dei Partecipanti
A. ELENCO DEI PADRI SINODALI SECONDO IL TITOLO DI PARTECIPAZIONE
I. PRESIDENTE
FRANCESCO, Sommo Pontefice
II. SEGRETARIO GENERALE
Sua Em.za Rev.ma Card. Lorenzo BALDISSERI
III. PRESIDENTI DELEGATI
Sua Em.za Rev.ma Card. André VINGT-TROIS, Arcivescovo di Paris (Francia)
Sua Em.za Rev.ma Card. Luis Antonio G. TAGLE, Arcivescovo di Manila (Filippine)
Sua Em.za Rev.ma Card. Raymundo DAMASCENO ASSIS, Arcivescovo di Aparecida (Brasile)
Sua Em.za Rev.ma Card. Wilfrid Fox NAPIER, O.F.M., Arcivescovo di Durban (Sud Africa)
IV. RELATORE GENERALE
Sua Em.za Rev.ma Card. Péter ERDŐ, Arcivescovo di Esztergom-Budapest, Presidente della Conferenza Episcopale (Ungheria), Presidente del Consilium Conferentiarum Episcoporum Europae (C.C.E.E.)
V. SEGRETARIO SPECIALE
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Bruno FORTE, Arcivescovo di Chieti-Vasto (Italia)
VI. COMMISSIONE PER L’INFORMAZIONE
Presidente
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Claudio Maria CELLI, Arcivescovo titolare di Civitanova, Presidente del Pontificio Consiglio delle Comunicazioni Sociali (Città del Vaticano)
Segretario
Rev. P. Federico LOMBARDI, S.I., Direttore della Sala Stampa della Santa Sede (Città del Vaticano)
VII. DALLE CHIESE ORIENTALI CATTOLICHE
Sinodo della Chiesa Copta Cattolica
ex officio
Sua Beatitudine Rev.ma Ibrahim Isaac SEDRAK, Patriarca di Alessandria dei Copti, Capo del Sinodo della Chiesa Copta Cattolica.
Sinodo della Chiesa Greco-Melkita Cattolica
ex officio
Sua Beatitudine Rev.ma Grégoire III LAHAM, B.S., Patriarca di Antiochia dei Greco-Melkiti, Capo del Sinodo della Chiesa Greco-Melkita Cattolica.
ex electione
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Georges BACOUNI, Arcivescovo di Akka, San Giovanni d’Acri, Tolemaide dei Greco-Melkiti.
Sinodo della Chiesa Sira Cattolica
ex officio
Sua Beatitudine Rev.ma Ignace Youssif III YOUNAN, Patriarca di Antiochia dei Siri, Capo del Sinodo della Chiesa Sira Cattolica.
Sinodo della Chiesa Maronita
ex officio
Sua Beatitudine Em.ma Card. Béchara Boutros RAÏ, O.M.M., Patriarca di Antiochia dei Maroniti, Capo del Sinodo della Chiesa Maronita.
ex electione
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Antoine Nabil ANDARI, Vescovo titolare di Tarso dei Maroniti, Ausiliare e Sincello di Joubbé, Sarba e Jounieh dei Maroniti, Presidente della Commissione Episcopale per la Famiglia e la Vita.
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Antoine TARABAY, O.L.M., Vescovo di Saint Maron of Sydney dei Maroniti.
Sinodo della Chiesa Caldea
ex officio
Sua Beatitudine Rev.ma Louis Raphaël I SAKO, Patriarca di Babilonia dei Caldei, Capo del Sinodo della Chiesa Caldea.
Sinodo della Chiesa Armena Cattolica
ex officio
Sua Beatitudine Rev.ma Grégoire Pierre XX GHABROYAN, Patriarca di Cilicia degli Armeni, Capo del Sinodo della Chiesa Armena Cattolica.
Sinodo della Chiesa Greco-Cattolica Ucraina
ex officio
Sua Beatitudine Rev.ma Sviatoslav SHEVCHUK, Arcivescovo Maggiore di Kyiv-Halyč, Capo del Sinodo della Chiesa Greco-Cattolica Ucraina.
ex electione
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Hlib Borys Sviatoslav LONCHYNA, Vescovo di Holy Family of London degli Ucraini Bizantini.
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Borys GUDZIAK, Vescovo di Saint Vladimir-Le-Grand de Paris degli Ucraini Bizantini.
Sinodo della Chiesa Siro-Malabarese
ex officio
Sua Beatitudine Em.ma Card. George ALENCHERRY, Arcivescovo Maggiore di Ernakulam-Angamaly dei Siro-Malabaresi, Presidente del Sinodo della Chiesa Siro-Malabarese.
ex electione
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Joseph KALLARANGATT, Vescovo di Palai dei Siro-Malabaresi.
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Andrews THAZHATH, Arcivescovo di Trichur dei Siro-Malabaresi.
Sinodo della Chiesa Siro-Malankarese
ex officio
Sua Beatitudine Em.ma Card. Baselios Cleemis THOTTUNKAL, Arcivescovo Maggiore di Trivandrum dei Siro-Malankaresi, Capo del Sinodo della Chiesa Siro-Malankarese.
Sinodo della Chiesa Romena
ex designatione
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Mihai Cătălin FRĂŢILĂ, Vescovo di San Basilio Magno di Bucarest dei Romeni.
Consiglio della Chiesa Etiopica
ex officio
Sua Em.za Rev.ma Card. Berhaneyesus Demerew SOURAPHIEL, C.M., Presidente della Conferenza Episcopale, Arcivescovo Metropolita di Addis Abeba, Presidente del Consiglio della Chiesa Etiopica.
Consiglio della Chiesa Rutena, U.S.A.
ex officio
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. William Charles SKURLA, Arcivescovo Metropolita di Pittsburg dei Bizantini, Presidente del Consiglio della Chiesa Rutena.
Consiglio della Chiesa Slovacca
ex officio
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Ján BABJAK, S.I., Arcivescovo Metropolita di Prešov per i cattolici di rito bizantino, Presidente del Consiglio della Chiesa Slovacca.
Consiglio della Chiesa Eritrea
ex officio
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Menghesteab TESFAMARIAN, M.C.C.J., Arcivescovo Metropolita di Asmara, Presidente del Consiglio della Chiesa Eritrea.
Consiglio della Chiesa Ungherese
ex officio
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Fülöp KOCSIS, Arcivescovo Metropolita di Hajdúdorog per i Cattolici di rito bizantino, Presidente del Consiglio della Chiesa Ungherese.
VIII. ELETTI DALLE CONFERENZE EPISCOPALI
AFRICA
AFRICA SETTENTRIONALE (C.E.R.N.A.)
