.
.
Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
W dniach, które następują po oktawie Bożego Narodzenia, święci Kościół uroczystość Najświętszego Imienia Jezus. Przy obrzezaniu „nadano mu imię Jezus”(Ewangelia).
Z serdeczną radością pójdźmy do Pana święcić Jego Imię. „na Imię Jezusa zgina się wszelkie kolano mieszkańców niebios, ziemi i podziemia, i wszelki język wyznaje, że Jezus Chrystus jest Panem” (Flp 2,10 – ant. na introit). „Oto Panie, Panie nasz jak przedziwne jest Imię Twoje na całej ziemi”. (psalm na introit). Twemu Imieniu, Imieniu Ojca wyższego ponad wszelkie stworzenie kłaniają się niebo i ziemia, wszelki rozum i wola, czas i kultura.
W nim tylko jest zbawienie. Albowiem nie dano człowiekowi innego imienia, którym moglibyśmy być zbawieni (lekcja). Święćmy uroczyście dzień Imienin naszego Zbawiciela. Jest to dzień łaski, przebaczenia. Połóżmy na patenie swój żal za grzechy, swoje dziękczynienie i mówmy: Chwalić Cię będę, Panie, z całego serca i wielbić będę Twe Imię na wieki. Bo jesteś, o Boże dobry i łaskawy oraz bogaty w miłosierdzie dla wszystkich, którzy Cię wzywają (ant. na ofertorium).
[ Illuminare – wyd. 1964]
.
Imię JEZUS znaczy Zbawiciel. Imię to wybrał sam Bóg i objawił je Maryi i św. Józefowi. Cześć świętego Imienia Jezus szerzył św. Bernardyn ze Sieny. Specjalne święto tego Imienia powstało najpierw w zakonie franciszkańskim. Papież Innocenty XIII rozciągnął je w roku 1721 na cały Kościół. Msza Święta wysławia potęgę i chwałę Imienia Jezusowego, które przewyższa wszystkie inne imiona.
(Mszał Rzymski opracowany przez o.o. benedyktynów tynieckich, Poznań 1963).
.
Sanctissimi Nominis Jesu ~ II. Chassis
http://www.divinumofficium.com/cgi-bin/horas/officium.pl
.
.
Uroczystość Najświętszego Imienia Jezus
.
.
_______
.
Uroczystość Najświętszego Imienia Jezus.
Już papież Klemens XII (+ 1534) pozwolił na osobne oficjum i Mszę Świętą o Imieniu Jezus. Papież Innocenty XIII rozciągnął to święto na cały Kościół (1721), a św. Pius X wyznaczył je na niedzielę pomiędzy Obrzezaniem a Objawieniem Pańskim lub – w przypadku braku niedzieli w tym czasie – na 2 stycznia.
W ramach reformy posoborowej, święto przypisano jako wspomnienie dowolne na dzień 3 stycznia, czym niestety umniejszono rangę uroczystości Najświętszego Imienia Jezus…(…)
.
.
Uroczystość Imienia Jezus.
(Przypada na II. niedzielę po 3 Królach)[w 1908r.]
Uroczystość dzisiejsza poświęcona jest czci Najświętszego Imienia JEZUS. Imię to najświętsze i wymaga największego poszanowania. Święte, bo Imię samego Boga-Człowieka, który niebo opuścił, ciało ludzkie wziął i zstąpił na ziemię dla naszego zbawienia. Jest to więc Imię samego Boga. Jezus znaczy tyle co Bóg-Odkupiciel, Zbawiciel. W tym Imieniu więc zawarty jest cały ogrom miłości i poświęcenia Chrystusa dla ludzkości. W nim zawarte są wszystkie słowa i uczynki, modlitwy i umartwienia, jakie Syn Boży ponosił dla nas. Ono przypomina nam pot i Krew najświętszą, rany i boleści, męki i krzyż Zbawiciela. Wszystko, co Syn Boży uczynił dla nas od żłóbka do grobu przypominamy sobie i staje nam przed oczami duszy, kiedy wymawiamy to najsłodsze Imię Jezus.
Jezus to Imię najświętsze, bo przez samego Boga w wieczności nadane jest Synowi Bożemu: “Nazwane jest imię Jego Jezus, które było nazwane od anioła, pierwej, niźli się w żywocie poczęło” (Łukasz 2, 21). Kiedy zbliżał się czas odkupienia ludzkości, sam Bóg Ojciec posłał do Panienki, którą od wieków wybrał na Matkę Swego Syna, Archanioła Swego Gabryela i rzekł przez usta posłańca Swego do Maryi: “Oto poczniesz w żywocie i porodzisz syna, a nazwiesz imię Jego Jezus.” (Łuk. 1, 31.)
