Cytat dnia
Rozum znosi nieszczęścia, odwaga z nimi walczy, cierpliwość je zwycięża.
Rapisardi
______________________________________________________________________________________________________________
Słowo Boże
św. Lidii
Mt 15, 21-28
Czy wolno kogoś prowokować, może nawet urazić go, dla jego dobra? Czy mamy prawo konfrontować naszych bliskich, by zwrócić im uwagę na coś ważnego? A co by było, gdyby tym prowokatorem okazał się sam Jezus?
Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Mateusza
Mt 15, 21-28
Jezus podążył w stronę Tyru i Sydonu. A oto kobieta kananejska, wyszedłszy z tamtych okolic, wołała: «Ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest ciężko dręczona przez złego ducha». Lecz On nie odezwał się do niej ani słowem. Na to zbliżyli się do Niego uczniowie i prosili: «Odpraw ją, bo krzyczy za nami». Lecz On odpowiedział: «Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela». A ona przyszła, upadła przed Nim i prosiła: «Panie, dopomóż mi». On jednak odparł: «Niedobrze jest brać chleb dzieciom i rzucać psom». A ona odrzekła: «Tak, Panie, lecz i szczenięta jedzą z okruszyn, które spadają ze stołu ich panów». Wtedy Jezus jej odpowiedział: «O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz». Od tej chwili jej córka została uzdrowiona.
Dzisiejsza Ewangelia nie pasuje nam do obrazu Jezusa „dobrego i łagodnego pasterza”. W Jego zachowaniu jest coś z przekory i ukrytej agresji. Dlaczego tak odpowiada? Kto Go tak rozdrażnił? Dlaczego nie panuje nad emocjami wobec przychodzącej do Niego kobiety? Przecież sam nakazywał nam kochać wszystkich.
Nie wiemy wiele o tej kobiecie. Po słowach Jezusa przypuszczamy, że nie była Żydówką. Z jej świadectwa wiemy, że musiała być naprawdę zdeterminowana. Możliwe, że los ciężko ją doświadczył. W jakiej desperacji trzeba być, żeby w obecności innych ludzi przyrównać się do żebraka, do psa?
Wielu przychodziło do Jezusa oczekując cudu i sensacji. Jego samego nieraz traktowano jak kuglarza. Jezus, znając serce człowieka, wystawia go na próbę, ale również na świadectwo innym. Postawa owej kobiety ma w sobie wiele heroizmu. Nie dowiedzielibyśmy się o tym, gdyby nie prowokacja Mistrza. Ona poszukuje głębi spotkania z Jezusem. Możliwe, że tego dnia była jedną z nielicznych osób, które naprawdę uwierzyły Jezusowi.
Ofiaruj dzisiaj Panu wszystkie sytuacje i urazy, w których odniosłeś wrażenie, że Bóg cię nie wysłuchał, zignorował lub był nieobecny. Ofiaruj złość, jaka temu towarzyszy. Może dokonało się przez to inne dobro, które przeoczyłeś przez swoje rozgoryczenie.
Liturgia słowa na dziś
PIERWSZE CZYTANIE (Jr 31,1-7)
Obietnica odbudowy Izraela
Czytanie z Księgi proroka Jeremiasza.
„W tamtych czasach, mówi Pan, będę Bogiem dla wszystkich pokoleń Izraela, one zaś będą moim narodem”.
To mówi Pan: „Znajdzie łaskę na pustyni naród ocalały od miecza; Izrael pójdzie do miejsca swego odpoczynku. Pan się mu ukaże z daleka. Ukochałem cię odwieczną miłością, dlatego też zachowałem dla ciebie łaskawość. Znowu cię zbuduję i będziesz odbudowana, Dziewico-Izraelu. Przyozdobisz się znów swymi bębenkami i wyjdziesz wśród tańców pełnych wesela. Będziesz znów sadzić winnice na wzgórzach Samarii; uprawiający będą sadzić i zbierać. Nadejdzie bowiem dzień, kiedy strażnicy znów zawołają na wzgórzach Efraima: «Wstańcie, wstąpmy na Syjon, do Pana, Boga naszego!»
