Cytat dnia

______________________________________________________________________________________________________________

Słowo Boże

Adwent, Łk 5, 17-26

Zanim zaczniesz modlitwę, skoncentruj się na słuchaniu. Zgoda na słuchanie oznacza przed wszystkim zgodę na milczenie.  Żeby móc usłyszeć, co mówi drugi człowiek, musimy być na tyle wolni, aby zamilknąć i przyjmować bliźniego w jego słowach.

Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza
Łk 5, 17 – 26
Pewnego dnia, gdy Jezus nauczał, siedzieli przy tym faryzeusze i uczeni w Prawie, którzy przyszli ze wszystkich miejscowości Galilei, Judei i Jerozolimy. A była w Nim moc Pańska, że mógł uzdrawiać. Wtem jacyś ludzie niosąc na łożu człowieka, który był sparaliżowany, starali się go wnieść i położyć przed Nim. Nie mogąc z powodu tłumu w żaden sposób przynieść go, wyszli na płaski dach i przez powałę spuścili go wraz z łożem w sam środek przed Jezusa. On widząc ich wiarę, rzekł: «Człowieku, odpuszczają ci się twoje grzechy». Na to uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli się zastanawiać i mówić: «Któż On jest, że śmie mówić bluźnierstwa? Któż może odpuszczać grzechy prócz samego Boga?» Lecz Jezus przejrzał ich myśli i rzekł do nich: «Co za myśli nurtują w sercach waszych? Cóż jest łatwiej powiedzieć: „Odpuszczają ci się twoje grzechy”, czy powiedzieć: „Wstań i chodź?” Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów» – rzekł do sparaliżowanego: «Mówię ci, wstań, weź swoje łoże i idź do domu». I natychmiast wstał wobec nich, wziął łoże, na którym leżał, i poszedł do domu, wielbiąc Boga. Wtedy zdumienie ogarnęło wszystkich; wielbili Boga i pełni bojaźni mówili: «Przedziwne rzeczy widzieliśmy dzisiaj».

Jezus widząc człowieka sparaliżowanego, w pierwszej kolejności nie powiedział do niego, aby wstał i chodził. Źródło jego problemów zdrowotnych nie było w związane z ciałem, ale z duszą. Jezus w pierwszym zdaniu mówi do niego: “Odpuszczają ci się twoje grzechy”.

Chrystus wiele razy w Ewangelii kładł ręce na chorych i uzdrawiał. W dzisiejszym fragmencie Jezus rozpoznaje przyczynę choroby w grzesznym życiu. Pożądliwość ciała, np. do alkoholu, jedzenia, narkotyków krok po kroku zabiera zdrowie i wolność, a w konsekwencji może spowodować paraliż. Jego choroba była skutkiem złych, a zarazem grzesznych decyzji, podjętych przez tego człowieka.

Syn Boży, znawca życia na ziemi, wielokrotnie przestrzegał przed przekroczeniem przykazań Bożych. Nie dlatego, aby przestrzegać przepisów dla samych przepisów, ale aby człowiek nie zniszczył siebie samego i nie zniszczył życia innym.

Twoje niedomagania mogą mieć przyczynę w sferze duchowej. Pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pycha tego świata są jak jad, który niepostrzeżenie wlewa się do serca i stopniowo je degeneruje. Na szczęście w tym wszystkim mamy wybawiciela – Jezusa Chrystusa.

 

 

Liturgia słowa na dziś

PONIEDZIAŁEK II TYGODNIA ADWENTU

PIERWSZE CZYTANIE  (Iz 35,1-10)

Sam Bóg przyjdzie, aby nas zbawić

Czytanie z Księgi proroka Izajasza.

Niech się rozweseli pustynia i spieczona ziemia,
niech się raduje step i niech rozkwitnie!
Niech wyda kwiaty jak lilie polne,
niech się rozraduje także skacząc
i wykrzykując z uciechy.
Chwałą Libanu ją obdarzono,
ozdobą Karmelu i Saronu.
Oni zobaczą chwałę Pana,
wspaniałość naszego Boga.
Pokrzepcie ręce osłabłe,
wzmocnijcie kolana omdlałe!
Powiedzcie małodusznym:
«Odwagi! Nie bójcie się!
Oto wasz Bóg, oto pomsta;
przychodzi Boża odpłata;
On sam przychodzi, aby was zbawić.
Wtedy przejrzą oczy niewidomych
i uszy głuchych się otworzą.
Wtedy chromy wyskoczy jak jeleń
i język niemych wesoło krzyknie.
Bo trysną zdroje wód na pustyni
i strumienie na stepie;
spieczona ziemia zmieni się w staw,
spragniony kraj w krynice wód,
badyle w kryjówkach, gdzie legały szakale,
na trzcinę z sitowiem.
Będzie tam droga czysta,
którą nazwą Drogą Świętą.
Nie przejdzie nią nieczysty, gdy odbywa podróż,
i głupi nie będą się tam wałęsać.
Nie będzie tam lwa, ni zwierz najdzikszy
nie wstąpi na nią ani się nie znajdzie,
ale tamtędy pójdą wyzwoleni
i odkupieni przez Pana powrócą.
Przybędą na Syjon z radosnym śpiewem,
ze szczęściem wiecznym na twarzach.
Osiągną radość i szczęście,
ustąpi smutek i wzdychanie.

