Cytat dnia
Nie łudźcie się, z Bogiem nie można żartować. Każdy zbierze to, co zasiał. Kto sieje namiętności ciała, zbierze jego zepsucie, kto natomiast sieje w Duchu, zbierze życie wieczne, które od Ducha pochodzi.
Św. Paweł
Kto nie żałuje uczynionego zła, ten po prostu nie jest zainteresowany, by mu przebaczono. A skoro tak, to Bóg nie będzie się narzucał ze swoim miłosierdziem.
Mieczysław Łusiak SJ
______________________________________________________________________________________________________________
Słowo Boże
św. Teresy z Ávila, dziewicy i doktora Kościoła
Łk 12, 8-12
Dzisiejsze Słowo pochodzi z Ewangelii wg Świętego Łukasza
Łk 12, 8-12
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Kto się przyzna do Mnie wobec ludzi, przyzna się i Syn Człowieczy do niego wobec aniołów Bożych; a kto się Mnie wyprze wobec ludzi, tego wyprę się i Ja wobec aniołów Bożych. Każdemu, kto mówi jakieś słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie przebaczone, lecz temu, kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie przebaczone. Kiedy was ciągnąć będą do synagog, urzędów i władz, nie martwcie się, w jaki sposób albo czym macie się bronić lub co mówić, bo Duch Święty nauczy was w tej właśnie godzinie, co mówić należy».
Liturgia słowa na dziś
PIERWSZE CZYTANIE (Ef 1,15-23)
Bóg ustanowił Chrystusa Głową Kościoła
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Efezjan.
Bracia:
Usłyszawszy o waszej wierze w Pana Jezusa i o miłości względem wszystkich świętych, nie zaprzestaję dziękczynienia, wspominając was w moich modlitwach.
Proszę w nich, aby Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznaniu Jego samego. Niech da wam światłe oczy dla waszego serca, tak byście wiedzieli, czym jest nadzieja waszego powołania, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych i czym przemożny ogrom Jego mocy względem nas wierzących, na podstawie działania Jego potęgi i siły, z jaką dokonał dzieła w Chrystusie, gdy wskrzesił Go z martwych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich, ponad wszelką Zwierzchnością i Władzą, i Mocą, i Panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym.
I „wszystko poddał pod Jego stopy”, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową Kościoła, który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 8,2 i 3b.4-5.6-7)
Refren: Dałeś Synowi władzę nad swym dziełem.
O Panie, nasz Panie, *
jak przedziwne jest Twoje imię po całej ziemi.
Tyś swój majestat wyniósł nad niebiosa. *
Usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę.
Gdy patrzę na Twoje niebo, dzieło palców Twoich, *
na księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził:
czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, *
czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?
Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, *
uwieńczyłeś go czcią i chwałą.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich, *
wszystko złożyłeś pod jego stopy.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 15,26b)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Świadectwo o Mnie da Duch prawdy
i wy także świadczyć będziecie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 12,8-12)
Duch Święty czuwa nad uczniami Jezusa
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
„Kto się przyzna do Mnie wobec ludzi, przyzna się i Syn Człowieczy do niego wobec aniołów Bożych; a kto się Mnie wyprze wobec ludzi, tego wyprę się i Ja wobec aniołów Bożych.
Każdemu, kto mówi jakieś słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie przebaczone, lecz temu, kto bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie przebaczone. Kiedy was ciągnąć będą do synagog, urzędów i władz, nie martwcie się, w jaki sposób albo czym macie się bronić lub co mówić, bo Duch Święty nauczy was w tej właśnie godzinie, co mówić należy”.
Oto słowo Pańskie.