To bowiem mówi Pan: « Wykrzykujcie radośnie na cześć Jakuba, weselcie się pierwszym wśród narodów! Głoście, wychwalajcie i mówcie: «Pan wybawił swój lud, Resztę Izraela!»”
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Jr 31,10.11-12ab.13)
Refren: Pan nas obroni, tak jak pasterz owce.
Słuchajcie, narody, słowa Pana, *
głoście na dalekich wyspach, mówiąc:
„Ten, co rozproszył Izraela, znów go zgromadzi *
i będzie czuwał nad nim, jak pasterz nad swą trzodą”.
Pan bowiem uwolni Jakuba, *
wybawi go z ręki silniejszego od niego.
Przyjdą i będą wykrzykiwać radośnie na wyżynie Syjonu *
i rozradują się błogosławieństwem Pana.
Wtedy ogarnie dziewicę radość wśród tańca *
i młodzieńcy cieszyć się będą ze starcami.
Zamienię bowiem ich smutek w radość, *
pocieszę ich i rozweselę po ich troskach.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Łk 7,16)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Wielki prorok powstał między nami
i Bóg nawiedził lud swój.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 15,21-28)
Wiara niewiasty kananejskiej
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza.
Jezus podążył w stronę Tyru i Sydonu. A oto kobieta kananejska, wyszedłszy z tamtych okolic, wołała: „Ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest ciężko dręczona przez złego ducha”. Lecz On nie odezwał się do niej ani słowem.
Na to zbliżyli się do Niego uczniowie i prosili: „Odpraw ją, bo krzyczy za nami”.
Lecz On odpowiedział: „Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela”.
A ona przyszła, upadła przed Nim i prosiła: „Panie, dopomóż mi”.
On jednak odparł: „Niedobrze jest brać chleb dzieciom i rzucać psom”.
A ona odrzekła: „Tak, Panie, lecz i szczenięta jedzą z okruszyn, które spadają ze stołu ich panów”.
Wtedy Jezus jej odpowiedział: „O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz”. Od tej chwili jej córka została uzdrowiona.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Siła wiary
Poganka z bojaźnią padła do nóg Jezusa, Mesjasza ludu wybranego, i bardzo pokornie, jako miłująca matka, prosiła o uzdrowienie córeczki. By została uzdrowiona, przełknęła nawet gorzką pigułkę pogardy. Mądre i dobre matczyne serce doznało pełnego pocieszenia: zły duch wyszedł. Taka radość jest możliwa dzięki wierze w Boga i postawie pełnej pokory. To jest droga do prawdziwej mądrości, która zapewnia szczęście. Pogankę przepełnia wiara nie tylko w Tego, który wszystko może, ale także we własną misję macierzyńską. To wiara, pomimo wielu przeszkód, daje jej siłę i odwagę do zabiegania o dobro dla umiłowanego dziecka. Wiara jest cudownym lekiem, wobec którego Jezus okazuje miłosierdzie.
Jezu, Zbawicielu, tylu mych bliskich jest dręczonych przez złego ducha. Przychodzę do Ciebie i proszę za nimi. Uwolnij ich od zła. Niech wszyscy ujrzą Twoją chwałę i wielbią imię Boże.
Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2016” ks.Mariusz Szmajdziński/Edycja Świętego Pawła
____________________________________________________________________________________________________________
Nikogo nie przekreślajmy! – Mt 15, 21-28
Mieczysław Łusiak SJ
Komentarz do Ewangelii:
Słowa Jezusa: “Niedobrze jest brać chleb dzieciom i rzucać psom” nie oznaczają, że owa kobieta była dla Niego psem. Gdyby tak było, to odprawiłby ją, zgodnie z namową uczniów.
Jezus szybko się zorientował, że wielka jest wiara tej kobiety i chciał uświadomić wszystkim świadkom tego wydarzenia, że ktoś kto dla nas jest “psem”, może okazać się kimś wyjątkowym i godnym naśladowania.
Kobieta traktowana przez wielu Izraelitów jak pies okazała się wzorem wiary, ale też niezwykłej pokory.
_____________________________________________________________________________________________________________
Grafika: http://tylkojezus.pl
Dodaj komentarz