Cytat dnia
______________________________________________________________________________________________________________
Słowo Boże
Łk 17, 1-6
Zatrzymaj się, posłuchaj, co Jezus mówi dzisiaj do swoich uczniów. Stań między nimi i spróbuj usłyszeć, co przez te słowa chce powiedzieć dziś tobie.
Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza
Łk 17, 1-6
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Niepodobna, żeby nie przyszły zgorszenia; lecz biada temu, przez którego przychodzą. Byłoby lepiej dla niego, gdyby kamień młyński zawieszono mu u szyi i wrzucono go w morze, niż żeby miał być powodem grzechu jednego z tych małych. Uważajcie na siebie. Jeśli brat twój zawini, upomnij go; i jeśli żałuje, przebacz mu. I jeśliby siedem razy na dzień zawinił przeciw tobie i siedem razy zwróciłby się do ciebie, mówiąc: „Żałuję tego”, przebacz mu. Apostołowie prosili Pana: Przymnóż nam wiary. Pan rzekł: Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: „Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze”, a byłaby wam posłuszna».
W usłyszanym przed chwilą tekście Ewangelii Jezus ukazuje dwie drogi. Mówi o zgorszeniu, które domaga się potępienia, a jednocześnie zachęca uczniów do troski o braci i do przebaczania. Rozwiązanie siłowe, które narzuca się samo, należy zastąpić Jezusowym: „Przebacz!”.
Nasze ludzkie przebaczenie Jezus wiąże z potrzebą wyrażenia żalu ze strony tego, kto zawinił. Okazana skrucha ułatwia przebaczenie, daje nadzieję. Ten kto żałuje i ten kto przebacza, znów zwracają się do siebie, ich relacja może się odnowić. Kto czeka na twoje przebaczenie, a kto na twoją skruchę?
Słuchając ponownie tekstu Ewangelii zwróć uwagę na prośbę uczniów o przymnożenie wiary. Może zdawali sobie sprawę z ułomności ludzkiej natury, której tak trudno przychodzi przebaczenie. Może zrozumieli, że tylko Boże Miłosierdzie jest większe niż każde wyrządzone zło.
Stań razem z uczniami przy Jezusie, poproś Go o to, czego potrzebujesz, aby doświadczać przemieniającej mocy przebaczania. Powierz Mu tę relację, w której jest ci najtrudniej okazać skruchę lub przebaczenie…
Liturgia słowa na dziś
PIERWSZE CZYTANIE (Tt 1,1-9)
O przełożonych Kościoła na Krecie
Początek Listu świętego Pawła Apostoła do Tytusa.
Paweł, sługa Boga i apostoł Jezusa Chrystusa, posłany do szerzenia wśród wybranych Bożych wiary i poznania prawdy wiodącej do życia w pobożności, w nadziei życia wiecznego, jakie przyobiecał przed wiekami prawdomówny Bóg, a we właściwym czasie objawił swe słowo przez nauczanie powierzone mi z rozkazu Boga, Zbawiciela naszego, do Tytusa, dziecka mego prawdziwego we wspólnej nam wierze. Łaska i pokój od Boga Ojca i Chrystusa Jezusa, Zbawiciela naszego.
W tym celu zostawiłem cię na Krecie, byś zaległe sprawy należycie załatwił i ustanowił w każdym mieście prezbiterów. Jak ci zarządziłem, może nim zostać ten, kto jest nienaganny, mąż jednej żony, mający dzieci wierzące, nie obwiniane o rozpustę lub niekarność.
Biskup bowiem winien być jako włodarz Boży człowiekiem nienagannym, niezarozumiałym, nieskłonnym do gniewu, nieskorym do pijaństwa i awantur, nie chciwym brudnego zysku, lecz gościnnym, miłującym dobro, rozsądnym, sprawiedliwym, pobożnym, powściągliwym, przestrzegającym niezawodnej wykładni nauki, aby przekazując zdrową naukę, mógł udzielać upomnień i przekonywać opornych.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 24,1-2.3-4ab.5-6)
Refren: Oto lud wierny, szukający Boga.
Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *
świat i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził *
i utwierdził ponad rzekami.
Kto wstąpi na górę Pana, *
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, *
który nie skłonił swej duszy ku marnościom.
On otrzyma błogosławieństwo od Pana *
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, którzy Go szukają, *
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Flp 2,15-16)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Jawicie się jako źródła światła w świecie,
trzymając się mocno Słowa Życia.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 17,1-6)
Obowiązek przebaczania
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
Jezus powiedział do swoich uczniów:
„Niepodobna, żeby nie przyszły zgorszenia; lecz biada temu, przez którego przychodzą. Byłoby lepiej dla niego, gdyby kamień młyński zawieszono mu u szyi i wrzucono go w morze, niż żeby miał być powodem grzechu jednego z tych małych.
