.

O, Krwi Chrystusowa, ceno naszego Odkupienia, bądź błogosławiona na wieki!

.

„Krwawa Ofiara Chrystusa, złożona na Krzyżu, otworzyła nam niebo. Dlatego Najdroższą Krew nazywamy ceną naszego zbawienia. Jest ona obecna na naszych ołtarzach pod postacią wina przy odnawianiu Ofiary Krzyżowej. Dzisiaj dziękujemy Chrystusowi za wylanie Najdroższej Krwi i prosimy o dopuszczenie do grona zbawionych, którzy wielbią Go w niebie”.  (Mszał Rzymski, Poznań 1963).

.

.

.

Pretiosissimi Sanguinis Domini Nostri Jesu Christi ~ I. classis

Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa

http://www.divinumofficium.com/cgi-bin/horas/oftficium.pl

.

.

.

Katecheza chrzcielna św. Jana Chryzostoma, biskupa

(Katecheza 3, 13-19)

Moc Krwi Chrystusowej

Chcesz poznać moc krwi Chrystusa? Trzeba się cofnąć do jej prawzoru i wspomnieć jej typ opisany na kartach Starego Testamentu.
Mojżesz poleca: „Zabijcie baranka i jego krwią pokropcie próg i odrzwia waszych domów”. Co mówisz, Mojżeszu? Czyż krew nierozumnego zwierzęcia może ocalić człowieka, istotę rozumną? Owszem, może, lecz nie dlatego, że jest to krew, ale dlatego, że jest ona obrazem krwi Zbawiciela. Dlatego też obecnie prędzej ucieka nieprzyjaciel, gdy ujrzy już nie odrzwia skropione krwią, która była tylko obrazem, lecz rozjaśnione krwią prawdy usta wiernych – odrzwia świątyni poświęconej Chrystusowi.
Chcesz poznać jeszcze inną moc tej krwi? Przypatrzmy się, skąd zaczęła płynąć – i z jakiego wytrysnęła źródła. Wypłynęła ona z samego krzyża i wzięła początek z boku Zbawiciela. Czytamy bowiem w Ewangelii, że po śmierci Jezusa, gdy On jeszcze wisiał na krzyżu, jeden z żołnierzy zbliżył się, włócznią przebił Mu bok, i natychmiast wypłynęła krew i woda. Woda była obrazem chrztu, a krew Eucharystii. Żołnierz więc przebił Mu bok i otworzył wejście do świątyni, a ja tam znalazłem cudowny skarb, i cieszę się ze wspaniałych bogactw. To więc się stało z Barankiem: Żydzi Go zabili, a ja zebrałem owoc ofiary.
„Z przebitego boku wypłynęła krew i woda”. Nie chcę, abyś, słuchaczu, przechodził obojętnie wobec tak wielkich tajemnic, zostaje bowiem jeszcze inny i tajemny sens. Powiedziałem już, że woda i krew są obrazem chrztu i Eucharystii. Z tych dwóch sakramentów bierze swój początek Kościół „przez obmycie odradzające i odnawiające w Duchu Świętym”, to znaczy przez chrzest i Eucharystię, które wywodzą się z boku Zbawiciela. Kościół więc powstał z boku Chrystusa, podobnie jak z boku Adama wyszła jego małżonka, Ewa.
Dlatego świadczy o tym św. Paweł, kiedy mówi: „Jesteśmy z Jego ciała i z Jego kości” – a ma on tu na myśli bok Chrystusa. Albowiem jak z boku Adama Bóg stworzył kobietę, tak też Chrystus dał nam ze swego boku wodę i krew, z których utworzył Kościół. I tak jak Bóg wyprowadził Ewę z głęboko uśpionego Adama, tak też Chrystus po śmierci dał nam wodę i krew.
Widzicie więc, jak Chrystus połączył się z oblubienicą, widzicie, jakim żywi nas pokarmem. Dzięki temu samemu pokarmowi rodzimy się i żywimy. Jak matka powodowana naturalną miłością do dziecka, spieszy, by je nakarmić własnym mlekiem i krwią, tak Chrystus poi swoją krwią tych, których odrodził.
ilg

https://sacerdoshyacinthus.com/2018/07/01/pretiosissimus-sanguis-domini-nostri-jesu-christi/

.

