Homilia Papieża Franciszka podczas Mszy św. inauguracyjnej

Kategoria: Polecane, Ważne, Wiara

Autor:

raven59

, 19 marca 2013

Homilia Papieża Franciszka podczas Mszy św. inauguracyjnej, 19.03.2013
(http://www.youtube.com/watch?v=PQzjmKen-hQ)

Źródło: TV Trwam

Tagi: Franciszek, homilia, inauguracja, Ojciec Święty, papież

O autorze: raven59

„Przypatrzcie się krukom: nie sieją ani żną; nie mają piwnic ani spichlerzy, a Bóg je żywi. O ileż ważniejsi jesteście wy niż ptaki!" Łk 12,24 . (...) Uwaga: informuję, że poglądy moje, wyrażane przeze mnie na blogu i we wszelkich komentarzach, na temat osób publicznych są moją prywatną opinią na temat osób publicznych i jako takie powinny być traktowane jako dopuszczalna krytyka osób publicznych.

11 komentarzy

1. Odpowiedz

   Lars Owen

   19 marca 2013 godz. 12:09

   Absolutny debeściak.

2. Odpowiedz

   Lars Owen

   19 marca 2013 godz. 12:18

   Ach, tak mi się jeszcze skojarzyło.
   Przecież ten miły pan w białej sutannie z pewnością nie spał całą noc, przygotowując homilię. Zdecydowanie nie dopuszczam możliwości, że on spał, a ktoś za niego pisał.
   A wystąpił z uśmiechem (który w przyszłości będzie słynny) jakby przespał całą noc spokojnie na różanych płatkach.
   Prosił o modlitwę za siebie? Będzie miał modlitwy do wypęku :))