KOMENTARZ
Duch Święty w naszym w życiu
Duch Święty działa w życiu ludzi wierzących. To nas umacnia w miłości Bożej i pomaga żyć w prawdzie. Dzięki temu tworzy się nasza osobowa więź z Bogiem. Dlatego mamy świadczyć o niej wobec innych. Jest to możliwe wtedy, gdy naprawdę zawierzymy Duchowi Świętemu. On jest Duchem Prawdy, który pozwala nam w trudnych sytuacjach dawać świadectwo o naszej wierze. Tego wymaga Jezus od apostołów w obliczu prześladowań. Tego wymaga i od nas, Jego uczniów we dzisiejszym świecie. Przyjęcie Ducha Prawdy, wejście w tę osobową więź, jest zawierzeniem. Natomiast odrzucenie miłości jest zerwaniem tej więzi. Jest to więc zaparcie się Ducha Świętego. Taka bluźniercza zdrada rzeczywiście nie będzie przebaczona.
Panie, Ty przyznałeś się wobec Boga Ojca do całej grzesznej ludzkości, aby nas zbawić. Dzięki mocy Ducha Świętego teraz ja pragnę mówić otwarcie o Twojej miłości do wszystkich.
Rozważania zaczerpnięte z „Ewangelia 2016” ks. Mariusz Szmajdziński/Edycja Świętego Pawła
______________________________________________________________________________________________________________
Komu Bóg nie przebaczy? – Łk 12, 8-12
Mieczysław Łusiak SJ/Deon
Komentarz do ewangelii:
Abyśmy mogli doświadczyć Bożego miłosierdzia, musimy być otwarci na Ducha Świętego. Bez Jego działania w nas jest to niemożliwe. Dla przebaczenia niezbędny jest choćby żal za grzechy, który jest przejawem współpracy z Duchem Świętym.
Kto nie żałuje uczynionego zła, ten po prostu nie jest zainteresowany, by mu przebaczono. A skoro tak, to Bóg nie będzie się narzucał ze swoim miłosierdziem. Miłosierdzie Boże jest bezgraniczne, ale bezgraniczny bywa też upór człowieka przy nazywaniu zła dobrem i przy zaprzeczaniu własnej winie.
_____________________________________________________________________________________________________________
Jak “działa” Trójca Święta?
Kevin O’Brien SJ
Spoglądając wzrokiem Trójcy Świętej, przypatrz się temu, jak ludzie traktują się nawzajem: niektórzy kochają, inni nienawidzą. Niektórzy biorą kogoś w ramiona, inni zadają ciosy.
Przechodzimy do kolejnego etapu Ćwiczeń Ignacego, czyli do Tygodnia drugiego. W Tygodniu pierwszym smakowaliśmy łaskę polegającą na tym, że Bóg kocha nas w naszej grzeszności. W Tygodniu drugim naturalną koleją rzeczy odpowiadamy na miłosierdzie Boga, pragnąc lepiej poznać Tego, który jest tak wspaniałomyślny i kochający, i który nazywa i wzywa nas po imieniu, takich, jakimi jesteśmy.
William Barry SJ w swojej książce Letting God Come Close (Pozwól zbliżyć się Bogu), będącej wnikliwym komentarzem do poszczególnych części Ćwiczeń, tak opisuje tę zmianę: w Tygodniu pierwszym “jesteśmy skupieni na nas samych i naszych potrzebach. Chcemy odczuć głębią serca, że Bóg jest tam, gdzie i my jesteśmy, że jest z nami w naszej ułomności, naszej grzeszności, naszej rozpaczliwej potrzebie”. Natomiast w Tygodniu drugim “chcemy być tam, gdzie Jezus; chcemy znać Jezusa, Jego wartości i Jego misję i chcemy być częścią tej misji”.
W Tygodniu drugim towarzyszymy Jezusowi w Jego ziemskiej posłudze. Nie chcemy poznać faktów biograficznych lub naukowych dotyczących Jezusa, lecz chcemy posiąść wiedzę taką, jaką mamy o przyjacielu – głęboką i niewolną od tajemnicy – wiedzę płynącą z serca.