.

+†+

„Niegdyś atakowano jedynie poszczególne prawdy wiary. W naszych czasach ten bój toczony jest przeciw religii, a zwłaszcza przeciw naszemu Ukrzyżowanemu Panu.  Trzeba więc znów odnowić chwałę Krzyża naszego Zbawiciela.” (Św. Kasper del Bufalo)

.

1 lipca — Uroczystość Przenajdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa

Cześć dla Przenajdroższej Krwi związana jest z tajemnicą Krzyża i Eucharystii. Gorliwym propagatorem kultu Przenajdroższej Krwi Chrystusa w XIX w. był Kasper del Bufalo — założyciel Zgromadzenia Misjonarzy Krwi Przenajdroższej. W 1822 roku uzyskał zezwolenie na obchodzenie liturgiczne święta Krwi Chrystusa 1 lipca we wszystkich domach swego stowarzyszenia, a później w miejscach istnienia Bractwa Najdroższej Krwi. Papież Pius IX w 1849 roku dekretem Redempti sumus rozszerzył święto na cały Kościół, a papież Pius X zatwierdził jego datę na 1 lipca.

.

†

Wszechmogący wieczny Boże, który Jednorodzonego Syna Twego ustanowiłeś Odkupicielem świata i dałeś się przebłagać Jego Krwią, prosimy Cię, daj nam tak czcić uroczystym obchodem ten okup naszego zbawienia i doznawać jego obrony wśród nieszczęść doczesnego życia na ziemi, abyśmy mogli się radować jego wiekuistym owocem w niebie.
Przez tegoż Pana naszego Jezusa Chrystusa, Syna Twojego, który z Tobą żyje i króluje w jedności tegoż Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków. Amen.

Kolekta na uroczystość Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa

       Uroczystość Najdroższej Krwi Pana Jezusa rozpoczyna miesiąc lipiec. Podczas najbliższych 31 dni kontemplując tajemnicę Odkupienia adorujmy Najdroższą Krew Chrystusa. Czcijmy tę tajemnicę wraz z Maryją, jednocząc się z Chrystusem w Komunii Świętej. Razem z Najświętszą Matką rozważajmy momenty przelania Krwi przez Chrystusa, których było siedem:

1. Obrzezanie — podczas tego obrzędu pierwszy raz spłynęła Przenajdroższa Krew Pana Jezusa. Wtedy też prorok Symeon powiedział do Maryi, że Jej duszę miecz przeniknie. Była to pierwsza boleść Matki Najświętszej. „Symeon nie powiada, że duszę Maryi miecz przeszyje, albo że Ją przebije, ale używa wyrażenia najsilniejszego, najdosadniejszego, bo powiada, że duszę twą własną przeniknie miecz. Jakby mówił: Boleści, które Cię czekają, przenikną Cię, ogarną Cię, pochłoną Cię w siebie cała; będą to cierpienia największe, najcięższe, najrozmaitsze, najdotkliwsze, jakie mogą spotkać istotę ludzką, bo cierpienia całą Twoją istotę przenikające: «Duszę twą własną przeniknie miecz». (…) Symeon zamilkł, a w duszy Maryi zaszła zmiana wyrazić się niedająca. Wprawdzie nie dowiedziała się czegoś, o czym wcześniej nie wiedziała, lecz wtedy w odrębny i wyraźniejszy sposób zostało Jej wszystko objawione. Było to zaś nowym działaniem w Niej łaski, było nowym stopniem Jej uświątobliwienia, a stopniem ogromnym, w porównaniu nawet z ogromem łask, jakie już wprzódy otrzymała. (…) Przed oczyma duszy Maryi stanął cały obraz wszystkich mąk Jezusa i Jego straszliwej śmierci; że ta pierwsza jej boleść była jakby streszczeniem wszystkich później doznanych, i że ten pierwszy miecz wtłoczony wtedy w Jej serce macierzyńskie, już odtąd nigdy się z niego nie wychylił, nigdy, a coraz głębiej wtłaczać się nie przestał.” (o. Wiliam Faber, U stóp Krzyża).
2. Modlitwa Pana Jezusa w Ogrójcu — podczas tej modlitwy na obliczu Pana Jezusa wystąpił krwawy pot. Maryja „widziała w duchu Jezusa pocącego się krwią ze smutku i trwogi, więc chciała niejako otrzeć Mu oblicze swymi rękami. Dusza Jej rwała się gwałtownie ku ukochanemu Synowi, a On odczuwał Jej troskę.” (Katarzyna Emmerich, Żywot i bolesna męka Pana naszego Jezusa Chrystusa)
3. Biczowanie Pana Jezusa — podczas biczowania Najświętsza Panna widziała i odczuwała w niewypowiedziany sposób wszystko, co działo się z Jej Synem. „Niepokalana Dziewica nie uroniła wprawdzie innej krwi, jak tylko łzy krwawe, ale (…) większy niż ból ciała był ból jej duszy. (Maria z Agredy, Mistyczne miasto Boże)”. Po biczowaniu „z boleścią patrzyła Maryja, jak siepacze prowadzili Jej Syna skatowanego do strażnicy. Przechodząc koło Niej, otarł Jezus suknią krew, zalewającą Mu oczy, by spojrzeć na Matkę swą boleściwą. Ona z nadmierną tęsknotą wyciągnęła za Nim ręce i wpatrywała się w krwawe ślady, jakie pozostawiły jego stopy. Gdy już tłum usunął się nieco w inną stronę, pospieszyły Najświętsza Maryja Panna i Magdalena na miejsce biczowania (…) uklęknąwszy przy słupie, osuszały chustami Najświętszą Krew Jezusa, gdzie tylko było widać jej ślady.” (Katarzyna Emmerich, Żywot i bolesna męka Pana naszego Jezusa Chrystusa)
4. Cierniem koronowanie Pana Jezusa — podobnie, jak przy biczowaniu Maryja nie była bezpośrednio obecna, ale odczuwała wszystkie boleści, jakich doznaje Jej Syn podczas wtłaczania na Głowę korony cierniowej. Krew obficie spłynęła z Przenajświętszej Głowy — duszę i Serce Maryi zalały łzy.
5. Droga Krzyżowa na Kalwarię — zdroje Najświętszej Krwi wypłynęły podczas Drogi Krzyżowej. Po krwawych śladach Zbawiciela stąpała Jego Matka. Gdy się spotkali, Pan Jezus „zatrzymuje się na chwilkę, prawą ręka podtrzymując na barakach krzyż dźwigany, lewą podnosi i ociera krew sączącą się spod cierniowej korony o zasłaniająca Mu oczy. A czy robi to na to, żeby na Maryję popatrzył? Wcale nie; bo oczy Jego nawet i zasłonięte krwią z ran zadanych Mu przez ludzi, są to te oczy Boskie, które zawsze i wszystko widzą. Otarł więc je na to tylko, żeby w nich Maryja wyczytała miłość Jego i ku Niej i ku ludziom, za których szedł na śmierć, i niewymowny smutek doznany z widoku Matki tak srodze wtedy bolejącej.” (o. Wiliam Faber, U stóp Krzyża). To jest kolejna boleść Matki Najświętszej.
6. Ukrzyżowanie Pana Jezusa — podczas ukrzyżowania, gdy kaci przebijają najpierw jedną rękę, potem drugą, a na końcu stopy Pana Jezusa, Najświętsza Krew obficie po Krzyżu i wsiąka w ziemię. Oprawcy gwałtownie podnoszą Krzyż z Ciałem Pana Jezusa. „Ciało rozpięte ciążyło ku dołowi, rany porozciągały się, Krew zaczęła spływać obficiej…” (Katarzyna Emmerich, Żywot i bolesna męka Pana naszego Jezusa Chrystusa). Ukrzyżowanie jest kolejną boleścią Matki Bożej.
7. Otwarcie boku włócznią — jeden z żołnierzy „przystąpił do Krzyża i zatopił włócznię w prawym Boku Jezusowym. Pchnięcie to przeszyło Ciało Pańskie tak głęboko, ze aż po lewej stronie dosięgło Przenajsłodsze Serce. Z Rany tej wytrysnęła niezwłocznie Krew i Woda, której kilka kropel padło na dobrego łotra. (…) Włócznia otworzyła w przeszytym Sercu Jezusowym przytułek, ucieczkę, schronienie, dla wszystkich dusz zranionych, czy to łaska szczególnej skruchy po najcięższych grzechach, czy z jakichkolwiek powodów zaniepokojonych i strapionych. (…) Ta tajemnica przeszycia Boku Jezusowego, dała początek nabożeństwom: do Przenajdroższej Krwi Jego i do Najsłodszego Jego Serca. Przebicie Serca Jezusa było źródłem nowej i ciężkiej boleści naszej Przenajdroższej Matki.” (o. Wiliam Faber, U stóp Krzyża).