Wielkie to Imię dla niezgłębionego znaczenia swego, wielkie, bo przez Boga samego dane. Lecz jak wielkie tak również potężne i mocne w działalności Swej. Święty Paweł mówi, że na Jego wezwanie wszelkie się zgina kolano, niebieskie, ziemskie, i podziemne. Sam Zbawiciel zapewnia nas, że: “Jeźli o co prosić będziecie Ojca w imię moje, da wam” (św. Jan 16, 23). “W imię moje, mówi Zbawiciel (św.Marek 16,17,18), czarty będą wyrzucać, nowemi językami będą mówić, węże brać będą, i choćby co śmiertelnego pili, szkodzić im nie będzie.” Mocą tego Imienia leczyli Apostołowie chorych i liczne cuda czynili, jak nam opowiadają Dzieje apostolskie.
Dzieci tego świata zwykłe obchodzić dzień Imienin swych, poświęcając czci własnego imienia czas i zabawę. Kiedy zbliży się dzień imienia ojca lub matki spieszą dobre dzieci, by obchodzić ten dzień wspólnem świętem familijnem, by przez to dać dowód wdzięczności i miłości ku rodzicom i przypomnieć sobie ich dobrodziejstwa. To też słuszną i godziwą rzeczą było, by Kościół Boży ustanowił dzień uroczysty, w którymby obchodził pamiątkę Imienia najlepszego Ojca, w którymby w szczególny sposób dał wyraz najgłębszego szacunku, jaki się należy temu najświętszemu i najdoskonalszemu Imieniu Jezus.
Przez kilka wieków łączył Kościół Boży uroczystość Imienia Jezus z uroczystością Obrzezania Pańskiego. Tak było aż do wieku 15. Naonczas żył we Włoszech gorliwy misyonarz, a gorący czciciel Imienia Jezus, św. Bernardyn z Sieny. Ten przechodząc w szerz i dłuż Włochy, miewał żarliwe nauki i gorącemi słowami nawoływał do pokuty. A chcąc lud tem skuteczniej pobudzić do żalu i miłości ku Jezusowi, zwykł był na osobnej tabliczce wypisywać Imię Jezus, i pokazując je ludowi, wpajać w niego cześć do Imienia Jezus. Stolica Apostolska pochwaliła to postępowanie i zaleciła rozszerzanie czci Imienia Jezus. Zajął się tem Franciszkanin, Bernard z Brustis. Ten ułożył osobne modlitwy kościelne dla kapłanów i osobną Mszę św. ku czci Imienia Jezus, którą ojciec św. Klemens XIII. zatwierdził. Było to w roku 1530.
Odtąd obchodził zakon Franciszkanów uroczystość Imienia Jezus osobnem świętem dnia 14.stycznia. Wnet zawiązywały się bractwa Imienia Jezus, obdarzone przez papieży licznemi odpustami. Papież Inocenty XIII. (w roku 1721) nakazał uroczystość Imienia Jezus obchodzić w całym Kościele. Jako dzień święta naznaczył drugą niedzielę po 3 Królach.
Podczas gdy inne uroczystości i święta Pana Jezusa przypominają nam poszczególne tajemnice z życia Pana i Zbawiciela naszego, uroczystość Imienia Jezus łączy w sobie pamiątkę wszystkich dobrodziejstw i całej miłości Jezusa ku nam. Obchodzimy więc to święto z szczególną czcią, przypominając sobie wszystko to, co Syn Boży uczynił dla nas i dla naszego Zbawienia.
Nauka
Święto Imienia Jezus przypomina nam obowiązek poszanowania, jakie się temu najświętszemu Imieniu należy. Przypomina nam w szczególny sposób drugie przykazanie Boże. “Nie będziesz brał Imienia Pana Boga twego nadaremno”.
Jak często grzeszymy przeciwko temu przykazaniu. Przypomnę tylko niepotrzebne wymawianie tego najświętszego Imienia w gniewie, złości, niecierpliwości, bez wszelkiej potrzeby z grzesznego przyzwyczajenia.
Wymawiajmy często Imię Jezus, lecz wymawiajmy Je w pobożności, w potrzebach, w pokusach. “Jedząc, pijąc, podróżując,” mówi św. Chryzostom, “wymawiaj Imię Jezus.” Czyń wszystko w Imieniu Jezusa, a wszystkiego dokonasz. Wymawiając z wiarą Imię Jezus, odpędzisz choroby, i szatana odegnasz od siebie. “W Imię Jezus nawrócił się świat i niebo się otworzyło.” “Imię Jezus,” mówi św.Bernardyn, “daje nam pociechę w cierpieniu, a gdy ono przygniata nas najokropniej, wtedy jak najgłośniej wzywajmy Jezusa.” “Jak tylko wymówię Imię Jezus,” mówi św.Bernard, “zaraz dobre myśli powstają w mej duszy.” Używajmy Imienia Jezus jako pozdrowienia katolickiego. “Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus,” oto pozdrowienie katolickie, zaprowadzone przez Kościół, zaopatrzone w odpusty.