Nim zajmiemy się bliżej wydarzeniami z życia Jezusa, Ignacy proponuje nam szerszą perspektywę. W Kontemplacji o Wcieleniu przyglądamy się światu razem z Trójcą Świętą – z Bogiem, który jest Ojcem, Synem i Duchem Świętym. Zatracamy się w tajemnicy Wcielenia. Przyglądamy się z zachwytem temu, jak Bóg działa przez zwykłych ludzi, takich jak Maryja i Józef. Wypełnia nas ogromna wdzięczność, ponieważ Bóg chciał zbliżyć się do nas, stając się człowiekiem w Jezusie z Nazaretu. W ten sposób Bóg sprawia, że miłość Boża stanie się wkrótce dostępna wszystkim ludziom.
Modlitwa o łaskę
Modlę się o następujące łaski: o głęboką odczuwaną wiedzę o tym, co Bóg zamarzył dla świata; o zachwyt i cześć dla tajemnicy Wcielenia.
DZIEŃ 1
Kontemplacja o Wcieleniu (ĆD 101-109). “Kontemplacja” oznacza w Ćwiczeniach modlitwę z wykorzystaniem wyobraźni. Ignacy był przekonany, za sprawą własnego doświadczenia, że Bóg przemawia do nas przez nasze wyobrażenia. Rozpoczynamy naszą kontemplację, wyobrażając sobie Trzy Osoby Boskie spoglądające “na całą powierzchnię i obszar całego świata pełnego ludzi” (ĆD 102).
Przyjmując tę perspektywę, rozważaj, co Osoby Boskie (i ty z Nimi) widzą i słyszą: mężczyzn i kobiety ze wszystkich ludów ziemi; bogatych i biednych, starych i młodych. Ludzi mówiących różnymi językami. Niektórzy się rodzą, inni umierają; niektórzy bawią się radośnie; inni są chorzy lub cierpiący. Niektórzy się śmieją, inni płaczą. Niektórzy krzyczą lub wrzeszczą; inni modlą się i śpiewają.
Spoglądając wzrokiem Trójcy Świętej, przypatrz się temu, jak ludzie traktują się nawzajem: niektórzy kochają, inni nienawidzą. Niektórzy biorą kogoś w ramiona, inni zadają ciosy; niektórzy pomagają, inni nie zwracają uwagi na bliźnich, raniąc ich i zabijając. Co widzisz i co słyszysz?
Co czujesz, wyobrażając sobie w ten sposób świat? W jaki sposób Trzy Osoby Boskie reagują na radości i cierpienia świata? Jaka jest reakcja Boga będącego Miłością, kiedy widzi nas, Boże dzieci, które zgubiły drogę i kroczą bez celu, cierpiące, grzeszące, pogubione wewnętrznie, zadając innym rany i cierpienia?
Posłuchaj, jak Boskie Osoby mówią: “Dokonajmy odkupienia rodzaju ludzkiego” (ĆD 107).
Jakimi słowami chcesz się zwrócić do Boga, który jest Ojcem, do Syna i Ducha Świętego?
DZIEŃ 2
Powtórzenie. Bóg zbawia nas w drobiazgach naszego życia, w pięknie i ułomności naszego świata. Dzisiaj także przyglądaj się światu z perspektywy Trójcy Świętej. Pomyśl o własnej społeczności, w której żyjesz, i własnej sytuacji życiowej.
Co Boskie Osoby (i ty z Nimi) widzicie i słyszycie? Jaka jest odpowiedź twego serca? W jaki sposób Bóg działa, by dzisiaj, w bardzo konkretny sposób, ocalić świat?
Jeśli chcesz, możesz pomodlić się słowami Ewangelii według św. Jana 1, 1-5. 14-18 (“Słowo stało się ciałem”).