Za: militia-immaculatae.org/

.

+†+

Ave Sacer Christi Sanguis

.

+†+

CZEŚĆ PRZENAJDROŻSZEJ KRWI CHRYSTUSOWEJ

.

Lipiec poświęcony jest Najdroższej Krwi Chrystusa.

Cud w Asti

Wielkie poruszenie we Włoszech i w świecie katolickim wywołał cud, jaki się zdarzył przed kilkunasty laty w Asti, małym miasteczku w okolicy Turynu. W miejscowym przytułku pod wezwaniem św. Klary przebywała uboga, od 30 lat przykuta do łoża, wieśniaczka Maria Tartaglino. Całą jej pociechą był niewielki krucyfiks, stojący na stoliku obok jej łóżka. Dnia 11 sierpnia 1933 r. Tartaglino usłyszała te słowa z ust Chrystusa: „Patrz, córko, do jakiego stanu doprowadziły mię świętokradztwa, odnawiające Moją Mękę”. Po tych słowach wytrysnęła z Boku Chrystusa świeża Krew; Krew również spływała obficie z rąk i nóg Zbawiciela i nie znikała, lecz – jak prawdziwa – niebawem krzepła. Zjawisko to niezwykłe ponowiło się w obecności 11 innych osób i powtórzyło się jeszcze raz 27 września tego samego roku.

Miejscowy biskup nakazał ścisłe zbadanie tego zdarzenia. Przesłuchano wszystkich świadków pod przysięgą, a krzyż oraz krew, która była wytrysnęła, poddali najsumienniejszemu badaniu naukowemu różni uczeni na Uniwersytecie w Turynie. Zarówno proces w sądzie biskupim jak i dociekania doświadczalne naukowe udowodniły ponad wszelką wątpliwość, że jest to prawdziwa krew i że wytrysnęła w cudowny sposób z figury Chrystusa. Po tym orzeczeniu biskup dnia 12 lutego 1934 r. potwierdził urzędowo prawdziwość cudu, a krucyfiks ten ze śladami krwi można obecnie oglądać w kościele św. Józefa w Asti.

Dziwnym zbiegiem okoliczności, czy raczej zrządzeniem bożym, cud ten wydarzył się w r. 1933, w roku jubileuszowym Odkupienia, w którym Kościół katolicki obchodził 1900 – letnią rocznicę Odkupienia rodzaju ludzkiego. Jeżeli więc wolno nam się domyślać, to celem tego cudu było chyba utwierdzenie i ożywienie w świecie chrześcijańskim czci dla bezcennej Krwi Chrystusowej, którą zostaliśmy odkupieni.

Krew Przenajświętsza przedmiotem szczególnej czci

Krew jest bodaj integralnie składową częścią ludzkiej natury. Bez niej człowiek ani żyć, ani działać nie może; utrata jej większej ilości powoduje niechybną śmierć. Krew utrzymuje ciało przy życiu i tym samym umożliwia w tym doczesnym życiu działanie samej duszy. Bez Krwi ożywiającej Ciało Chrystusa Pana, nie byłby On prawdziwym Człowiekiem, nie mógłby jak prawdziwy człowiek żyć, działać i cierpieć. Jak Ciało Jezusa, tak i Krew Jego jest zjednoczona hipostatycznie z Boską Osobą Słowa i dlatego podobnie jak Ciału, tak i Krwi Chrystusa należy się cześć boska!

