Posłużenie się radykalizmem islamskim jako katalizatorem zmian w krajach arabskich basenu Morza Śródziemnego przynosi już złe owoce.
Jednym z ubocznych skutków dojścia islamistów do władzy w krajach objętych rewolucją “Arabskiej Wiosny” jest zauważalny wzrost muzułmańskiego radykalizmu religijnego, czego ofiarami stają się m.in. Chrześcijanie żyjący w tych krajach.
Ostatni taki incydent dowodzący wzrostu nietolerancji religijnej w tych krajach jest aresztowanie przez libijską służbę bezpieczeństwa 48 kupców egipskich, którzy prowadzili handel na targu w Bengazi. Aresztowane osoby zostały zatrzymane na podstawie informacji, że prowadzą jakąś podejrzaną działalność.
Według informacji podanych przez anonimowego funkcjonariusza służby bezpieczeństwa, grupa ta miała egzemplarze Biblii, chrześcijańskie przedmioty kultu religijnego oraz obrazki Chrystusa oraz zmarłego w 2012 roku zwierzchnika Kościoła koptyjskiego Szenudę III.
W internecie został opublikowany film, na którym widoczne są aresztowane osoby z ogolonymi głowami i śladami pobicia, które najprawdopodobniej siedzą w pomieszczeniu lokalnej policji po zatrzymaniu ich. Towarzyszący im brodaty Libijczyk ubrany w strój wojskowy i turban informuje ich, że zostali aresztowani za propagowanie wiary chrześcijańskiej.
Film dokumentujący fakt zatrzymania tej grupy znajduje się tu
Dodam, że w połowie lutego, również w Bengazi zostało zatrzymanych pod podobnym zarzutem prozelityzmu czterech innych obcokrajowców: Egipcjanin, obywatel RPA, Koreańczyk oraz Saudyjczyk posiadający obywatelstwo amerykańskie.
Przedstawiciel libijskiej służby bezpieczeństwa; Hussein Bin Hmeid uzasadnił te aresztowania faktem, że:
“…prozelityzm jest zabronionym w Libii przestępstwem. Jesteśmy w 100% krajem muzułmańskim i tego rodzaju działania zagrażają naszemu bezpieczeństwu narodowemu“.
W odpowiedzi na te incydenty administracja amerykańska odpowiedziała oficjalnym oświadczeniem:
“Stany Zjednoczone mają interes w tym, aby Libia stała się krajem stabilnym i bogatym, dlatego też nadrzędnym naszym celem jest wspieranie przemian demokratycznych zachodzących w Libii co chcemy osiągnąć we współpracy z ONZ i innymi partnerami zagranicznymi. Przeznaczając znaczne środki finansowe dla Libii, Stany Zjednoczone mają na uwadze przede wszystkim budowaniu libijskich instytucji, które zapewnią ich skuteczność w przeprowadzeniu wolnych i uczciwych wyborów oraz umożliwią kontrolę zarządzania finansami publicznymi w sposób przejrzysty i odpowiedzialny. Kierujemy również swoją pomoc w celu wspierania rozwoju libijskiego społeczeństwa obywatelskiego i jego sił bezpieczeństwa wewnętrznego. Nasza pomoc finansowa dla Libii pomoże w kształtowaniu się dalszych demokratycznych przemian libijskiego państwa, promowaniu jego stabilizacji wewnętrznej i tym samym będzie wzmacniać partnerstwo współpracy amerykańsko-libijskiej.
Od lutego 2011 roku, Stany Zjednoczone przekazały na pomoc dla Libii 170 mln dolarów, głownie przeznaczone na pomoc humanitarną i zapewnienie bezpieczeństwa po niedawnym konflikcie. … Wszystkie projekty finansowe są koordynowane przez instytucję Misji Wsparcia Narodów Zjednoczonych w Libii (UNSMIL)….
Stany Zjednoczone wznowiły również programy w zakresie wymiany stypendialnej, finansowania stypendiów, nauki języka angielskiego, doradztwa w zakresie edukacji, kultury oraz obustronnych wizyt i szkoleń w USA.”
W świetle przedstawionych wyżej incydentów na płaszczyźnie religijnej, jak to się ma do deklarowanego przez administrację amerykańską, wspierania i budowania demokratycznych instytucji państwa libijskiego?
Podobnie rzecz przedstawia się w Egipcie, czego dowód może stanowić choćby ta niedawna sprawa opublikowana tu ?
Jednocześnie warto zwrócić uwagę, na fakt, że w obecnie nadal toczącej się wojnie domowej w Syrii, mającej na celu obalenie jej władz, zdecydowana przewagę zaczęli odnosić radykaliści islamscy.
Przypomnę, że siły dżihadu utworzyły już tam kontrolowaną przez siebie enklawę w północnej i północno-wschodniej części Syrii w pasie leżącym wzdłuż całej granicy Tureckiej i Irackiej oraz w pasie leżącym wzdłuż granicy z Jordanią na południu. Ponad to zdobywają one silne przyczółki w centralnej części Syrii, a w tym również w bezpośredniej styczności z Damaszkiem.
Jak widać i w Syrii nie zanosi się na, zapowiadane wcześniej przez propagandę wiodących mediów, zwycięstwo sił demokratycznych, których to zwycięstwo miało być najważniejszym celem obalenia niedemokratycznego reżymu Assada.
Jak już wspomniałem w jednym z poprzednich swoich tekstów omawiających sytuację na Bliskim Wschodzie, widać wyraźnie, że celem destabilizacji tego zasobnego w bogactwa naturalne obszaru jednocześnie zajmujące bardzo ważne miejsce strategiczne, nie było wprowadzenie tam standardów państw demokratycznych tylko musiał być inny kryjący się za tym cel. Bo czyż obalenie jednych satrapii, i zastąpienie ich jeszcze gorszymi, można wytłumaczyć sprzyjaniem przez zachodnie demokracje tym rebeliom?
Taki właśnie, oczywisty skutek przewrotów w państwach objętych rebeliami “Arabskiej Wiosny” był do przewidzenia, co w związku z powyższym jest paradoksem. Paradoksem pozornym, gdyż jasno można dowieść, że przyczyna obalenia legalnych władz rządzonych państwami arabskimi w basenie Morza Śródziemnego, była zupełnie inna.
Jakie były więc prawdziwe przyczyny, że zdecydowano się na obalenie legalnych władz i doprowadzenie tym sposobem,w obszarze Bliskiego Wschodu, do destabilizacji politycznej?
Odpowiedzią na to jakie prawdziwe cele przyświecały tej międzynarodowej akcji, kryją się w następujących realizowanych założeniach:
1. Przejęcie kontroli nad zasobami naturalnymi tych krajów,
2. Przejęcie kontroli nad strategicznymi połączeniami komunikacyjnymi,
3. Zablokowanie dostępności do bogactw naturalnych dla krajów trzecich i możliwości transportu ich,
4. Zdestabilizowanie regionu co daje pretekst do zacieśnienia kontroli wojskowej i prowadzenia dalszej akcji militarnej na tym obszarze,
5. Zagwarantowanie bezpieczeństwa Izraela poprzez zniszczenie siły militarnej i politycznej głównych wrogów tego organizmu państwowego,
6. Uzyskanie pretekstu do dalszego ograniczania praw obywatelskich w państwach demokratycznych wobec wywołanej przez nie destabilizacją Bliskiego Wschodu, zagrożenia terroryzmem.
7. Przejęcie zysków ze sprzedaży zasobów naturalnych występujących na tym obszarze.
Dla tych czynników poświęcono stabilizację tego regionu, jednocześnie godząc się na wszystkie płynące z tego tytułu konsekwencje, w tym i na skrajną nietolerancję religijną, której ofiarami będą m.in. również Chrześcijanie.
Pozdrawiam.
To niewiarygodne w jakich czasach
przyszło nam żyć
kiedy kilkanaście lat temu czytałam
o prześladowaniach Chrześcijan
wydawało mi się to nie możliwe.
Pozdrawiam.
inka1
Oczywiście, że trudno w to uwierzyć, tym bardziej, że jak motywowano to w mediach:
“odsunięcie od władzy sił antydemokratycznych, doprowadzą do przestrzegania praw obywatelskich”, z których jednym z podstawowych jest również prawo do wyboru swojej wiary.
Pozdrawiam.
mała uwaga: w myśl unych, przynajmniej jako płaszczyk, to właśnie ichnia stabilizacja- przez podziały, demokrację i lyberalizmy. znaczy, mieć pod kontrolą i rozwalić. z chrześcijaństwa konia trojańskiego nie zrobią (dla pluralizmu w tolerancji), bo masa czerni muzułmanów a i osłabienie z konfliktem wygodne, co rzutuje nawet na Europe. Zachód ma dość wpływu na to ale jaki interes, by się jawnie mieszać i bronić jednych Arabów przed drugimi
“Zachód ma dość wpływu na to ale jaki interes, by się jawnie mieszać i bronić jednych Arabów przed drugimi”-
Po pierwsze:
a co z ciągle głoszonymi przez Zachód swobodami i prawami obywatelskimi. Przecież podpierając się tymi właśnie prawami Zachód wsparł rebelie w krajach arabskich leżących w basenie M.Śródziemnego? Co więc się obecnie dzieje, że nie broni praw Chrześcijan.
Na marginesie zaś dodam, że egipscy Koptowie jak i Etiopczycy nie są Arabami.
Po drugie:
wniosek z tego jest taki, że nie chodziło Zachodowi, gdy popierał arabskie rebelie, o to co sam deklarował, tylko o to aby zdobyć kontrolę nad tymi krajami, zaś dzisiejsza taktyka dzielenia i konfliktowania wewnętrznego w tych krajach ma jedynie na celu nie wyłonienie się silnego centrum władzy państwowej.
Pozdrawiam.