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Jean-Paul VESCO, O.P., Vescovo di Oran (Algeria)
ANGOLA e SÃO TOMÉ
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Emílio SUMBELELO, Vescovo di Uíje (Angola)
BENIN
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Eugène Cyrille HOUNDÉKON, Vescovo di Abomey, Vice Presidente della Conferenza Episcopale
BOTSWANA, SUD AFRICA e SWAZILAND
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Stephen BRISLIN, Arcivescovo di Cape Town, Kaapstad, Presidente della Conferenza Episcopale (Sud Africa)
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Zolile Peter MPAMBANI, S.C.I., Vescovo di Kokstad (Sud Africa)
BURKINA FASO e NIGER
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Joseph SAMA, Vescovo di Nouna (Burkina Faso)
BURUNDI
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Gervais BANSHIMIYUBUSA, Vescovo di Ngozi, Presidente della Conferenza Episcopale
CAMERUN
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Joseph ATANGA, S.I., Arcivescovo di Bertoua
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Samuel KLEDA, Arcivescovo di Douala, Presidente della Conferenza Episcopale
CIAD
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Henri COUDRAY, S.I., Vescovo titolare di Silli, Vicario Apostolico di Mongo
CONGO (Rep. del)
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Urbain NGASSONGO, Vescovo di Gamboma, Presidente della Commissione Episcopale per la Pastorale Familiare
CONGO (Rep. Democratica del)
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Nicolas DJOMO LOLA, Vescovo di Tshumbe
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Philibert TEMBO NLANDU, C.I.C.M., Vescovo di Budjala
COSTA D’AVORIO
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Ignace BESSI DOGBO, Vescovo di Katiola, Presidente della Commission Episcopale Nationale de l’Apostolat des Laïcs
ETIOPIA ed ERITREA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Tsegaye Keneni DERARA, Vescovo titolare di Massimiana di Bizacena, Vicario Apostolico di Soddo (Etiopia)
GABON
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Mathieu MADEGA LEBOUAKEHAN, Vescovo di Mouila, Presidente della Conferenza Episcopale
GAMBIA e SIERRA LEONE
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Charles Allieu Matthew CAMPBELL, Vescovo di Bo (Sierra Leone)
GHANA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Gabriel Charles PALMER-BUCKLE, Arcivescovo di Accra
GUINEA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Raphaël Balla GUILAVOGUI, Vescovo di N’Zérékoré
GUINEA EQUATORIALE
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Juan MATOGO OYANA, C.M.F., Vescovo di Bata
KENYA
Sua Em.za Rev.ma Card. John NJUE, Arcivescovo di Nairobi
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. James Maria WAINAINA KUNGU, Vescovo di Muranga
LESOTHO
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Gerard Tlali LEROTHOLI, O.M.I., Arcivescovo di Maseru, Presidente della Conferenza Episcopale
LIBERIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Anthony Fallah BORWAH, Vescovo di Gbarnga
MADAGASCAR
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Désiré TSARAHAZANA, Vescovo di Toamasina, Presidente della Conferenza Episcopale
MALAWI
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Thomas Luke MSUSA, S.M.M., Arcivescovo di Blantyre, Presidente della Conferenza Episcopale
MALI
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Jonas DEMBÉLÉ, Vescovo di Kayes
MOZAMBICO
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Francisco CHIMOIO, O.F.M. Cap., Arcivescovo di Maputo, Presidente della Commissione Episcopale per la Famiglia
NAMIBIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Philipp PÖLLITZER, O.M.I., Vescovo di Keetmanshoop
NIGERIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Matthew Man-oso NDAGOSO, Arcivescovo di Kaduna
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Camillus Raymond UMOH, Vescovo di Ikot Ekpene
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Jude Ayodeji AROGUNDADE, Vescovo di Ondo
OCEANO INDIANO (C.E.D.O.I.)
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Maurice PIAT, C.S.Sp., Vescovo di Port-Louis (Maurizio), Presidente della Conferenza Episcopale
REPUBBLICA CENTROAFRICANA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Cyr-Nestor YAPAUPA, Vescovo di Alindao
RWANDA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Antoine KAMBANDA, Vescovo di Kibungo
SENEGAL, MAURITANIA, CAPO VERDE E GUINEA-BISSAU
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Benjamin NDIAYE, Arcivescovo di Dakar (Senegal), Presidente della Conferenza Episcopale
SUDAN
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Paulino LUKUDU LORO, M.C.C.J., Arcivescovo di Juba
TANZANIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Tarcisius J. M. NGALALEKUMTWA, Vescovo di Iringa, Presidente della Conferenza Episcopale
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Renatus Leonard NKWANDE, Vescovo di Bunda
TOGO
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Jacques Danka LONGA, Vescovo di Kara
UGANDA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. John Baptist ODAMA, Arcivescovo di Gulu, Presidente della Conferenza Episcopale
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Joseph Anthony ZZIWA, Vescovo di Kiyinda-Mityana, Vice Presidente della Conferenza Episcopale
ZAMBIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Benjamin PHIRI, Vescovo titolare di Nachingwea, Ausiliare di Chipata
ZIMBABWE
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Xavier Johnsai MUNYONGANI, Vescovo di Gweru
AMERICA
ANTILLE
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Francis ALLEYNE, O.S.B., Vescovo di Georgetown
ARGENTINA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Pedro María LAXAGUE, Vescovo titolare di Castra severiana, Ausiliare di Bahía Blanca, Presidente della Comisión Episcopal de Laicos y Familia
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. José María ARANCEDO, Arcivescovo di Santa Fe de la Vera Cruz, Presidente della Conferenza Episcopale
Sua Em.za Rev.ma Card. Mario Aurelio POLI, Arcivescovo di Buenos Aires
BOLIVIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Braulio SÁEZ GARCÍA, O.C.D., Vescovo titolare di Raso, Ausiliare di Santa Cruz de la Sierra
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Krzysztof Janusz BIAŁASIK WAWROWSKA, S.V.D., Vescovo di Oruro
BRASILE
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Sérgio DA ROCHA, Arcivescovo di Brasília, Presidente della Conferenza Episcopale
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. João Carlos PETRINI, Vescovo di Camaçari
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Geraldo LYRIO ROCHA, Arcivescovo di Mariana
Sua Em.za Rev.ma Card. Odilo Pedro SCHERER, Arcivescovo di São Paulo
CANADA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Paul-André DUROCHER, Arcivescovo di Gatineau, Presidente della Conferenza Episcopale
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Noël SIMARD, Vescovo di Valleyfield
Sua Em.za Rev.ma Card. Thomas Christopher COLLINS, Arcivescovo di Toronto
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Richard William SMITH, Arcivescovo di Edmonton
CILE
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Bernardo Miguel BASTRES FLORENCE, S.D.B., Vescovo di Punta Arenas
Sua Em.za Rev.ma Card. Ricardo EZZATI ANDRELLO, S.D.B., Arcivescovo di Santiago de Chile, Presidente della Conferenza Episcopale
COLOMBIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Pablo Emiro SALAS ANTELIZ, Vescovo di Armenia
Sua Em.za Rev.ma Card. Rubén SALAZAR GÓMEZ, Arcivescovo di Bogotá, Presidente del Consiglio Episcopale Latinoamericano (C.E.L.AM.)