DZIEŃ 3
Przeczytaj Łk 1, 26-38 (Zwiastowanie). Bóg bardzo konkretnie reaguje na “jęki” stworzenia. Zawęź pole działania wyobraźni i skup się teraz na szczegółach działania Boga zbawiającego w historii. Zobacz “szczegółowo dom i izbę Pani naszej w mieście Nazaret, w prowincji Galilei” (ĆD 103). Wyobraź sobie obrazy, dźwięki i zapachy tej sceny, kiedy anioł Gabriel wita tę młodą kobietę. Posłuchaj, jak rozmawiają. Zwróć uwagę na wyraz ich twarzy i na mowę ciała. Zakończ, modląc się rozmową z Maryją.
DZIEŃ 4
Powtórzenie Zwiastowania. David Fleming we współczesnej interpretacji Ćwiczeń proponuje takie rozważanie tej sceny: “Zwróć uwagę na to, jak działa nasz trójjedyny Bóg – tak prosto i łagodnie, z taką cierpliwością. Świat toczy się dalej, najwidoczniej nie dostrzegając wcale, że zaczęło się nowe stworzenie. Chłonę w siebie całkowite oddanie się Maryi i odpowiedź, którą dała swemu Panu i Bogu”20.
DZIEŃ 5
Przeczytaj Łk 1, 39-56 (Maryja udaje się w odwiedziny do Elżbiety). Podobnie jak przedtem, także i teraz, modląc się tą sceną, korzystaj z wyobraźni. Zwróć uwagę na zbawcze działanie Boga w konkretnej rodzinie. Zachwyć się tym, że Bóg potrzebuje pomocy tych wspaniałych kobiet w dziele “odkupienia rodzaju ludzkiego” (ĆD 107). Módl się razem z Maryją słowami Magnificat, w duchu radości.
DZIEŃ 6
Przeczytaj Mt 1, 18-25 (sen Józefa). Bóg po raz kolejny zdaje się na wolność człowieka i współdziałanie z naszej strony, by zbawić nas w naszej potrzebie. Bądź obok Józefa, gdy wielkodusznie i odważnie odpowiada Bogu w chwili, gdy Bóg powołuje go, by został mężem i ojcem. Usłysz, jak anioł pociesza Józefa, mówiąc, by się nie lękał, podobnie jak anioł Gabriel dodawał otuchy Maryi. Miłość usuwa wszelki lęk.
DZIEŃ 7
Smakuj łaski tygodnia lub wróć do jednego z poprzednich czytań biblijnych.
Bez poradzenia się Boga nic nie należy przedsiębrać. (Św. Ignacy Loyola)
Treści do dalszej refleksji
Proszę sobie wyobrazić całkowicie szczęśliwą parę, oto ludzie, którzy znajdują w sobie nawzajem wszystko, czego potrzebują. Jedynie z hojności i potrzeby dzielenia się swoim szczęściem decydują się zaadoptować dzieci jako swoje własne. Od tego momentu ich życie przechodzi zasadniczą przemianę. Stają się bezbronni – ich szczęście zależy teraz od szczęścia ich dzieci, nic nie wygląda już tak, jak wcześniej. Jeśli dzieci wybiorą własną drogę i wejdą na drogę zniszczenia, rodzice są głęboko zranieni. Będą błagać, upokarzać się, poświęcać, wychodzić z siebie, żeby przekonać swoje dzieci, że ten dom jest nadal ich domem, że miłość, którą zostali obdarzeni, jest niezmienna. Może ten obraz da nam pewne zrozumienie odkupienia. W tajemnicy, której nie możemy pojąć, Bóg “ogałaca”, “zatraca” sam siebie, przyprowadzając do siebie swoje zatracone, zagubione dzieci. To wszystko, czego pragnie Ojciec. Jest to jedyne lekarstwo na Jego ranę. Bóg nie jest już samym Bogiem, ale jest zawsze Bogiem, który ma w swoim sercu człowieka. (Ruth Burrows, Istota modlitwy)
______________________________________________________________________________________________________________
grafika:http://kevron2001.deviantart.com/
Dodaj komentarz