Krew Chrystusa narzędziem Odkupienia

Krew Chrystusa, płynąca w Jego żyłach i tętniąca w Jego Sercu – to zarazem narzędzie Boskiego Dzieła Odkupienia, i to jest drugi powód szczególniejszej czci Krwi Przenajświętszej. Każde słowo Zbawiciela, Jego modlitwa, każdy czyn i cud; cokolwiek Chrystus czuł, czynił i cierpiał było związane z uderzeniem Krwi w Jego Najświętszym Sercu. Najwyższym zaś objawem i dowodem Jego dla nas Miłości, posuniętej aż do ostatnich granic – to męka i śmierć na Krzyżu, śmierć, którą spowodowało wylanie Krwi na Krzyżu aż do ostatniej kropli. Hojnie i szczodrze Krwią tą szafował Zbawiciel podczas bolesnej Męki. Kroplami spływała Krew Jezusowa podczas konania w Ogrojcu; lała się strugami podczas biczowania, cierniem koronowania, przybijania do Krzyża oraz na Krzyżu, a do ostatniej resztki wypłynęła z Serca Jezusowego po przebiciu Jego Boku, włócznią Longina.

Przez tę Krew Najświętszą, wylaną za nas na Krzyżu, aż do ostatniej kropli, Chrystus Pan stał się, jak to powtarza Pismo św. na wielu miejscach, Ofiarą przebłagalną za grzechy świata, Krew Jego zapłatą naszego Odkupienia, droższą aniżeli złoto i srebro. Zostaliśmy przez Nią odkupieni, oczyszczeni, usprawiedliwieni i uświęceni: Ona zbliża nas do Boga, daje zwycięstwo nad szatanem i zapewnia nam posiadanie pokoju.

Bezcenna Ofiara Krwi Jezusowej ponawia się teraz

Ilekroć dokonuje się uświęcenie i zbawienie każdego człowieka, dzieje się to mocą w ceną Ofiary Jezusowej, czyli tylekroć na nowo „wylewa się” na nas w teraźniejszości ta sama Krew Przenajświętsza, która ongiś przed 20 wiekami płynęła na Krzyżu dla zbawienia świata, i to jest trzeci powód szczególniejszej czci Krwi Zbawicielowej.

Wszak życie nasze uświęca i do porządku nadprzyrodzonego wznosi i dźwiga łaska poświęcająca i łaska tryskająca w 7 Sakramentach świętych. Sakramenta zaś działają mocą Krwi Przenajświętszej. Wylana na Krzyżu Krew Chrystusowa obmywa nas we Chrzcie św. z grzechu pierworodnego i wszelkiej winy, i budzi do życia nowego, nadprzyrodzonego. W Sakramencie bierzmowania umacnia nas do męstwa w wierze, a w Sakramencie ostatniego namaszczenia gładzi resztki winy grzechowej i umacnia w ostatniej walce o zbawienie duszy. W Najświętszym Sakramencie Ołtarza Krew ta stanowi cudowny napój, który zachowuje w duszy życie nadprzyrodzone, to życie boskie pomnaża i jest zadatkiem chwalebnego zmartwychwstania. Gdy przez grzech śmiertelny dusza traci łaskę poświęcającą i popada w stan śmierci nadprzyrodzonej, Krew Chrystusowa w Sakramencie pokuty obmywa ją, oczyszcza z winy i wskrzesza na nowo do życia. Krwią tą wreszcie dokonuje się tajemnicza konsekracja, mocą której w Sakramencie kapłaństwa Chrystusowego, a w Sakramencie małżeństwa małżonkowie chrześcijańscy otrzymują moc nadprzyrodzoną do prowadzenia życia bożego i świętego.

Ta sama moc ofiarnej Krwi Chrystusowej działa również w nieprzebranym skarbcu niezliczonych łask uczynkowych, jakim Duch Święty dla zasług tejże Krwi Chrystusowej – jużto przez wewnętrzne oświecenie, już to przez pobudzenie woli i poruszenie uczucia – pociąga nas do dobrych i zbawiennych uczynków, pomaga zwalczać podniety do złego i pokusy do grzechu, pobudza do pokuty i daje wytrwanie w łasce Bożej aż do śmierci.

