Proroctwo Zachariasza
Cytat dnia
______________________________________________________________________________________________________________
Słowo Boże
Adwent,
Łk 1, 57-66
Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza
Łk 1, 67-79
Zachariasz, ojciec Jana, został napełniony Duchem Świętym i prorokował, mówiąc:
«Błogosławiony Pan, Bóg Izraela,
bo lud swój nawiedził i wyzwolił,
i wzbudził dla nas moc zbawczą
w domu swego sługi, Dawida:
jak zapowiedział od dawna
przez usta swych świętych proroków;
że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
że naszym ojcom okaże miłosierdzie
i wspomni na swe święte przymierze,
na przysięgę, którą złożył
ojcu naszemu, Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani
służyć Mu będziemy bez lęku,
w pobożności i sprawiedliwości przed Nim,
po wszystkie dni nasze.
A i ty, dziecię, zwać się będziesz
prorokiem Najwyższego,
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi;
Jego ludowi dasz poznać zbawienie,
przez odpuszczenie mu grzechów,
dzięki litości serdecznej naszego Boga,
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
by światłem stać się dla tych,
co w mroku i cieniu śmierci mieszkają,
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju».
Wczorajsza pieśń Magnificat oraz dzisiejsza tzw. Pieśń Zachariasza są głosem ludzi oczekujących na wypełnienie obietnicy. Nie rozpamiętujemy dzisiaj scen z życia Maryi czy Józefa. Tajemnica Boga, jakiej będziemy świadkami, nie jest już ich „osobistą sprawą”, ale „sprawą ludzkości”.
Jezus jest nazwany Słońcem ludzkości. Centrum świata. Wypełnieniem sensu. Oczekiwanym Mesjaszem. Nadzieją, której znakiem jest, równie nieprawdopodobne, narodzenie się Jana. Osobiste szczęście Zachariasza nie przesłania mu przeczucia, że niedługo wszyscy staną się świadkami czegoś naprawdę wielkiego.
Kończy się czas adwentu. Już dzisiaj wieczorem damy się ogarnąć radości z Bożego Narodzenia. Spróbuj dzisiaj lub jutro zastanowić się nad tym, co dla ciebie jest źródłem tej radości? Wspomnienia z dzieciństwa? Spotkanie z bliskimi? Wolne od pracy?
Tak jak żydzi przed narodzeniem Jezusa, tak i my jesteśmy ludźmi oczekującymi wypełnienia się Bożej obietnicy. W przeciwieństwie do nich, dane nam jest ją przeżywać i doświadczać jej realnie. Każda Eucharystia jest spotkaniem z prawdziwym, oczekiwanym Księciem Światłości, który chce rozświetlać również mrok twojej duszy.
Liturgia słowa na dziś
24 GRUDNIA – WIGILIA
MSZA ŚWIĘTA PORANNA
PIERWSZE CZYTANIE (2 Sm 7,1-5.8b-12.14a.16)
Królestwo Dawida będzie trwało wiecznie
Czytanie z Drugiej księgi Samuela.
Gdy król Dawid zamieszkał w swoim domu, a Pan poskromił wokoło wszystkich jego wrogów, rzekł król do proroka Natana: „Spójrz, ja mieszkam w pałacu cedrowym, a Arka Boża mieszka w namiocie”. Natan powiedział do króla: „Uczyń wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Pan jest z tobą”.
Lecz tej samej nocy skierował Pan do Natana następujące słowa: „Idź i powiedz mojemu słudze Dawidowi: To mówi Pan: «Czy ty zbudujesz Mi dom na mieszkanie? Zabrałem cię z pastwiska spośród owiec, abyś był władcą nad ludem moim, nad Izraelem. I byłem z tobą wszędzie, dokąd się udałeś, wytraciłem przed tobą wszystkich twoich nieprzyjaciół. Dam ci sławę największych ludzi na ziemi. Wyznaczę miejsce mojemu ludowi, Izraelowi, i osadzę go tam, i będzie mieszkał na swoim miejscu, a nie poruszy się więcej, a ludzie nikczemni nie będą go już uciskać jak dawniej. Od czasu kiedy ustanowiłem sędziów nad ludem moim izraelskim, obdarzyłem cię pokojem ze wszystkimi wrogami. Tobie też Pan zapowiedział, że ci zbuduje dom. Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem.
Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki»”.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 89,2-3,4-5,27 i 29)
Refren:Na wieki będę sławił łaski Pana.
Na wieki będę sławił łaski Pana, *
moimi ustami będę głosił Twą wierność +
przez wszystkie pokolenia.
Albowiem powiedziałeś: *
„Na wieki ugruntowana jest łaska” +
utrwaliłeś swą wierność w niebiosach. *
„Zawarłem przymierze z moim wybrańcem, *
przysiągłem mojemu słudze, Dawidowi:
Utrwalę twoje potomstwo na wieki, *
i tron twój umocnię na wszystkie pokolenia”.
On będzie wołał do Mnie: „Ty jesteś moim Ojcem, *
moim Bogiem, opoką mego zbawienia”.
Na wieki zachowam dla niego łaskę, *
i trwałe będzie moje z nim przymierze.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Wschodzie,
blasku światła wiecznego i słońce sprawiedliwości,
przyjdź i oświeć siedzących w ciemnościach i mroku śmierci.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 1,67-79)
Nawiedzi nas z wysoka Wschodzące Słońce
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
Zachariasz, ojciec Jana, został napełniony Duchem Świętym i prorokował, mówiąc:
„Błogosławiony Pan, Bóg Izraela,
bo lud swój nawiedził i wyzwolił,
i wzbudził dla nas moc zbawczą
w domu swego sługi Dawida:
jak zapowiedział od dawna
przez usta swych świętych proroków;
że nas wybawi od naszych nieprzyjaciół
i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą;
że naszym ojcom okaże miłosierdzie
i wspomni na swe święte przymierze,
na przysięgę, którą złożył
ojcu naszemu, Abrahamowi.
Da nam, że z mocy nieprzyjaciół wyrwani
służyć Mu będziemy bez lęku,
w pobożności i sprawiedliwości przed Nim,
po wszystkie dni nasze.
A i ty, dziecię, zwać się będziesz
prorokiem Najwyższego,
gdyż pójdziesz przed Panem przygotować Mu drogi;
Jego ludowi dasz poznać zbawienie,
przez odpuszczenie mu grzechów,
dzięki serdecznej litości naszego Boga,
z jaką nas nawiedzi z wysoka Wschodzące Słońce,
by światłem stać się dla tych,
co w mroku i cieniu śmierci mieszkają,
aby nasze kroki skierować na drogę pokoju”.
Oto słowo Pańskie.
Wieczorem sprawowana jest Msza Święta wigilijna uroczystości Narodzenia Pańskiego (nie jest to jeszcze Pasterka, którą sprawuje się około północy). Jeśli chcesz zapoznać się z czytaniami tej Mszy kliknij TUTAJ.
KOMENTARZ
Bóg daje nam siebie
W ostatni dzień Adwentu rozbrzmiewa w Ewangelii kolejna pieśń sławiąca Boga. Zachariasz błogosławi Go za to, że w swoim miłosierdziu całkowicie wypełnił słowo, które zapowiedział przez proroków. Dokonało się to przez narodzenie Jezusa – potężnego Zbawcy, przez którego wybawi nas od naszych wrogów. W ten sposób zostało utwierdzone panowanie na wieki, ale nie ludzkie, lecz Boskie. Narodzenie Syna Bożego pokazuje, że to nie człowiek ma coś do zaoferowania Bogu, lecz Bóg daje nam siebie w swoim miłosierdziu. Naszą odpowiedzią jest służyć Mu w świętości i sprawiedliwości. Do takiej służby przygotowuje nas Jan Chrzciciel. Za te wszystkie dary prawdziwie niech będzie błogosławiony Pan, nasz Stwórca i Zbawca.
Panie, dziękuję Ci za przeżyty Adwent. Moje serce jest gotowe na przyjęcie Ciebie. Uwielbiam i błogosławię Cię za bezmiar miłosierdzia, którym obdarzasz mnie przez Twojego Syna.
Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2016” ks. Mariusz Szmajdziński /Edycja Świętego Pawła
______________________________________________________________________________________________________________
Zachariasz przez około dziesięć miesięcy nie mógł mówić, a może też nie słyszał. Wcześniej zabrakło mu ufności, że wraz z Elżbietą będą mogli mieć jeszcze dziecko. Miał kilka miesięcy na przemyślenie tego kim jest jego Bóg.
W ósmym dniu po narodzeniu syna Zachariasza i Elżbiety, rodzina i znajomi zebrali się w celu jego obrzezania i nadania mu imienia. Zachariasz odzyskał mowę po potwierdzeniu imienia „Jan”.
Zachariasz nie tylko odzyskał mowę, lecz także został napełniony Duchem Świętym, poddał się Jego mocy i prowadzeniu. W mocy Ducha najpierw wywyższył Boga Izraela, który jest wierny przymierzu i przysiędze, jaką złożył Abrahamowi.
Zachariasz przedstawia to, co usłyszał od anioła na temat Jana i nienarodzonego jeszcze syna Marii, Zbawiciela, boskiego potomka Dawida, Króla Izraela.
Najpierw potwierdza, że Bóg już umieścił w świecie „”Róg Ocalenia”, róg zbawienia, moc zbawczą w rodzie Dawida.” Tak opisuje fakt poczęcia Dziewicy Marii, które dokonało się przez Ducha Świętego.
Następnie przedstawia swojego syna wyznaczonego w Bożym planie zbawienia jako Eliasza. Judejczycy spodziewali się powrotu proroka Eliasza na krótko przed przybyciem Mesjasza. Jan nie jest Eliaszem, lecz upodobni swoje życie do stylu życia historycznego proroka.
W przyszłości, nad Jordanem, Judejczycy, doświadczający odrodzenia duchowego, pod wpływem Jana zrozumieją, że zbawienie nie będzie polegało na wyzwoleniu z niewoli rzymskiej, lecz na przebaczeniu grzechu. Grzechem jest błądzenie, wrogość, obojętność względem Boga, chybienie celu życia.
Pierwszy rozdział ewangelii według św. Łukasza ma mesjański charakter. Maria i Zachariasz nie pochodzą z elit społecznych, nie posiadają wykształcenia teologicznego, ale pod wpływem Ducha Świętego są pewni wypełniania się najważniejszych obietnic i proroctw Bożych. Zaufali Bogu, dali wiarę jego słowom.
Około trzydziestu lat później w Judei i Galilei wszystkie te słowa ożyją poprzez zdarzenia, w których uczestniczyć będzie wiele tysięcy ludzi.
_____________________________________________________________________________________________________________
Dodaj komentarz