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Óscar URBINA ORTEGA, Arcivescovo di Villavicencio
COSTA RICA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. José Francisco ULLOA ROJAS, Vescovo di Cartago, Presidente della Comisión Episcopal para la Pastoral Familiar
CUBA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Marcelo Arturo GONZÁLEZ AMADOR, Vescovo di Santa Clara
ECUADOR
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Antonio ARREGUI YARZA, Arcivescovo di Guayaquil
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Luis Gerardo CABRERA HERRERA, O.F.M., Arcivescovo di Cuenca
EL SALVADOR
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Constantino BARRERA MORALES, Vescovo di Sonsonate
GUATEMALA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Rodolfo VALENZUELA NÚÑEZ, Vescovo di Vera Paz, Cobán, Presidente della Conferenza Episcopale
HAITI
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Yves-Marie PÉAN, C.S.C., Vescovo di Les Gonaïves
HONDURAS
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Luis SOLÉ FA, C.M., Vescovo di Trujillo
MESSICO
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Rodrigo AGUILAR MARTÍNEZ, Vescovo di Tehuacán
Sua Em.za Rev.ma Card. Norberto RIVERA CARRERA, Arcivescovo di México
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Alfonso Gerardo MIRANDA GUARDIOLA, Vescovo titolare di Idrica, Ausiliare di Monterrey
Sua Em.za Rev.ma Card. Francisco ROBLES ORTEGA, Arcivescovo di Guadalajara, Presidente della Conferenza Episcopale
NICARAGUA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. César Bosco VIVAS ROBELO, Vescovo di León en Nicaragua
PANAMÁ
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Aníbal SALDAÑA SANTAMARÍA, O.A.R., Vescovo Prelato di Bocas del Toro
PARAGUAY
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Miguel Ángel CABELLO ALMADA, Vescovo di Concepción en Paraguay
PERÚ
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Salvador PIÑEIRO GARCÍA-CALDERÓN, Arcivescovo di Ayacucho o Huamanga, Presidente della Conferenza Episcopale
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Héctor Miguel CABREJOS VIDARTE, O.F.M., Arcivescovo di Trujillo
PORTO RICO
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Roberto Octavio GONZÁLEZ NIEVES, O.F.M., Arcivescovo di San Juan de Puerto Rico, Presidente della Conferenza Episcopale
REPUBBLICA DOMINICANA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Gregorio Nicanor PEÑA RODRÍGUEZ, Vescovo di Nuestra Señora de la Altagracia en Higüey, Presidente della Conferenza Episcopale
STATI UNITI D’AMERICA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Joseph Edward KURTZ, Arcivescovo di Louisville, Presidente della Conferenza Episcopale
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Charles Joseph CHAPUT, O.F.M. Cap., Arcivescovo di Philadelphia
Sua Em.za Rev.ma Card. Daniel N. DI NARDO, Arcivescovo di Galveston-Houston, Vice Presidente della Conferenza Episcopale
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. José Horacio GÓMEZ, Arcivescovo di Los Angeles
URUGUAY
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Jaime Rafael FUENTES MARTÍN, Vescovo di Minas
VENEZUELA
Sua Em.za Rev.ma Card. Jorge Liberato UROSA SAVINO, Arcivescovo di Caracas, Santiago de Venezuela
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Diego Rafael PADRÓN SÁNCHEZ, Arcivescovo di Cumaná, Presidente della Conferenza Episcopale
ASIA
BANGLADESH
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Paul Ponen KUBI, C.S.C, Vescovo di Mymensingh, Presidente della Episcopal Family Life Commission
CINA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. John Baptist LEE KEH-MIEN, Vescovo di Hsinchu
COREA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Peter KANG U-IL, Vescovo di Cheju
FILIPPINE
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Romulo G. VALLES, Arcivescovo di Davao
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Jose S. PALMA, Arcivescovo di Cebu
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Gilbert A. GARCERA, Vescovo di Daet
GIAPPONE
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Joseph Mitsuaki TAKAMI, P.S.S., Arcivescovo di Nagasaki, Vice Presidente della Conferenza Episcopale
INDIA (C.C.B.I.)
Sua Em.za Rev.ma Card. Oswald GRACIAS, Arcivescovo di Bombay, Presidente della Conferenza Episcopale
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Filipe Neri António Sebastião DO ROSÁRIO FERRÃO, Arcivescovo di Goa e Damão
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Selvister PONNUMUTHAN, Vescovo di Punalur
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Dominic JALA, S.D.B., Arcivescovo di Shillong
INDONESIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Ignatius SUHARYO HARDJOATMODJO, Arcivescovo di Jakarta, Presidente della Conferenza Episcopale
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Fransiskus KOPONG KUNG, Vescovo di Larantuka
IRAN
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Ramzi GARMOU, Arcivescovo di Teheran dei Caldei, Amministratore Patriarcale di Ahwaz dei Caldei, Presidente della Conferenza Episcopale
KAZAKHSTAN
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Tomash Bernard PETA, Arcivescovo di Maria Santissima in Astana, Presidente della Conferenza Episcopale
LAOS e CAMBOGIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Louis-Marie Ling MANGKHANEKHOUN, Vescovo titolare di Acque nuove di Proconsolare, Vicario Apostolico di Paksé (Laos)
MALAYSIA – SINGAPORE – BRUNEI
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. John WONG SOO KAU, Arcivescovo di Kota Kinabalu (Malaysia)
MYANMAR
Sua Em.za Rev.ma Card. Charles Maung BO, S.D.B., Arcivescovo di Yangon
PAESI ARABI
Sua Beatitudine Rev.ma Fouad TWAL, Patriarca di Gerusalemme dei Latini (Gerusalemme), Presidente della Conferenza Episcopale
PAKISTAN
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Joseph ARSHAD, Vescovo di Faisalabad, Vice Presidente della Conferenza Episcopale
SRI LANKA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Harold Anthony PERERA, Vescovo di Kurunegala
THAILANDIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Silvio Siripong CHARATSRI, Vescovo di Chanthaburi
TIMOR ORIENTALE
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Basílio DO NASCIMENTO, Vescovo di Baucau, Presidente della Conferenza Episcopale