“ŻYWOTY ŚWIĘTYCH PAŃSKICH” – Poznań, dnia 10 lutego 1908.
Na podstawie kalendarza kościelnego z uwzględnieniem dzieła ks. Piotra Skargi T.J.
oraz innych opracowań i źródeł na wszystkie dni całego roku ułożył
Ks. Władysław Hozakowski
_______
_______
Z kazania św. Bernardyna ze Sieny:
(Kazanie 49, 2: O chwalebnym Imieniu Jezusa Chrystusa; Opera omnia, 4, s. 505-506)
Imię Jezus jest chwałą kaznodziejów
Imię Jezus jest chwałą kaznodziejów. Ono sprawia, iż chwalebnym się staje zarówno słuchanie, jak i głoszenie Bożego Słowa. Skąd bowiem, jeśli nie dzięki głoszeniu Jezusa rozprzestrzenia się po całym świecie tak szybkie i jasne światło wiary? Czyż blaskiem i wonnością tego Imienia i nas samych nie pociągnął Bóg do Swego przedziwnego światła? Słusznie przeto może Apostoł powiedzieć do tych, którzy w tym świetle zobaczyli swoje światło: „Niegdyś byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu: postępujcie jak dzieci światłości”.
Trzeba nam zatem głosić to Imię, aby świeciło, a nie pozostawało w ukryciu. Nie może być jednak głoszone zbrukanym sercem i nieczystymi wargami. W wybranym naczyniu przechowywać je należy i stamtąd wydobywać.
Dlatego mówi Pan o Apostole: „Jest on dla Mnie naczyniem wybranym, aby ponieść Moje Imię do narodów, przed królów i synów Izraela”. „Naczynie wybrane” – powiada – w którym znajduje się wyborny napój do sprzedania, aby mieniąc się i jaśniejąc w drogocennych naczyniach, tym bardziej zachęcał do picia: „Aby ponieść – dodaje – Moje Imię”.
.
Święto Imienia Jezus
Jezusa słodkie wspomnienie,
Daj sercu pocieszenie,
Lecz nad miód i wszystko słodsza
Jego obecność najdroższa.
Nic śpiewać wdzięczniejszego,
Nic słyszeć może milszego,
Nic w myśl nie wchodzi lepszego,
Jak Jezus, Syn Boga mego.
Nadziejo pokutujących!
Jezu, ucieczko proszących!
Jakżeś dobry szukającym,
A cóż Ciebie znajdującym?
Jezu, serdeczna słodkości!
Źródło żywe, dusz jasności!
Przewyższasz wszystkie radości,
Wszelkie żądze i słabości.
Ani język to wymówić,
Ni pismo może wysłowić,
Ten powie, co mógł spróbować,
Co jest Jezusa miłować.
Jezu! Królu dziwnej chwaty
I Zwycięzco okazały,
Słodkości niewymówiona,
Miłości nienasycona.
Zostań, Jezu, mieszkaj z nami,
Świeć nam Serca promieniami,
Oddaliwszy dusz ciemności,
Nie oddalaj swej słodkości.
Jezusowa miłość słodka,
Wdzięczna, trwała a nie krótka,
Jest wdzięczniejszą tysiąc razy,
Niżli język czyj wyrazi.
Męka jego pokazuje,
Toż wylana Krew wskazuje,
Przez co nam Bóg odkupienie
Swe podaje i zbawienie.
Jezusa wszyscy poznajmy,
Miłości jego żądajmy;
Jezusa chciwie szukajmy,
Szukając nie ustawajmy.
Miłującego miłujmy,
Miłość miłością wetujmy,
Z tą miłością przestawajmy,
Miłość z chęcią oddawajmy.
Jezu! sprawco łaskawości,
Nadziejo wszelkiej radości,
Źródło łaski i pociechy,
Przedziwnej serca uciechy.
Jezu dobry, niech uczuję,
Jak Twa miłość obfituje,
Daj mi kiedyś w obfitości,
Zażyć chwały Twej w radości.
Zostań, Jezu! mieszkaj z nami,
Świeć nam Serca promieniami,
Oddaliwszy dusz ciemności
Nie oddalaj Swej słodkości.
Jezu, nad słońce jaśniejszy,
I nad balsam przyjemniejszy,
Słodszy nad wszystkie słodkości,
Milszy nad wszystkie miłości.
Tyś mej duszy jest kochanie,
Tyś miłości wykonanie,
Tyś ma chwała, Tyś me mienie,
O Jezu, światło, zbawienie.
Z Tobą chcę być, gdzie Ty będziesz,
Nigdy, Jezu! mnie nie zbędziesz,
Kiedyś już wziął serce moje,
Weź i mnie, ostatki moje.
Jezu, Królu dziwnej chwały,
Królu, zwycięstwem wspaniały,
Jezu! wszech odpustów sprawco,
I niebieskiej chwały dawco.
Tyś źródło wszelkiej litości,
Tyś jasność wiecznej światłości,
Odpędź obłoki ciemności,
Daj chwały duszy jasności.
Jezus w pokoju króluje,
Który nad wszystko celuje,
Tego dusza moja żąda,
Jego pokoju wygląda.
Jezus do Ojców wrócony,
Niebieskiej Panem korony,
Mnie też serce odbieżało,
Za Jezusem się udało.
Idźmy za Nim wszyscy z chwałą,
I z modlitwą doskonałą,
Prosząc, by nas wziął do siebie,
I dal nam żyć ze sobą w niebie.
(Hymn ze szkoły św. Bernarda)
.
.
Najświętszego Imienia Jezus
Dlatego i Bóg wywyższył Go i darował Mu Imię, przewyższające wszelkie imię; aby na Imię Jezusowe „klękało wszelkie kolano niebieskich, ziemskich i podziemnych, i żeby „wszelki język wyznał”, że Pan Jezus jest w chwale Boga Ojca (Flp 2, 9–11)
Osiem dni po narodzeniu, kiedy według prawa żydowskiego obrzezano Jej Syna, Maryja nadaje Mu imię wskazane przez Anioła, imię Jezus, które oznacza zbawienie i odkupienie.
Najświętsza Panna widzi w swym niemowlęciu, podobnym do wszystkich innych, właściwego Syna Bożego. Bo Jej dusza była przepełniona najgłębszą wiarą; wiarą, która w sobie zawierała, owszem przewyższała, wiarę wszystkich sprawiedliwych Starego Przymierza; dlatego to Maryja poznała w swoim Synu Boga swego.
A wiara Jej okazywała się na zewnątrz w aktach adoracji. Od pierwszego spojrzenia na Jezusa, dusza Najświętszej Panny chyliła się przed Nim w kornym uwielbieniu, którego głębi nie rozumiemy. Oprócz wiary tak żywej, oprócz adoracji tak głębokich, z duszy Maryi dobywała się niepojęta miłość.
Jakże musiała się radować dusza Jezusowa, czując się umiłowaną tak bardzo i przez taką Matkę. Po nieogarnionej radości, którą przejmowało Jezusa widzenie błogosławione i to spojrzenie pełne nieskończonego upodobania, jakim Ojciec niebieski wpatrywał się w Niego, nic Go tak nie cieszyło jak miłość Swej Matki. W Niej znajdował wynagrodzenie, więcej niż obfite, za obojętność tych, co go nie przyjęli; w sercu tej Panny Przenajświętszej gorzało dla Niego ognisko miłości, które On sam rozpalał jeszcze bardziej przez swe boskie spojrzenia i przez łaskę Ducha Świętego.
Między duszą Jezusa a duszą Maryi dokonywały się nieustanne wymiany, które pogłębiały ich łączność; tak się oddawał Jezus Maryi, a Maryja Jezusowi, że nad Ich wzajemną łączność, nad Ich wzajemne oddawanie się nie ma nic głębszego, chyba osobowe zjednoczenie się Słowa z człowieczeństwem, lub to tajemnicze wzajemne udzielanie się między Osobami Trójcy Przenajświętszej.
Przystąpmy do Maryi z pokorą, lecz i z pełną ufnością. Jeśli Jej Syn jest Zbawicielem świata, to Ona zbyt głęboko wchodzi w Jego posłannictwo, by nie miała podzielać Jego miłości, którą ogarnia grzeszników. — O, Matko Jezusa — wołajmy do Niej z Kościołem — Ty któraś zrodziła Swego Stworzyciela, pozostając Dziewicą, wspomagaj nas upadłych, których Syn Twój przyszedł podźwignąć, biorąc od nas naturę ludzką! Alma Redemptoris Mater (…) succurre cadenti surgere qui curat populo; peccatorum miserere!
Miej litość nad grzesznikami, których Syn Twój przyszedł odkupić. Bo to dla nas, o Maryjo, by nas wyzwolić, raczył zstąpić z jasności niebieskich do Twego dziewiczego łona.
Kolumban Marmion, Chrystus w swoich tajemnicach
_______
.
.
Alma Redemptoris Mater – Święta Odkupiciela Matko
______
.
_________________________________________________________
Dodaj komentarz