3. Odpowiedz

   Judyta

   19 marca 2013 godz. 12:47

   Homilia Papieża Franciszka podczas Mszy św. inauguracyjnej pontyfikat
   

   http://www.radiomaryja.pl

   Drodzy bracia i siostry!
   Dziękuję Panu za możliwość sprawowania tej Mszy Świętej na początku
   posługi  Piotrowej w uroczystość świętego Józefa, Oblubieńca Maryi Panny
   i patrona  Kościoła powszechnego. Jest to okoliczność bardzo bogata w
   znaczenie, gdyż jest to także dzień imienin mojego czcigodnego
   Poprzednika. Jesteśmy blisko niego w modlitwie, pełnej miłości i
   wdzięczności.
   Pozdrawiam serdecznie braci kardynałów i biskupów, kapłanów,
   diakonów,  zakonników i zakonnice oraz wszystkich wiernych świeckich.
   Dziękuję za obecność przedstawicielom innych Kościołów i Wspólnot
   kościelnych, a także przedstawicielom społeczności żydowskiej oraz
   innych wspólnot religijnych.
   Kieruję serdeczne pozdrowienie do szefów państw i rządów, delegacji
   oficjalnych z wielu krajów świata oraz do korpusu dyplomatycznego.
   Usłyszeliśmy w Ewangelii, że „Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł
   Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie” (Mt 1, 24). W słowach tych jest
   już zawarta misja, którą Bóg powierza Józefowi, aby był custos,
   opiekunem. Opiekunem kogo? Maryi i Jezusa. Jest to jednak opieka, która
   obejmuje następnie Kościół, jak to podkreślił bł. Jan Paweł II: „Święty
   Józef, który z miłością opiekował się Maryją i z radością poświęcił się
   wychowaniu Jezusa Chrystusa, także dziś strzeże i osłania mistyczne
   Ciało Odkupiciela, Kościół, którego figurą i wzorem jest Najświętsza
   Dziewica” (Adhortacja ap. Redemptoris Custos, 1).
   Jak Józef realizuje tę opiekę? Z dyskrecją, pokorą, w milczeniu, ale
   będąc nieustannie obecnym i w całkowitej wierności, także wówczas, gdy
   nie rozumie. Z troską i miłością towarzyszy w każdej chwili, od
   małżeństwa z Maryją, aż do wydarzenia z dwunastoletnim Jezusem w
   Świątyni Jerozolimskiej. Jest u boku Maryi, swej Oblubienicy w pogodnych
   i trudnych wydarzeniach życia, w podróży do Betlejem na spis ludności i
   w chwilach niepokoju i radości narodzin. W dramatycznej chwili ucieczki
   do Egiptu i rozpaczliwym poszukiwaniu Syna w Świątyni. Następnie w
   życiu codziennym domu w Nazarecie, w warsztacie, gdzie uczył Jezusa
   zawodu.
   Jak Józef przeżywa swoje powołanie opiekuna Maryi, Jezusa, Kościoła?
   Nieustannie nasłuchując Boga, będąc otwartym na Jego znaki, gotowym
   wypełniać nie tyle swój, ile Jego plan. Tego właśnie wymaga Bóg od
   Dawida, jak słyszeliśmy w pierwszym czytaniu: Bóg nie pragnie domu
   zbudowanego przez człowieka, ale wierności Jego słowu, Jego planowi. To
   sam Bóg buduje dom, ale z żywych kamieni naznaczonych Jego Duchem. Józef
   jest „opiekunem”, bo umie słuchać Boga, pozwala się prowadzić Jego wolą
   i właśnie z tego względu jest jeszcze bardziej troskliwy o powierzone
   mu osoby, potrafi realistycznie odczytywać wydarzenia, jest czujny na
   to, co go otacza i potrafi podjąć najmądrzejsze decyzje. W nim widzimy,
   drodzy przyjaciele, jak się odpowiada na Boże powołanie – będąc
   dyspozycyjnym, gotowym.
   Widzimy też jednak, co stanowi centrum powołania chrześcijańskiego:
   Chrystus! Strzeżemy Chrystusa w naszym życiu, aby strzec innych, strzec
   dzieło stworzenia!
   Jednakże powołanie strzeżenia nie dotyczy wyłącznie nas chrześcijan,
   ma wymiar przekraczający, ogólnoludzki, dotyczący wszystkich. Chodzi o
   opiekę nad całą rzeczywistością stworzoną, pięknem stworzenia, jak nam
   to mówi Księga Rodzaju i jak to nam ukazał św. Franciszek z Asyżu: to
   poszanowanie każdego Bożego stworzenia oraz środowiska, w którym żyjemy.
   Jest to strzeżenie ludzi, troszczenie się z miłością o wszystkich,
   każdą osobę, zwłaszcza o dzieci i osoby starsze, o tych, którzy są
   istotami najbardziej kruchymi i często znajdują się na obrzeżach naszych
   serc. To troska jedni o drugich w rodzinie: małżonkowie wzajemnie
   otaczają siebie opieką, następnie jako rodzice troszczą się o dzieci, a z
   biegiem czasu dzieci stają się opiekunami rodziców. To szczere
   przeżywanie przyjaźni, będących wzajemną troską o siebie w zaufaniu, w
   szacunku i w dobru. W istocie wszystko jest powierzone opiece człowieka
   i jest to odpowiedzialność, która dotyczy nas wszystkich. Bądźcie
   opiekunami Bożych darów!
   A kiedy człowiekowi brakuje tej odpowiedzialności, kiedy nie
   troszczymy się o stworzenie i o braci, wówczas jest miejsce na
   zniszczenie, a serce staje się nieczułe. Niestety w każdej epoce dziejów
   są „Herodowie”, którzy knują plany śmierci, niszczą, oszpecają oblicze
   mężczyzny i kobiety.
   Chciałbym prosić wszystkich tych, którzy zajmują odpowiedzialne
   stanowiska w dziedzinie gospodarczej, politycznej i społecznej,
   wszystkich mężczyzn i kobiety dobrej woli: bądźmy „opiekunami”
   stworzenia, Bożego planu wypisanego w naturze, opiekunami bliźniego,
   środowiska. Nie pozwólmy, by znaki zniszczenia i śmierci towarzyszyły
   naszemu światu! By jednak „strzec” musimy też troszczyć się o nas
   samych! Pamiętajmy, że nienawiść, zazdrość, pycha zanieczyszczają życie!
   Tak więc strzec oznacza czuwać nad naszymi uczuciami, nad naszym
   sercem, gdyż z niego wychodzą intencje dobre i złe: te, które budują i
   te, które niszczą! Nie powinniśmy bać się dobroci, ani też wrażliwości!
   Dołączam do tego jeszcze jedną uwagę: troszczenie się, strzeżenie
   wymaga, by było ono przeżywane z wrażliwością. W Ewangeliach św. Józef
   jawi się jako człowiek silny, mężny, robotnik, ale w jego charakterze
   pojawia się wielka wrażliwość, która nie jest cechą człowieka słabego –
   wręcz przeciwnie – oznacza siłę ducha i zdolność do zwrócenia uwagi,
   współczucia, prawdziwej otwartości na bliźniego, miłości. Nie powinniśmy
   bać się dobroci, czułości!
   Dzisiaj wraz z uroczystością świętego Józefa obchodzimy początek
   posługi nowego Biskupa Rzymu, Następcy Piotra, która pociąga za sobą
   także pewną władzę. Oczywiście, Jezus Chrystus dał władzę Piotrowi, ale o
   jaką władzę chodzi? Po potrójnym pytaniu Jezusa do Piotra o miłość,
   następuje potrójne zaproszenie: Paś baranki moje, paś owce moje. Nigdy
   nie zapominajmy, że prawdziwą władzą jest służba i że także papież, by
   wypełniać władzę musi coraz bardziej wchodzić w tę posługę, która ma
   swój świetlisty szczyt na krzyżu, musi spoglądać na pokorną, konkretną,
   pełną wiary posługę św. Józefa i tak jak on otwierać ramiona, aby strzec
   całego Ludu Bożego i przyjąć z miłością i czułością całą ludzkość,
   zwłaszcza najuboższych, najsłabszych, najmniejszych, tych których św.
   Mateusz opisuje w sądzie ostatecznym z miłości: głodnych, spragnionych,
   przybyszów, nagich, chorych, w więzieniu (por. Mt 25,31-46). Tylko ten,
   kto służy z miłością potrafi strzec!
   W drugim czytaniu, św. Paweł mówi o Abrahamie, który „wbrew nadziei
   uwierzył nadziei” (Rz 4, 18). Wbrew nadziei mocny nadzieją! Także
   dzisiaj, w obliczu tak wielu oznak szarego nieba, musimy dostrzec
   światło nadziei i dać nadzieję samym sobie. Strzec stworzenia, każdego
   mężczyzny i kobiety, ze spojrzeniem czułości i miłości, to otworzyć
   perspektywę nadziei, to otworzyć promień światła pośród wielu chmur, to
   przynieść ciepło nadziei! Dla człowieka wierzącego, dla nas chrześcijan,
   jak Abraham, jak św. Józef, nadzieja, którą niesiemy ma perspektywę
   Boga, która nam została otwarta w Chrystusie, zbudowana jest na skale,
   którą jest Bóg.
   Strzec Jezusa wraz z Maryją, strzec całego stworzenia, strzec każdej
   osoby, zwłaszcza najuboższej, strzec nas samych: to właśnie jest
   posługa, do której wypełniania powołany jest Biskup Rzymu, ale do której
   wezwani jesteśmy wszyscy, aby zajaśniała gwiazda nadziei: Strzeżmy z
   miłością tego, czym Bóg nas obdarzył!
   Proszę o wstawiennictwo Maryję Pannę, Świętego Józefa, świętych
   Piotra i Pawła, Świętego Franciszka, aby ​​Duch Święty towarzyszył mojej
   posłudze, a wam wszystkim mówię: módlcie się za mnie! Amen.
   Tłumaczenie: vatican.va

