Cytat dnia
______________________________________________________________________________________________________________
Słowo Boże
Łk 10, 21-24
Odetchnij spokojnie, zatrzymaj się. Niech Słowo Boże prowadzi cię w tej modlitwie i pozwoli odkryć to, co dzisiaj Bóg chce ci powiedzieć.
Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza
Łk 10, 21-24
Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: «Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić». Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: «Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli».
Ludzie prości otrzymują poznanie rzeczy Bożych. Dlatego powinniśmy uczyć się prostoty. Ale jak? Święty Ignacy mówi, że człowiek jest stworzony, by chwalić, czcić i służyć Bogu, a przez to zbawić swoją duszę. Proste? Zastanów się więc, jak możesz służyć Bogu. Służba to życie przykazaniami, spełnianie zwykłych, dobrych obowiązków dnia codziennego…
Jak chwalić i czcić Boga, pokazuje dzisiaj sam Jezus. Przez codzienne odkrywanie piękna w dziełach Boga. Przez dostrzeganie, kim jest Bóg. Zobacz, jak Pan działał w ostatnim tygodniu w twoim życiu. Podziękuj Mu za to. Uciesz się tymi rzeczami.
To wszystko prowadzi do radości. Nie chodzi wcale o jakąś wesołkowatość, ale stałe dostrzeganie działania Boga. Czasami w trudach dnia codziennego potrzeba zobaczyć właśnie te małe promienie, by dalej pewnie kroczyć za Jezusem. Ile jest w tobie takiej radości wynikającej z wiary?
Proś o Ducha Świętego, w którym rozradował się Jezus, by przymnażał ci wiary i radości każdego dnia.
Liturgia słowa na dziś
WTOREK I TYGODNIA ADWENTU
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 11,1-10)
Na Chrystusie spocznie Duch Pański
Czytanie z Księgi proroka Izajasza.
Wyrośnie różdżka z pnia Jessego,
wypuści się Odrośl z jego korzenia.
I spocznie na niej Duch Pana,
duch mądrości i rozumu,
duch rady i męstwa,
duch wiedzy i bojaźni Pana.
Upodoba sobie w bojaźni Pana.
Nie będzie sądził z pozorów
ni wyrokował według pogłosek;
raczej rozsądzi biednych sprawiedliwie
i pokornym w kraju wyda słuszny wyrok.
Rózgą swoich ust uderzy gwałtownika,
tchnieniem swoich warg uśmierci bezbożnego.
Sprawiedliwość będzie mu pasem na biodrach,
a wierność przepasaniem lędźwi.
Wtedy wilk zamieszka wraz z barankiem,
pantera z koźlęciem razem leżeć będą,
cielę i lew paść się będą społem
i mały chłopiec będzie je poganiał.
Krowa i niedźwiedzica przestawać będą przyjaźnie,
młode ich razem będą legały.
Lew też jak wół będzie jadał słomę.
Niemowlę igrać będzie na norze kobry,
dziecko włoży swą rękę do kryjówki żmii.
Zła czynić nie będą ani zgubnie działać
po całej świętej mej górze,
bo kraj się napełni znajomością Pana
na kształt wód, które przepełniają morze.
Owego dnia to się stanie:
Korzeń Jessego stać będzie
na znak dla narodów.
Do niego ludy przyjdą z modlitwą,
i sławne będzie miejsce jego spoczynku.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 72,1-2,7-8,12-13,17)
Refren: Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie.
Boże, przekaż Twój sąd Królowi, *
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie *
i ubogimi według prawa.
Za dni Jego zakwitnie sprawiedliwość *
i wielki pokój, aż księżyc nie zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza, *
od Rzeki aż po krańce ziemi.
Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa, *
i ubogiego, co nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim, *
nędzarza ocali od śmierci.
Niech Jego imię trwa na wieki, *
jak długo świeci słońce, niech trwa Jego imię.
Niech Jego imieniem wzajemnie się błogosławią, *
niech wszystkie narody ziemi życzą Mu szczęścia.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Oto nasz Pan przyjdzie z mocą
i oświeci oczy sług swoich.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 10,21-24)
Jezus rozradował się w Duchu Świętym
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić”.
Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: „Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli”.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Stać się jak małe dzieci
Kresem adwentowej drogi jest Boże Narodzenie, nasze spotkanie z Dzieciątkiem Jezus. Na jej początku jesteśmy wezwani, abyśmy się stali jak małe dzieci. To znaczy, że mamy rozpocząć szczególną pracę nad sobą. W kolejnych dniach pojawią się wezwania, aby prostować krętą drogę naszego życia, czyli zerwać z grzechem. Jednak to nie wystarczy. Musimy nie tylko oczyścić nasze serca, ale również skierować je na odpowiedni poziom, aby móc spotkać się ze Zbawicielem, który przychodzi do nas właśnie jako małe dziecko. W przeciwnym razie można przejść całą drogę adwentowego przygotowania i minąć Go. Ominęłoby nas wtedy wielkie szczęście, które było pragnieniem dawnych proroków i królów.
Chryste, potrzebuję prawdziwej mądrości i roztropności, aby zrozumieć, że muszę stać się jak małe dziecko. Wtedy poznam Ciebie i Ojca, i Jego miłość objawioną przez Twoje narodzenie.
Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2016” ks. Mariusz Szmajdziński/Edycja Świętego Pawła
_____________________________________________________________________________________________________________
Ewangelia: bez tego nie spotkasz Boga
Mieczysław Łusiak SJ
Słowa Jezusa: “Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie” odnoszą się nie tylko do Apostołów, ale też do nas. Bóg bowiem ciągle coraz pełniej nam się objawia, co oznacza, że możemy Go ciągle coraz lepiej odkrywać – w Jego Słowie i w świecie. By tak się jednak działo musimy pamiętać, że Boga nie można sprowadzić do istniejących już traktatów teologicznych, a tym bardziej do funkcjonujących w ludzkich głowach wyobrażeń o Nim.
ks. Piotr Pawlukiewicz
Adwent jest po to, żeby odrzucić zawiłe, intelektualne analizy i skomplikowane teorie. Nasz rozum będzie się buntował: jak to, stwórca kosmosu przychodzi jako dziecko… Zostawmy to.
Dodaj komentarz