VIETNAM
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Paul BÙI VĂN ĐOC, Arcivescovo di Thành-Phô Hô Chí Minh, Hôchiminh Ville, Presidente della Conferenza Episcopale
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Joseph ĐINH ĐÚC ĐAO, Vescovo Coadiutore di Xuân Lôc
EUROPA
ALBANIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. George FRENDO, O.P., Vescovo titolare di Butrinto, Ausiliare di Tiranë-Durrës
AUSTRIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Benno ELBS, Vescovo di Feldkirch
BELGIO
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Johan Jozef BONNY, Vescovo di Antwerpen, Anvers
BIELORUSSIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Tadeusz KONDRUSIEWICZ, Arcivescovo di Minsk-Mohilev, Presidente della Conferenza Episcopale
BOSNIA ed ERZEGOVINA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Tomo VUKŠIĆ, Ordinario Militare di Bosnia ed Erzegovina
BULGARIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Gheorghi Ivanov JOVČEV, Vescovo di Sofia e Plovdiv
CONFERENZA EPISCOPALE INTERNAZIONALE DEI SS. CIRILLO E METODIO
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Ladislav NEMET, S.V.D., Vescovo di Zrenjanin (Serbia)
CROAZIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Antun ŠKVORČEVIĆ, Vescovo di Požega
FEDERAZIONE RUSSA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Paolo PEZZI, F.S.C.B., Arcivescovo di Madre di Dio a Mosca, Presidente della Conferenza Episcopale
FRANCIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Georges PONTIER, Arcivescovo di Marseille, Presidente della Conferenza Episcopale
Sua Em.za Rev.ma Card. André VINGT-TROIS, Arcivescovo di Paris
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Jean-Luc BRUNIN, Vescovo di Le Havre
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Jean-Paul JAMES, Vescovo di Nantes
GERMANIA
Sua Em.za Rev.ma Card. Reinhard MARX, Arcivescovo di München und Freising
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Heiner KOCH, Arcivescovo di Berlin
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Franz-Josepf Hermann BODE, Vescovo di Osnabrück
GRAN BRETAGNA
INGHILTERRA E GALLES
Sua Em.za Rev.ma Card. Vincent Gerard NICHOLS, Arcivescovo di Westminster (Inghilterra), Presidente della Conferenza Episcopale
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Peter John Haworth DOYLE, Vescovo di Northampton (Inghilterra)
SCOZIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Philip TARTAGLIA, Arcivescovo di Glasgow, Presidente della Conferenza Episcopale
GRECIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Fragkiskos PAPAMANOLIS, O.F.M. Cap., Vescovo emerito di Syros, Presidente della Conferenza Episcopale
IRLANDA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Diarmuid MARTIN, Arcivescovo di Dublin
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Eamon MARTIN, Arcivescovo di Armagh, Presidente della Conferenza Episcopale
ITALIA
Sua Em.za Rev.ma Card. Angelo BAGNASCO, Arcivescovo di Genova, Presidente della Conferenza Episcopale
Sua Em.za Rev.ma Card. Angelo SCOLA, Arcivescovo di Milano
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Franco Giulio BRAMBILLA, Vescovo di Novara
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Enrico SOLMI, Vescovo di Parma
LETTONIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Zbigņevs STANKEVIČS, Arcivescovo di Riga
LITUANIA
Sua Em.za Rev.ma Card. Audrys Juozas BAČKIS, Arcivescovo emerito di Vilnius
MALTA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Mario GRECH, Vescovo di Gozo, Presidente della Conferenza Episcopale
PAESI BASSI
Sua Em.za Rev.ma Card. Willem Jacobus EIJK, Arcivescovo di Utrecht
POLONIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Stanisław GĄDECKI, Arcivescovo di Poznań, Presidente della Conferenza Episcopale
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Henryk HOSER, S.A.C., Arcivescovo-Vescovo di Warszawa-Praga
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Jan Franciszek WĄTROBA, Vescovo di Rzeszów
PORTOGALLO
Sua Em.za Rev.ma Card. Manuel José MACÁRIO DO NASCIMENTO CLEMENTE, Patriarca di Lisboa, Presidente della Conferenza Episcopale
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Antonino Eugénio FERNANDES DIAS, Vescovo di Portalegre-Castelo Branco, Presidente della Comissão Episcopal do Laicado e Família
REPUBBLICA CECA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Jan VOKÁL, Vescovo di Hradec Králové
ROMANIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Petru GHERGHEL, Vescovo di Iaşi
SCANDINAVIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Teemu SIPPO, S.C.I., Vescovo di Helsinki
SLOVACCHIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Stanislav ZVOLENSKÝ, Arcivescovo di Bratislava, Presidente della Conferenza Episcopale
SLOVENIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Stane ZORE, O.F.M., Arcivescovo di Ljubljana
SPAGNA
Sua Em.za Rev.ma Card. Ricardo BLÁZQUEZ PÉREZ, Arcivescovo di Valladolid, Presidente della Conferenza Episcopale
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Mario ICETA GAVICAGOGEASCOA, Vescovo di Bilbao
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Carlos OSORO SIERRA, Arcivescovo di Madrid
SVIZZERA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Jean-Marie LOVEY, C.R.B., Vescovo di Sion, Sitten
TURCHIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Lévon Boghos ZÉKIYAN, Arcivescovo di Istanbul degli Armeni
UCRAINA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Mieczysław MOKRZYCKI, Arcivescovo di Lviv dei Latini, Presidente della Conferenza Episcopale
UNGHERIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. András VERES, Vescovo di Szombathely
OCEANIA
AUSTRALIA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Daniel Eugene HURLEY, Vescovo di Darwin
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Mark Benedict COLERIDGE, Arcivescovo di Brisbane
NUOVA ZELANDA
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Charles Edward DRENNAN, Vescovo di Palmerston North
PACIFICO (CEPAC)
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Peter Loy CHONG, Arcivescovo di Suva
PAPUA NUOVA GUINEA e ISOLE SALOMONE
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Anton BAL, Vescovo di Kundiawa, Incaricato della Commission for Family Life
IX. ELETTI DALL’UNIONE DEI SUPERIORI GENERALI
Rev. P. Adolfo NICOLÁS PACHÓN, S.I., Preposito Generale della Compagnia di Gesù (Gesuiti)
Rev. P. Marco TASCA, O.F.M. Conv., Ministro Generale dell’Ordine Francescano Frati Minori Conventuali
Rev. P. Mario ALDEGANI, C.S.I., Superiore Generale della Congregazione di S. Giuseppe (Giuseppini del Murialdo)
Rev. P. Richard Kuuia BAAWOBR, M.Afr., Superiore Generale dei Missionari d’Africa (Padri Bianchi)
Rev. P. Bruno CADORÉ, O.P., Maestro Generale dei Frati Predicatori (Domenicani)
Rev. P. Jesús DÍAZ ALONSO, S.F., Superiore Generale dei Figli della Sacra Famiglia di Gesù, Maria e Giuseppe
Rev. P. Michael BREHL, C.SS.R., Superiore Generale della Congregazione del Santissimo Redentore (Redentoristi o Liguorini)
Rev. P. Javier ÁLVAREZ-OSSORIO, SS.CC., Superiore Generale della Congregazione dei Sacri Cuori (Picpus)
Rev. P. Ab. Jeremias SCHRÖDER, O.S.B., Arciabate Presidente della Congregazione Benedettina di Sant’Ottilia
Fr. Hervé JANSON, P.F.J., Priore Generale dei Piccoli Fratelli di Gesù (Foucauld)
X. CAPI DICASTERO DELLA CURIA ROMANA
Sua Em.za Rev.ma Card. Pietro PAROLIN, Segretario di Stato
Sua Em.za Rev.ma Card. Gerhard Ludwig MÜLLER, Prefetto della Congregazione per la Dottrina della Fede
Sua Em.za Rev.ma Card. Leonardo SANDRI, Prefetto della Congregazione per le Chiese Orientali
Sua Em.za Rev.ma Card. Robert SARAH, Prefetto della Congregazione per il Culto Divino e la Disciplina dei Sacramenti
Sua Em.za Rev.ma Card. Angelo AMATO, S.D.B., Prefetto della Congregazione delle Cause dei Santi
Sua Em.za Rev.ma Card. Marc OUELLET, P.S.S., Prefetto della Congregazione per i Vescovi
Sua Em.za Rev.ma Card. Fernando FILONI, Prefetto della Congregazione per l’Evangelizzazione dei Popoli
Sua Em.za Rev.ma Card. Beniamino STELLA, Prefetto della Congregazione per il Clero
Sua Em.za Rev.ma Card. João BRAZ DE AVIZ, Prefetto della Congregazione per gli Istituti di vita consacrata e le Società di vita apostolica
Sua Em.za Rev.ma Card. Giuseppe VERSALDI, Prefetto della Congregazione per l’Educazione Cattolica
Sua Em.za Rev.ma Card. Mauro PIACENZA, Penitenziere Maggiore
Sua Em.za Rev.ma Card. Dominique MAMBERTI, Prefetto del Supremo Tribunale della Segnatura Apostolica
Sua Em.za Rev.ma Card. Stanisław RYŁKO, Presidente del Pontificio Consiglio per i Laici
Sua Em.za Rev.ma Card. Kurt KOCH, Presidente del Pontificio Consiglio per la Promozione dell’Unità dei Cristiani
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Vincenzo PAGLIA, Arcivescovo-Vescovo emerito di Terni-Narni-Amelia, Presidente del Pontificio Consiglio per la Famiglia
Sua Em.za Rev.ma Card. Peter Kodwo Appiah TURKSON, Presidente del Pontificio Consiglio della Giustizia e della Pace
Sua Em.za Rev.ma Card. Antonio Maria VEGLIÒ, Presidente del Pontificio Consiglio della Pastorale per i Migranti e gli Itineranti
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Zygmunt ZIMOWSKI, Arcivescovo-Vescovo emerito di Radom, Presidente del Pontificio Consiglio per gli Operatori Sanitari
Sua Em.za Rev.ma Card. Francesco COCCOPALMERIO, Presidente del Pontificio Consiglio per i Testi Legislativi
Sua Em.za Rev.ma Card. Jean-Louis TAURAN, Presidente del Pontificio Consiglio per il Dialogo Interreligioso
Sua Em.za Rev.ma Card. Gianfranco RAVASI, Presidente del Pontificio Consiglio della Cultura
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Claudio Maria CELLI, Arcivescovo titolare di Civitanova, Presidente del Pontificio Consiglio delle Comunicazioni Sociali
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Salvatore FISICHELLA, Arcivescovo titolare di Voghenza, Presidente del Pontificio Consiglio per la Promozione della Nuova Evangelizzazione
Sua Em.za Rev.ma Card. George PELL, Prefetto della Segreteria per l’Economia
Sua Em.za Rev.ma Card. Domenico CALCAGNO, Presidente dell’Amministrazione del Patrimonio della Sede Apostolica
XI. MEMBRI DI NOMINA PONTIFICIA
Sua Em.za Rev.ma Card. Angelo SODANO, Decano del Collegio Cardinalizio (Città del Vaticano).
Sua Em.za Rev.ma Card. Godfried DANNEELS, Arcivescovo emerito di Mechelen-Brussel, Maniles-Bruxelles (Belgio).
Sua Em.za Rev.ma Card. Dionigi TETTAMANZI, Arcivescovo emerito di Milano (Italia).
Sua Em.za Rev.ma Card. Christoph SCHÖNBORN, O.P., Arcivescovo di Wien, Presidente della Conferenza Episcopale (Austria).
Sua Em.za Rev.ma Card. Walter KASPER, Presidente emerito del Pontificio Consiglio per la Promozione dell’Unità dei Cristiani (Città del Vaticano).
Sua Em.za Rev.ma Card. Wilfrid Fox NAPIER, O.F.M., Arcivescovo di Durban (Sud Africa).
Sua Em.za Rev.ma Card. Oscar Andrés RODRÍGUEZ MARADIAGA, S.D.B., Arcivescovo di Tegucigalpa, Presidente della Conferenza Episcopale (Honduras).
Sua Em.za Rev.ma Card. Péter ERDŐ, Arcivescovo di Esztergom-Budapest, Presidente della Conferenza Episcopale , Presidente del Consilium Conferentiarum Episcoporum Europae (C.C.E.E.) (Ungheria).
Sua Em.za Rev.ma Card. Carlo CAFFARRA, Arcivescovo di Bologna (Italia).
Sua Em.za Rev.ma Card. Lluís MARTÍNEZ SISTACH, Arcivescovo di Barcelona (Spagna).
Sua Em.za Rev.ma Card. Laurent MONSENGWO PASINYA, Arcivescovo di Kinshasa (Rep. Democratica del Congo).
Sua Em.za Rev.ma Card. Donald William WUERL, Arcivescovo di Washington (Stati Uniti d’America).
Sua Em.za Rev.ma Card. Raymundo DAMASCENO ASSIS, Arcivescovo di Aparecida (Brasile).
Sua Em.za Rev.ma Card. Timothy Michael DOLAN, Arcivescovo di New York (Stati Uniti d’America).
Sua Em.za Rev.ma Card. Luis Antonio G. TAGLE, Arcivescovo di Manila (Filippine).
Sua Em.za Rev.ma Card. Gérald Cyprien LACROIX, Arcivescovo di Québec (Canada).
Sua Em.za Rev.ma Card. Gualtiero BASSETTI, Arcivescovo di Perugia-Città della Pieve (Italia).
Sua Em.za Rev.ma Card. Philippe Nakellentuba OUÉDRAOGO, Arcivescovo di Ouagadougou (Burkina Faso).
Sua Em.za Rev.ma Card. John Atcherley DEW, Arcivescovo di Wellington, Presidente della Conferenza Episcopale (Nuova Zelanda).
Sua Em.za Rev.ma Card. Edoardo MENICHELLI, Arcivescovo di Ancona-Osimo (Italia).
Sua Em.za Rev.ma Card. Alberto SUÁREZ INDA, Arcivescovo di Morelia (Messico).
Sua Em.za Rev.ma Card. Francesco MONTENEGRO, Arcivescovo di Agrigento (Italia).
Sua Em.za Rev.ma Card. Daniel Fernando STURLA BERHOUET, S.D.B., Arcivescovo di Montevideo (Uruguay).
Sua Em.za Rev.ma Card. José Luis LACUNZA MAESTROJUÁN, O.A.R., Vescovo di David, Presidente della Conferenza Episcopale (Panamá).