4. Odpowiedz

   Judyta

   19 marca 2013 godz. 12:55

   Homilia Inauguracyjna Papieża traktowana jest w Tradycji Kościoła Katolickiego jako program Papieża. Warto się nad nią pochylić i w duchu rozważać.

5. Odpowiedz

   raven59

   19 marca 2013 godz. 12:57   - w odpowiedzi do: Judyta 12:55

   Wspomagajmy Ojca Świętego Franciszka naszą modlitwą, tak jak o to nas prosi, Amen!

6. Odpowiedz

   raven59

   19 marca 2013 godz. 15:36

   Wręczenie Ojcu Świętemu Franciszkowi insygniów: paliusza i pierścienia Rybaka:

   I całość Inauguracji:

7. Odpowiedz

   Judyta

   19 marca 2013 godz. 15:49   - w odpowiedzi do: raven59 12:57

   Modlitwa tak oczywiście, ale modlitwa nie pogłębiona duchowością jest jak powiedział Papież Franciszek “modlitwą do diabła” . Smakujmy słowa Ojca Świętego, bo w krótkim czasie tak dużo nam powiedział. Wracamy do źródła wiary, wiary pełnej miłości i uwielbienia Boga, Jego obecności w człowieku i całym jego otoczeniu.

8. Odpowiedz

   circ

   19 marca 2013 godz. 16:16

   Jak włożyli mu paliusz widać było jego szybszy i płytszy oddech, musiał być bardzo poruszony wewnętrznie, choć na twarzy nie było tego widać.

9. Odpowiedz

   circ

   20 marca 2013 godz. 01:30

   Papież z uśmiechem na ustach witał wielojęzyczny tłum, co pewien czas wznosząc kciuk, sygnalizując, że sytuacja jest – po prostu – “OK”. Według relacji dziennikarzy obecnych w Watykanie, z ruchu jego ust można było odczytać, że mówil w kierunku wiernych “ciao!”.

10. Odpowiedz

    raven59

    20 marca 2013 godz. 14:55

    Przemówienie papieża Franciszka do przedstawicieli wspólnot religijnych; 20.03.2013:
    

    Przemówienie Bartłomieja I podczas spotkania z papieżem Franciszkiem:
    

11. Odpowiedz

    raven59

    21 marca 2013 godz. 15:59

    Spotkanie papieża Franciszka z przedstawicielami rządów, 19.03.2013