Uważajcie na siebie. Jeśli brat twój zawini, upomnij go; i jeśli żałuje, przebacz mu. I jeśliby siedem razy na dzień zawinił przeciw tobie i siedem razy zwróciłby się do ciebie, mówiąc: «Żałuję tego», przebacz mu”.
Apostołowie prosili Pana: „Przymnóż nam wiary”.
Pan rzekł: „Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: «Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze», a byłaby wam posłuszna”.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Tylko Bóg nie zawodzi
Zaskakująca może wydawać się prośba apostołów, kiedy Jezus mówi o zgorszeniach. Jednak rzeczywiście jest potrzebna wielka wiara, gdy ze smutkiem widzi się gorszące wydarzenia w rodzinie, pracy, na uczelni, w rządzie, państwie, a nawet w Kościele. Naprawdę potrzeba wtedy wiary w drugiego człowieka i Boga. Może ona ulec osłabieniu lub zanikowi, gdy ci, którzy powinni być odpowiedzialnymi pasterzami, sprowadzają zgubę na innych poprzez swoje niegodne postępowanie. Tylko Bóg w tym względzie nie zawodzi. Dlatego człowiek zawsze może się do Niego ufnie zwracać, prosząc o wiarę, która przemieni ludzi oraz da siłę do wybaczenia gorszycielom. Tego swoim pytaniem uczą apostołowie, odpowiedzialni pasterze.
Jezu, proszę Cię, abyś wzmocnił moją wiarę, bo nie chcę upaść z powodu zgorszeń ani tym bar-dziej im ulegać. Pragnę umieć przebaczać i w ten sposób ukazywać Twoją chwałę.
Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2016” ks.Mariusz Szmajdziński/Edycja Świętego Pawła
______________________________________________________________________________________________________________
Zgorszenie, uwiedzenie, skuszenie, rozjątrzenie oraz dawanie powodu do grzechu, dążenie do upadku, zbałamucenie to coś co może zdarzyć się pomiędzy wierzącymi uczniami. Ktoś będzie zraniony, ktoś kogoś rozjątrzy lub zgorszy. Uczniowie idący drogą Jezusa, są jak wszyscy narażeni na zły przykład i deprawujące sytuacje.
Uczniowie Jezusa będą źródłem zgorszenia „małych”, wtedy, gdy „mali” ufali Bogu, a oni „wielcy” nie będą ufali Bogu i będą gardzili „małymi”.
Uczniowie Jezusa mogą tych „małych” gorszyć pychą, poniżaniem, czy odrzuceniem. Mogą to uczynić gestem potępienia lub lekceważenia.
Kamienie młyńskie, używane do mielenia ziarna i gniecenia oliwek, były bardzo ciężkie: cięższy kamień obracany przez muła i lżejszy kamień obracany przez człowieka. Kamień zawieszany na szyi złoczyńcy oraz wrzucenie złoczyńcy do wody było karą stosowaną przez pogan.
Lepiej jednak naprawiać relacje pomiędzy uczniami, niż w końcu karać sprawcę zgorszenia.
Sposobem na naprawienie relacji przez pokrzywdzonego brata jest przebaczenie przez upominającego. Sposobem na otrzymanie przebaczenie jest przemiana sposobu myślenia i postawy sprawcy zgorszenia. Żałowanie, pokuta to odczuwanie skruchy, zmiana sposobu myślenia w ocenie zdarzenia.
Słaba wiara to ta, która nie polega na mocy Boga. Różne przeszkody zewnętrzne oraz własne słabości wydają się być silniejsze od mocy Boga.
Wiara uczniów ma wyrwać morwę. “Korzenie czarnej morwy rozrastają się we wszystkie strony, co sprawia, iż trudno jest usunąć to drzewo wraz z korzeniami.”
Wiara uczniów ma wyrywać silnie ukorzenioną morwę, czyli trudną do wyrwania tradycję nieposłuszeństwa Bogu oraz opierania się przed nawróceniem do żywego Boga.
Uczniowie Jezusa mogą wejść do królestwa nie tylko z wiarą w Jezusa, lecz także z przemienionym przez wiarę sposobem myślenia i postępowania, z nową jakością w relacjach z innymi ludźmi.
______________________________________________________________________________________________________________
Owszem, żal, skrucha,przyznanie się, obietnica poprawy – to dużo. Ale jeszcze pozostaje zadośćuczynienie , czyn wynagradzający zło ( czyn nie tylko słowa) .Czasem nawet krew przelana w obronie dobra lub przynajmniej szczera chęć poparta właśnie czynem – nie tylko słowem. A wybaczać trzeba bo niewybaczone zło ciągnie nas w dół tak samo jak i winowajcę.I utrzymuje w kręgu zła – które chichocze z radości. Wybaczenie uwalnia nas i drugiego człowieka z ciemności zła. Możemy wtedy znowu wznieść się w górę. Człowiek podły jak upada – upada bryłą gliny. Człowiek szlachetny nawet jak upadnie – odbija się jak piłka i leci dalej.