Tej także Krwi Przenajświętszej zawdzięczają swą moc zasługującą wszystkie nasze modlitwy, dobre uczynki, pokuty i akty umartwienia; zroszone nią bowiem i w niej niejako zanurzone wysługują nam coraz to wyższe stopnie chwały w niebie.

Ilekroć wreszcie kapłan, zastępca Chrystusa, odprawia Mszę Świętą powtarza się na nowo Ofiara Syna Bożego na Krzyżu, nowe w teraźniejszości tajemnicze wylanie Krwi Chrystusowej, jako Ofiara zadośćuczynna, przebłagalna, pochwalna, dziękczynna i błagalna.

Tajemna moc ofiarnej Krwi Chrystusowej

Całe chrześcijaństwo, Kościół, jego życie i odzieje, jego święci i cała jego działalność uświęcająca i zbawiająca – to wspaniały i przecudny owoc Krwi Przenajświętszej. Z tej Krwi Kościół został zrodzony, ta Krew, nieustannie wylewając się na świat, zachowuje Kościół, by nie zginął i Ona też sprawia coraz to wspanialszy rozkwit jego działalności. I jeżeli słusznie kiedyś mówił Tertulian, że „krew męczenników jest posiewem chrześcijan”, to jeszcze bardziej i w stopniu niekończenie wyższym takim posiewem chrześcijan jest ofiarna Krew Chrystusa. Jeżeli też słusznie czcimy krew męczenników i bohaterów narodowych, którzy krew swą złożyli w ofierze, to tym więcej należy się cześć Niepokalanej Krwi Tego Baranka, który gładzi grzechy świata.

Cześć Krwi Przenajświętszej w Kościele

Dla uwielbienia i szerzenia czci Krwi Chrystusowej istniały w kościele już od dawna, obdarzone licznymi odpustami i łaskami osobne Bractwa wraz z Arcybractwem Krwi Najdroższej przy kościele św. Mikołaja in carcere w Rzymie. Temu samemu celowi wraz z dodaniem dzieł apostolskich i charytatywnych poświeciło się kilka Zgromadzeń zakonnych. Najstarszy z nich to Zakon rycerski Krwi Przenajświętszej, założony w Mantui w r. 1608 dla obrony religii, kraju i papieża, jako też Zakon Cysterek od Krwi Najdroższej, założony w r. 1653. W najnowszych czasach błog. Kasper del Bufalo († 1837) założył w r. 1815 świecką Kongregację Księży Misjonarzy Krwi Przenajdroższej, a w r. 1834 przy pomocy błog. Marii de Mattias († 1866) żeńskie Zgromadzenie SS. Adoratek Przenajdroższej Krwi, które niedawno osiedliły się także w Polsce, w Bolesałwiu (D. Śl). Prócz tego można tu jeszcze wyliczyć Siostry Krwi Przenajświętszej założone 1823 w Szwajcarii, Kongregację Córek Krwi Najświętszej założony w r. 1862 w Holandii, Augustianki od Krwi Przenajświętszej założone w 1823 w Arras, Siostry misyjne od Krwi Przenajświętszej założone 1885 dla misji afrykańskich i chińskie Siostry od Krwi Przenajświętszej założone 1861 w Honkong.

.

W bieżącym roku upływa dokładnie 100 lat, jak papież Pius IX dekretem z dnia 10 sierpnia 1849 ustanowił dla całego Kościoła święto liturgiczne Krwi Przenajdroższej jako wotum dziękczynne za oswobodzenie Rzymu, skąd go wypędziły zamieszki rewolucyjne 1848 i 1849 r. Święto to o rycie zdwojonym II klasy podniósł Pius XI w roku jubileuszowym 1933/34 do rytu święta I klasy i wyznaczył na 1 lipca albo I niedzielę lipca.