Oto słowo Boże.

PSALM RESPONSORYJNY  (Ps 85,9ab-10,11-12,13-14)

Refren: Oto Bóg przyjdzie, ażeby nas zbawić.

Będę słuchał tego, co mówi Pan Bóg: *
Oto ogłasza pokój ludowi i świętym swoim.
Zaprawdę bliskie jest Jego zbawienie dla tych, którzy się Go boją, *
i chwała zamieszka w naszej ziemi.

Spotkają się ze sobą łaska i wierność, *
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
Wierność z ziemi wyrośnie, *
a sprawiedliwość spojrzy z nieba.

Pan sam obdarzy szczęściem, *
a nasza ziemia wyda swój owoc.
Przed Nim kroczyć będzie sprawiedliwość, *
a śladami Jego kroków zbawienie.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Oto przyjdzie Król, Pan ziemi,
i zdejmie z nas jarzmo niewoli.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA  (Łk 5,17-26)

Chrystus uzdrawia duszę i ciało

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.

Pewnego dnia, gdy Jezus nauczał, siedzieli przy tym faryzeusze i uczeni w Prawie, którzy przyszli ze wszystkich miejscowości Galilei, Judei i Jerozolimy. A była w Nim moc Pańska, że mógł uzdrawiać.
Wtem jacyś ludzie niosąc na łożu człowieka, który był sparaliżowany, starali się go wnieść i położyć przed Nim. Nie mogąc z powodu tłumu w żaden sposób przynieść go, wyszli na płaski dach i przez powałę spuścili go wraz z łożem w sam środek przed Jezusa. On widząc ich wiarę, rzekł: „Człowieku, odpuszczają ci się twoje grzechy”.
Na to uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli się zastanawiać i mówić: „Któż On jest, że śmie mówić bluźnierstwa? Któż może odpuszczać grzechy prócz samego Boga?”
Lecz Jezus przejrzał ich myśli i rzekł do nich: „Co za myśli nurtują w sercach waszych? Cóż jest łatwiej powiedzieć: «Odpuszczają ci się twoje grzechy», czy powiedzieć: «Wstań i chodź? » Lecz abyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów” — rzekł do sparaliżowanego: „Mówię ci, wstań, weź swoje łoże i idź do domu”. I natychmiast wstał wobec nich, wziął łoże, na którym leżał, i poszedł do domu, wielbiąc Boga.
Wtedy zdumienie ogarnęło wszystkich; wielbili Boga i pełni bojaźni mówili: „Przedziwne rzeczy widzieliśmy dzisiaj”.
Oto słowo Pańskie.

 

KOMENTARZ

Uzdrowienie ducha i ciała

“Obietnica odpuszczenia grzechów to – jak się wydawało – zbyt mało, a jednocześnie zbyt wiele; zbyt wiele, bo wkracza w sferę zastrzeżoną dla samego Boga; zbyt mało, bo wydaje się, że nie bierze pod uwagę konkretnych cierpień i rzeczywistej niedoli tego człowieka” (Benedykt XVI). Grzech i cierpienie odczuwamy jako dwa największe ciężary życiowe. Posłannictwo Jezusa polega na ukazaniu właściwej kolejności: najpierw odpuszczenie grzechów, które jest podstawą rzeczywistego uzdrowienia człowieka, potem dopiero zaradzenie cierpieniu.

Chryste, pragnę być przed Tobą złożony, abyś swoją boską mocą pozwolił mi stanąć na nogach. Ulecz mnie całego, zarówno ducha i ciało, wtedy i ja pełen wdzięczności będę Cię wielbił.

Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2016” ks. Mariusz Szmajdziński/Edycja Świętego Pawła

______________________________________________________________________________________________________________

Ewangelia: Jezus chce ci wybaczyć i uzdrowić cię