Sua Em.za Rev.ma Card. Soane Patita Paini MAFI, Vescovo di Tonga, Presidente della Conferenza Episcopale (Tonga).
Sua Em.za Rev.ma Card. Elio SGRECCIA, Presidente emerito della Pontificia Accademia per la Vita (Italia).
Sua Em.za Rev.ma Card. Giuseppe BERTELLO, Presidente del Governatorato dello Stato della Città del Vaticano (Città del Vaticano).
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Baltazar Enrique PORRAS CARDOZO, Arcivescovo di Mérida (Venezuela).
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Ioannis SPITERIS, O.F.M. Cap., Arcivescovo di Corfù, Zante e Cefalonia (Grecia).
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Bruno FORTE, Arcivescovo di Chieti-Vasto (Italia).
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Laurent ULRICH, Arcivescovo di Lille (Francia).
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Carlos AGUIAR RETES, Arcivescovo di Tlalnepantla (Messico).
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Sérgio Eduardo CASTRIANI, C.S.Sp., Arcivescovo di Manaus (Brasile).
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Victor Manuel FERNÁNDEZ, Arcivescovo titolare di Tiburnia, Rettore della Pontificia Università Cattolica Argentina (Argentina).
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Blase J. CUPICH, Arcivescovo di Chicago (Stati Uniti d’America).
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. George Vance MURRY, S.I., Vescovo di Youngstown (Stati Uniti d’America).
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Marcello SEMERARO, Vescovo di Albano (Italia).
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Alonso Gerardo GARZA TREVIÑO, Vescovo di Piedras Negras (Messico).
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Lucas VAN LOOY, S.D.B., Vescovo di Gent, Gand (Belgio).
Sua Ecc.za Mons. Pio Vito PINTO, Decano del Tribunale della Rota Romana (Città del Vaticano).
Rev.mo Mons. Saulo SCARABATTOLI, Parroco della Parrocchia Santo Spirito in Porta Eburnea, Perugia (Italia).
Rev.mo Mons. Roberto ROSA, Parroco della Parrocchia di San Giacomo Apostolo, Trieste (Italia).
Rev. P. François-Xavier DUMORTIER, S.I., Rettore Magnifico della Pontificia Università Gregoriana in Roma (Italia).
Rev. P. Antonio SPADARO, S.I., Direttore della rivista La Civiltà Cattolica (Italia).
Rev. P. Manuel Jesús ARROBA CONDE, C.M.F., Preside della Facoltà di utrusque iure della Pontificia Università Lateranense di Roma (Spagna).
XII. SOTTO-SEGRETARIO DEL SINODO DEI VESCOVI
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Fabio FABENE, Vescovo titolare di Acquapendente (Città del Vaticano).
B. ELENCO DEGLI ALTRI PARTECIPANTI SECONDO IL TITOLO DI PARTECIPAZIONE
I. COLLABORATORI DEL SEGRETARIO SPECIALE
Rev. P. Matías AUGÉ BENET, C.M.F., Consultore della Congregazione per il Culto Divino e la Disciplina dei Sacramenti (Spagna).
Prof. Giacomo BERTOLINI, Professore Aggregato di Diritto canonico ed Ecclesiastico nell’Università di Padova, Sezione Treviso; Professore Invitato nella Pontificia Università Urbaniana in Roma (Italia).
Rev.do Giuseppe BONFRATE, Docente presso la Facoltà di Teologia della Pontificia Università Gregoriana in Roma (Italia).
Rev.mo Mons. Philippe BORDEYNE, Rettore dell’Institut Catholique de Paris (Francia).
Rev.mo Mons. Lluís CLAVELL, Membro Ordinario della Pontificia Accademia di San Tommaso d’Aquino (Spagna).
Rev.mo Mons. Duarte Nuno QUEIROZ DE BARROS DA CUNHA, Segretario Generale del Consilium Conferentiarum Episcoporum Europae (C.C.E.E.) (Portogallo).
Sig. Léopold DJOGBEDE, Professore all’Università di Abomey-Calavi e presso l’Istituto Superiore di Formazione degli Educatori Specializzati (Benin).
Rev. P. Bruno ESPOSITO, O.P., Professore Ordinario di Diritto Canonico presso la Pontificia Università S. Tommaso d’Aquino (Italia).
Dott. John GRABOWSKI, Professore di Teologia Morale presso la School of Theology and Religious Studies, Catholic University of America (Stati Uniti d’America).
Rev. P. José GRANADOS, D.C.J.M., Vice-Preside del Pontificio Istituto Giovanni Paolo II per Studi su Matrimonio e Famiglia (Spagna).
Rev.do Maurizio GRONCHI, Professore Ordinario di Teologia dogmatica presso la Pontificia Università Urbaniana in Roma (Italia).
Dott. John KLEINSMAN, Direttore del Nathaniel Centre for Bioethics, New Zealand Catholic Bishops’ Conference (Nuova Zelanda).
Rev. P. Sabatino MAJORANO, C.SS.R., Professore di Teologia Morale Sistematica presso l’Accademia Alfonsiana in Roma (Italia).
Rev.mo Mons. Michele Giulio MASCIARELLI, Docente di Teologia Dogmatica presso la Facoltà Marianum in Roma, e di Teologia Fondamentale presso l’Istituto Teologico Abruzzese-Molisano di Chieti (Italia).
Prof.ssa Pia MATTHEWS, Docente presso il St. Mary’s University College a Londra (Gran Bretagna).
Prof. Paolo MONETA, già Docente di Diritto canonico ed ecclesiastico presso la facoltà di Giurisprudenza dell’Università di Pisa (Italia).
Fr. Antonio MOSER, O.F.M., Professore emerito di Teologia Morale ed Etica presso l’Istituto Teologico Francescano di Petrópolis (Brasile).
Rev. P. Aimable MUSONI, S.D.B., Docente di Teologia Sistematica: Ecclesiologia ed Ecumenismo, presso la Pontificia Università Salesiana in Roma (Rwanda).
Rev. P. Georges Henri RUYSSEN, S.I., Docente nella Facoltà di Diritto Canonico presso il Pontificio Istituto Orientale in Roma (Belgio).
Rev.do Peter Paul SALDANHA, Docente di Ecclesiologia presso la Pontificia Università Urbaniana in Roma (India).
Rev.do Pierangelo SEQUERI, Preside e Docente di Teologia presso la Facoltà Teologica dell’Italia Settentrionale; Membro della Commissione Teologica Internazionale (Italia).
Sig.ri MIANO (Italia)
Prof.ssa Giuseppina DE SIMONE in MIANO, Docente di Filosofia presso la Facoltà Teologica dell’Italia Meridionale di Napoli.
Prof. Francesco MIANO, Docente di Filosofia Morale presso l’Università degli Studi di Roma Tor Vergata.
II. UDITORI E UDITRICI
Sig. Jacob Mundaplakal ABRAHAM, Consulente per l’Apostolato della Famiglia e gli Organismi laicali nelle diocesi di Kerala (India).
Dott.ssa Anca Maria CERNEA, Medico presso il Centro di Diagnosi e Trattamenti Victor-Babes e Presidente dell’Associazione dei Medici cattolici di Bucarest (Romania).
Sig.ra Sharron COLE, Presidente dei Parents Centres New Zealand (Nuova Zelanda).
Sig.ra Agnes Offiong EROGUNAYE, Presidente Nazionale della Catholic Women Organization of Nigeria (Nigeria).
Rev.do Garas Boulos GARAS BISHAY, Parroco della Parrocchia Maria Vergine Regina della Pace, Sharm el Sheikh (Egitto).
Professore Giovanni GIACOBBE, Membro dell’Unione Giuristi Cattolici Italiani (Italia).
Sig.ra Maria GOMES, Responsabile della pastorale familiare parrocchiale a Dubai (Emirati Arabi Uniti).
Sig.ra Maria HARRIES, Direttrice nazionale della pastorale familiare e della preparazione al matrimonio; Membro della Commissione Nazionale per gli abusi sui minori (Australia).
Rev.da Suora Maureen KELLEHER, Religiosa del Sacro Cuore di Maria, Membro dell’Unione Internazionale delle Superiore Generali (U.I.S.G.) (Stati Uniti d’America).
Sig.ra Brenda KIM NAYOUG, Impegnata nella pastorale della gioventù e delle giovani coppie sposate (Corea).
Professoressa María Marcela MAZZINI, Docente di Teologia presso la Facoltà di Teologia della Pontificia Università Cattolica Argentina (Argentina).
Sig.ra Moira McQUEEN, Direttrice dell’Istituto Canadese Cattolico di Bioetica (Canada).
Sig.ra Thérèse NYIRABUKEYE, Consulente e formatrice per la Federazione Africana dell’Azione Familiare (FAAF) (Rwanda).
Rev.da Suora Berta María PORRAS FALLAS, Responsabile de la Pastorale Familiare delle Sorelle Terziarie Cappuccine della Sacra Famiglia, Membro dell’Unione Internazionale delle Superiore Generali (U.I.S.G.) (Costa Rica).
Rev.da Suora Carmen SAMMUT, S.M.N.D.A., Presidente dell’Unione Internazionale delle Superiore Generali (U.I.S.G.) (Malta).
Professoressa Lucetta SCARAFFIA, già Docente di Storia contemporanea presso l’Università degli Studi di Roma La Sapienza; Coordinatrice del mensile de L’Osservatore Romano “donne chiesa mondo” (Italia).
Dott. Edgar Humberto TEJADA ZEBALLOS, Medico Specialista in Bioetica e Biogiuridica; Membro della Commissione Episcopale della Famiglia della Conferenza Episcopale Peruviana (Perù).
Sig.ri BAJAJ (India)
Sig.ra Penny e Sig. Ishwar BAJAJ, coppia indù-cristiana della Diocesi di Mumbai (India).
Sig.ri BUCH (Germania)
Sig.ra Petra BUCH, Impegnata nella pastorale famigliare diocesana.
Dott. Aloys Johann BUCH, Professore di Teologia Morale presso il Seminario Maggiore Interdiocesano di San Lambert; Diacono Permanente della Diocesi di Aachen.
Sig.ri DÍAZ VICTORIA (Colombia)
Sig.ra Isabel BOTÍA de DÍAZ e Sig. Humberto DÍAZ VICTORIA, Membri della Commissione Nazionale per la Famiglia della Conferenza Episcopale; Direttori Pastorali della Fondazione Hombres y Mujeres de futuro.
.
Sig.ri GALINDO (Messico)
Sig.ra Gertrudiz Clara RUBIO DE GALINDO e Sig. Andrés Salvador GALINDO LÓPEZ, Segretari Essecutivi della Commissione Episcopale per la Famiglia della Conferenza Episcopale; Segretarii del CELAM per la Zona del Messico-Centroamerica.
Sig.ri GAY MONTALVO (Spagna)
Sig.ra María MONSERRAT ROSELL TORRUS DE GAY MONTALVO, Membro del gruppo di matrimoni della Parrocchia di San Francesco di Sales in Barcellona.
Sig. Eugenio GAY MONTALVO, Ex Magistrato del Tribunale Costituzionale di Spagna; ex Membro del Consiglio Pastorale Diocesano di Barcellona.
Sig.ri KOLA(Camerun)
Sig.ra Aïcha Marianne KENNE SOB in KOLA e Sig. Irénée KOLA, Membri della Federazione Africana d’Azione Familaire (FAAF); Consiglieri coniugali e familiari.
Sig.ri MARQUS ODEESHO (Iraq)
Sig.ra Suhaila Salim TOMA e Sig. Wisam MARQUS ODEESHO, impegnati nella pastorale della Parrocchia caldea di S. Giorgio a Baghdad.
Sig.ri MATASSONI (Italia)
Sig.ra Marialucia ZECCHINI e Sig. Marco MATASSONI, Membri della Commissione per la pastorale famigliare nell’Arcidiocesi di Trento.
Sig.ri MIGNONAT (Francia)
Sig.ra Nathalie MIGNONAT e Sig. Christian MIGNONAT, Membri del movimento Equipes Reliance per le persone divorziate risposate, Membri fondatori del gruppo SEDIRE per l’accoglienza e l’accompagnamento delle coppie sposate civilmente.
Sig.ri NKOSI (Sud Africa)
Sig.ra Buysile Patronella NKOSI e Sig. Meshack Jabulani NKOSI, Membri del Advisory Committee for the National Family Desk of the Southern African Episcopal Catholic Bishops’ Conference.
Sig.ri PALONI (Italia)
Sig.ra Patrizia CALABRESE e Sig. Massimo PALONI, coppia impegnata nella pastorale missionaria della famiglia.
Sig.ri PULIKOWSKI (Polonia)
Sig.ra Jadwiga PULIKOWSKA e Sig. Jacek PULIKOWSKI, Consultori del Consiglio per la Pastorale della Famiglia dell’arcidiocesi di Poznań.
Sig.ri DE REZENDE (Brasile)
Sig.ra Ketty ABAROA DE REZENDE e Dott. Pedro Jussieu DE REZENDE, Docenti nell’Universidade Estadual de Campinas, impegnati nella pastorale sulle sfide famigliari.
Sig.ri ROJAS (Colombia)
Sig.ra María Angélica ROJAS, impegnata nella pastorale famigliare.
Sig. Luis Haydn ROJAS MARTÍNEZ, Direttore del Dipartimento di etica e umanità dell’Università La gran Colombia.
Sig.ri SALLOUM (Libano)
Sig.ra Souheïla Rizk SALLOUM, Docente di Psicologia presso l’USEK.
Sig. Georges Fayez SALLOUM, Esperto del Sinodo Patriarcale maronita.
Sig.ri VILLAFANIA (Filippine)
Sig.ra María Socorro OCAMPO VILLAFANIA, già Docente di Teologia presso l’Assumption College; collaboratrice delle Suore Salesiane per la preparazione dei catechisti.
Sig. Nelson Silvestre VILLAFANIA, Collaboratore della Evangelion Foundation a Manila.
Sig.ri WITCZAK (Stati Uniti d’America)
Sig.ra Catherine Wally WITCZAK e Sig. Anthony Paul WITCZAK, Responsabili del Worldwide Marriage Encounter International Ecclesial Team.
III. SEGRETERIA GENERALE DEL SINODO DEI VESCOVI
Sua Em.za Rev.ma Card. Lorenzo BALDISSERI, Segretario Generale del Sinodo dei Vescovi
Sua Ecc.za Rev.ma Mons. Fabio FABENE, Vescovo titolare di Acquapendente
Rev.mo Mons. John Anthony ABRUZZESE
Rev.mo Mons. Etienne BROCARD
Rev.mo Mons. Daniel ESTIVILL
Rev.do Ambrogio Ivan SAMUS
Rev. P. Raffaele LANZILLI, S.I.
Rev.do Pasquale BUA
Sig.ra Paola VOLTERRA TOPPANO
Dott.ssa Federica VIVIAN
Sig. Pietro CAMILLI
Sig. Andrea CIMINO
COLLABORATORI DELLA SEGRETERIA GENERALE
Rev.mo Mons. Zvonimir SERŠIĆ, sacerdote della diocesi di Krk (Croazia)
Rev.do Giuseppe DEODATO, sacerdote della diocesi di Roma (Italia)
ASSISTENTI
Rev. Edouard AKOM (Camerun)
Sem. Francesco ARGESE (Italia)
Rev. Emmanuel AYO (Filippine)
Rev. Alexis BAVUGAMENSHI (Burundi)
Rev. Diac. Jean-Baptiste BIENVENU (Francia)
Rev. Zvonko BREZOVSKI (Croazia)
Rev. Diac. Vincent CHRÉTIENNE (Francia)
Rev. Emmanuel DE RUYVER (Belgio)
Rev. Gabriele DI MARTINO (Italia)
Rev. William DONOVAN (Stati Uniti d’America)
Rev. Kim D’SOUZA (Canada)
Rev. Georges EKO (Camerun)
Rev. Edgar ESTRADA (Messico)
Fr. Jonathan FLEMINGS, L.C. (Stati Uniti d’America)
Rev. César GARCIA SALAZAR (Messico)
Fr. Javier GAXIOLA LOUSTAUNAU, L.C. (Messico)
Rev. Tiago GURGEL DO VALE (Brasile)
Rev. Juan INIESTA SÁEZ (Spagna)
Rev. Miroslaw JUCHNO (Polonia)
Rev. Thomas KALLIKAT (India)
Rev. P. Laurent MAZAS, F.S.J. (Francia)
Rev. Boniface MUNGAI (Kenya)
Rev. Brian NEEDLES (Stati Uniti d’America)
Rev. Stephen PRISK (Stati Uniti d’America)
Rev. Diac. Luis RAMIREZ ALMANRA, L.C. (Messico)
Rev. Carlos RODRIGUEZ BLANCO (Spagna)
Rev. Roberto SECCHI (Italia)
Sem. Mattia SEU (Italia)
Rev. Jhonny TANNOURY (Libano)
Sem. Liviu-Nicolae URSU (Romania)
Sem. Gabriele VECCHIONE (Italia)
Rev. Biasgiu VIRGITTI (Francia)
IV. RESPONSABILI DELLA DIVULGAZIONE DELLE NOTIZIE
Rev. P. Federico LOMBARDI, S.I., Direttore della Sala Stampa della Santa Sede (Città del Vaticano).
Rev. P. Ciro BENEDETTINI, C.P., Vice Direttore della Sala Stampa della Santa Sede (Città del Vaticano).
Lingua Inglese
Rev.do Thomas ROSICA, C.S.B., Direttore Esecutivo della Rete Televisiva Cattolica Salt and Light di Toronto (Canada).
Lingua Francese
Sig.ra Romilda FERRAUTO, Responsabile della Sezione Francese della Radio Vaticana.
Lingua Tedesca
Rev. P. Bernard HAGENKORD, S.I., Responsabile della Sezione Tedesca della Radio Vaticana.
Lingua Spagnola
Rev.do Manuel DORANTES, Sacerdote, parroco, della Archidiocesi di Chicago (USA).
C. ELENCO DEI DELEGATI FRATERNI
Patriarcato Ecumenico
Sua Em.za STEPHANOS, Primate della Chiesa Ortodossa di Estonia (Estonia)
Patriarcato di Mosca
Sua Em.za HILARION, Metropolita di Volokolamsk, Presidente del Dipartimento per le Relazioni Esterne del Patriarcato di Mosca (Federazione Russa)
Patriarcato Serbo
Sua Em.za ANDREJ, Metropolita di Austria-Svizzera (Austria)
Chiesa Ortodossa di Romania
Sua Em.za IOSIF, Metropolita dell’Europa Occidentale (Francia)
Chiesa Ortodossa di Albania
Sua Ecc.za ANDON, Vescovo di Kruja (Albania)
Chiesa Copta Ortodossa di Alessandria
Sua Em.za BISHOY, Metropolita di Damietta, Kafr Elsheikh e Elbarari (Egitto)
Patriarcato Siro-Ortodosso di Antiochia e di tutto l’Oriente
Sua Em.za Mar YOUSTINOS BOULOS, Arcivescovo di Zahle e Bekaa (Libano)
Comunione Anglicana
Molto Rev.do Timothy THORNTON, Vescovo di Truro (Gran Bretagna)
Federazione Luterana Mondiale
Molto Rev.do Ndanganeni Petrus PHASWANA, Vescovo emerito della Chiesa Evangelica in SudAfrica (SudAfrica)
Consiglio Metodista Mondiale
Rev. Dott. Tim MACQUIBAN, Direttore dell’Ufficio Ecumenico della Chiesa Metodista in Roma (Italia)
Christian Church (Disciples of Christ)
Rev. Dott. Robert K. WELSH, Presidente del Consiglio della Christian Church (Disciples of Christ) (Stati Uniti d’America)
Alleanza Battista Mondiale
Rev. Dott. A. Roy MEDLEY, Segretario Generale delle Chiese Battiste negli Stati Uniti d’America (Stati Uniti d’America)
Consiglio Ecumenico delle Chiese
Rev. Dott. Walter ALTMANN (Brasile)
Alleanza Evangelica Mondiale
Molto Rev.do Thomas SCHIRRMACHER, Presidente della Commissione Teologica dell’Alleanza Evangelica Mondiale (Germania)
[01469-IT.01] [Testo originale: Italiano]
[B0676-XX.01]
http://press.vatican.va/content/salastampa/en/bollettino/pubblico/2015/09/15/0676/01469.html?utm_source=deon&utm_medium=link_artykul
Dodaj komentarz