Dla uczczenia setnej rocznicy ustanowienia osobnego święta liturgicznego Najdroższej Krwi Chrystusowej, starajmy się z żywą wiarą czerpać z nieprzebranych zdrojów zasługi Chrystusowej, tryskających z Ran Zbawiciela wraz bezcenną Krwią Boga Człowieka, dla nas wylaną podczas gorzkiej Jego Męki. Czerpmy je, słuchając pobożnie, jeśli tylko możliwe, codziennie Mszy Świętej i przyjmując podczas Niej Komunię Świętą.

Odpusty, jakich udzieliła Stolica św. za specjalną cześć Przenajdroższej Krwi Zbawiciela są następujące:

1) dekr. 30. VI 1893 i 25. II. 1933 – 500 dni odpustu za akt strzelisty „Witaj, Krwi kosztowna, wypływająca z ran ukrzyżowanego Pana naszego Jezusa Chrystusa i obmywająca grzechy całego świata”, odmówiony podczas podniesienia we Mszy św.

2) dekr. 4. VI. 1850 i 12. V. 1931. a) 10 lat odpustu każdego dnia w lipcu za udział w publicznym nabożeństwie ku czci Krwi Przenajświętszej – i odpust zupełny pod warunkiem spowiedzi św., Komunii św. i krótkiej modlitwy na intencję Ojca św., jeżeli kto przez 10 dni brał udział w takim publicznym nabożeństwie. b) 7 lat odpustu każdego dnia w lipcu za każdy prywatny akt ku czci Krwi Przenajświętszej – i odpust zupełny pod warunkiem spowiedzi św., Komunii św. i modlitwy krótkiej na intencję Ojca św., jeżeli kto przez cały lipiec każdego dnia odprawiał prywatnie jakie modlitwy, albo spełniał dobre uczynki ku uczczeniu Krwi Najświętszej Zbawiciela.

Ks. Eug. Chomrański T. J.

Posłaniec Serca Jezusowego, rocznik 78, Nr. 7, lipiec 1949, str. 208-211.

Za: https://lagloriadelasantisimavirgen.wordpress.com/

.

+†+

.

.

+†+

.

Modlitwa poranna

.

.

Modlitwa zanurzenia  we Krwi Chrystusa

(audio)

+†+

.

Modlitwa zanurzenia  we Krwi Chrystusa

Panie Jezu, zanurzam w Twojej Przenajdroższej Krwi cały ten rozpoczynający się dzień, który jest darem Twojej Nieskończonej Miłości.

Zanurzam w Twojej Krwi siebie samą (samego), wszystkie osoby, które dziś spotkam, o których pomyślę, czy w jakikolwiek sposób czegokolwiek o nich się dowiem.
Zanurzam moich bliskich i osoby powierzające się mojej modlitwie.

Zanurzam w Twojej Krwi, Panie, wszystkie sytuacje, które dziś zaistnieją, wszystkie sprawy, które będę załatwiać, rozmowy, które będę prowadzić, prace, które będę wykonywać i mój odpoczynek.
Zapraszam Cię, Panie Jezu, do tych sytuacji, spraw, rozmów, prac i odpoczynku.
Proszę, aby Twoja Krew przenikała te osoby i sprawy, przynosząc według Twojej woli uwolnienie, oczyszczenie, uzdrowienie i uświęcenie.
Niech dziś zajaśnieje chwała Twojej Krwi i objawi się Jej moc.

Przyjmuję wszystko, co mi dziś ześlesz, ku chwale Twojej Krwi, ku pożytkowi Kościoła Świętego i jako zadośćuczynienie za moje grzechy; składając to wszystko Bogu Ojcu przez wstawiennictwo Maryi.

Oddaję siebie samą (samego) do pełnej dyspozycji Maryi, zawierzając Jej moją przeszłość, przyszłość i teraźniejszość, bez warunków i bez zastrzeżeń. Amen.

(Modlitwa autorstwa s. Gertrudy Bociąg MSC)

.

+†+

Akt strzelisty:

Matko Najświętsza, spraw, aby Rany Pana Jezusa zostały odbite w moim sercu!

.

+†+

.

.

Modlimy się do Najdroższej Krwi Chrystusa Pana:

Litania do Najdroższej Krwi Chrystusa Pana

.

+†+

.

.

____________

.

A. M. D. G.

.

† † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † † †